รักจริงนายช็อกโกแลต

9.5

เขียนโดย aric_maner

วันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.11 น.

  14 ตอน
  7 วิจารณ์
  18.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2557 17.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ไอติม...ช็อกโกแลต

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
                                               ณ ความฝัน
ที่นี้มีทั้งดอกไม้ และทะเล มีลมพัดเบาๆราวกับลมกระซิบไรสักอย่าง มีเสียงน้ำไหลเป็นเพลงเพราะๆ
เป็นที่ที่ผมอยากไปมาก พอผมมองตัวเองก็ =[  ]= น่ะน่ะนี่ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!! ทำไมฉันเป็นผู้หญิง นี่มันเกิดอะไรขึ้น อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
''นาย......'' เมื่อมีเสียงใครสักคนดังขึ้นผมจึงรีบหันไปทันที
''พี่!ช็อกฯ'' เมื่อผมหันไปก็ต้องตกใจกับภาพที่เกิดขึ้นนั่นคือพี่ช็อกโกแลตนั่นเอง แต่เสียงที่ผมพูดเมื่อกี้ มันเสียงผู้หญิงนี่ =[]=!!! 
''ทำไมแต่งตัวอย่างนั้น นายเป็นผู้ชายไม่หรือไง'' พี่ช็อกพูด พร้อมหันไปอีกทางเพื่อกลบเกลือนหน้าแดงไว้ =/////= เขาหน้าแดงให้เราหรือเนี่ย
''เอ่อผมก็ไม่รุ้เหมือนกันครับ พอผมมาอยู่ที่นี่ก็ใส่ชุดอย่างนี้แล้วก็....'' ผมพูดพลางมองที่หน้าอกตัวเอง =///= เอาร่างนี้ออกไป เถอะ
''เอ่ออ แล้วพี่รุ้ได้ไงครับวาดเป็นผม'' ผมถามไปด้วยความสงสัย
''ก็....ไม่รู้อ่ะ ฉันแค่พูดเฉยๆว่านาย พอหันมาก็เลยจำหน้าได้'' =w= จำ....หน้า...ได้ โอเคครับ หึๆ
''นี่ไอติม ที่นี่ที่ไหนหรอ'' พี่ช็อกถามผมด้วยความสงสัย
''ไม่รุ้เหมอนกันครับ'' แต่ผมรู้อย่างนึงนะว่าอยู่ในความฝัน 
''อ๊ะ!!ที่นั่นมีหมู่บ้านด้วยเราร้องไปกัน'' พี่ช็อกวิ่งไปพร้อมจับมือผมลากไปด้วย =/////= มือของพี่ช็อกทั้งนุ่มและความอ่อนโยนก็ส่งมาถึงผมทันที 
                             ณ บ้านหลังหนึ่ง
''ลุงครับๆ เอิ่มพวกผมหลงทางมาที่นี่ ไม่ทราบว่ามีห้องให้ผมเช่าสักห้องไหมครับ'' พี่ช็อกพูดถามคุณลุงที่ยืนยิ้มอยู่
''โอ้ววว พ่อหนุ่มไม่ต้องชงต้องเช่าหรอกกก เราให้นอนฟรี แต่เพียงต้องช่วยทำมาหากินด้วย ที่นี่น่ะไม่มีเงินหรอก'' ใช่ หมู่บ้านนี้ไม่มีการประดับด้วยของหรูหรา แต่ละบ้านจะเป็นบ้านไม้เล็กๆ  ถึงจะดูธรรมดา แต่มันก็สวยอย่างบอกไม่ถูก
''เอ่อ ขอบคุณครับ'' พี่ช็อกขอบคุณคุณลุงใจดี
''ขอบคุณนะคระ...'' เมื่อผมกำลังจะพูดขอบคุณคุณลุงอยุ่ ขณะนั้นก็มีมือใหญ่มาปิดปากผมทันที
พร้อมน้อมตัวลงเล็กน้อย แล้วกระซิบว่า
''ตอนนี้ร่างนายเป็นผู้หญิงอยู่ อย่าพูดครับ พูด ค่ะซะ'' พี่ช็อกพูดพร้อมดุเล้กน้อย
''ขอบคุณนะค่ะ คุณลุง'' =.........= อ๊ากกกกกก ไอ้ร่างบ้านี่ จงออกไปซะ ว๊ากกก
                                       ณ กลางคืน (ไวดีจริง)
''ลุงเอาเสื้อผ้ามาให้นะ หนุ่มๆสาวๆ แล้วนี่ก็ สลัดผักสดๆน่ะ'' คุณลุง เอาของวางไว้ให้ในบ้าน ผมกับพี่ช็อกจึงไหว้ขอบคุณอย่างตามระเบียบ
''ไอติมเธอชอบกินสลัดใช่ป่ะ ฉันรุ้ อ่ะให้'' =[ ]= อะไรเนี่ยผมยังไม่ทันตอบไรเลย เฮ้อๆ
''เอ่ออ เดี๋ยวสิผมยังไม่ทัน...'' ผมพูดไม่ทันไรพี่ช็อกก็รัดปากทันที
''เถอะน่าา'' 
''พี่ช็อกค่ะ ต้องกินนะ มันมีประโยชน์รู้ไหม มันจำเป็นต้องกินนะครับ'' 
''ตกลงจะค่ะ หรือ จะครับ 555+''
''ไม่ต้องมาเป็นเรื่องเลยนะ พี่ช็อก!!'' ผมพูด พร้อมเอามือตีพี่ช็อกยกใหญ่
ถ้ามีอย่างนี้ตลอดไปก็ดีสินะ..... 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา