Fate of love วันที่หนึ่งถึงวันสุดท้าย

5.3

เขียนโดย SweetyFairy

วันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 11.32 น.

  7 บท
  2 วิจารณ์
  10.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2557 11.50 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) Thank you for every Things.....I love you

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          -โรงพยาบาลMederine Center Complex Hospital-

     "คุณหมอคะ ช่วยแฟนฉันด้วยนะคะ"

     "ค่ะ ญาติคนไข้รอข้างนอกนะคะ"

     ฉันพูดพร้อมกับวิ่งไปพร้อมกับเตียงที่เขานอนอยู่เข้าห้องผ่าตัด ฉันเดินไปมองที่ประตูที่ขุ่นมัวมองไม่เห็น ถึงจะรูเแบบนั้นฉันก็ยืนอยู่หน้าประตูอยู่นานมาก แล้วก็เริ่มเมื่อยเลยลงไปนั่งที่เก้าอี้สีเหลืองของโรงพยาบาล ตอนนี้เขาเข้าไปในห้องผ่าตัดนั่นนานมากแล้ว ตีหนึ่งแล้วซินะ ฉันเริ่มง่วงมากแต่ก็พยายามบังคับตัวเองไม่ให้นอน จนถึงเวลาตีหนึ่งเศษๆหมอก็เปิดประตูออกมา

     "คุณหมอคะ ซัมเมอร์เป็นยังไงมั้งคะ!!!!"

     "ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ"

     "จริงเหรอคะ!!! ฉันเข้าไปเยี่ยมได้ไหมคะ"

     "ครับ เพราะอาการของคนไข้แค่กระสุนเฉี่ยวไม่มีอะไรร้ายแรง เดี๋ยวจะมีคนพาคนไข้ขึ้นบนห้องพักนะครับ"

     "ค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ"

     ฉันพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม แล้วก็วิ่งขึ้นไปบนห้องพักของซัมเมอร์ ตอนนี้เขานอนอยู่บนเตียงสีขาวของโรงพยาบาล ฉันนั่งลงข้างๆเตียงของเขาช้าๆ

     "ทำไมกัน...."

     "..."

     "ทำไมนายต้องมีคนอื่นด้วยนะ"

     "..."

     "ฉัน...ยังไม่ดีพอสำหรับนายใช่ไหม"

     พูดเสร็จฉันก็นอนฟุบลงไปข้างๆเตียงเขา โดยที่จับมือเขาไว้อยู่ และน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาเองโดยที่ห้ามไม่ได้ นอนหลับคาน้ำตาเลยสินฉันน่ะ....ฉันนี้อ่อนแอจริงๆเลยนะ

               -โรงพยาบาลMederine Center Complex Hospital8:13AM.-

     "งืมๆ.....หืม"

     เขาตื่นขึ้นมาจากการผักผ่อนแล้วพบว่ามีคนนอนฟุบอยู่ข้างเตียง

     "เมเปิ้ล....เธอมาเฝ้าฉันเหรอเนีย"

     "งืมๆ...."

     เขาเห็นว่าเมเปิ้ลกำลังตื่นขึ้นเขาเลยทิ้งตัวลงนอนอย่างรวดเร็ว

     "อ้าว...ยังไม่ตื่นอีกเหรอ"

     ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะเริ่มถามบางอย่างออกมา

     "ทำนายต้องท้งฉันด้วย..."

     "..."

     "ฉันทำให้นายเสียใจยังไง นายถึงต้องมียัยพิตต้านั่น ฉันเชื่อมาตลอดว่านายลืมยัยผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว แต่ไม่เลย นายกลับไปหาเธออีก....นายมันใจร้ายจริงๆ" 

     "เธอต่างหากที่ใจร้าย...."

     จู่ๆเขาก็ตื่นขึ้นแล้วก็นั่งบนเตียงก้วยท่าทางยังเจ็บสีข้างอยู่หน่อยๆ

     "ฉันใจร้ายยังไงล่ะ?"

     "เธอไม่ให้ฉันกินเค้ก เธอไม่ให้ฉันได้รักเธอ เธอ.....ทิ้งฉัน"

     "ทั้งหมดเป็นเพราะนายไปมีผู้หญิงคนใหม่ที่ชื่อ...."

     "เธอคนนั้นคือน้องสาวฉัน!!!"

     หะ....หา เดี๋ยวๆ เขาบอกว่ายังไงนะ น้องสาวงั้นเหรออออ ตอนนี้ในสมองของฉันเริ่มทำงานอีกครั้ง ปะติดปะต่อเหตุการณ์ทุกอย่างได้เเล้ว

     "จะ...จริงเหรอ"             

     "เธอต่างหากที่ใจร้าย....."

     พูดเสร็จเขาก็ทำหน้างอนแบบเด็ก3ขวบน่าร้ากจัง>O< แต่ว่าตอนนี้ฉันคงต้องมาโทษตัวเองแล้วล่ะว่าฉันนั้นเหล่ะคือตัวการที่ทำให้เราต้องทะเลาะกัน

     "ฉันขอโทษ....นายจะให้ฉันทำอะไรฉันจะทำหมดเลย แค่นาย....กลับมารักฉันอีกครั้งก็พอ(.///.)"

     "ฉันน่ะรักเธอ...."

     "ทุกวัน...."

     "-///-"

     "ทุกเวลา...."

     "-///-"

     "ทุกวินาที....."

     "-///-"

     "แล้วเธอรักฉันบ้างหรือเปล่า"

     กรี้ดดดด ฉันอยากเป็นลม เข้าใจฟีลลิ่งป่ะแบบ....ผู้ชายที่เรารักมาบอกรักทุกวินาทีเเบบเนีย.....>////////<

     ">///<"

     "นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ตอบฉันจูบเธอแน่...."

     เป็นคำขู่ที่ฉันมีความสุขจังเลยแฮะ ปกติคำขู่ฉันกลัวจะตาย แต่คำขู่นี้ทำไมฉันกลับรู้สึกดีจังเลยนะ

     "หนึ่ง..."

     ">///<"

     "สอง..."

     "ฉันรักนาย....อุ๊บส์OxO"

     "^x^"

     เดาได้ใช่ไหมว่าฉันโดนอะไรT^T ริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของฉันประกบกับริมฝีปากที่เย็นเฉียบของเขา ฉันรู้สึกร้อนๆหนาวๆ การจู่โจมครั้งนี้มันแสนกะทันหันเหลือเกิน หน้าฉันร้อนจนทอดใข่สุกได้แล้วมั้ง

     "ฉันบอกไปแล้วนี้ว่ารักนาย ทำไมนายต้องจูบฉันด้วย( .///.)"

     "ก็ฉันอยากจูบ ใครจะทำไม"

     "แต่ฉันตกใจ..."

     จู่ๆเขาก็เอาหน้าฉันไปซุกกับอกของเขา เสิ้อโรงพยาบาลมันบางมาก บางจนฉันรู้สึกถึงความอุ่นที่ไหลแผ่ซ่านออกมาจากอกของเขา 

     "O_O"

     "เธอคือผู้หญิงของฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะทำอะไรเธอก็ได้^^"

     "เอาแต่ใจที่สุด-3-"

     "แต่เธอก็รักไอ้คนเอาแต่ใจคนนี้ไม่ใช่เหรอ"

     "-///-"

     ฉันเถียงไม่ออก ก็มันจริงนี้T^T ถึงเขาเอาแต่ใจ ฉันก็รักเขา ถึงเขาจะไม่รักฉัน....ฉันก็รักเขา

     "ฉันรู้นะว่าเธอมาเฝ้าฉันทั้งคืน เพราะเธอรักฉัน^^"

     "-///-"

     "ฉันรู้นะว่าเธอหึงฉันจนปาเค้กใส่หน้าฉัน เพราะเธอรักฉัน"

     "-/////-"

     "แล้วที่ฉันกลับมาหาเธอเพราะ....ฉันรักเธอ"

     กรี้ดดดดด พูดเสร็จเขาก็เอาริมฝีปากเขามาประกบกับริมฝีปากฉันทันที เริ่มจากจูบแบบเบาๆ ไปแบบหนักหน่วง แล้วเริ่มแบบเร่าร้อน ปากฉันจะช้ำเลือดก็วันนี้เหละ

     "หวานจัง^^"

     เขาปล่อยริมฝีปากช้าๆก่อนจะแลบลิ้มมาเลียขอบปากตัวเอง

     "บ้า...ปากฉันไม่ใช่ขนมนะยะ"

     "ถ้าใช่ฉันจะกิน...กินมันทั้งคนทั้งปากนั้นเหละ"

     "แต่เสียใจที่ฉันไม่ใช่ขนม เเบร่~"

     "งั้นก็....กินทั้งที่เป็นคนนี้เหละ จะกินไม่ให้เหลือเลยคอยดู"

     "กรี้ดด>O<"

     พูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงมาวิ่งไล่ฉันที่กำลังวิ่งไปทั่วห้อง แล้วฉันก็ล้มลงไปบนโซฟา เขาได้อกาสเลยเข้ามากอดฉันแล้วเราก็สบตากัน

     "ฉันรักเธอนะ รักที่สุดในสามโลกเลย"

     "แค่โลกเดียวฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว( .///.)"

     "งั้น...เธอฟังที่ฉันบอกนะ"

     ฉันขมวดคิ้ง ก่อนจะพยักหน้าๆหงึกๆรอว่าเขาจะพูดอะไรต่อไป

     "เธอต้องนอนหงายบนเตียง"      

     "..."

     "รอให้ฉันมานอนเตียงเดียวกับเธอ" 

     "-///-"

     เดี๋ยวๆ ฉันพอเดาได้ว่าเขาจะพูดยังงต่อไป

     "แล้วเราค่อยมีลูกกันซักสามโหลนะ"

     นั้นไง!! เดาผิดซะที่ไหน เขาเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันเอานิ้วชี้ปิดปากเขาไม่ให้เข้าใกล้กกว่านี้

     "ไปกินข้าวต้มได้แล้ว เดี๋ยวจะได้กลับบ้านกัน"

     "ไม่เอา....ฉันจะให้เธอป้อน"

     "-O-"

     "น้าๆๆ น้าาา~คุณแฟนคนสวย"

     กรี้ดดด เขินโลกแตกกก>/////<

     "โอเคๆ ฉันไม่ได้อยากป้อนหรอกนะ( '///')"

     "^^"

     เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ ฉันโกหกไม่เนียนอีกตามเคยT^T เขากินข้าวต้มช้าๆ แต่ก็น่ารัก>O< ทำไมเขาน่ารักอย่างนี้นะ>^<

     "อิ่มแล้วคร้าบ~"

     "งั้นไปอาบน้ำได้แล้ว"

     "อาบด้วยกันนะ^^"

     "บ้า~ ไปอาบเองเลย"

     "โอ้ย~ฉันถอดเสื้อผ้าไม่ได้ สงสัยต้องให้คนแถวนี้ช่วย"

     ตาโรคจิตนี้-O-

     "ฉันถอดไม่ได้จริงๆนะ...."

     "โอเคๆ งั้นอยู่นิ่งๆนะ"

     เขานอนแผ่หลาลงบนเตียง ชิ! ได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะ ฉันเริ่มปลดกระดุมของเขาออกช้าๆ แล้วก็เผยท่อนบนของเขาออกมา นี้เขาไปเล่นฟิตเนสมาเพิ่มเหรอ หุ่นดีขึ้นเยอะเลยนะเนีย

     "เป็นไง ฉันไปเล่นฟิตเนสเพิ่มเพื่อเธอเลยนะ"

     "แล้วฉันได้อะไรยะที่นายเล่นเพิ่มเนีย-O-"

     "ฉันจะได้อึดๆ ปั๊มลูกสามโหลได้ยังไงล่ะจ๊ะ"

     เขายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน ตาโรคจิต-O-

     "ไปอาบน้ำเลย จะได้กลับบ้านกัน"

     "แล้วกางเกงฉันล่ะ"

     "ถอดเองซิยะ-O-"

     "โอเคๆ ไปก็ได้"

     เขาเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างสบายใจเฉิบ บ้าจริงเลยผู้ชายคนนี้

          -คฤหาสน์ฟินเนเลีย12:19PM.-

     ฉันเดินลงจากรถตู้คันหรูของที่บ้านฉัน ฉันเดินลงมาแต่เขากลับยังไม่ยอมลงมาจากรถ

     "นายทำไมไม่ลงมาจากรถอีก-O-"

     "ฉันกลัวว่าน้าเธอจะไม่ให้เราคบกันอ่ะ"

     กลัวอะไรเป็นเด็กไปได้-O-;

     "ไม่ต้องกลัวหรอก น้าฉันปลื้มนายจะตาย"

     "จริงเหรออ!!!"

     พูดเสร็จเขาก็กระโดดออกมาจากรถแล้วก็ยืนอย่างมั่นใจ โห....ขี้ขลาดมาดแมนจริงๆ-O-

     "ไปกันเถอะ เดี๋ยวน้าเธอรอนาน"

     "อืมๆ"

     เราเดินเข้าไปในบ้านหลังเบ้อเริ่มของฉัน

     "เมเปิ้ล หนีน้าไปนอนข้างที่ไหนมะ....."

     น้าชะงักคำพูดนั้นทันทีที่เห็นฉันเดินควงแขนซัมเมอร์คุณชายที่คุณน้าปลื้มนักปลื้มหน้ามาบ้าน

     "ซัมเมอร์!!!"

     "สวัสดีครับคุณน้า^O^"                                       

     "ดะ...เดี๋ยวนะ เมเปิ้ล เคลียร์หน่อยซิ"

     "ค่ะๆได้ค่ะ"

     ฉันนั่งลงบนโซฟาแล้วก็เริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง น้าก็ฟังด้วยความตั้งใจ

     "เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้หล่ะค่ะ" 

     "งั้นน้าไม่กวนนะจ้ะ อยู่คุยกันไปก่อนเลยนะ" 

     "เดี๋ยวค่ะน้า"

     "ไปทำอาหารเที่ยงจ่ะ^O^"

     แล้วตอนที่ฉันกำลังจะลุกไปคว้าน้าไว้ มือของใครคนนึงก็มาคว้าฉันไว้ซะก่อน แล้วเขาก็กระตุกแขนฉันจนฉันนั่งลงไปบนตักเขา

     "นะ...นายทำอะไรน่ะ-////- "

     "ก็....สวีทกับผู้หญิงที่ฉันรัก"

     จุ๊บ~ พูดเสร็จเขาก็จุ๊บลงไปบนไหล่ฉัน คอฉัน แก้มฉัน หูฉัน ซุกซนใหญ่แล้วนะยะ-O-

     "ตาบ้า~ นายนี้ทะลึ่ง!!"

     "เมเปิ้ล"

     "หืม...?"

     "แต่งงานกันนะ^^"

     เอ๋ เดี๋ยวๆ เขาพูดคำคำนั้นออกมาได้หน้าตาเฉยมาก-O- ฉัน...ช๊อค

     "เมเปิ้ล..."

     "O_O"

     "เมเปิ้ล..."

     "O_O" 

     จุ๊บ~ เขาจูบฉัน ทุกอย่างมันรวดเร็วมาก มันเร็วจริงๆฉันตั้งตัวไม่ทัน เขาจู่โจมอย่างกะทันหันเเลัเร่าร้อน ฉันผละออกจากเขาช้าๆ

     "นายจูบฉันทำไมเนีย-////-"

     "ก็เธอไม่ยอมตอบฉันนี้"

     "แล้วนายถามว่าอะไรหล่ะ"

     "แต่งงานกันนะ"

     ปัง!!!เสียงความคิดของฉันมันชนกัน ฉัน....มีคามสุขจังเลยยย>O< เขาขอฉันแต่งงานนนน

     "ตกลง^^"

     "หา...ตอบง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ" 

     "ก็ฉันชอบนาย นายก็ชอบฉัน เราแต่งงานกัน ไม่ผิดอะไรนี้^^"

     "ไม่ได้ชอบ"

     "O_O วะ...ว่าไงนะ"

     "แต่รักเลย^^"

     "ตาบ้า~>///<"

     แล้วเขาก็จู่โจมจูบฉันอีกนับไม่ถ้วน ส่วนฉันก็ไม่ขัดขืนอะไรเลย-O- น่าขำใช่ไหมล่ะ ความรักของเราเริ่มต้อนจากเกมเกมนึงที่ใช้เวลาแค่9วัน แต่ฉันยังใช้มันไม่ครบเลยด้วยซ้ำ แต่ว่านะ ฉันขอบคุณ ขอบคุณรายการนี้ที่ทำให้เราได้รักกัน ให้เราได้ผูกพันธ์ ให้เราได้พบกับความสุขที่แท้จริง ฉันขอบคุณความรักที่ให้กำเนิดความสุขของคนสองคนขึ้น ขอบคุณ....ซัมเมอร์ที่ทำให้ฉันรักผู้ชายดีๆอย่างนาย ขอบคุณนะ 

 

                                        -..............จบ..............-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา