"ลูน่า"กับการผจญภัยหนีกลางป่าลึก

บทที่ 7

...เริ่มงาน...

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

แสงแดดตกกระทบมายังหน้าต่าง ส่องเข้ามาตรงตาฉันพอดี

นี้เป็นนาฬิกาปลุกธรรมชาติหรือเปล่าเนี้ย ....

 

     "ลูน่า ลุกขึ้นได้เเล้วถึงเวลาทำงานเเล้วนะ"

 

ฉันเห็นแมลงวันกำลังมัดเชือกรองเท้าเตรียมจะออกไปข้างนอก เเละหันมายิ้มให้กับฉัน

ฉันคิดว่า...ฉันตื่นมาเเล้วจะมาอยู่บนเตียงนอนที่บ้านสะอีก

ฉันอยากให้มันเป็นเพียงเเค่ฝันร้าย ที่ตื่นขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่..นี้มันความจริง !!

 

     "เธอจะไปไหนน่ะ แมลงวัน !" ฉันพูดด้วยอาการงัวเงีย 

     "ก็ไปทำงานน่ะสิ เธอก็ต้องทำเช่นกันนะ "

     "งานอะไรเหรอ ?"

     "มีหลากหลายงานเลย เดียวลุคจะมอบหมายงานให้เธอเอง"

ลุค ! ใช่ ฉันต้องไปหาลุค เขาจะต้องวางแผนหนีไปจากที่นี้ให้ฉันเเล้วแน่ๆ !!

 

ฉันรีบลุกขึ้น ล้างหน้าอย่างรวดเร็ว 

 

      "ไปแมลงวัน ฉันพร้อมเเล้ว"

     "นี้เธอไม่อาบน้ำก่อนเหรอ"

     "ไม่ละ ฉันอยากไปหาลุคเเล้ว"

     "ฮ่าๆ เธอนี้เป็นเด็กใหม่ที่ขยันจริงๆเลยนะ แถมไม่อาบน้ำเหมือนกันด้วย แบบนี้ค่อยเป็นเพื่อนกันได้หน่อย ^O^"

 

แมลงวันพาฉันเดินไปตามทางที่ปูด้วยหินยาวเป็นทาง ตลอดทางมีดอกไม้กลิ่นหอม สีสันสวยงามตลอดบริเวณทางเดิน...เดินไปได้สักพักแมลงวันก็หยุดเดิน

 

     "ถึงเเล้ว ที่ทำงานของพวกเรา"

 

ทั่วบริเวณมีทั้งหญิงชาย วัยรุ่น วัยกลางคน จนถึงวัยปู่ย่าตายาย

ต่างคนต่างก้มหน้าทำงาน บ้างก็ขุดดิน บ้างก็ปลูกดอกไม้ บ้างก็รดน้ำ ตัดไม้ บร๊าาๆๆ เยอะเเยะไปหมด 

      "แล้วไหนละลุค..."

      "ตอนนี้คงกำลังปูกระเบื้องอยู่ในศาลาใหม่ละมั้ง เดินไปดูสิ ฉันจะใส่ปุ๋ยดอกไม้ตรงนี้ มันเป็นหน้าที่ฉัน "

 

ฉันกวาดสายตามองหา...ลุค หรือว่า ศาลาใหม่ไรนั้น มันอยู่ไม่ไกลมากหนัก

ฉันใช้เวลาเดินไม่นานก็ถึง.....

ลุคกำลังนั่งปูกระเบื้องอยู่จริงๆ ดูเขาตั้งใจมาก  เหงื่อไหลเป็นทาง เขาดูเท่ดีแหะ 

ฉันเห็นผ้าผื่นเล็กๆตั้งอยู่ จึงหยิบยืนให้เขาเช็ดเหงื่อ

 

     "อ้าว ลูน่า..."  ลุครับผ้าเเล้วเช็ดหน้าของเขา

     "เธอเอาผ้ามาจากตรงไหนน่ะ"

     "ก็ตรงนี้ไง "

     "หือออ นี้มันผ้าเช็ดพื้นนะ ขอบใจมากเลย *-* "

     "อ้าวเหรอ ฮ่าๆ ก็ฉันไม่รู้นิน๊าา " ^-^

     "ไม่ต้องหัวเราะเลย..เเล้วนี้พร้อมทำงานหรือยังละ"

     "ใคร ใครจะทำงาน ฉันจะมาคุยเรื่องแผนต่างหาก "

     "แผนเหรอ ! อ่อ โอเคได้สิ แผนคือเธอต้องไปทำงานไง อือออ ไปรดน้ำก่อนละกัน "

     "นี้นาย ไม่ตลกนะ ฉันต้องการแผนหนีไปจากที่นี้ ไม่ใช่แผนทำงาน !!"

     "ก็นี้ไง เธอก็ทำงานไปก่อนเนียนๆ อย่างที่ฉันบอกไง "

 

ฉันมองหน้าลุคด้วยท่าทางไม่ไว้วางใจ เขากำลังช่วยฉันอยู่จริงๆไหมเนี้ย !!

 

     "ลูน่า เธอต้องเชื่อฉันนะ ฉันกำลังช่วยเธออยู่"

     "ก็ได้ๆ ฉันจะเชื่อนาย หวังว่าฉันจะได้ออกไปจากที่นี้เร็วๆนะ "

     "อืมม เดียวเธอไปตักน้ำที่ลำธารเเล้วไปรดดอกไม้แปรงที่ 10-20 นะ" ^-^

 

ลุคชี้ให้ฉันเห็นแปรงดอกไม้ เเละลำธารว่าฉันจะต้องไปทำตรงไหนบาง 

     

     "เธอต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้นะ และเมื่อถึงตอนเที่ยงวันจะมีเสียงระฆังดัง นั้นแปลว่าได้เวลาพักทานอาหารนะ...เเล้วเจอกัน "

 

ลุคพูดจบก็ยิ้มหวานให้ฉัน เหมือนจะให้กำลังใจ แต่ถ้าเขากำลังช่วยฉันจริงๆ เขาก็เป็นกำลังใจที่สำคัญให้ฉันได้จริงๆ....

 

....ผ่านไปหลายชั่วโมงที่ฉันตักน้ำไปรดแปรงดอกไม้ มันไม่ใช่น้อยๆเลย ฉันรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว

ขอนั่งพักสักหน่อยละกัน

 

     "นี้ ไอหนู เด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็น "

คุณลุงคนหนึ่งทักฉัน

     "ใช่มั้งคะ"

     "เสียงระฆังยังไม่ดัง ยังพักไม่ได้นะ ทำต่อเถอะ เดียวนายใหญ่เห็นจะแย่นะ "

อะไรกัน พักสักแปปก็ไม่ได้งั้นเหรอ  !!

     "นายใหญ่อะไรนั้นเหรอ อย่างกับฉันกลัวหนักนิ "

     "ทำเป็นปากดีไป เดียวก็โดนไปอยู่เรือนเล็กจะหนาว"

     "หนาวก็ดีสิ ที่นี้ร้อนจะตาย " 

 

.....เสียงระฆัง.... ))

 

     "โชคเข้าข้างนะไอหนู ระฆังดังพอดี ไปๆ ไปทานข้าวกัน"

คุณลุงท่าทางใจดีพูดกับฉัน ก่อนจะเดินออกไป...

 

     "เหนื่อยไหมลูน่า "

ฉันหันหลังไปตามเสียงนั้น ไม่น่าแปลกใจหรอกเพราะฉันจำเสียงของ ลุค  ได้ดี

ลุค ยืนดอกไม้ให้กับฉัน 

     "ขอบใจ แต่ถ้าได้น้ำเย็นๆสักแก้วจะดีกว่านะ ^^"

     "ฮ่าๆ ผิดหวังเหรอ โทษทีนะ "

     "ไม่ ฉันพูดเล่นน่ะ...ดอกอะไรหอมดีจัง"

     "ดอกแก้วน่ะ ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบเลยเก็บมาฝาก"

ฉันยิ้มให้กับลุค แต่จริงๆเเล้วฉันกำลังกลบอาการเขินอยู่มากกว่า ก็ไม่รู้สิน่ะ ...มันรู้สึกไปเองนิ ><

 

     "เธอชอบรู้เปล่า"

     "ชะ ชอบสิ ชอบ"

     "ฉันดีใจนะที่เธอชอบงานที่ทำ "

     "งาน ! เหรอ ....เอ่อ ฉันนึกว่าถาม..เรื่องดอกไม้"

     "ก็ถ้าเธอชอบดอกไม้ เธอก็ต้องชอบงานนี้สิ เพราะได้อยู่กับดอกไม้ทั้งวันเลย " ^^

     "เหอะ ไม่ละ... ฉันยอมอยู่กับกองขยะดีกว่า ถ้ามันเป็นกองขยะที่อยู่ที่บ้านฉันนะ"

     "ฮ่าๆ เธอนี้ตลกดีนะ ฉันชักจะชอบเธอสะเเเล้ว"

อะไรน่ะ !! เขาบอกว่าเขาชอบฉันเหรอ หมายถึง ชอบเเบบคนรัก มุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊ง ใ่ช่หรือเปล่า ><

 

     "ลูน่า เธอเขินเหรอ " ^O^

     "อะไร ใครเขิน บ๊าาาาา ฉันกับนายจะเป็นแฟนกันได้ไง "

     "ฉันยังไม่ได้พูดเรื่องแฟนเลยนะ "

     "ห๊ะ นี้ๆ นายอากาศดีเนอะ ดูสิท้องฟ้าแจ่มใส่ "

 

ฉันวิ่งออกไป กางแขนกว้าง ทำเหมือนกำลังสูดอากาศสดชื่นเต็มปอด แท้จริงฉันแค่..เขิน ><

ฉันพูดอะไรออกไป อายชะมัดเลย

ลุคยังคงยิ้มให้ฉันเหมือนจะรู้ทัน ... เขาทำให้ฉันใจเต้นแรง หน้าแดง อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

 

หรือว่าฉันจะหลงรักเขาเข้าเเล้ว ...!!