Past-memories อดีต-ความทรงจำรักวุ่นๆกับยัยตัวร้าย

คำตอบของปริศาณาการเรียกพบ
 
     "คนที่เรียกพวกเราออกมา...อาจจะไม่ใช่ผู้อำนวยการโรงเรียนก็ได้.."
     "!!!"
     ผมถึงกับอึ้งพูดไม่ออกเลยทีเดียว ไม่คิดว่าแคลอจะคิดได้ถึงขนาดนี้แต่มันใช่เวลาที่จะมามึนแต่อึ้ง ต้องคิดสิ! ว่าใครเป็นคนเรียกพวกเราออกมา และเพื่ออะไร!?
     แปะ แปะ แปะ...!
     เสียงตรบมือดังขึ้นจากทางด้านกลังของพวกเรา แน่นอนว่าพวกเราต้องหันไปดูและสิ่งที่พวกเราได้พบก็คือหญิงสาวผมดำยาวสลวยนัยตาสีแดงกล่ำใบหน้าเรียวสวยของเธอเผยรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัวออกมานิ้วเรียวของเธอแตะบนริมฝีปากเบาๆ 
     "แหม่ๆ ไม่คิดเลยนะว่าองค์หญิงของอาณาจักรฮิวจะฉลาดขนาดนี้.." เธอพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่แสนจะน่าสยงสยองมาให้พวกเรา
     "ธะ...เธอ! เธอเป็นใครน่ะ!?" แคลอเอ่ยถามออกมาไปด้วยท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อย
     "แหม่...ไม่เอาน่าแคลอ อย่าลืมคนที่ช่วยแบกรับภาระเรื่องพลังของเธอที่มันเกินขีดจำกัดของตัวเธอสิ ฮึๆ!" เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่น่าสยงสยองเช่นเคย
     "อึก! ธะ...เธอ!! อย่างบอกนะว่าเธอคือคนที่เรียกพวกเราออกมาน่ะ!!?" ร่างของแคลอสั่นไปหมด
     "ใช่! ฉันเองล่ะ! คนที่เรียกพวกแกออกมาน่ะ!! ฮ่ะฮ่าๆ!!"
     "คนที่ช่วยแบกรับพลัง งั้นเหรอ?" ผมทวนคำพูดของเธอและพยายามคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้มากที่สุด
     จริงสิ!
     
     'ได้ยินว่าเธอพลังมากจนต้องแบ่งไปให้อีกตัวตนของเธอเลยนิ'
     'ด้านมืดของเธอไง'
     
     อยู่ๆ คำพูดของมิเลียน่าที่เคยพูดกับผมไว้ก็ผุดขึ้นมาในหัวของผม งั้นแสดงว่าเธอคนนี้คือ... อีกตัวตนของแคลอหรือก็คือด้านมืดของเธอ!! แต่ว่า...ผมได้ฟังจากที่มิเลียน่าพูดแล้ว เธอบอกว่าอีกตัวตนหนึ่งของแคลอก็อยู่ในตัวของแคลอแต่จะออกมาในตอนที่แคลอเสียสมดุจในการควบคุมพลังเวทย์เท่านั้น หรือว่าตอนนี้แคลอเสียสมดุจไปแล้วเธอก็เลยออกมา!? แต่จะใช่แน่เหรอ? ถึงผมจะไม่รู้ว่าคำว่า 'ออกมา' ที่มิเลียน่าพูดมันหมายถึง แคลอเปลี่ยนไปราวกับคนละคนหรืออีกตัวตนหนึ่งของเธอมายืนประจันหน้าแบบในตอนนี้กันแน่ก็เถอะ! แต่ผมก็ชักจะหวั่นๆ แล้วสิ ต้องมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ...
     "ธะ...เธอควรจะหลับอยู่ในตัวของฉันไม่ใช่เหรอ!?"
     "ก็ใช่...แต่มีคนช่วยฉันให้ออกมาได้ในตอนที่เธอยังหลับไหลอยู่ในโลงนั้นเมื่อ 12 ปีก่อนไงล่ะ ฮึๆ!"
     "มะ..ไม่จริงน่ะ!!" แคลอเอ่ยออกมาพร้อมทรุดตัวลงคุกเข้าและกุมหัวของตัวเองทันที
     สีหน้าของเธอในตอนนี้ดูไม่ดีเอาเสียเลย...
     "เธอกลัวว่าฉันจะทำเรื่องแบบเดียวกับเมื่อ 16 ปีก่อนน่ะเหรอ?"
     "...!!" แคลอไม่พูดอะไรแต่เงยหน้าขึ้นมามองคนตรงหน้าอย่างโกรธแค้น
     "รู้ไหม..ฉันน่ะชอบเวลาเธอทำสีหน้าอย่างนั้นมากที่สุดเลยล่ะ!!" เธอเอ่ยเสียงดัง ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเบิกกว้างพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ากลัวอีกครั้ง
     "อึก!" ดวงตาของแคลอเบิกกว้างออกมาสีหน้าราวกับว่าทรมานมาก
     "แคลอ!!" ผมรีบวิ่งเข้าไปหาแคลอทันที แต่ขากลับรู้สึกชาอย่างบอกไม่ถูก
     "นายน่ะนอนดูอยู่เงียบๆ ก็พอ!!" เธอเอ่ยขึ้นด้วยเสียงหนักแน่นแล้วหันมามองที่ผม
     ตุบ!!
     ผมล้มลงกับพื้นทันทีหลังสิ้นสุดเสียงของเธอ อยู่ๆ แขนและขาของผมก็ไม่มีเรี่ยวแรงขึ้นมา
     "นี่เธอ..!!"
     "ฮึๆ!" เธอฉีกยิ้มที่น่ากลัวให้กับผมก่อนจะหันไปมองที่แคลอ "เอาล่ะแคลอ! เกลียดเข้าสิ! แค้นเข้าสิ! คิดซะสิว่าขอฆ่าน่ะ!! แค้นสิ! แค้นสิ!! แค้นสิ!!! นั้นล่ะ! ความแค้นของเธอมันเป็นพลังให้กับฉัน!!!" เธอเอ่ยพร้อมก้มลงไปจิกหัวของแคลอขึ้นมา
     สีหน้าของแคลอบ่งบอกถึงความเจ็บปวดอย่างมากแต่ก็ไม่ยอมโต้ตอบอะไรกลับไปเลยแม้แต่นิดเดียว
     ทำไม! ทำไมยังนิ่งอยู่ได้!?
     "ปล่อยแคลอนะ!!" ผมตะโกนออกไป
     "ฮ่ะฮ่าๆๆ!! นั้นล่ะแคลอ! เธอกำลังแค้นฉัน! เธอกำลังคิดอยากจะฆ่าฉัน! นั้นล่ะ! สิ่งที่ฉันต้องการ!! ฮ่ะฮ่าๆๆๆ!!!" เธอหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
     "กะ..แกมัน..ปีศาจ..!" แคลอเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและแฝ้งไปด้วยความแค้น
     "เธอไม่ใช่เหรอที่เป็นปีศาจ!? เพราะเธอไม่ใช่รึไง!? คนทั้งเมืองเลยต้องตายกันหมด เพราะเธอ! เพราะเธอ!! เพราะเธอ!!! ฮ่ะฮ่าๆๆๆ!!!" เธอหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง แคลอกัดฟันแน่นระงบความโกรธเอาไว้
     เพี๊ยะ!!!
     แต่มันกลับไม่ได้ผลเมื่อเธอใช้มือตบเข้าไปที่ใบหน้าของคนตรงหน้าเต็มๆ แรงหนึ่งที!
     "หน็อบแก! ลิตมากนักนะ!!" เธอใช้มือที่ยังคงจับผมของแคลออยู่เหวี่ยงสุดแรงและปล่อยให้ร่างของแคลอไปกระแทกกับกำแพงห้อง
     ปัง!!
     แคลอพยายามค่อยๆ ลุกขึ้นมายืน สีหน้าของเธอบ่งบอกชัดเจนว่าทั้งจุกทั้งเจ็บ เลือดค่อยๆ ไหลออกจากมุมปากของแคลอแต่เธอกลับใช้นิ้วปาดมันแล้วลื่นนิ้วนั้นของเธอไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
     "หึๆ! เธอน่ะมันก็แค่อีกตัวตนไร้ค่าของฉันก็เท่านั้น...ถึงเธอจะได้พลังของปีศาจในตัวฉันไปเต็มๆ แต่แวมไพร์น่ะ..เธอไม่ได้มันไปเลยสักนิด! ครอส!!" แคลอเอ่ยก่อนจะแสยะยิ้มออกมา
     "หน็อย! ไปตายซะเถอะ!!" ครอสพูดจบก็พุงเข้ามาหาแคลอทันทีพร้อมกับใช้มีดสั้นที่เธอเรียกมันออกมาแทงโดยเล็งไปที่หัวของแคลอแต่แคลอกลับยืนนิ่งเฉย
     นี่แคลอคิดจะทำอะไร!?
     "แคลอหลบสิ!!"
     "หี!"
     หมับ!!
     แคลอให้มือของหนึ่งของเธอรับกรโจมตีดั่งกล่าวด้วยมือของหนึ่งและมือเปล่า!! เลือดค่อยๆ ไหลตามซอกมือของเธอลงมาที่แขนก่อนจะหยดลงพื้นในที่สุด จำนวนเลือดที่ไหลออกมาไม่ใช่น้อยๆ นะนั้น! ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มีหวังแคลอได้ขาดเลือดตายกันพอดี!!
     "นะ..นี่เธอ!!" ครอสเอ่ยออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
     "ฮึๆ!" แคลอแสยะยิ้มออกมา
     พรึ่บ!!
     แคลอเหวี่ยงขาของเธอไปที่ท้องของครอสซึ่งโดนเต็มๆ ท้อง... แค่ผมดูก็จุกแทนแล้ว!
     พรึ่บ! พรึ่่บ!! ปัง!!!
     ร่างของครอสกระแทกเข้ากับพื้นหลายต่อหลายครั้งก่อนจะไปกระแทกเข้ากับกำเพงแรงๆ อีกหนึ่งที
     ลูกเตะยัยนี่ยังแรงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ...
     "นะ..หน็อย!!" ครอสค่อยๆ พยุงตัวเองให้ยืนขึ้น
     "หึ! ขนาดโดนลูกเตะของฉันเข้าไปเต็มๆ ยังอุสาห์ลุกขึ้นมายืนได้อีกนะ...สงสัยฉันจะเตะเธอเบาไปสินะ..?" แคลอแสยะยิ้มออกมาอีกครั้ง
     "อึก..! ฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วฉันจะมาเอาคืนที่แกทำกับฉันไว้ในคราวนี้! แคลอ เมลฟิวส์ สตอนท์ฮาร์ท!!" ว่าจบครอสห็หายตัวไปทันที
     ฟุบ...
     เมื่อร่างของครอสหายลับตาไปแคลอก็ทรุดตัวลงไปนอนกับพื้นทันที และอาการที่ร่างกายของผมชา ขยับไม่ได้ ก็หายแล้วด้วย...
     ผมรีบลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปยังที่แคลอทันที
     "แคลอ..เป็นอะไรมากไหม?" ผมค่อยๆ นั่งลงข้างๆ แคลอ
     "นิดหน่อย...เพราะยัยนั่นดันโผล่ออกมาจากตัวเลยทำให้พลังส่วนหนึ่งหายไปนิดหน่อย..." แคลอเอ่ยตอบผมอย่างแผ่วเบาและค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง
     "มา..เดี๋ยวพี่อุ้มไปบ้านเอง"
     "โทร.เรียกคนที่บ้านให้ขับรถมารับก่อนดีกว่าไหม?"
     "นั้นสิ.." ว่าจบผมก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาโทร.ไปที่บ้านทันที
 
     ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ...
     [เจ้าคะ..?]
     "เรสเทียส..ให้คนขับรถที่บ้านมารับที"
     [เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอเจ้าคะ?]
     "นิดหน่อยน่ะ..เดี๋ยวกลับไปจะเล่ารายละเอียดให้ฟังทีหลัง"
     "พี่เรียวขอหนูคุยเรสเทียสหน่อย..." แคลอเอ่ยขึ้นเบาๆ
     "อ่า..อื้ม" ผมยื่นโทรศัพท์ให้แคลอ และเธอก็รับไป
     "เรสเทียสนี่ฉันเองนะ.."
     [มีอะไรให้หม่อนฉันรับใช้เหรอเพคะองค์หญิง?]
     "ฉันมีเรื่องอยากจะให้เธอไปตรวจสอบให้หน่อย...แต่รอให้ฉันกลับไปก่อนจะบอกรายละเอียดให้ฟังอีกที.."
     [เพคะ...งั้นประเดี๋ยวหม่อนฉันจะบอกให้คนที่คฤหานส์ขับรถไปรับนะเพคะ]
     "ขอบใจ..จริงสิ..มีอีกเรื่องหนึ่งแรสเทียส บอกให้ยูริโกะมาที่โรงเรียนแล้วก็ซ้อมห้องของผู้อำนวยการให้หน่อยนะ.."
     [เพคะ...]
     "ขอบใจอีกทีนะ.."
     ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด...
 
     หลังจากที่แคลอคุยกับเรสเทียสเสร็จก็กดวางสายพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาคืนให้กับผม
     "เดินไหวไหม?" ผมถามแคลอ
     "ไหว.." แคลอตอบกลับผมเบาๆ
     และหลังจากนั้นผมก็ช่วยหยุงแคลอให้ลุกขึ้นยืนและค่อยๆ พาก้าวขาออกเดินไปจากโรงเรียนทันที
     พอผมพาแคลอออกมาจากโรงเรียนก็เห็นคนขับรถประจำของแคลอมายืนรอพวกเราพร้อมกับรถคันสีดำเงาวิบ เมื่อเขาเห็นผมพาแคลอเดินออกมาก็รีบไปเปิดประตูรถให้ผม ผมค่อยๆ พยุงแคลอให้นั่งบนเบาะแล้วก็ค่อยเดินไปเปิดประตูอีกด้านหนึ่งแล้วนั่งลงกับเบาะทันที
     "ดูเหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่เลยนะขอรับ.." คนขับรถเอ่ย
     "ก็คงอย่างนั้นล่ะพอส...ดูเหมือนยัยนี่จะเจอกับศึกครั้งใหญ่ซะแล้วสิ.." ผมว่าพลางหันไปมองแคลอที่พอตัวถึงเบาะนั่งก็หลับไปทันที
     "ศึกครั้งใหญ่...?"
     "นายก็รู้ใช่ไหมว่ายัยนี่น่ะ...มีอีกตัวตนหนึ่งที่พวกเรายังไม่เคยเห็น?"
     "ขอรับ..."
     "แต่วันนี้...ฉันได้เห็นมันแล้ว อีกตัวตนหนึ่งที่น่าหลัวของยัยนี่..!"
     "ห่ะ!? องค์หญิงเสียสมดุลในการควบคุมพลังเวทย์งั้นเหรอขอรับ!?" พอสเอ่ยตอบผมด้วยท่าทีตกใจ
     "ไม่ใช่...จริงอยู่ที่อีกตัวตนหนึ่งของยัยนี่ปกติจะกลับใหลอยู่ในตัวของยัยนี่ แต่คราวนี้...ยัยนั้น ครอส! อีกตัวตนของยัยนี่ดันแยกตัวเองออกจากยัยนี่...เพราะงั้น...วันนี้ที่สู้กันยัยนี่เลยเสียเปรียบเต็มๆ"
     "มะ..หมายความไงน่ะขอรับ ที่ว่าแยกตัวออกมาจากองค์หญิง!?"
     "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...ต้องให้เจ้าตัวเป็นคนอธิบายเองนั้นแหละ แต่ว่ารู้สึกเหมือนถ้ายัยครอสนั้นแยกตัวออกไปมันจะเกิดผลลบกับแคลอนะ..."
     "คงจะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ ไม่ได้สินะขอรับ...?"
     "คงงั้น..."
     และหลังจากนั้นบรรยากาศในรถก็เงียบกริบไม่มีใครคิดจะเอ่ยปากพูดอะไรทั้งสิ้น จนเวลาผ่านไปผมได้มาถึงที่คฤหานส์เรียบร้อย แต่ก็ยังไม่วายที่จะต้องอุ้มแคลอไปไว้ข้างบนห้องนอนของยัยนั้นอยู่ดี เพราะปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นสักที เฮ้อ...ให้มันได้อย่างนี้สิ
     แต่ว่า...ถ้าการที่ครอสแยกตัวออกไปจากแคลอมันทำให้เกิดผลลบกับแคลอจริงๆ คนที่จองจะเอาชีวิตของแคลอก็ทำได้ง่ายๆ เลยน่ะสิ! ไม่ได้การแล้วไง..ผมคงจะต้องจัดบริกาศไปคุมยัยนี่ที่โรงเรียนด้วยซะแล้ว...เพราะตัวผมเองก็คงจะดูแลแคลอตอนที่อยู่ในโรงเรียนไม่ได้ตลอดเวลาเหมือนกัน แต่ยังไงก็ต้องให้แคลอบอกเรื่องผลที่ครอสแยกตัวออกไปจากตัวแคลอก่อนน่ะนะ...
 
 
 
          I'll make you crazy
 
                              In memory next