นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

 

 

     ผมชื่อ "อากิ" อายุ 23 ปี เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่น - ไทย พ่อเป็นคนญี่ปุ่น ส่วนแม่เป็นคนไทย ผมอาศัยอยู่กับแม่สองคน เนื่องจาก แม่หย่ากับพ่อได้ 5 ปี และกลับมาตั้งรกรากอยู่ที่ไทย แม่ของผม เปิดร้านของชำเล็กๆ ส่วนผมตอนนี้ ทำงานเป็นนักเขียน และ ทำงานที่ภัตราคารอาหารแห่งหนึ่ง เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ วันนี้ผมออกมาหาแรงบัลดาลใจในการแต่งนิยายของผม ผมขับรถมายังสวนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ สวนแห่งนี้ช่วงเย็นๆ จะมีผู้คนมาเดินเล่น บ้างก็มากันเป็นคู่ บ้างก็พาลูกหลานมา ผมชอบนั่งมองผู้คนในเวลาช่วงเย็นๆแบบนี้ มันทำให้ผมสบายใจ และผ่อนคลาย จนสามารถ คิดพลอตนิยายในตอนต่อไปออก วันนี้ผมก็มาที่นี่เหมือนทุกวัน แต่วันนี้ผู้คนบางตากว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะฝนทำท่าจะตก ผู้คนเลยไม่ออกมาที่สวนกัน

 

Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr...

 

 

ระหว่างที่ผมเดินคิดอะไรเพลินๆโทรศัพท์ผมก็ดังออกมา จนผมหลุดออกจากภวังค์

 

"ว่าไง ว่างรึไงถึงโทรหาได้" ผมพูดออกไปทันทีเมื่อรับสายและรู้ว่าเป็นเบอร์ของใคร

 

("แหมๆก็ช่วงนี้งานเยอะนี่หน่า") คนปลายสายพูดออกมาปนหัวเราะหน่อยๆที่ผมแซวไปแบบนั้น

 

"แล้วยังไงมีไรธุระอะไรห้ะ" ผมถามคนปลายสาย

 

("คิดถึงหว่ะ ออกมาหาอะไรกระแทกปากกันหน่อยสิพวก") ปลายสายตอบกลับ

 

"ที่ไหนดีว่ะ มีใครบ้าง แต่มึงเลี้ยงนะ ตกลงมั้ย 555+" ผมพูดพร้อมหัวเราะออกมา

 

("งกเหมือนเดิมเลยนะ หึหึ ก็มีพวกเราในกลุ่มนั่นแหละ") ปลายสายว่าออกมาไม่จริงจังอะไรนัก

 

"เออๆๆ กูก็งกแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วนี่หว่า" ผมเถียงกลับ

 

("คืนนี้ที่ผับ MMM แล้วเจอกันพวก") ปลายสายว่าออกมาเพื่อตัดบท

 

"ผับ MMM เลยหรอวะ มันแพงไม่ใช่หรอ แขกในนั้นก็ไฮโซทั้งนั้นไม่ใช่หรอ" ผมรีบบอกเผื่อว่าเพื่อนผมจะไม่รู้

 

("พอดี อยากเสียตังหว่ะ")

 

"เออๆๆๆ ตามนั้นคืนนี้ 2 ทุ่มเจอกัน" ผมบอกมันและกดวางสายทันที

 

 

ไอคนที่โทรคุยกับผมเมื่อกี้ มันชื่อว่า "การ์นิ" ผมมักจะเรียกมันว่า ไอการ์น ง่ายๆเอาชื่อมันมารวมเป็นพยางค์เดียว ก็มันเรียกง่ายกว่านี่ มันเป็นเพื่อนสนิทของผมสมัยมหาลัย เพราะสมัยเรียนมหาลัย ผมย้ายมาเรียนที่เมืองไทย เนื่องจากพ่อกับแม่แยกทางกัน ผมจึงไม่มีเพื่อนที่เมืองไทย แต่ก็มีไอการ์น นี่แหละเป็นเพื่อนคนแรก แล้วในกลุ่มก็มีอีกสองคน ชื่อ ไอเนย์ กับไอเนม มันเป็นฝาแฝดกัน แต่นิสัยและหน้าตา ไม่เหมือนกันสุดๆ ไอเนย์มันออกจะหน้าหวานๆ สูง 170 หุ่นและส่วนสูงพอๆกับผม ส่วนไอเนม หน้าตามันหล่อ เข้ม สูง 180 ส่วนไอการ์นิ ไม่ต้องพูดถึง หน้ามันหวานกว่าผมกับไอเนย์อีก ตัวก็เล็กกว่าผม น่าจะประมาณ 165 แต่นิสัยนี่ ไม่หวานเหมือนหน้าเอาซะเลย

 

 

 

2 ทุ่ม ณ ผับ MMM

 

 

ไงพวกมาช้านะมึงอ่ะ พอผมเดินเข้ามาไอการ์นิก็ทักผมทันที ส่วนไอเนม กับไอเนย์มันมาก่อนไอการ์นิอีก เนย์รีบเดินมาทักทายผมด้วยความดีใจที่ไม่ได้เจอกันเกือบๆ 2 เดือน ผมลืมบอกไป ไอเนย์มันติดผม คงเพราะผมเป็นคนเฮฮา และ ติดจะตลก มันเลยชอบมาคุยมาเล่นกับผมประจำ ส่วนไอเนม มันพยักหน้าเป็นเชิงทักทาย ก่อนจะนั่งกินเหล้าไม่สนใจโลก เหมือนเดิม ผมบอกแล้ว ไอสองคนนี้ นิสัยมันต่างกันราวฟ้ากับดิน

 

"โทษทีหว่ะ พอดีช่วยแม่ปิดร้านเลยมาช้าไปหน่อย" ผมตอบไอการ์นิซึ่งตอนนี้ นั่งจู๋จี๋กับสาวที่ไหนก็ไปรู้ โดยไม่สนใจที่ผมพูด

 

"เออๆๆ นั่งๆๆ เดี๋ยวกูชงเหล้าให้" พอเห็นว่าผมมองหน้ามันเลยรีบหันมาสนใจผม ซึ่งเพื่อนทุกคนรู้ดี ว่าผมเกลียดการที่พูดแล้วไม่มีคนสนใจเป็นที่สุด

 

"หึหึ" ผมหัวเราะในลำคอ ก่อนจะนั่งลงข้างๆไอเนย์ ซึ่งก็ทำให้ไอการ์นิขนลุกได้ไม่ยาก

 

"นึกยังไงชวนมาร้านแพงขนาดนี้วะไอการ์น" ผมถามไอการ์นิ หลังจากที่นั่งกินเหล้าจนอารมณ์ดีขึ้นสักพัก

 

"ไม่รู้ดิ เห็นคนเค้าบอกว่า บรรยากาศดี"

 

"ก็จริงอย่างที่เค้าว่านะเว้ย มึงว่าไง" ไอเนย์ว่า แล้วหันไปถามพี่ชายฝาแฝดมัน

 

"ก็ดี" เนมตอบสั้นๆ

 

พอดื่มเข้าไปซักพักใหญ่ๆ

 

"ไปห้องน้ำก่อนนะ" ไอเนย์พูดบอกกับพวกผม พวกผมสามคนพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่มันจะเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

ผ่านไป 10นาที ผมก็ได้ยินเสียงมาจากบริเวณใกล้ๆห้องน้ำ พร้อมเสียงไอเนย์โวยวายลั่น พวกผมรีบตามไปดูทันที

 

 

"มีไรกัน" ไอเนมถามและมองหน้าผู้ชายคนนึง ซึ่งดูแล้วเมาแอ๋ ด้วยสายตานิ่งๆ

 

"ก็ไอลุงนี่มันคิดว่ากูขายตัว กูบอกมันแล้วว่ากูไม่ได้ขายตัว แต่มันก็ยังมาฉุดกระชากกูแถมมาบีบก้นกูอีก" เนย์พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

"เกิดอะไรขึ้นครับ" ผู้ชายแต่งตัวดี ดูแล้วหน้าจะเป็นผู้จัดการร้านเดินมาถามพวกผม เนื่องจากได้ยินเสียงโหวกเหวก ผมเล่าทุกอย่างให้ผู้จัดการร้านฟัง

 

"ก็ไอนี่มันยั่วกูเอง" ไอตาลุงท่าทางหื่นกาม พูดพร้อมมองไอเนย์ด้วยสายตาโลมเลีย

 

"มึงพูดดีๆนะกูเดินออกมาจากห้องน้ำดีๆ กูไปยั่วมึงตอนไหน" เนย์พูดขึ้น ซึ่งตอนนี้โมโหจนถึงขีดสุด

 

"อะไรกัน เล่นตัวเพื่อโก่งราคาหรอจ๊ะคนสวย" ไอหัวงูนั่นพูดออกมาอีก

 

 

โคร้มมมมมมมมมมมมม...

 

 

เนย์ไม่พูดพร่ำเดินไปต่อยไอหัวงูนั่นจนลงไปกองที่พื้น พวกผมยืนมองด้วยความงุนงง เพราะปกติแล้วเนย์ไม่ใช่คนที่ชอบใช้ความรุนแรง

 

"อะไรกันวะ ในผับนี้ปล่อยให้มีนักเลงเข้ามาได้ไง" ไอแก่หัวงูนั่น พอลุกขึ้นมาได้ก็โวยวายลั่น ทำท่าไม่ยอมจะเข้ามาทำร้ายร่างกายเนย์จนแขกในผับตกใจ

 

"เกิดอะไรขึ้น" เสียงเรียบๆเย็นๆ ดังขึ้นข้างหลัง จนพวกผมต้องหันไปมอง

 

 

ชายร่างสูง ท่าทางดูน่าเกรงขาม หน้าตาจัดว่าหล่อมาก เดินเข้ามาด้วยท่าทีนิ่งๆ สายตานิ่งๆ หันมามองพวกผม จนผมถึงกับขนลุก

 

 

"แขกทะเลาะกันครับบอส" ผู้จัดการร้านตอบกลับไปด้วยท่าทีตื่นๆ

 

"ฉันเห็นจากกล้องหมดแล้ว" ร่างสูง เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีนิ่งๆ

 

"งั้นก็เห็นแล้วสิว่าไอเด็กเวรนี่มันทำร้ายร่างกายฉัน" ตาแก่หัวงูพูดขึ้นด้วยท่าทีหยิ่งๆ

 

"ผมว่าคุณออกไปจากที่นี่ก่อนที่ผมจะเรียกคนลากคุณออกไปดีกว่า" หมอนั่นเอ่ยเสียงเรียบ

 

"ว่าไงนะ ฉันเป็นแขกประจำที่นี่นะ" ตาแก่นั่นพูดด้วยอารมณ์ไม่พอใจ

 

"แต่ผมเป็นเจ้าของที่นี่" ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมมองตาแก่นั่นด้วยสายตานิ่งๆ

 

"ฉันจะไม่มาเหยีบที่นี่อีก" ตาแก่นั่นพูดก่อนจะเดินชนผมจนเซดีที่ไอเนมจับไว้ทัน

 

"จะเป็นการขอบคุณมาก" ร่างสูงพูดบอกตาแก่นั่นก่อนจะหันมามองหน้าผมนิ่งๆ แล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที

 

"ขอโทษนะครับที่ทำให้ลำบาก" ผมพูดบอกผู้จัดการร้าน

 

"ไม่เป็นไรครับ" ผู้จัดการยิ้มรับพร้อมเดินไปขอโทษแขกตามโต๊ะต่างๆ

 

"อากิกูว่าวันนี้ไม่สนุกแล้วหว่ะ กลับกันเถอะ"

 

    ไอการ์นิพูดขึ้น ไอเนย์พยักหน้าหงึกๆ เป็นเชิงว่าเห็นด้วย ผมเลยพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเช็คบิลกลับ แต่ก็ต้องประหลาดใจ เมื่อผู้จัดการร้านเดินมาบอกว่า บอสของเค้าสั่งไว้ว่าจะจ่ายให้เอง ซึ่งก็ทำให้ผมไม่พอใจ เพราะไม่ชอบให้คนที่ไม่รู้จักมาจ่ายเงิน หรือซึ้อของให้ แต่ไอการ์นิดึงผมไว้ มันบอกว่า วันนี้เกิดเรื่องมามากพอแล้ว ผมจึงจำใจกลับออกไปด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างหนัก

 

 

เช้า

 

 

    ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการแฮงค์อย่างรุนแรง ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงเพื่อตรงไปห้องน้ำเพื่อหวังจะไปทำงาน ก่อนจะสายแล้วโดนหักเงิน ผมอาบน้ำ แต่งตัวพร้อมลงมาทานเข้าเช้ากับแม่ของผม

 

 

"เมื่อคืนเมาหนักสิท่า" แม่ทักผมทันทีที่ผมลงมาจากห้องนอน

 

"นิดหน่อยครับแม่" ผมตอบกลับพร้อมเดินไปหอมแก้มแม่ก่อนจะนั่งทานข้าวเช้ากับแม่

 

"คืนนี้กลับดึกรึป่าวอากิ" แม่ถามผมก่อนที่ผมจะออกไปทำงาน

 

"ยังไม่รู้เลยครับว่าจะไปนอนคอนโดไอการ์นิมันหน่ะ" ผมตอบแม่ เพราะไอการ์นิมันจะไปดูงานต่างประเทศ 1 อาทิตย์มันกลัวไม่มีคนดูแล ไอกาฟิว แมวน้อยของมัน เลยให้ผมไปนอนเฝ้าคอนโดมันให้

 

 

ที่ทำงาน

 

 

   ผมทำงานในภัตราคารแห่งนึง หน้าที่ผมก็คือคอยดูแลลูกค้าและประเมินพนักงาน ง่ายๆก็ ผู้จัดการนั่นแหละ วันนี้คนไม่เยอะเท่าไหร่ ซึ่งตอนเย็นได้ข่าวว่า มีผู้มีอิทธิพล มาจัดงานอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยต้องเหนื่อยนิดหน่อย เพราะต้องคอยคุมพนักงาน และอาหารทั้งหมดเอง

 

 

เย็น

 

 

   แขกในงานก็เริ่มทยอยกันมา หน้าตาแต่ละคน เข้าขั้นโหด ยังกับงานของพวกมาเฟียอย่างนั้นแหละ ผมไม่ได้สนใจอะไร เพราะกำลังวุ่นกับการคุมพนักงานให้นำอาหารไปวางตรงกลางห้องจัดเลี้ยง (บุฟเฟ่) ผมเดินสำรวจรอบๆ พร้อมกับคอยดูว่าแขกขาดเหลืออะไร แล้วผมก็ไปสะดุดเข้ากับ ชายร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้ามาด้วยท่าทีน่าเกรงขาม พร้อมกับลูกน้อง ซ้ายขวา อีกสองคน

 

 

"มันจะบังเอิญไปมั้ยวะ" ผมสบถเบาๆ

 

ชายร่างสูงที่ว่า ก็คือ เจ้าของผับที่เมื่อวานพวกผมเพิ่งไปก่อเรื่องไว้นั่นแหละ ผมเห็นหมอนั่นยิ้มมุมปาก แล้วเดินเลยผมไป ผมเลยไม่ได้สนใจ เดินไปในครัวต่อ

 

"ไง" เสียงเรียกดังขึ้นข้างหลัง ขณะที่ผมกำลังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ จนผมต้องหันไปมอง ก็เห็นว่าเป็นร่างสูงยืนมองมานิ่งๆ

 

"ครับ" ผมตอบกลับสั้นๆ

 

"หึหึ ไม่คิดว่าจะมาเจอนายที่นี่เลยนะ" หมอนั่นพูดขึ้นอีก

 

"แล้วยังไงครับ" ผมตอบ พร้อมขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของคนๆนี้

 

"ก็ไม่ยังไง" ร่างสูงตอบ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องน้ำไป

 

 

ห้องทำงาน ณ ร้าน MMM

 

 

ผมชื่อ "กาย" อายุ 28 ปี เป็นเจ้าของผับ MMM แห่งนี้ และทำงานในโลกมืด ง่ายๆผมเป็น มาเฟีย เมื่อวาน ขณะผมนั่งมองกล้องวงจรปิดอยู่ในห้องทำงาน ก็เห็นว่ามีแขกทะเลาะกัน ผมนั่งดูเหตุการ์ณตรงหน้าไปเรื่อยๆ จนผมเห็นหน้าของชายร่างบางคนหนึ่ง แวบแรก ผมนึกว่าเป็นผู้หญิง ใบหน้าหวาน ตัวเล็กหุ่นบาง ยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก ผมเป็นผู้ชายเต็มร้อย และดูเหมือนร่างบางนั่นก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ แวบนึงผมดันรู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ "น่ารัก"

 

ผลั่ก...

 

เสียงประตูห้องผมถูกเปิดออก ผมหลุดจากภวังค์ แล้วหันไปดู สาวร่างเล็ก หน้าอกสะบึม เดินนวยนาดเข้ามา

 

"กายค่ะ ไม่ไปหาเทญ่าเลยนะค่ะ" เสียงหญิงสาวพูดขึ้นเสียงกระเง้ากระงอด

 

"ผมไม่ว่าง" ผมตอบเสียงเรียบ

 

"งั้นคืนนี้ ร้านปิด คุณอยู่กับเทญ่านะค่ะ เทญ่าอยากกอดคุณจะแย่" หญิงสาวพูดเสียงออดอ้อน ผมพยักหน้ารับ ก็ในเมื่อผู้หญิงเสนอมา ผมก็มีหน้าที่สนองเท่านั้นเอง คืนนั้นผมก็อยู่กับหญิงสาวคนนั้น

 

 

 

แต่ในใจผมกลับรู้สึกคิดถึงหน้าหวาน ท่าทางอวดดี ของใครคนหนึ่ง...

 

 

เอามาลงให้ก่อนนะคะ สวัสดีทุกๆท่านค่ะ เว็ปนี้เป็นบ้านหลังใหม่ของคนเขียน ยังไงก็ต้องขอฝากตัวด้วยค่ะ  

 

 

ZerMay ❤.