[KuroAbell] เจ้าชายแสนดี&นินจาสาวแสนเย็นชา
6.7
เขียนโดย 
Ryoko
วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.55 น.
9 ตอน
0 วิจารณ์
15.32K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2558 07.55 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
3) เธอเป็นอะไร?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้องเรียน
อาเบล(คิด):คุโระยังไม่มาอีกหรอเนี่ย ทำอะไรของเขาอยู่นะ?
ไม่นานคุโระก็เดินเข้ามาในห้องเรียนและมองไปที่อาเบลแล้วก็สบตากับอาเบลเพราะอาเบลก็มองคุโระอยู่เหมือนกัน คุโระเมื่อสบตากับอาเบลก็หลบตาหันหน้าหนีทันที อาเบลเมื่อเห็นคุโระหลบหน้าก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ .. และคุโระก็เดินมานุ่งที่และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ยังหลบหน้าอาเบลอยู่ดี
คุโระ(คิด):ไม่ไหว สู้หน้าไม่ได้เลย
อาเบล:มีอะไรรึเปล่าคุโระ?
คุโระ:อ๊ะ! ก ก็ ... ก็เปล่านิ
อาเบล:คุโระ ... เธอเป็นอะไรกันแน่?
คุโระ:ฉ ฉัน ... ฉันเปล่าเป็นอะไรสักหน่อย!
อาเบล:ถ้าเธอไม่ได้เป็นอะไร มองหน้าฉันเดี๋ยวนี้!
คุโระ:ม มองทำไม?
อาเบล:ฉัยบอกให้เธอมอง!
คุโระ:แล้วทำไมต้องมองล่ะ!?
อาเบล:ฉันบอกให้เธอมองหน้าฉันไงคุโระ!!
คุโระ:เรื่องอะไนฉันต้องมองหน้านายด้วย!
ทั้งสองคนเถียงกันโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าทุกๆ คนในห้องมองมาที่ทั้งสองคนหมดเลย แต่ไม่นาน ... ครูก็เข้ามา
ครู:นักเรียนเงียบๆ หน่อย ครูมีข่าวดี อ๊ะ! หรือข่าวร้ายหว่าาา ... วันนี้ไม่ต้องเรียนจ๊ะ ^^
ทุกๆ คนยกเว้นอาเบลคุโระ:เย้ๆๆๆ!
ครู:พอดีว่าวันนี้คุณครูทุกท่านมีประชุมเลยไม่ได้เรียน ใครอยากกลับบ้านก็กลับได้เลยนะจ๊ะ (และครูก็เดินออกไปจากห้องเรียน)
ทุกๆ คนยกเว้นอาเบลคุโระ:พวกเรา! ... กลับบ้านโว้ยยยยยย!! 55555!
และแล้วทุกๆ คนก็กลับบ้านกันหมดเหลือแค่อาเบลกับคุโระเพียงสองคนเท่านั้น คุโระยืนขึ้นเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมจะกลับบ้าน
อาเบล:คุโระ ... เธอเป็นอะไร?
คุโระ:เปล่า!
อาเบล:คุโระ! ถ้าเธอไม่ได้เป็นอะไรก็มองหน้าฉันสิ! อย่าหลบหน้าฉัน มองสิ มองหน้าฉันสิคุโระ!!
คุโระ:ฉันไม่มอง! (พูดเสร็จ คุโระก็ถืออะไรเป๋าเดินหนีทันที)
อาเบล:คุโระ! (อาเบลเดินมาจับข้อมือคุโระไว้)
คุโระ:ปล่อยนะ!!
อาเบล:ไม่! หันมามองหน้าฉันสิคุโระ!!
คุโระ:ได้!! (คุโระหันมาและ...)
เพี๊ยะ!!
คุโระตบหน้าอาเบลอย่างแรงทำให้อาเบลหน้าหันไปตามแรงตบทันที
คุโระ:เราอย่าเพิ่งคุยกันเลยดีกว่า! (พูดเสร็จคุโระก็เดินหนีทันที)
อาเบล:จะไปไหน! (อาเบลคว้าข้อมือคุโระเอาไว้)
คุโระ:ปล่อยนะ! ไม่งั้นฉันจะตบหน้านายอีกที!!
อาเบล:เอาสิ! เชิญเลย! ต่อให้เธอตบหน้าฉันฉันจนตายฉันก็ไม่ปล่อยเป็นอันขาด!!
เพี๊ยะ!!
คุโระตบหน้าอาเบลอีกทีแรงๆ อาเบลหันมามองหน้าคุโระ แล้วจับคุโระกดลงบนโต๊ะ (โอ๊ะ!ขอเรทนิสนึง -3-) อาเบลใช้มือข้างหนึ่งรวมมือคุโระเอาไว้แล้วจูบคุโระอย่างดูดดื่มส่วนมืออีกข้างก็ใช้ปลดกระดุมเสื้อของคุโระทีล่ะเม็ดๆ คุโระพยายามขัดขืนแต่สู้แรงอาเบลไม่ไหว อาเบลปล่อยคุโระและเริ่มถอดเสื้อตัวเองบ้าง (เลือดกำเดาพุ่งงงง -.,-)
คุโระ:ลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!
อาเบล:ถ้าบอกว่า ไม่ ล่ะ! (อาเบลเมื่อถอดเสื้อตัวเองเสร็จก็จับข้อมือคุโระไว้ทั้งสองข้างด้วยมือของอาเบลทั้งสองข้าง)
คุโระ:ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!
อาเบล:ไม่ปล่อย!
คุโระ:ฉันบอกให้ปล่อย!!
อาเบล(คิด):คุโระยังไม่มาอีกหรอเนี่ย ทำอะไรของเขาอยู่นะ?
ไม่นานคุโระก็เดินเข้ามาในห้องเรียนและมองไปที่อาเบลแล้วก็สบตากับอาเบลเพราะอาเบลก็มองคุโระอยู่เหมือนกัน คุโระเมื่อสบตากับอาเบลก็หลบตาหันหน้าหนีทันที อาเบลเมื่อเห็นคุโระหลบหน้าก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ .. และคุโระก็เดินมานุ่งที่และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ยังหลบหน้าอาเบลอยู่ดี
คุโระ(คิด):ไม่ไหว สู้หน้าไม่ได้เลย
อาเบล:มีอะไรรึเปล่าคุโระ?
คุโระ:อ๊ะ! ก ก็ ... ก็เปล่านิ
อาเบล:คุโระ ... เธอเป็นอะไรกันแน่?
คุโระ:ฉ ฉัน ... ฉันเปล่าเป็นอะไรสักหน่อย!
อาเบล:ถ้าเธอไม่ได้เป็นอะไร มองหน้าฉันเดี๋ยวนี้!
คุโระ:ม มองทำไม?
อาเบล:ฉัยบอกให้เธอมอง!
คุโระ:แล้วทำไมต้องมองล่ะ!?
อาเบล:ฉันบอกให้เธอมองหน้าฉันไงคุโระ!!
คุโระ:เรื่องอะไนฉันต้องมองหน้านายด้วย!
ทั้งสองคนเถียงกันโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าทุกๆ คนในห้องมองมาที่ทั้งสองคนหมดเลย แต่ไม่นาน ... ครูก็เข้ามา
ครู:นักเรียนเงียบๆ หน่อย ครูมีข่าวดี อ๊ะ! หรือข่าวร้ายหว่าาา ... วันนี้ไม่ต้องเรียนจ๊ะ ^^
ทุกๆ คนยกเว้นอาเบลคุโระ:เย้ๆๆๆ!
ครู:พอดีว่าวันนี้คุณครูทุกท่านมีประชุมเลยไม่ได้เรียน ใครอยากกลับบ้านก็กลับได้เลยนะจ๊ะ (และครูก็เดินออกไปจากห้องเรียน)
ทุกๆ คนยกเว้นอาเบลคุโระ:พวกเรา! ... กลับบ้านโว้ยยยยยย!! 55555!
และแล้วทุกๆ คนก็กลับบ้านกันหมดเหลือแค่อาเบลกับคุโระเพียงสองคนเท่านั้น คุโระยืนขึ้นเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมจะกลับบ้าน
อาเบล:คุโระ ... เธอเป็นอะไร?
คุโระ:เปล่า!
อาเบล:คุโระ! ถ้าเธอไม่ได้เป็นอะไรก็มองหน้าฉันสิ! อย่าหลบหน้าฉัน มองสิ มองหน้าฉันสิคุโระ!!
คุโระ:ฉันไม่มอง! (พูดเสร็จ คุโระก็ถืออะไรเป๋าเดินหนีทันที)
อาเบล:คุโระ! (อาเบลเดินมาจับข้อมือคุโระไว้)
คุโระ:ปล่อยนะ!!
อาเบล:ไม่! หันมามองหน้าฉันสิคุโระ!!
คุโระ:ได้!! (คุโระหันมาและ...)
เพี๊ยะ!!
คุโระตบหน้าอาเบลอย่างแรงทำให้อาเบลหน้าหันไปตามแรงตบทันที
คุโระ:เราอย่าเพิ่งคุยกันเลยดีกว่า! (พูดเสร็จคุโระก็เดินหนีทันที)
อาเบล:จะไปไหน! (อาเบลคว้าข้อมือคุโระเอาไว้)
คุโระ:ปล่อยนะ! ไม่งั้นฉันจะตบหน้านายอีกที!!
อาเบล:เอาสิ! เชิญเลย! ต่อให้เธอตบหน้าฉันฉันจนตายฉันก็ไม่ปล่อยเป็นอันขาด!!
เพี๊ยะ!!
คุโระตบหน้าอาเบลอีกทีแรงๆ อาเบลหันมามองหน้าคุโระ แล้วจับคุโระกดลงบนโต๊ะ (โอ๊ะ!ขอเรทนิสนึง -3-) อาเบลใช้มือข้างหนึ่งรวมมือคุโระเอาไว้แล้วจูบคุโระอย่างดูดดื่มส่วนมืออีกข้างก็ใช้ปลดกระดุมเสื้อของคุโระทีล่ะเม็ดๆ คุโระพยายามขัดขืนแต่สู้แรงอาเบลไม่ไหว อาเบลปล่อยคุโระและเริ่มถอดเสื้อตัวเองบ้าง (เลือดกำเดาพุ่งงงง -.,-)
คุโระ:ลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!
อาเบล:ถ้าบอกว่า ไม่ ล่ะ! (อาเบลเมื่อถอดเสื้อตัวเองเสร็จก็จับข้อมือคุโระไว้ทั้งสองข้างด้วยมือของอาเบลทั้งสองข้าง)
คุโระ:ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!
อาเบล:ไม่ปล่อย!
คุโระ:ฉันบอกให้ปล่อย!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
