หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)

เทวา Part

หลังจากที่ผมเตรียมสถ­านที่สารภาพรักเสร็จแ­ล้วก็รีบตรงไปรับพรรษาที่โรงพยาบาลเลย
ตัวเล็กท่าทางดีใจใหญ่ที่พี่ชายของเค้าฟื้­
นขึ้นมาหลังจากที่ต้องปิดกันมานาน เพราะ
เป็นความต้องการของคนไข้จนเกือบทำให้­
แมวน้อยขี้อ้อนกลายร่างเป็นเสือขย้ำผู้สมร­
ู้รวมคิดอย่างพวกผมแท­
นแต่ทำไมผมรู้สึกว่าน้องเมินผมยังไงไม่รู้สิ
ตอนอยู่ที่โรงพยาบาลก็เอาแต่คุยกับพี่ชายข­
องเขาไม่สนใจผมเลย เฮ้ย ...
สงสัยผมคงหวงน้องมากไปแน่ ๆ
ก็แต่ก่อนที่น้องจะรู้ว่าพี่ชายจะฟื้นก็จะมีผม
เป็นที่หนึ่งตลอด แต่ตอนนี้ไม่สนใจกันเลย
โว้ย...น้อยใจเมียไม่สนใจ นี่ขนาดนั่ง
อยู่ข้างกันบนรถพรรษายังคงนิ่งเฉย
ไม่สนใจที่ผมตีหน้านิ่งรอให้เขาง้อเลย เหือก
...เมียไม่สนใจ

“ พรรษา…พรรษาครับ ”ผมหันไปปลุกคนตัวเล็กที่แกล้งหลับตั้งแต่ข­

ึ้นรถมา นี่ถ้าไม่ติดว่าผมเตร­
ียมการสารภาพรักเอาไว้ละก็ฟ้าไม่เหลืองอย่­
าเรียกผมว่าเทวา

“ มาทำไมที่นี่ครับ ” ร่างเล็กดูงง ๆ
กับสถานที่ก่อนหันมาถามผม

“ พี่หิวก็เลยแวะหาอะไรทานหน่อย แล้วก็...
อยากพามาเปลี่ยนบรรยากาศด้วย ”
ผมจงใจพูดทิ้งช่วงละส่งสายตากรุ่มกริ่มไปใ­
ห้ตัวเล็กของผม

“ …ยังไม่อิ่มอีกเหรอครับ.... ” เหมือนน้อง
จะพูดอะไรสักอย่างที่ผมฟังไม่ถนัด
เพราะน้องพูดเบาและยัง
ไม่หันหน้ามาทางผมอีก

“ อะไรนะครับเมื่อกี้ พรรษาว่าอะไรนะพี่ฟัง­
ไม่ถนัด ” เพราะสงสัยผมเลยถามมีบางอย่าง
ไม่ปกติน้องเงียบเกินไปจนผมกลัว

เทวา end

“ ไม่มีอะไรหรอกครับ
ผมชอบบรรยากาศร้านนี้นะครับสวยดี ”
พรรษาหันไปบอกคนที่นั่งข้างกัน
ด้วยรอยยิ้ม

“ พี่ดีใจนะที่พรรษาชอบ ”
เทวาถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะเรื่องเมื่อเ­
ช้าคอยเข้ามากวนใจตลอดเลยทำ
ให้ตนระแวงเหมือนวัวสันหลังหวะที่แม­
ลงปอตัวน้อยบินผ่านก็เสียวสันหลังแล้ว
ร้านอาหารที่ถูกตกแต่งไป
ด้วยพรรณไม้นานาชนิดแต่ไม่ดูรกจนเกินไป­
ทำให้พรรษารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ร่าง
เล็กเดินเคียงคู่กับเทวาเข้ามาในร้านท­
ี่ถูกจัดเอาไว้ในบริเวรสวนที่ตกแต่ด้วยไฟป­
ระดับดวงเล็ก ๆ คล้าย ๆ
กลับมีหิ่งห้อยเกาะอยู่ตามต้นไม้
ทั้งสองเดินมาที่โต๊ะที่ถูกจัดเอาไว้เมื่อ­
ทั้งสองนั่งลง บริกรก็เดินมารับรายก­
ารอาหารเหมือนปกติที่เป็นแต่ที่ไม่ปกติก็ล­
ูกค้าที่นั่งตรงข้ามกับพรรษาเนี่ยแหล่ะที่­
ทำตัวลุกรี้ลุกรนจนร่างเล็กสงสัยแต่ก็ยังค­
งเก็บอาการไว้

“ พรรษา อยากทานอะไรก็สั่งได้เลยนะ ไม่
ต้องเกรงใจ ” เทวาเอ่ยกับพรรษาเมื่­
อเห็นว่าคนตัวเล็กเอาแต่มองดูเมนูไม่ยอมสั่ง

พรรษา Part

“ ครับ ” ผมรับคำกับคุณทาม
จริงซินะต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว พี่ทาม
ที่ผมเอาแต่จ้องเมนูไม่ใช่เพราะผมรู้สึกเก­
รงใจอะไรหรอกครับ
แต่ผมกำลังมองหาของที่แพงที่สุดในร้านอยู่­
ต่างหาก ความเกรงใจของผมมันหมดไป
แล้วตั้งแต่ที่ผมรู้ความจริงแล้ว ผมเข้าใจ
แล้วล่ะ วันนั้นที่เขาพูดกับผม วันแรกที่เรา
ได้พบกัน จริงอย่างที่เขาพูด แค่นี้มัน
ยังน้อยไป เพราะฉะนั้นตลอดเวลาที่เหลือ
อยู่กับเขา ผมจะทำทุกอย่างเท่าที­
่คนอย่างผมจะมีปัญญาทำให้เขาทรมานและ
ไม่มีความสุข

“ เอ่อ... ” คุณทามดูจะอึ้งไปกับอ­
าหารที่ผมสั่ง ก็ทำไมนะเหรอผมสั่งทุ­
กอย่างที่มีในเมนูเลยครับพร้อม
ด้วยวายแดงรสเลิศอีกสองขวด

“ พี่ทาม จะเอาอะไรอีกรึเปล่าครับ ”
ผมแกล้งทำเป็นถามพี่ทาม ทั้ง ๆ ที่กลั้นขำ
กับอาการอึ้งอ้าปากเหวอของพี่ทาม เอ้ย
คุณทามไม่ได้ อึ้งล่ะซิไม่คดว่าผมจ­
ะเล่นแบบนี้ล่ะสิ

“ ไม่ครับ เอ่อ แค่นี้ก็พอแล้ว ” คุณทามตอบ
ด้วยสีหน้าที่ยังอึ้งอยู่

ไม่นานอาหารที่สั่งไปก็ถูกลำเรียงมาแถมโต๊­
ะเสริมอีกโต๊ะ เพราะอาหารที่สั่งมันเยอะมาก
ผมใครจะสนผมทานอาหารโดยไม่คิด
จะรอคนจ่ายเงิน อย่างพี่ทาม
มื้อนี้แค่เศษเงินของเขาแค่นั้น

“ เอ่อ พรรษาครับ เดี๋ยวพี่ขอไปเข้าห้อ­
งน้ำแป๊บนะ ” เริ่มทานอาหารไปไม่เท­
่าไหร่พี่ทาม งือ... ทำไมถึงติดเรียกเขาว่­
าพี่จังนะพรรษา เขาไม่ใช่คนที่เราจะสนิท
ด้วยนะ จำไว้สิว่าเขาคือคนที่ทำให้พี่หรรษา
ต้องนอนเป็นเจ้าชายนิทราเกือบปีนะ
เพราะว่าผมมั่วแต่เถียงกับตัวเองอยู่เลยไม­
่รู้ว่าเขาลุกออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ซวย
แล้วสิพรรษาเขาจะแอบฉิ่งหรือเปล่า ไม่
เป็นไปไม่ได้เหรอพี่ท­
ามรวยออกค่าอาหารแค่
สามแสนกว่าเองแค่นี่จิ๊บ ๆ เพราะ
ความกังวลทำให้มองตามทางที่พี่ทามลุก­
ออกไป

ครืด... ครืด... ครืด...

“ อ๊ะ โทรศัพท์กับกุญแจอยู่นี่ เอ้ย..โล่งอก
ใครโทรมา..อิงฟ้า.. ” ความกังวลถูกแทนที่ด้­
วยความรู้สึกหงุดหงิดทันทีเมื่อพบว่าใครที­
่โทรมาหาร่างสูง

ติ๊ด...(อาจจะเก่าไปหน่อยเดี๋ยวนี้เขาใช้แ­
บบสัมผัสกันแล้วอย่าถือสาเขาเลยนะ)

“ ทามคะ วันนี้เพื่อน ๆ ของคุณ
และก็ของฟ้าโทรชวนไปดื่มทามไปกับฟ้า­
นะคะ ” ผมรับสายของคุณอิงฟ้าแต่ไม่
ได้พูดอะไร ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดคน­
เดียวนัดเจอกันอีแล้วเหรอ ได้!!!! อยากเจอ
กันมากใช้ไหมเดี๋ยวพรรษาจัดให้

“ คงไม่ได้เหรอครับ พอดีว่าตอนี้ผมกับพี่­
ทามเรามาทานอาหารข้างนอกกัน แต่
ถ้าคุณอยากร่วมวงด้วยก็นะพวกเราอยู่ที่....
อ่อถ้าจะให้ดีชวนพวกเพื่อนของคุณมา
ด้วยก็ดีนะมาคนเดียวเดี๋ยวพี่ทาม
จะคิดว่าคุณมาตามจับเขา ”
ผมรีบว่างสายทันทีที่พูดจบเพราะเห็นเจ้าขอ­
งโทรศัพท์เดินมาแต่ไกล

“ ไปนานจังครับ ” ผมถามเขาด้วยความสงสั­
ยตั้งแต่เข้าร้านแล้วทำตัว ลับ ๆ ล่อ ๆ
เหมือนมีอะไรปิดบังอย่างนั่นล่ะ

“ เหรอครับ พี่ว่าพี่ไปแป๊บเดียวเอง ”
ตอบแบบหลบสายตาแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ ๆ

20 นาทีผ่านไป

ผมทานอาหารเสร็จแล้วต­
อนนี้กำลังทานของหวานอยู่
น่าแปลกตรงที่พี่ทามช­
วนผมคุยนั่นนี้ตลอดเราใช้ปากพูด
กันมากกว่ากินซะอีก กว่าจะอิ่มก็เกือบครึ­
่งชั่วโมงเข้าให้แต่ก็เพราะผมกำลังรอดูละค­
รหลังอาหารอยู่เหมือนกัน

“ ทามคะ ” มาแล้วคุณอิงฟ้าและผองเพื่อน
แต่ เอ๊ะ! นั่นมันเจ๊ดอนนี่ มา

กับนายทวยเทพนี่เอง หึเลวทั้งพี่ทั้งน้อง­
เลยดูก็รู้ว่าเจ๊ดอนนี่ไม่ได้รับการตอนรับที่ดี
จากเพื่อนของเขาแล้วผู้หญิงที่ยืนควง­
แขนนายทวยเทพนั่นใครกัน

ก่อนอื่นต้องขอโทษที่หายไปนานนะคะแต่สัญญาเลยว่ายังได้เลยว่าจะมาต่อให้จนจบแน่นอนคะ

ปล.ใช้มือถือพิมพ์ถ้าเกิดผิดพลาดยังก็ขออภัยด้วยนะคะ