ความลับ(ไม่ลับ)ฉบับ love love

           "แน่นอนอยู่แล้ว น้ำตาลสะอย่างเต็มที่ไม่มีกั๊กลุกโลด ><"
          
          "บนเส้นทางที่ต่าง มีใครสักคนไหม
          ที่มองเห็นทุกอย่าง เข้าใจที่ฉันเป็น..."
          "น้ำตาล เข้าไปสั่งอะไรก่อนเลยฉันคุย ธุระแปปนึง"
     ฉันพยักหน้าแทนคำพูด ตาร์เองก็เดินออกไปคุยธุระทำหน้าเครียดเชียวเรื่องงานของพ่อเขาล่ะมั่ง 
          
          เปรี้ยง!
          
          "ขอโทษค่ะเป็นอะไรไหมค่ะ ฉันช้วยน่ะ"
     ขณะที่ฉันกำลังจะเข้าร้าน ขาวมือของฉันมีผู้หญิงเดินมาพอดีจึงทำให้เราสองคนเดินชนกันเสียงดัง เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสสั้นหรูคอจีนเปิิดหลังเป็นชุดที่เข้ากับเธอในแบบหวานซ่อนเปรี้ยงผมสีต้ำตาลอ่อนชมพูแดงเกล้าขึ้นทำให้ดูเหมือนลูกคุณหนูใบหน้าที่แตกแต้มเครื่องสำอางแสดงให้เห็นถึงความหมั้นใจในตัวเองสูง เธอแสดงออกถึงความไม่พอใจเต็มที่
         
          "กรี๊ด! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!! นี้หล่อนเดินยังไงย่ะไม่ดูตามาตาเรือ "
          "เอ้า!ก็ใช้ขาเดินน่ะสิ แล้วฉันก็ขอโทษเธอแล้วด้วย จะเอาอะไรอีกย่ะ รู้จักไหมๆ คำว่า ขอ โทษ น่ะ รู้ไหม"
     เฮ้อออ ลูกผู้ดีก็งี้ ไม่เคยรู้ถึงความลำบากของพ่อแม่สักวันเถอะจะรู้สึก
 
          " ขอโทษเลอ? คุณหนูอย่างฉันไม่ต้องการคำขอโทษจาก คนจนๆหรอกย่ะ "
          "คุณหนูลูกผู้ดีตีนแดง มันก็เหมือนกันหมดเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ 1 ใช้เงินสิ่นเปื่อง เข้าออกห้างอย่างกะบ้านตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ เหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต ต้องรอให้เขามาประเคนให้ถึงที่ เป็นคุณหนูก็งี้แหล่ะน่ะเหนื่อยแทนเบย"
 
          "กรี๊ด!!! เธอว่าฉันเป็นเด็กไม่รู้จักโตเลอ ยัยขี้เหล่"
          "อุ๊ยตาย! ฉันยังไม่ได้พูดถึงใครเลอยน่า ร้อนตัวๆ หรึอว่าเธอจะเป็นคุณหนูแบบนั้นจริงๆอ่ะ" 
     แม้ คนกำลังหิวข้าวไส้จะขาดอยู่แล้ว จะมาโวยวายใส่ฉันต้อนนี้เธอก็มีแต่แพ้กับแพ้เท่านั้นแหล่ะ ยังคุณหนูโรคจิต
 
          "เกินอะไรขึ้นน่ะ! อ็ะ มีมี้เธอมาทำอะไรที่นี้ "
          "ตาตาร์ค่า ช้วยมี้ด้วยน่าาา ผู้หญิงคนนี้เดินชนมี้ แตมี้ขอโทษเขาแล้วแต่เขาไม่ยอง เขาจะตบมี้น่ะค่ะตาร์ เขาด่ามี้ด้วยค่ะตาร์"
     แม้!!! ดูถ้าสองคนนี้คงจะรู้จักกันแต่คงมากกว่าคนรู้จังแล้วล่ะยัยคุณหนูออนเกาะแขนยังกะปลิงดูดเลือด 
          
          "มี้ปล่อยตาร์ มีมี้เธอคนนี้ตาร์รู้จักดีเธอเป็นแฟนตาร์เอง ชื่อน้ำตาล น้ำตาลไม่ทำอะไรไร้เหตุผลหรอก เพราะงั้นสิ่งที่มี้พูดมามันไม่น่าเชิ้อสักนิดแล้วอีกอย่าง มี้กับตาร์ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว เราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว"
     เป็นไงล่ะ เขาไม่สนยังยื้อเขาไว่ทำไหม ฉันเดินเขาไปหาตาร์เกาะแขนซบไหล่ แสดงละครให้ยัยมีมี้ดูสะใจเล่น ซึ่งตาร์ก็รู้ว่าฉันทำแบบนี้หมายถึงอะไร
          "ไปสิ! ไม่ได้ยินเลอ เลิกกันแล้วเป็นแค่แฟนเก่าที่เขาหมดรัก ฉันต่างหากที่เป็นตัวจริง ของจริงจำไว้ด้วยยัยคุณหนู"
 
          "กรี๊ด! ตาร์มีไม่ยอมแน่!! มี้จะทำทุกอย่างให้ตาร์เป็นของมี้ ต่อให้ต้องเล่นสกปรกก็ตาม น้ำตาล!จำไว้เธอเป็นศัตรู เธอพาดแม้แต่นิกเดียวเธอตายแน่ จำไว้เลย"
     มีมี้ประกาศสงครามกับฉัน แล้วก็จากไปด้วยความโกธรแค้นฉันแบบสุดๆ
 
          "เฮ้อออ ให้ตาย! นี้สิน่ะที่นายอยากให้ฉันแกล้งเป็นแฟนเพราะแฟนเก่าไม่ยองเลิกเลยให้ฉันช้วยกำจัดเธอออกจากชีวิตนาย เก่งดีนี้แล้วทีนี้คนที่จะซวยก็คือฉัน เจริญจริงๆ"
          "ขอโทษ ทำไงได้ฉันหาใครไม่ได้ที่จะต่อกรกับมีมี้ เธอร้ายกาจ แต่ไม่ต้องห่วงต่อให้มี้ทำอะไรเธอ ฉันจะเป็นคนปกป้องเธอเอง สัญญาเลยเอา"
               
          ตึกตัก ตึกตัก
     อะไรกันทำไหมฉันถึงได้รู้สึกแปลกๆ