หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)

“ อ้าวพรรษามาแล้วเหรอแหม่วันนี้มาเร็วจังนะ “ พี่สาวคนสวยเพื่อนร่วมอาชีพร้องทักขึ้นขณะที่ผมเดินเข้ามาในร้าน

“ ผมว่าผมมาเร็วแล้วแต่ก็ยังแพ้พี่นะครับมาก่อนผมซะอีก “ ผมตอบพี่สาวคนสวยประจำร้าน

อาชีพของเราเริ่มงานตั้งแต่หกโมงเย็นไปจนถึงตีหนึ่งของทุกวันเพราะพวกเราคือเด็กบริการ....เครื่องดื่ม มีหน้าที่ดูแลแขก คอยบริการเครื่องดื่ม นั่งดื่มเป็นเพื่อน ทำยังไงก็ได้เพื่อที่จะให้ลูกค้าซื้อเครื่องดื่มของทางผับให้ได้ หลายคนเคยชินกับเด็กนั่งดริ๊งที่เป็นผู้หญิงผิวขาวหุ่นสวยหน้าอกบึ้มแต่เดี๋ยวนี้ก็มีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่ต้องการเด็กผู้ชายมานั่งดริ๊งด้วยยิ่งเราทำยอดขายให้กับทางร้านได้มากเท่าไหร่เราก็จะได้เงินมากเท่านั้น “เงิน” คือสิ่งเดียวที่จะทำให้ผมได้ในสิ่งที่ต้องการ

“ นี่พรรษาคะ.. คือเสี่ยวันชัยเขามาติดต่อกับพี่เรื่องนั้นอีกแล้วนะ “ เจ๊ดอนนี่พูดบอกอย่างไม่เต็มเสียงนักขณะที่เดินมาหาผม

“ ผมบอกไปแล้วนี่ว่าผมแค่นั่งดื่มเป็นเพื่อนแค่นั้นนอกเหนือกว่านั้นผมไม่ทำ ≈≈ “ ผมบอกเจ๊ดอนนี่ไปติดจะเสียงแข็งนิดๆอย่างไม่พอใจ

ตั้งแต่ผมมาทำงานที่นี้ผมก็มักจะถูกติดต่อขอใช้บริการเสริมอยู่บ่อย ๆ ครั้งก็เหมือนกันเสี่ยวันชัยเป็นแขกประจำของที่ร้านแห่งนี้ทุกครั้งที่เขามาก็จะเรียกใช้บริการผมไปนั่งเป็นเพื่อนทุกครั้งแต่ดูเหมือนเสี่ยวันชัยจะต้องการมากกว่านั้นอันที่จริงทางร้านไม่ได้มีนโยบายบริการเสริมนอกเหนือจากเชียร์ขายแอลกอร์ฮอล์แต่ก็มีเด็กบางคนที่มักจะแอบให้บริการเสริมกับลูกค้าเพื่อที่จะได้มีลูกค้าเรียกใช้บริการเวลามานั่งดื่มที่ผับ

“ เจ๊ก็ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะให้เราทำแต่ที่บอกเนี่ยก็เพราะอยากให้ระวังตัวเอาไว้บ้าง “ เจ๊ดอนนี่รีบบอกจุดประสงค์ของตัวเองก่อนที่ผมโมโหไปมากกว่านี้

“ ขอบคุณครับเจ๊เองก็ระวังด้วยเหมือนกันนะครับ “ ใช่ว่าจะมีแต่ผมที่เป็นที่ต้องการเจ๊ดอนนี่เองก็มีไม่ใช่น้อย

“ อืมรู้แล้วน่าพรุ่งนี้วันหยุดเราไปโรงพยาบาลกันไหม^^ “เจ๊ดอนนี่เอยชวนอย่างตื่นเต้น

“  ไปครับแต่เจ๊ เก็บอาการหน่อยก็ดีนะครับน้ำลายยืดหมดแล้ว^^ ” ผมตอบรับพร้อมกับแซวเจ๊กลับก็หน้าเจ๊ตอนนี้หื่นมากๆฮ่าฮ่า

“ ว๊ายตายแล้วเดี๋ยวแม่ตบปากฉีกพูดอะไรมีที่ไหนน้ำลงน้ำลาย....ไม่มี๊^O^ “ แหม่เถียงกับคอเป็นเอ็นเลยนะอิอิอิ

v

v

v

ตอนเช้า ณโรงพยาบาล

          ตอนนี้เราสองคนกำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องปลอดเชื้อมองดูร่างโปร่งที่มีสายยางระโยงระยางเต็มไปหมดใช่แล้วครับคนๆนั้นก็คือ “ พี่หรรษา” ในวันนั้นพี่ชายของผมไม่ได้ตายแต่ก็เหมือนตายพี่หรรษาต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทราเพราะว่ามาถึงมือหมอช้าไป  อยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยหายใจ สำหรับผมแล้วแค่นี้ก็ทำให้ผมมีความหวังที่พี่ชายจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง   ถึงแม้ว่าใคร ๆ ก็บอกว่ามันเป็นการทรมานคนไข้ก็ตามแต่ว่า สำหรับผมแล้วการที่หัวใจของพี่หรรษายังเต้นอยู่นั่นก็หมายความว่าพี่ยังสู้อยู่ พี่ยังพยายามที่จะกลับมาและผมก็จะไม่ยอมแพ้เราจะสู้ไปด้วยกันเพื่อว่า สักวันเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน 

“ อ๊ะ คุณหมอณัฐสุดหล่อมาแล้ว ” เสียงของเจ๊ดอนนี่ ดึงผมกลับมาสู่ปัจจุบัน นอกจากจะมาเยี่ยมพี่หรรษาและนี่เป็นอีกเหุตผลหนึ่งที่เจ๊ดอนนี่อยากมาโรงพยาบาล

“ สวัสดีครับ คุณพรรษา คุณดอนนี่” เสียงหมอณัฐเอ่ยทักอย่างสุภาพ พี่หมอณัฐเป็นคนที่จัดได้ว่าหน้าตาดีถึงจะไม่สดุดตาก็ตาม แต่ถ้าได้รู้จักก็จะหลงรักได้ไม่อยากเหมือนกันด้วยความเป็นคนสุภาพ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่นผมไม่แปลกใจเลยที่เจ๊ดอนนี่หลงรักพี่ณัฐ

“ สวัสดีครับพี่หมอณัฐ วันนี้อาการของพี่หรรษาเป็นยังไงบ้างครับ” ผมตอบกลับพี่หมอพร้อมกับถามอาการของพี่ชาย

“ อาการของคุณหรรษา ตอนนี้ยังคงที่ครับแต่หมอมีเรื่องจะปรึกษาคุณทั้งสองคน คือจำเรื่องที่หมอได้แนะนำเอาไว้เมื่อครั้งที่แล้วได้หรือเปล่าครับ ตอนนี้หมอได้ติดต่อกับผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งเอาไว้แล้ว ที่นั่นมีเครื่องมือทางการแพทย์ที่ทันสมัยและก็มีผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้อยู่ ถ้าคนไข้ได้รับการรักษาที่นั่นโอกาสหายก็น่าจะเป็นไปได้สูงกว่าอยู่ที่นี้  ตะ..แต่ว่า..... ” พี่หมอณัฐบอกอาการของพี่หรรษาและก็พูดถึงเรื่องที่เคยบอกว่าจะขอให้รุ่นพี่ที่เป็นหมอประจำอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนั้นช่วยรับเคสของพี่ชายผม

“ แต่ อะไรครับหมอทำไมไม่พูดให้จบล่ะครับ  ” เจ๊ดอนนี่รีบถามด้วยความอยากรู้

“ นั่นนะสิครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ ” ผมถามหมอด้วยความเป็นกังวล กลัวว่าทางนั้นจะไม่รับรักษาพี่ชายของผม

“ เอ่อ ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับคือหมอจะบอกว่าการเข้ารับการรักษาจะต้องเสียค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง  หมอเกรงว่าคุณสองคนจะไม่ไหว ” พี่หมอณัฐพูดอย่างใจเย็นยังแฝงไปด้วยความห่วงใยในน้ำเสียง

“ เรื่องนี้พี่หมอไม่ต้องเป็นห่วงนะครับพวกผมัยงไหวครับ ” ผมตอบกลับพี่หมอณัฐไปด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่ ไม่ว่าจะต้องเสียเงินมากมายซักเท่าไหร่ผมก็จะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาดขอเพียงให้พี่หรรษาฟื้นขึ้นมาก็พอ

“ ครับ ถ้าอย่างนั้นหมอจะได้ทำเรื่องไปทางนั้นให้เรียบร้อย ไม่มีอะไรแล้วงั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ ” พี่หมอณัฐพูดบอกก่อนจะขอตัวไปตรวจคนไข้ต่อ

หมับ!!

“ แหม่ หมอก็จะรีบไปไหน อ่ะ ” เจ๊ดอนนี่เอยดักขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปคล้องแขนพี่หมอณัฐ ก่อนที่พี่หมอณัฐจะเดินออกไป

นั่นไง เอาแล้วไงเจ๊ดอนนี่กลายร่างเป็นปลิงเกาะพี่หมอณัฐแล้ว สงสารพี่หมอณัฐจริง จริ๊ง โดนเจ๊ดอนนี่ลวนลามตลอดไม่รู้ว่าจะหนีรอดไปได้ซักกี่น้ำ สงสัยว่าพี่หมอณัฐจะต้องเสร็จเจ๊ดอนนี่แน่ ๆ

“ เอ่อ...คือว่าผมจะต้องไปตรวจคนไข้ต่อนะครับ ” พี่หมอณัฐตอบกลับอย่างสุภาพ

“ อย่าพึ่งไปสิครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณหมอ คือว่าช่วงนี้ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้ หัวใจของผมมันเต้นแรงและเร็วผิดปกติ อ่ะครับ >////< ” เจ๊ดอนนี่บอกกับพี่หมอณัฐด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน

“ เอ่อ...คุณดอนนี่ คุณเริ่มมีอาการตั้งแต่เมื่อไรครับ ” พี่หมอณัฐถามอาการของเจ๊ดอนนี่ด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน

“ ก็....ตั้งแต่ที่เจอหน้าหมออ่ะ ครับหัวใจก็เต้นแรง หน้าก็แดงทุกทีเลยอ่ะครับ >////< ” เจ๊ดอนนี่บอกกับพี่หมอณัฐพร้อมกับบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย

“ อะแฮม!!! เจ๊ครับจะทำอะไรพี่หมอนะครับ  ลืมไปหรือเปล่าครับว่ายังมีเด็กอย่างผมยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน  และอีกอย่างผมว่าอย่ารบกวนเวลางานของพี่หมอเลยนะครับ แค่นี้ก็รบกวนเวลามามากแล้ว  ” ผมพูดขึ้นหลังจากเฝ้าสังเกตการณ์ห่าง ๆ อยู่นานแล้ว

“ ก็ได้  ขัดความสุขของพี่จริง ๆ เลยนะเราน่ะ ” เจ๊ดอนนี่เอยขึ้นก่อนจะยอมปล่อยพี่หมอณัฐให้เป็นอิสระ  พี่หมอณัฐก็ชั่งเป็นสุภาพบุรุษเกิ๊นปล่อยให้เจ๊ดอนนี่ลวนลามอยู่ได้  เอ๊ะ! แต่ก็น่าแปลกนะทำไมพี่หมอณัฐถึงไม่ขัดขืนเลยรึว่าพี่หมอจะมีใจให้เจ๊ดอนนี่เหมือนกัน

“ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ” พี่หมอณัฐบอกก่อนจะเดินออกไป

พี่หมอไปแล้วครับเหลือแต่เจ๊ดอนนี่ที่ยืนทำหน้าตาละห้อยเหมือนลูกแมวที่โดนเจ้าของทิ้งอย่างงัยอย่างงั้นเลย 55555 นี่ดีนะครับที่มีเจ๊ดอนนี่คนเดียวถ้าได้คู่หูอย่างพี่หรรษาอีกคนชีวิตของผมคงวุ่นวายกว่านี้แน่  แต่อันที่จริงแล้วผมก็อยากให้พี่ลุกขึ้นมาสร้างความวุ่นวายให้ผมนะครับ ดีกว่าที่ต้องมานอนเหมือนร่างที่ไร้วิญาณอยู่แบบนี้

****************************************************************************************************************************************************************************************************************************

เหมือนพรรษาจะโดนเจ๊ดอนนี่ขโมยซีนเลยนะค่ะ อิอิ เรียกไรต์ว่า nara ค่ะพึ่งลงเรื่อนี้เป็นเรื่องแรกถ้ามีอะไรผิดพลาดอะไรตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะค่ะ(ผิดตั้งแต่ไม่ได้ทักทายรีดเดอร์ตั้งแต่ตอนที่ 1แล้ว อิอิ ขอโทษด้วยนะค่ะไรต์ตื่นเต้นไปหน่อย) ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ สามารถติชมได้ตามสบายเลย ไรต์พร้อมที่จะปรับปรุงตัวค่ะ