Gomen ne! ฉันเลิกรักนายไม่ได้จริงๆ

     บทที่ 9

หลายอาทิตย์ต่อมา

15:30 น.

หลายวันที่ผ่านมาไมค์ก็คอยหลบหน้าฉันตลอดไม่พูดไม่คุยกันเลย......ขนาดจะเดินเข้าไปคุยยังเดินหนีเลย แต่ก็คุยับพวกโอตามปกติ แค่ตอนกินข้าวไม่ได้กินด้วยกันเวลามีรายงานก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกันเหมือนเดิม..ฉันทำคนหักอกอีกแล้วสิ จะบาปไหมนะ=3= ซึ่งวันนี้ฉันก็ยังไม่เห้นไมค์แม้แต่เช้าเลย ไม่มีเงา ไม่มีกลิ่นน้ำหอม ไม่มีเสียงกรี๊ด...และไม่มีข้อความหรือโทร.มาสักนิด

“นี่..มายทำไมไอ้ไมค์ต้องไปเรียนต่อที่เยอรมันด้วยวะ?”เสียงโอดังขึ้น...ไปเรียนต่อเยอรมันเหรอ?

“ไม่รู้ดิ ช่วงก่อนหน้านี้ก็เห็นมันซึมๆนะ”..ยัยมายตอบด้วยความงุนงง

“นี่ซีรี่ย์! แกรู้ไหมว่าไอ้ไมค์ทำไมไปเรียนต่อเยอรมัน? วันที่ไปส่งไอ้ไมค์ฉันก็ไม่เห็นแกเลยนะ?”ตัวฉันยังไม่รู้เลยเว้ย=3=

“ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าไมค์ไปเยอรมัน ไม่ได้โทร.หรือส่งข้อความมาด้วย”

“O_o!!”<<<หน้าไอมาย

“=[]=!!!”<<<<หน้าไอโอ

“จริงๆนะ ฉันไม่รู้เลยว่าไมค์ไปเรียนต่อเยอรมัน=_=;”

“นี่! อย่าบอกนะว่าไอไมค์ไปสารภาพรักแกอะ?”หน้ายัยโอตอนนี้ก็ยังค้างอยู่ แมลงวันบินเข้าปากแล้วจ้ะ=_=

“อะ..อือ..ฉันแค่บอกว่าฉันไม่ได้ชอบไมค์เกินกว่าเพื่อน ก็แค่นี้เอง..”

“แกรู้ไหม!!ว่าประโยคที่แกพูดมันเจ็บมากเลยนะ เพราะอย่างนี้นี่เองมันถึงไม่คุยกับแกและหนีไปเรียนต่อที่เยอรมัน....”จริงเหรอที่ประโยคนั้นมันเจ็บมากอะ= =;;;;

“ซีรี่ย์....กลับบ้านกัน”พีคเดินมาพอดีเลยแฮะ

“ฉันไปก่อนนะพวกแก...”

ฉันเดินกลับบ้านกับพีคเป็นประจำเพราะบ้านเราอยู่ทางเดียวกัน และพีคมักจะแวะบ้านฉันเสมอเพื่อมานั่งเมาท์มอยกับยัยแม่เลี้ยงจีน ส่วนฉันก็นั่งจืดจางเหมือนไม่มีตัวตน แต่ก็อีกล่ะ..วันหยุดมักจะพาฉันไปเที่ยวมานอนค้างมาเล่นกับฉัน เหมือนฉันเป็นเด็ก=3=+

“นี่...ฉันอยู่รู้แล้วล่ะที่หมอนั่นไปเรียนต่อที่เยอรมัน...”จู่ๆพีคก็ขุดคุ้ยเรื่องไมค์ขึ้น

“นายรู้ด้วยเหรอ..”ฉันเดินก้มหน้ามองเงาตัวเอง

หมับ!

“อะ...เอ๋??”พีคฉุดมือฉันมาจับพูดง่ายๆก้จูงมือนั่นแหละ คนอื่นเขาจะมองว่าฉันเป็นน้องสาวนายนะเว้ย= =

“หมอนั่นมันบอกฉัน....ใจร้ายจริงๆนะที่ทำกับเพื่อนตัวเองอย่างนี้”แล้วมันเกี่ยวกับการจูงมือฉันไหมวะ= =+

“ก็ฉันไม่ได้ชอบไมค์นี่ ฉันชอบนาย!....อุ๊บ!........”เผลอจนได้YAY

“ฉันรู้แล้วล่ะ...ฉันถึงจับมือเธอไง^^”ยิ้มอะไรยะ-/////-

“แล้วไงล่ะ! ( -/////-)”ฉันรีบหันหน้าหนี ไม่อยากให้เห็นตอนที่ฉันหน้าแดง

“เป็นแฟนกันนะอคิราห์ อินทราบดินทรนัครสิทธิ์....หรือเปลี่ยนนามสกุลเป็น สนธิมงคลประเสริฐดีล่ะ!”......อึ้งแดกครับ

“จะบ้าเหรอ! เพื่อนกำลังทุกข์ยังมีอารมณ์ขอฉันเป็นแฟนเนี่ยนะ!”

“ว่าไง กลับมาเป้นเหมือนเดิมไหม?^^”หน้าด้านจริงหมอนี่=///=

“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว!!!”

“น่ารักที่สุดเลยย ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลยจะถนอมเธอไว้แน่>W<”ตะ....ตาบ้า

“สัญญาแล้วนะ...นายจะดูแลฉัน นายจะเอาใจใส่ฉัน”ฉันชูนิ้วก้อยเป็นการทำสัญญา

“แน่นอนฉันจะทำให้เธอมีความสุขมากๆ”ซึ่งพีคเองก็เกี่ยวก้อยตอบรับการทำสัญญาเองเหมือนกัน

หลายเดือนต่อมา

หลังจากวันนั้นพวกเราก็ไปกินข้าวไปเล่นที่สวนสาธารณะกับเด็กๆ ฉันมีความสุขมากๆ แต่ก่อนฉันกับพีคไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย พีคมาส่งฉันที่บ้าน ยัยแม่เลี้ยงจีนมองด้วยความงุนงงว่าคืนดีกันตอนไหนอะไรประมาณนี้ ฉันก็เล่าเรื่องให้ฟัง ต่อมความฟินของนางก็ทำงานขึ้นบิดไปบิดมาเหมือนตัวเองเป็นฉันแทนอะไรประมาณนี้ ฉันโคตรมีความสุขเลยล่ะ ก่อนนอนพีคก็โทร.มาคุยกันเป็นชั่วโมงเลย ทุกวันพีคจะมาบ้านฉันเล่นกับฉันเหมือนฉันเป็นเด็ก= = ชวนไปกินข้าวไปเล่นที่สวนสนุกบ้างไปช็อปบ้าง เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมฉันบ้าง ซื้อของให้บ้าง >/////<มันทำให้ฉันลืมเรื่องไมค์ไปเลยล่ะไม่มีเครียด ก่อนสอบฉันก็ต้องคอยให้พีคติวหนังสือเพราะฉันเรียนโง่มาก = = เวลาฉันจะเผลอหลับพีคมักจะลงโทษด้วยการจูบหรือหอมแก้ม ฉันคิดว่ามันต้องมีสักวันที่เหมือนในนิยาย และแล้วพวกเราก็เรียนจบมหาลัยปริญญาโทจนได้ คุณหม่อมหญิงมยุราก็หาฤกษ์แต่งงานให้เป็นอาทิตย์หน้า รักนายที่สุดเลย>///////<

.

.

.

.

.

.

.