"ลูน่า"กับการผจญภัยหนีกลางป่าลึก

บทที่ 8
...ความลับ...
 
เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่ฉันทำงานอยู่ที่นี้...
ฉันได้กินอาหารเที่ยงกับอาหารเย็น เเละได้นอนบนเตียงไม้แข็งๆ
เเละได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ ! แมลงวัน และลุค
มันคงไม่แย่เท่ากับการที่ฉันไม่ได้กลับบ้าน ฉันคิดถึงพ่อกับแม่ฉัน ไม่รู้ตอนนี้เขาจะเป็นห่วงฉันขนาดไหน........ T^T
 
     "ลูน่า งานวันนี้เป็นไงมั้ง" 
แมลงวันถามฉันขณะกำลังเดินกลับมาที่ห้อง มีลุคเดินมาส่งเหมือนเคย
     "ก็ดี แต่ถ้าฉันได้ออกไปจากที่นี้เร็วๆจะดีกว่า "
ลุคหั่นมามองหน้าฉัน
     "ลูน่า ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ "
     "อะไร..."
ลุคหั่นไปมองหน้าแมลงวัน เหมือนจะบอกว่าขอคุยกับฉันเพียงสองคน
     "โอเคๆ งั้นฉันกลับห้องไปก่อนนะ "
     "ขอบใจมากแมลงวัน"
แมลงวันเดินเข้าไปในห้องเเล้ว ลุคก็หั่นกลับมาคุยกับฉัน
     "ลูน่า เธออย่าบอกเรื่องที่เธอจะหนีจากที่นี้ให้ใครฟังละ"
     "แมลงวันก็ไม่ได้เหรอ.."
     "เราไม่รู้ว่าใครไว้ใจได้บ้าง เพราะฉะนั้นเรารู้กันสองคนดีที่สุด"
     "ว่าแต่นายรีบๆหาทางหนีให้ฉันเร็วๆละกัน"
     "ฉันพยายามอยู่ มันไม่ง่ายหรอกนะ ผู้คุมอยู่ทั่วบริเวณไปหมด อีกทั้งนายใหญ่ก็สังเกตการณ์ทางหน้าต่างอยู่ตลอด ถ้าเกิดพลาดโดนจับได้ขึ้นมา เธอจะไม่มีทางได้ไปจากที่นี้อีกเลย เข้าใจไหม"
     "เข้าใจ ...ขอบคุณนายนะลุค "
     "ไม่เป็นไร ฉันยินดี " ^-^
 
อีกเเล้ว ยิ้มแบบนี้อีกเเล้ว...มันทำให้ฉันใจเต้นแรงขึ้นมาทันที เขาชั่งดูดีเกินกว่าจะอยู่ที่นี้
เขาน่าจะไปเป็นนายแบบได้เลยนะเนี้ย >O<
 
ลมพัดผ่านมาพอดู เหมือนโดนมนต์สะกด ฉันยังคงมองใบหน้าของเขา กับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น
เเล้วลุคก็เอื้อมมือมาปัดผมของฉันที่โดนลมพัดมาปิดหน้า อย่างช้าๆ 
เขาดูเหมือนเจ้าชายเลยจริงๆ .... *-*
 
     "ลูน่า ไปอาบน้ำเถอะ รู้สึกว่าจะมีกลิ่นเเล้วนะ "
     "หะ ห๊ะ ! ..."
 
ฉันกำลังฝันหวานอยู่เลยเชียว พูดสะหมดฟิวเลย -*- เขาเป็นคนยังไงกันเเน่เนี้ย ...
 
     "รู้เเล้วน่าา วันนี้ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ "
     " อี้ นี้เธอจะเลียนแบบแมลงวันหรือไง ไปๆเลย ไปอาบน้ำเลย "
     "ย๊ะ ฉันไปละ"
     "ฝันดีนะลูน่า" ^^
     "อืม ฝันดีเช่นกัน "
ฉันเดินหั่นหลังเข้าห้องไป ปิงประตู และยืนยิ้มอยู่คนเดียว 
 
     "ลูน่า คุยอะไรกับลุคมาเหรอถึงได้ยืนยิ้มอยู่คนเดียวอ่ะ "
     "ป่าววววสะหน่อย"
     "นั้นแน่ ๆ ไม่ต้องเลย เธอกับลุค ปิ๊งปั้งกันใช่ม๊ะ "
     "ไม่ใช่แหละ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ "
     "จ้าา ไม่ก็ไม่ "
 
.................ผ่านไป 10 นาที................
ฉันอาบน้ำกินข้าวเสร็จ ฉันก็บังคับให้แมลงวันไปอาบน้ำ กว่าจะยอมอาบนะ เง้อออ
 
     "นี้ลูน่า ฉันยอมอาบน้ำเพราะเธอเลยนะ ปกติใครมาขอร้องให้ฉันอาบฉันไม่ยอมอาบหรอก ก็เลยไม่มีใครอยากอยู่นอนห้องเดียวกับฉันเลย ฉันเลยต้องอยู่คนเดียวมาตลอด แต่เธอวันแรกที่มาอยู่กับฉันเธอไม่รังเกลียดฉัน ฉันดีใจนะที่ได้เป็นเพื่อนดีๆอย่างเธอ "
     "นี้เธอ ยอมไม่อาบน้ำทำตัวสกปรกเพื่อจะลองใจคนอื่นเหรอ"
     "ใช่ แล้วฉันก็ได้เจอเพื่อนเเท้สะที " ^-^
 
หาเพื่อนแท้กันอย่างงี้เลยเหรอ แต่เอาเถอะ ฉันว่าแมลงวันเขาก็ดูจริงใจดี ไม่มีพิษไม่มีภัย
ฉันอยู่กับเขาเเล้วมันก็ทำให้ฉันหายเหงาไปบ้าง...
     
     "เธอเห็นฉันเป็นเพื่อนเเท้ จริงๆเหรอ "
     "จริงสิ ลูน่า เธอคือเพื่อนแท้ของฉัน" ^-^
     "งั้นเพื่อนแท้ต้องเก็บความลับของเพื่อนใช่ม๊ะ "
     "ใช่อยู่เเล้วละ "
     "เเละต้องช่วยเหลือเพื่อนด้วยใช่ม๊ะ "
     "แน่นอน"
     "แมลงวัน...ฉันมีความลับจะบอก ฉันอยากให้เธอช่วยฉันอีกคน"
     "ได้สิ ถ้าฉันช่วยเธอได้นะ แต่เรื่องความลับฉันไม่บอกใครแน่นอน "
     "คือ...ฉันกำลังจะหาทางหนีไปจากที่นี้ "
     "ห๊ะ !! ไม่มีทางอ่ะ ไม่เคยมีใครหนีกลับไปได้หรอก เป็นไปไม่ได้"
     "ได้สิ ลุคเขากำลังช่วยฉันวางแผนหนีไปจากที่นี้อยู่นะ "
     "ลุคเหรอ เธอโดนหลอกเเล้วละ ! ฉันก็เลยคิดจะหนีเหมือนกันเมื่อตอนฉันมาใหม่ๆ ลุคเขาพยายามกล่อมฉันให้เปลี่ยนใจ แต่ฉันก็ไม่ยอม เขาเลยจะวางแผนให้ฉันหนี โดยให้ฉันทำงานไปก่อน เพื่อให้พวกผู้คุมตายใจ ไม่จับตามองฉันมากเกิน แต่วันเเล้ววันเล่าจนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังติดอยู่ที่นี้ไม่ได้ออกไปไหนอย่างที่ลุคบอกสะที " 
     "จริงเหรอ !! เเล้วทำไมเขาต้องทำเเบบนั้น"
     "ลุคเขาไม่อยากให้ใครต้องไปอยู่ที่เรือนเล็ก เขาเลยต้องหลอกให้ฉันทำตัวดีๆ จนฉันยอมรับที่นี้ได้ ความคิดที่ฉันอยากจะหนีจึงไม่มีอีกเลย จะว่าไปที่นี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกลูน่า เธอยอมรับให้ได้สิ เหมือนฉัน เหมือนคนอื่นๆ "  
 
สิ่งที่แมลงวันพูดเป็นความจริงเหรอ ! ลุค เขาหลอกฉันงั้นเหรอ หรือเขาจะช่วยฉันจริงๆ !!
ฉันควรจะเชื่อใจเขาอีกไหม ??
ฉันเริ่มไม่เเน่ใจ สับสน ความรู้สึกกลัวเข้ามาในใจของฉันอีกครั้ง...