Gomen ne! ฉันเลิกรักนายไม่ได้จริงๆ

     บทที่7 อะไรของเธอยัยโนตม

ณ มหาลัย

11:30 น.

“ไอ้พีค!!!! เอากระเป๋าฉันคืนมานะเฟ้ยยย”พีคคอยกลั่นแกล้งฉันโดยไม่มีวันหยุด แต่ก็ไม่ได้เล่นอะไรแบบนี้นานแล้วเหมือนกัน ไมค์กับพีคก็เข้ากันได้ดีกว่าเมื่อก่อน ยัยโอกับยัยมายก็คอยขัดขวางยัยโนตม

“หอมแก้มฉันก่อนสิถึงจะให้ฮ่าๆๆ^^”เล่นมุกนี้อีกแล้ว= = ฉันก็ต้องทำตามไม่งั้นไม่ได้กระเป๋าคืน

จุ้บ~

“น่าไม่อาย!”

“หืม/เอ๊ะ?”ฉันกับพีคอุทานพร้อมกันแล้วหันไปตามเจ้าของประโยคเมื่อกี้ พบกับเชอรีนที่กำลังทำแรดๆใส่

“ก็รู้อยู่ว่าแฟนใครใครก็หวง ยังมีน่ามาแย่งแฟนชาวบ้านอีก ไม่มีใครเอาแล้วล่ะสิ”ยัยเชอรีนสบถออกมา อ้าวว พูดอย่างนี้ก็สวยดิวะ

“โทษนะ พีคเค้าเลิกกับแกแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันจะทำยังไงกับเค้าก็ได้ในเมื่อเค้าโสด!” ฉันควงแขนพีคที่กำลังโดนใบ้รับประทาน

“เอ๊ะ! อีนี่ฉันกับพีคยังไม่เลิกกันย่ะ! แล้วก็.....”

“นี่มึงยังหน้าด้านมารับคำด่าจากกูอีกหรือไง! พีคบอกกูว่าเลิกกับมึงแล้ว เค้าเลิกรักมึงแล้ว ยังมาหน้าด้านบอกว่ายังไม่เลิกกัน อีชะนี อีแรด ดีเท่าไรแล้วที่กูไม่ทำร้ายมึง ”

“กรี๊ดด!!! แก...แก..แก..ฉันจะฟ้องรีไวล์ให้มาฆ่าแก!”แม่งบ้าไปแล้วนั่น

“ไอ้รีไวล์ไปสิงในคุกแล้วเว้ย! มึงยังจะฟ้องใครอีกไหมล่ะหืมม??”ฉันทำหน้าเยาะเย้ยเพราะยังไงก็แพ้ฉันอยู่ดี

“แกทำใช่ไหม!!! แกใช่ไหม กรี๊ดด!”

ผัวะ เพียะ ตุ้บ!

“หุบปากแล้วเลิกกรี๊ดได้แล้ว กูรำคาญ! มึงไปแดกนกหวีดกี่อันวะสัด หูกูจะหนวกเพราะมึงนี่!”ฉันเริ่มทำการต่อยหน้า ตบ จนมันล้มไปกองกับพื้นข้างล่าง

“เอะอะอะไรกันๆ ว้าย! มารีเนีย ทำไมไปนอนกับพื้นอย่างนั้นล่ะลุกขึ้นๆ”อาจารย์เดินมาเห็นพอดีเลย กะจะเอาอีกสักทีหนึ่ง = =

“อคิราห์เค้าตบหนูค่ะอาจารย์ ฮึก ฮึก”บีบน้ำตาเข้าไปอีนี่แรดจริง= =

“จริงเหรอหนูซีรี่ย์.....อาจารย์คิดว่าหนูจะเป็นเด็กดีเสียอีก”แหม! ยัยป้าแก่นี่ แกก็เคยสอนฉันไม่ใช่เหรอไง ฉันทำวีรกรรมกับแกเยอะสุดนะ= =+

“จริง...ฉันยอมรับยัยแม่เลี้ยงจีนบอกว่าถ้าใครทำเราอย่าไปยอมมัน พอดีไม่ได้อ่อนแอปวกเปียกเหมือนใครบางคนที่คอยสร้างภาพหรอกนะ ไปเถอะพีค พวกยัยโอรออยู่”

“เห้ย! แกเจ๋งวะไอซีรี่ย์”หลังจากที่ฉันเล่าให้พวกพ้องฟังก็ขำกันยกใหญ่รวมถึงพีคด้วย ยัยมายได้พูดขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะของมัน

“แกไม่แค้นบ้างเหรอไมค์ที่ซีรี่ย์ไปว่าญาติแกอ่ะ?”โอถามไมค์ที่กำลังยิ้มแป้น

“โอ้ย! เห็นอย่างนี้ฉันก็ไม่ชอบเชอรีนเหมือนกันนะ อยู่บ้านทีไรยัยนั่นจะคอยมาอ่อยฉันทุกทีอะ”ขนาดญาติแม่งยังไม่เว้นอีนี่แม่งร่านจริง= =

“แล้วทำไมแกถึงคบกับยัยนั่นวะ พีคเกอร์?”

“.....ไม่รู้สิ ก็คงคิดว่าคอยเอาใจใส่มั้ง”

“คนสวยๆมักจะเป็นแบบนี้แหละไอพีค”ไมค์พูดขึ้น

“นั่นสิ...คิดผิดมาก”

22:30 น.

คฤหาสน์ อินทราบดินทรนัครสิทธิ์

“ยัยซีรี่ย์>O<!!”

“อะไรอีกวะคะคุณแม่จีนนน!!!”เอะอะโวยวายแต่หัวค่ำ แม่งน่ารำคาญจริง

“ปู้จายของแกโทร.มา>*<”ใครวะ=_=??

“ใครอะ????”O_o<<<หน้าฉัน

“คุณชายวายุบดินทร์ สนธิมงคลประเสริฐของแกไง>//////<” <<<หน้ายัยจีน

“ไอ้พีคเกอร์อะนะ?!!!!=[]=”

หลังจากนั้นฉันก็คุยโทรศัพท์กับพีคเป็นชั่วโมงแทบไม่ได้กินข้าวแม้แต่นิด ส่วนยัยจีนก็เขินม้วนไปม้วนมาทำหน้าแดงสุขใจ = = อยากรุ้จริงว่ามันเขินอะไรฉันกับพีคก็คุยตามภาษาเพื่อนคนหนึ่งไม่ได้มีหวานแหววอะไรกว่านั้นแม้สักนิด-*- ตอนนี้ฉันกำลังอาบน้ำเพื่อเข้านอน ฉันคิดว่าการคุยแบบนี้มันทำให้ฉันรักเขาขึ้นไปอีกนะ^^

.

.

.

.

.

.