"ลูน่า"กับการผจญภัยหนีกลางป่าลึก

บทที่9

...แผนหลอกลวง...

เช้าวันรุ่งขึ้น "

เช้านี้ฉันลุกขึ้นจากเตียงก่อนแมลงวันจะตื่น  ที่จริงฉันไม่ได้นอนเลยมากกว่า

ในใจฉันมีแต่ความสับสน กระวนกระวาย ...

ฉันเดินออกตามหา ลุค ในตอนนี้แทบจะไม่มีใครเลย ฟ้ายังคงมืดสลั่ว 

ฉันออกมานั่งรอที่ศาลาใหม่ เชื่อว่าลุคจะต้องมาที่นี้แน่....

      "ลูน่า !"

ลุคกำลังเขย่าตัวลูน่า จนลูน่าต้องสดุ้งตื่น =..=

นี้ฉันเผลอหลับตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย บ้าจริง!! ฉันมองเห็นลุคยืนมองฉันอยู่ แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องลงมาทางด้านหลังของเขา จ่อมาที่ตาฉัน มันสว่างอย่างกับระเบิดลง โอ้ยย แสบตาชะมัด ><

ฉันได้แต่หลับตาปี๋ หลบแสงแดด

     "วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะลูน่า ขยันเหมือนกันนะเรา" ^^

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เขายืนหน้ามาโผล่ตรงหน้าฉันเเล้ว 

      "เห้ย ตกลงใจหมด !! "

      "ฮ่าๆๆๆ โทษที ฉันเห็นเธอแสบตาก็เลยเอาหน้าบังแดดให้ " ^^

      "ฉันจะมาถามเรื่องแผนที่นายบอกจะช่วยฉัน "

      "ก็บอกเเล้วไง ทำงานของเธอไป ให้พวกผู้คุมตายใจแล้วเลิกสนใจเธอ"

      "เเล้วยังไงต่อละ ถ้าพวกนั้นตายใจเเล้ว...."

      "เอางี้นะ ลูน่า ให้พวกนั้นตายใจสะก่อนเเล้วฉันจะบอกแผนต่อไป"

ลุคหั่นหลังให้ฉัน เหมือนกำลังปกบิดใบหน้ามีพิรุดอย่างแนบเนียน

      "มันไม่มีใช่ม๊ะ ไอ้แผนของนาย..."

ลูน่าตะคอกเสียงใส่ลุค อย่างเย็นชา ทำให้ลุคที่กำลังเดินอกไป ถึงกับนิ่ง เเละหั่นมาดึงมือของ

ลูน่า ให้เดินตามเขาไปที่ไหนสักแห่ง...

     "ปล่อยนะ นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยย"

ลุคยังคงดึงมือของลูน่า ตามเขาไป หลังพุ่มไม้ใหญ่ที่ไกลออกมาจากบริเวณนั้น 

     "พาฉันมาทำไมตรงนี้ห๊ะ !"

     "เดี๋ยวใครก็ได้ยินหมดหลอก เรื่องที่ฉันจะช่วยเธอ"

     "ตอแหล แมลงวันบอกกับฉันหมดเเล้ว นายคิดจะหลอกฉัน ให้ฉันอยู่ที่นี้จนฉันยอมรับที่นี้ได้ เหมือนแมลง เหมือนคนอื่นๆ ที่นายเคยหลอกงั้นเหรอ นายคงลืมไปแล้วว่าฉันมีบ้านมีครอบครัว ไม่เหมือนคนอื่นๆ ไม่เหมือนนาย คนไม่มีครอบครัวไม่มีพ่อไม่มีแม่อย่างนาย คงไม่เข้าใจสิน่ะ !! "

เหมือนคำพูดของลูน่าจะไปสะกิดต้อมความรู้สึกของลุคเข้า ทำให้สีหน้าของลุคเปลี่ยนไปจากคนที่ดูสดใสกลายเป็นคนกำลังเศร้าอย่างที่ลูน่าไม่เคยเห็นมาก่อน

     "ใช่ เพราะฉันไม่เคยมีครอบครัวอย่างที่เธอว่า ฉันจึงเห็นทุกคนที่นี้เป็นครอบครัวของฉัน ฉันแค่ไม่อยากให้ใครต้องถูกลงโทษ ฉันหวังดีกับเธอนะลูน่า  "

     "หยุดคำพูดที่แสนจะดูดีของนายสะเถอะ มันไม่ทำให้ฉันเชื่ออะไรนายอีกเเล้ว... ฉันคิดว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้สะอีก !!"

ลูน่าทิ้งท้ายคำพูด และสายตาเย็นชา ก่อนจะหั่นหลังให้กับ ลุค ที่ยังคงยืนหน้าไม่สู้ดีอยู่ข้างหลัง

     "สวัสดี โทษทีนะผมมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า "

เสียงผู้ชาย น้ำเสียงฟังดูกวนๆ  ดังออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ ฉันกับลุคหั่นไปมองเป็นสายตาเดียวกันด้วยความตกใจ..... เขาเป็นใครกัน !!