Past-memories อดีต-ความทรงจำรักวุ่นๆกับยัยตัวร้าย
เขียนโดย 
Ryoko
วันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.34 น.
แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 20.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) ปริศณาการเรียกพบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปริศณาการเรียกพบ
"นี่ๆ พี่เรียว! ไอติมร้านนี้น่าจะอร่อยน้าาา~♥"
"ไอติม...อีกแล้วเหรอ!?"
"อ่ะ! สายไหมนิ น่ากินจางงงง~♥"
"เฮ้อ.."
วันนี้ผมโดนแคลอชวนให้ออกมาไปเที่ยวเล่นกันที่สวยสนุก แต่..จะเรียกว่าถูกเรียกได้รึเปล่านะ? ก็เพราะว่า...
เมื่อ 1 นาทีก่อน..
ปัง!!
"พี่เรียว! ออกไปเที่ยวกันเถอะ!! + +" ตาเป็นประกาย
"หืม...?"
หมับ!
"เอาล่ะ! อย่ามัวแต่งง รีบไปกัน!"
และหลังจากนั้นผมก็โดนแคลอลากออกมาจากห้องเลย แต่วันนี้ยัยนั้นเกิดคึกอะไรขึ้นมานะ อยู่ๆ ก็อยากมาสวนสนุก? ปกติผมเห็นแต่เธอเก็บตัวทำงานอยู่แต่ในห้องพอเวลาอาหารเย็นก็ลงมากิน ไม่ใช่... ยัดเข้าปากแล้วกลับขึ้นห้องไป...
แต่วันนี้ยัยนั้นดูร่าเริงเกินเหตุ ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ไม่ใช่ว่านึกว่าผมโกรธเรื่องที่เธอไม่ยอมร่าเริงทำให้ผมไม่สบายใจหรอกนะ...?
"หืม.. พี่เรียวเป็นอะไรไปอ่ะ ไม่สนุกงั้นเหรอ?" เธอเอ่ยถามผมพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
"เปล่า แค่กำลังคิดว่า..ทำไมอยู่ๆ เธอถึงได้อยากมาเที่ยวแบบนี้ ปกติเห็นอยากอยู่แต่ในบ้านไม่อยากออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันแบบคนอื่น" ผมพูดผสมว่าเธอทางอ้อมนิดๆ
"อะ..เอ่อ..มันก็.." เธออึมๆ อำๆ
"อะไรล่ะ? ไปกินอะไรมาถึงคึกเป็นพิเศษ"
"ไม่ได้กินอะไรสักหน่อย เชอะ!" เธอว่าพลางทำแก้มป่องๆ และสะบันหน้าหนี
เฮ้ยๆ งอนอีกแล้ว - - แต่จะช่วยงอนอะไรที่มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระแบบนี้สักหน่อยจะได้มั้ยแน่!?
"ว้าว! นั้นคุณกระต่ายล่ะ~♥" ว่าจบก็รีบวิ่งไปหาคนที่ใส่ชุดกระต่ายสีชมพูที่(เหมือนจะ)น่ารักนั้น
เด็กจริงๆ ยัยนี่ - -!
"เฮ้อ.."
ยังไงยัยนั้นก็เป็นเด็กผู้หญิงนี่นา...
ผมค่อยๆ เดินเข้าไปที่ๆ แคลอยืนอยู่ แต่คนรู้สึกว่าจะเยอะเกินไปจนรู้สึกอึดอัดเลย ผมเห็นยัยนั้นถูกเบียบไปมาซ้ายที่ขวาที หน้าตาก็เหมือนจะร้องไห้ - - เฮ้อ..รีบไปช่วยดีกว่าไม่งั้นได้ปล่อยโฮแน่ ถึงจะอายุจริงๆ ตั้ง 24 แต่ว่านิสัยมันไม่ได้แตกต่างจากเด็กอายุ 12 ธรรมดาๆ ทั่วไปเลย..
พรึ่บ!
"เอ่อ..ขอโทษนะครับ ขอทางหน่อย พอดีผมกำลังรีบ" ผมเอ่ยบอกผู้หญิงสองคนตรงหน้าที่มาขว้างทางผมไว้
"นี่..หนุ่มน้อยสนใจไปต่อกับพวกฉันมั้ย ^.<" ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"มะ..ไม่ล่ะครับ ^^." ผมพยายามปฏิเสธอย่างไม่ให้เธอเจ็บซ้ำน้ำใจมากที่สุด
"เฮ๊..ดูจากท่างทางแล้วจะเป็นเด็ก ม.ต้น สินะ พอดีเลยพวกฉันอยู่ ม.ปลาย เด็กกว่ากันอีกปีสองปีเอง สนใจมะ ^^?" ผู้หญิงอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"อะ..เอ่อ.." ผมอึมๆ อำๆ
ผมเหลือกตาไปมองที่แคลออีกครั้ง แต่หน้าของเธอตอนนี้บ่งบอกชัดๆ เลยว่าไม่ไหวแล้ว! ยัยนั้นเป็นคนที่แพ้ฝูงชนน่ะนะ เวลาคนเยอะๆ แล้วเดินมาเบียบไปมาก็จะรู้สึกคลื่นไส้และจะร้องไห้ออกมาทุกครั้ง แต่ถ้าคนเยอะและไม่เข้ามาเบียบก็ไม่ปล่อยโฮหรอก
"เอ่อ..ขอโทษนะครับ ผมมีธุระที่จะต้องไปทำต่อ" ผมว่าเดินพยายามเดินแทรกผู้คนไป
หมับ!
"เอ๋? ไว้ทีหลังไม่ได้เหรอ? ไปกับพวกฉันแค่แปปเดียวเอง.." ผู้หญิงคนหนึ่งรั้งแขนของผมไว้
"ขอโทษนะครับ.."
หมับ!
ผมแกะมือของเธอออกไปจากแขนของผม
"แต่น้องสาวผมกำลังแย่..."
หลังจากนั้นมันก็รีบพยายามแทรกผ่านผู้คนจำนวนมากมายมหาสารเพื่อมาหาแคลอให้เร็วที่สุด ยัยนั้นรีบบางๆ ทันทีที่เห็นผมกำลังจะมาหาเธอ
ผมพยายามแทรกไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ...จนในที่สุดผมก็มาถึงเธอจนได้
"แฮ่ก..เป็นไรมั้ย?" ผมหันหน้าให้กลับเธอและยืนกันไว้ไม่ให้คนเข้ามาเบียบเธอเพื่อให้เธอได้มีอากาศหายใจ
"อื้อ...ไม่เป็นไร" เธอยิ้มบางๆ ให้กับผม
"เฮ้อ..ทีหลังก็อย่าวิ่งมาโดยบูบบามแบบนี้อีกล่ะ"
"อื้อ! ขอบคุณนะพี่เรียว" เธอยิ้มบางๆ ให้กับผมก่อนจะก้มลงไปหยิบอะไรสักอย่างในกระเป๋าสะพายข้างของเธอ
"..." ผมมองเธอสักพักหนึ่ง
"อะนี่!" เธอเงยหน้าและยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม
"หืม?"
"อ่าว! ก็ฝ่าคนมาขนาดนั้นนี่นา เหงื่อแตกหมดเลย ^^"
"มือวางที่ไหน?" ผมว่าไป
ใช่! มือผมวางที่ไหน ก็เพราะจะบังให้ยัยนี่ผมเลยตั้งใช้มือทั้งสองข้างของผมยกขึ้นมาท้าวกำแพงไว้เนี่ยละ -0-
"งั้น.." เธอวางพลางใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าให้ผม "หนูเช็ดให้ก็ได้ ฮิๆ ^^" เธอเช็ดไปพลางหัวเราะไป
"ว๊าย! ดูสิเธอ เป็นคู่รักที่สมกันดีเนอะ~♥" จุจู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังผม
"นั้นสิเนอะ~♥"
"ยืนบังให้กันด้วยเลย โรแมนติก~♥"
ผู้หญิงสามคนพูดถึงผมกับแคลอแล้วก็บอกว่าเราทั้งสองคนเป็นคู่รักกันเฉย - -
อย่างยัยเนี่ยนะ? ผมไม่พิสวาทหรอก!!
"อย่างพี่เรียวเนี่ยนะ? เหอะ! หนูไม่พิสวาทหรอก!" แคลอพูดขึ้น
พูดตรงกับที่ผมคิดกับเป๊ะเลย! - -+
"นั้นมันคำพูดของพี่ต่างหาก - -+!"
"ไม่รู้ไม่ชี้! ชิชะเชอะ!" พูดจบก็กอดอกแล้วสบัดหน้าหนีผมเฉย
"เฮ้อ..."
วันต่อมา...
ณ โรงเรียน
"ทำไมต้องมาโรงเรียนด้วยง่า ทั้งๆ ที่วันนี้มันหยุดแท้ๆ ? TOT~" แคลอพูดขึ้น
"ช่วยไม่ได้ทางโรงเรียนเล่นแจ้งข่าวมาทางบ้านโดยตรงให้ทำไง - -" ผมเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งพวกเราควรจะได้พักผ่อนนอนหลับเป็นตาย(?)อยู่ที่บ้าน แต่ดันต้องลากสังขารแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเพราะทางโรงเรียนเรียกให้พวกเราทั้งสองคนมาโรงเรียน...เพื่ออะไรก็ไม่รู้(?)
"อ่าว! ทำไมไม่เห็นมีคนมาเลย -0-?" แคลอเอ่ยขึ้น
"นั้นสิ..."
"มีคนอำพวกเราเล่นรึเปล่า - -?"
"แต่เบอร์ที่โทร.มาเป็นเบอร์ของทางโรงเรียนนะ พี่เช็คแล้ว"
"จะบอกว่ามีแค่พวกเราสองคนเหรอที่โดนเรียกตัวมา?"
"ก็อาจจะ.."
เมื่อจบคำพูดของผมยัยน้องสาวตัวดีของผมก็กุมขมับทันที...จะซีเรียสอะไรนักหนาเนี่ย - -?
ตอนนี้พวกเราทั้งสองคนก็ยื่นอยู่หน้าห้องผู้อำนวยการเป็นที่เรียบร้อย ทั้งๆ ที่ไม่มีแอร์แต่ทำไมรู้หนาวแปลกๆ ฟะ -0-?
แอ๊ด...
จุจู่ประตูทั้งสองบานก็เปิดเองโดยอัตโนมัส ทั้งที่พวกเราทั้งสองคนยังไม่ได้แตะมันเลยแม้แต่ปลายเล็บ พวกเราทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปยังในห้องที่เงียบสงบไม่มีแม้แต่เสียงของลมมีเพียงแค่เสียงฝีเท้าของเราทั้งสองคนที่กำลังจะย่างก้าวเดินเข้าไปเท่านั้น...
"พี่เรียว...ไม่คิดว่ามันแปลกๆ บ้างเหรอ?" อยู่แคลอก็พูดขึ้น
"แปลกยังไง?"
"ทั้งๆ ที่วันนี้เป็นวันหยุดแต่กลับถูกเรียกออกมาแบบไม่ทันให้ตั้งตัว แถมยังมีแค่พวกเราเท่านั้นที่ถูกเรียกตัวมา..."
"..."
"พี่เรียวคิดอย่างนั้นเหรอว่าผู้อำนวยการโรงเรียนจะทำแบบนี้?"
"..."
ไม่...
"ถึงจะเป็นโรงเรียนสอนเวทย์มนต์ยังไงก็ตาม แต่การเรียกตัวมาแถมยังไม่บอกเหตุผลที่เรียกมาอีก รวมทั้งยังไม่แจ้งผู้ปกครองให้ทราบก่อนอีกต่างหาก..."
"มันอาจจะเป็นเรื่องกระทันหันจริงๆ ก็ได้..." ผมพยายามพูดไม่ให้แคลอไม่คิดมากไปกว่านี้
"ถ้ามันเป็นเรื่องที่กระทันหันหรือฉุกเฉินจริงๆ ทำไมไม่เรียกพวกเราออกมาตั้งแต่เมื่อวานศุกร์ หรือวันที่โทร.มาบอกก็คือเมื่อวาน แต่กลับมานัดวันนี้ วันที่จะไม่มีนักเรียนคนไหนมาเรียนพิเศษหรือเรียนเพิ่มเติม..."
"..."
"วันที่ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์คนไหนก็จะไม่อยู่ทำงานเป็นอันขาด..."
"..."
"ถ้าเป็นเรื่องด่วนจริงๆ ล่ะก็ เรียกตัวมาตั้งแต่เมื่อวานมันก็จะไม่มีอะไรน่าสงสัย แต่กลับเรียกมาในวันนี้แทน...หนูคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องด่วนหรอก เพราะถ้ามันเป็นเรื่องด่วนจริงๆ ผู้อำนวยการคงไม่ปล่อยให้เวลาผ่านมาจนถึงวันนี้โดยไม่กังวนได้หรอก..."
"มันก็จริงอย่างที่เธอพูด...ถ้ามันไม่ใช่เรื่องด่วนอะไรก้น่าจะนัดวันจันทร์อีกทีเลยก็ได้ แต่กลับไม่ทำ"
"ถูกต้อง...ฉะนั้นมันจึงสรุปสั้นๆ ได้ใจความเลยว่า..."
"..."
"คนที่เรียกพวกเราออกมา...อาจจะไม่ใช่ผู้อำนวยการโรงเรียนก็ได้.."
"!!!"
I'll make you crazy
In memory next
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
