[KuroAbell] เจ้าชายแสนดี&นินจาสาวแสนเย็นชา
6.7
เขียนโดย 
Ryoko
วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.55 น.
9 ตอน
0 วิจารณ์
15.30K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2558 07.55 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
1) ชักสนใจเธอแล้วสิ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอ่านบทนำก่อนนะคะ ^^
-------------------------------------------------
ชั่วโมงวิ่งฝึกฝน
ราฟ:เป็นไงอาเบล เด็กใหม่โอเคมั้ย?
อาเบล:ก็โอเค แต่โคตรเย็นชาเลย ฉันถามอะไรไปก็ไม่ตอบสักคำ -____-"
ราฟ:หรอ ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาเป็นแบบนั้นอ่านะ แต่ก็น่ารักดีนะ ชักสนใจแล้วสิ (ราฟพูดแย้อาเบล)
อาเบล:เฮ้ย! ปกติแกไม่สนใจใครง่ายๆ นิ
ราฟ:ก็ยัยนั่นน่าสนใจนิ แต่ฉันไม่แย่งของๆ เพื่อนหรอกไม่ต้องห่วง 555
อาเบล:ไอ้! ...
ตุบ!!
อาเบล:อะไรน่ะ (อาเบลหันไปหาด้นเสียงเมื่อกี้ และได้เห็นคุโระล้มอยู่ที่หัวเข่ากับข้อศ้อของเธอมีแผลและเลือดก็กำลังค่อยๆ ไหลออกมา)
??:หึ! สมน้ำหน้า!!
อาเบล:นี่พวกเธอทำอะไรน่ะ!?
??:เอ่อ ... ป เปล่านะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย!
กาย:โกหกไม่เนียนนะ ฉันเห็นพวกเธอขัดขาคุโระทำให้เธอล้ม
??:น นายพูดอะไรน่ะ ฉันจะไปแกล้งคุโระทำไม!?
กาย:ใครๆ ก็รู้ว่าพวกเราไม่ชอบคุโระมากแค่ไหน
??:หึ! ก็สมควรแล้วนิ (หญิงสาวพูดจบก็เดินหนีไปทันที)
อาเบล:เป็นอะไรมั้ยคุโระ? (อาเบลวิ่งเข้าไปหาคุโระ)
คุโระ: . . . (คุโระเงยหน้ามองอาเบลแล้วส่ายหน้าเชกว่าไม่เป็นอะไร)
อาเบล:มาฉัยช่วย (อาเบลค่อยๆ ประคองคุโระขึ้นมา แต่คุโระกลับล้มลง)
คุโระ:อะ ... (คุโระเผลอพูดออกมาแต่ก็หยุดทัน)
อาเบล:ฉันอุ้มเธอดีกว่า ... ดูท่าเธอจะเดินไม่ไหว
คุโระ: . . . (คุโระส่ายหน้าไปมาอย่างแรง แต่อาเบลไม่สนใจอุ้มคุโระขึ้นมาแล้วพาไปห้องพยาบาล)
ณ ห้องพยาบาล
อาเบล:อ่ะ! ทำแผลเสร็จแล้ว ... เธอนอนที่นี่จนกว่าจะเลิกเรียนแล้วกัน พอเลิกเรียนเดี๋ยวฉันจะมารับเธอไปส่งบ้าน
คุโระ: . . . (คุโระลังเลว่าจะพูดดีมั้ย)
อาเบล:หือ? โอเค งั้นตกลงตามนี้นะ
คุโระ: ม ... ไม่ต้อง ... ด เดี๋ยวฉัน ก กลับบ้านเอง -///- (คุโระพูดแบบกล้าๆ กลัวๆ)
อาเบล:ห่ะ? (อาเบลตกใจที่ได้ยินคุโระพูดแต่ว่ากอมยิ้มและพูดว่า) ไม่เป็นๆ ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวฉันไปส่ง
บาเบล(คิด):เสียงน่ารักจัง ...
คุโระ:ต .. แต่ว่า
อาเบล:เอาน่า ... (อาเบลจูบหน้าผากคุโระ)
คุโระ:น .. นาย O///O (คุโระหน้าแดงพูดอะไรไม่ถูก)
อาเบล:ฉันไปเรียนล่ะ เลิกเรียนแล้วเจอกันนะ ^^ (และอาเบลก็เดินออกไปจากห้องพยาบาล)
คุโระ:ต ... ตาบ้านั่น -///- (คุโระเริ่มหวั่นไหว เธอสงสัยว่า)
คุโระ(คิด):หรือนี่คือ ความรัก ?
เลิกเรียน
อาเบลมารับคุโระที่ห้องพยาบาล พออาเบลเข้าไปก็พบว่าคุโระนั่งอยู่บนเตียง
อาเบล:ตื่นแล้วหรอ?
คุโระ:ไม่ได้นอนต่างหาก (คุโระว่าพลางหลบหน้าอาเบล)
อาเบล:เธอเนี่ยน๊าาาา (อาเบลอมยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาคุโระ)
คุโระ:จะกลับรึยัง? (คุโระว่าพลางลุกจากเตียง)
อาเบล:อืม จะกลับแล้ว เธอเดินไหวหรอ ขอยังไม่หายดีเลยนิ
คุโระ:ค่อยยังชั่วแล้ว ไม่เป็นไร
อาเบล:หึ! หรอ? (อาเบลค่อยๆ เดินมาข้างหลังคุโระช้าๆ)
คุโระ:งั้นฉันขอตัวไป ... (คุโระหันมาแล้วชนกับหน้าของอาเบล)
อาเบล:เธอเนี่ย พอมองใกล้ๆ แล้วน่ารักนะเนี่ย ^^ (อาเบลยิ้ม)
คุโระ:อ .. เอ่อ (คุโระพูดอะไรไม่ออก)
อาเบล:ชักสนใจเธอแล้วสิ (อาเบลยิ้มอย่างเจ้าเลห์)
คุโระ:O///O
-------------------------------------------------
ชั่วโมงวิ่งฝึกฝน
ราฟ:เป็นไงอาเบล เด็กใหม่โอเคมั้ย?
อาเบล:ก็โอเค แต่โคตรเย็นชาเลย ฉันถามอะไรไปก็ไม่ตอบสักคำ -____-"
ราฟ:หรอ ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาเป็นแบบนั้นอ่านะ แต่ก็น่ารักดีนะ ชักสนใจแล้วสิ (ราฟพูดแย้อาเบล)
อาเบล:เฮ้ย! ปกติแกไม่สนใจใครง่ายๆ นิ
ราฟ:ก็ยัยนั่นน่าสนใจนิ แต่ฉันไม่แย่งของๆ เพื่อนหรอกไม่ต้องห่วง 555
อาเบล:ไอ้! ...
ตุบ!!
อาเบล:อะไรน่ะ (อาเบลหันไปหาด้นเสียงเมื่อกี้ และได้เห็นคุโระล้มอยู่ที่หัวเข่ากับข้อศ้อของเธอมีแผลและเลือดก็กำลังค่อยๆ ไหลออกมา)
??:หึ! สมน้ำหน้า!!
อาเบล:นี่พวกเธอทำอะไรน่ะ!?
??:เอ่อ ... ป เปล่านะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย!
กาย:โกหกไม่เนียนนะ ฉันเห็นพวกเธอขัดขาคุโระทำให้เธอล้ม
??:น นายพูดอะไรน่ะ ฉันจะไปแกล้งคุโระทำไม!?
กาย:ใครๆ ก็รู้ว่าพวกเราไม่ชอบคุโระมากแค่ไหน
??:หึ! ก็สมควรแล้วนิ (หญิงสาวพูดจบก็เดินหนีไปทันที)
อาเบล:เป็นอะไรมั้ยคุโระ? (อาเบลวิ่งเข้าไปหาคุโระ)
คุโระ: . . . (คุโระเงยหน้ามองอาเบลแล้วส่ายหน้าเชกว่าไม่เป็นอะไร)
อาเบล:มาฉัยช่วย (อาเบลค่อยๆ ประคองคุโระขึ้นมา แต่คุโระกลับล้มลง)
คุโระ:อะ ... (คุโระเผลอพูดออกมาแต่ก็หยุดทัน)
อาเบล:ฉันอุ้มเธอดีกว่า ... ดูท่าเธอจะเดินไม่ไหว
คุโระ: . . . (คุโระส่ายหน้าไปมาอย่างแรง แต่อาเบลไม่สนใจอุ้มคุโระขึ้นมาแล้วพาไปห้องพยาบาล)
ณ ห้องพยาบาล
อาเบล:อ่ะ! ทำแผลเสร็จแล้ว ... เธอนอนที่นี่จนกว่าจะเลิกเรียนแล้วกัน พอเลิกเรียนเดี๋ยวฉันจะมารับเธอไปส่งบ้าน
คุโระ: . . . (คุโระลังเลว่าจะพูดดีมั้ย)
อาเบล:หือ? โอเค งั้นตกลงตามนี้นะ
คุโระ: ม ... ไม่ต้อง ... ด เดี๋ยวฉัน ก กลับบ้านเอง -///- (คุโระพูดแบบกล้าๆ กลัวๆ)
อาเบล:ห่ะ? (อาเบลตกใจที่ได้ยินคุโระพูดแต่ว่ากอมยิ้มและพูดว่า) ไม่เป็นๆ ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวฉันไปส่ง
บาเบล(คิด):เสียงน่ารักจัง ...
คุโระ:ต .. แต่ว่า
อาเบล:เอาน่า ... (อาเบลจูบหน้าผากคุโระ)
คุโระ:น .. นาย O///O (คุโระหน้าแดงพูดอะไรไม่ถูก)
อาเบล:ฉันไปเรียนล่ะ เลิกเรียนแล้วเจอกันนะ ^^ (และอาเบลก็เดินออกไปจากห้องพยาบาล)
คุโระ:ต ... ตาบ้านั่น -///- (คุโระเริ่มหวั่นไหว เธอสงสัยว่า)
คุโระ(คิด):หรือนี่คือ ความรัก ?
เลิกเรียน
อาเบลมารับคุโระที่ห้องพยาบาล พออาเบลเข้าไปก็พบว่าคุโระนั่งอยู่บนเตียง
อาเบล:ตื่นแล้วหรอ?
คุโระ:ไม่ได้นอนต่างหาก (คุโระว่าพลางหลบหน้าอาเบล)
อาเบล:เธอเนี่ยน๊าาาา (อาเบลอมยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาคุโระ)
คุโระ:จะกลับรึยัง? (คุโระว่าพลางลุกจากเตียง)
อาเบล:อืม จะกลับแล้ว เธอเดินไหวหรอ ขอยังไม่หายดีเลยนิ
คุโระ:ค่อยยังชั่วแล้ว ไม่เป็นไร
อาเบล:หึ! หรอ? (อาเบลค่อยๆ เดินมาข้างหลังคุโระช้าๆ)
คุโระ:งั้นฉันขอตัวไป ... (คุโระหันมาแล้วชนกับหน้าของอาเบล)
อาเบล:เธอเนี่ย พอมองใกล้ๆ แล้วน่ารักนะเนี่ย ^^ (อาเบลยิ้ม)
คุโระ:อ .. เอ่อ (คุโระพูดอะไรไม่ออก)
อาเบล:ชักสนใจเธอแล้วสิ (อาเบลยิ้มอย่างเจ้าเลห์)
คุโระ:O///O
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
