Gomen ne! ฉันเลิกรักนายไม่ได้จริงๆ

     บทที่ 8 ความในใจของไมค์ที่ฉันรู้

13:15 น.
สวนสาธารณะ
ไมค์นัดฉันมาที่สวนสาธารณะที่ฉันเคยมีเรื่องกับอดีตดารานักแสดงสุดหล่อผัวน้อยของอีเชอรีนสุดบึ้ม= = ซึ่งมันเป็นอะไรที่.......อธิบายไม่ถูกจริงๆวันนี้ฉันแต่งสไตล์เรียบๆกางเกงขาสั้นสียีนส์เสื่อยืดคอกว้างเว้าไปถึงร่องนมสีเทาข้างในเป็นเสื้อกล้าม มันไม่ดีเซ็กซี่เอาเสียเลย TAT ดูเหมือนทอมมากกว่าอกไข่ดาว ชุดที่เข้ากับรองเท้าผ้าใบลายธงอังกฤษสุดเท่=_= ฉันไม่ทอมจริงๆนะ สาบานได้!
“ซะ...ซี่รี่ย์ แฮ่กๆๆ...ขอโทษที่มาช้านะรถมันติด”ไมค์ที่วิ่งมาด้วยสภาพหอบเหงื่อไหลซก หวา...ดูยังไงเขาก็หล่ออยู่ดี ผมที่จัดทรงเรียบๆง่ายๆปัดไปปัดมา ใส่แว่นแบรนด์เนมสีชา เสื้อโปโลสีขาวกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบสุดไฮโซ
“ไม่เป็นไรๆมีธุระอะไรเหรอ?”
“คือ...ที่ฉันนัดเธอไว้วันนี้....ฉันอยากจะบอกว่า....บะ..บอกว่า....”ไมค์อ้ำอึ้งไปมา มันก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ= =
“เร็วๆสิ นายมัวแต่อ้ำอึ้งแล้วฉันจะรู้ไหมล่ะ??”
“เธอรู้...ฉันทำกับเธอทุกอย่าง..เธอรู้...ฉันจะบอกว่าฉันรักเธอมานานแล้ว! คบกับฉันเถอะนะ”
“. . .”กูแดกสามจุดอิ่มแปล้เลยสัด= =
“ว่าไง?>//////<”มึงหน้าแดงทำเหี้ยไร?= =??
“ไม่ ฉันไม่เป็นแฟนกับนาย ฉันไม่ได้รักนาย ฉันรักนายแบบเพื่อนคนหนึ่งเข้าใจปะ?”ฉันอธิบายให้ไมค์ละเอียดก็พอรู้ว่าไมค์เจ็บมาก แต่ถ้าคบกันไปความสัมพันธ์มันจะไม่เหมือนเดิมล่ะสิ
“แต่ว่าฉันรักเธอนะ! ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะดูแลเธออย่างดี”
“ฉันยังรักพีคเกอร์อยู่........( . .)”
“....ยังไงเราก็คงไม่ได้เกิดมาคู่กันใช่ไหม?”ไมค์สบตาฉัน แววตาเศร้ามากฉันสัมผัสได้....
“ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่นะไมค์”
“แต่ฉันรักเธอมากกว่าเพื่อนจริงๆนะ”ไมค์ก็พยายามตื๊อฉันอยู่ ฉันพอจะเข้าใจอยู่
“แต่ฉันไม่ได้รักนายมากกว่าเพื่อนเลยสักนิด! ฉันรักพีค เพราะฉะนั้นอย่าตื๊อฉันนะถ้าไม่อยากโดนเกลียด...”
“........ฉันไม่ตื๊อเธอก็ได้.....แต่ถ้าวันใดพีคเกอร์ทำเธอเสียใจ ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอนะ...”ไมค์ยิ้มแล้วเดินจากฉันไปอย่างเงียบ
00:30
คฤหาสน์ อินทราบดินทรนัครสิทธิ์
ห้องนอน ซีรี่ย์
นี่เป็นเวลาเที่ยงคืนซึ่งฉันก็ยังไม่นอน ไม่ได้อะไรหรอกนะเครียดที่ทำเพื่อนเสียใจ ถึงยังไงก็เถอะ ถ้าคบไปเราก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้รักไมค์อยู่แล้วนี่ จะคบไปทำไมล่ะ จริงมั้ย? จริง! นี่ฉันพูดคนเดียวใช่ไหม พรุ่งนี้จะทำยังไงดีเนี่ย ไมค์มันจะมีปฏิกิริยาแบบไหนเนี่ยพรุ่งนี้ แต่ยัยจีนก็บอกว่าอย่าไปแคร์เลย ทำตัวตามปกติก็พอ
“ซีรี่ย์...แกยังไม่นอนอีกเหรอ??”เสียงยัยแม่เลี้ยงจีนดังขึ้น
“แกก็ยังไม่นอนเหรอ?”ฉันเดินไปเปิดประตู
“แกยังเครียดอีกเหรอยะ?”
“อือ...เข้ามาดิยืนทำบื้ออะไร”
“นี่ขนาดเครียดยังปากเสียอีกได้นิสัยมากจากใครวะ?”ยัยแม่เลี้ยงมองทำท่ารังเกียจแล้วเดินเข้าห้องไปนั่งที่เตียง
“ติดมาจากแกนั่นแหละ!”
“ดีใจจริง~”
“แกทำยังไงดีอะ ถ้าเกิดไมค์ไม่มีปฏิกิริยาแบบเดิมล่ะ...”
“แกก็อย่าเครียดสิ คิดเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”ยัยจีนมองไปรอบๆห้องหลังจากพูดจบ
“ฉันจะคิดอย่างนั้นแล้วกันนะ แกกลับห้องไปได้แล้ว ฉันจะนอน”
“เออ!” หลังจากนั้นยัยแม่เลี้ยงจีนก็เดินออกจากห้องทันที ส่วนฉันก็ล้มตัวนอนไปกับเตียงแล้วหลับไป...

.
.
.
.
.