Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

     หล่อ หล่อโฮกกก ท่ารับแบบว่าหล่อมาก หล่อx2(วอททท) ตอนนี้ฉันอยู่ภายในอ้อมกอดของสายสิบ อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จริงๆ~ 

     เราสองคนเาแต่จ้องหน้ากัน เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันแล้ว แต่ฉันก็ยอมนะท่าสายสิบอยากกินจริงๆ>///<(?) อา...ใจเต้นตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เลยเเหะ

     "เป็นอะไรรึเปล่า..ครับ"

     เขายังไม่ลืมคำว่าครับ ถึงแม้จะช้าไปหน่อยก็เถอะ แต่ก็น่าร้ากกก>///<~(นางเอกเราโรคจิต)

     "ไม่เป็นไร...คะ"

     เขาน่ารัก เราก็น่ารักกลับสิคะ รู้ว่าเราอ่ะน่ารักอยู่แล้วฮุๆ=3=

     ค้าง...หลงในความน่ารักของเราละสิ(ใครว่ะ ที่ตะกี้ร้องไห้อยู่- -) ขอแอ๊บเสียใจก่อนQ_Q เดี๋ยวจะดูเป็นนางร้ายย แต่ถึงจะเป็นนางร้ายก็เป็นนางร้ายในใจของสายสิบนะคร่าาา อร้อยยยยยยยยยยยย เค้าเขรินนนนนน(มโน- -)

      อย่ามะนง อย่ามโนท่องนโมไว้เลย~

      ใครโทรมาว่ะ นางเอกกำลังพล็อตรัก(?)กับพระเอกอยู่ ถ้ารู้ว่าใครแม่จะจับฆ่าหมกป่า ไปทำเป็นปุ๋ยใหกล้วยตานีแล้วเอากล้วยตานีมาทำเป็นขนม อืม~ อร่อยย~

     "..." เมื่อยแต่ก็ยอมทนเพื่อความรักของเราสอง ยอมทนเพราะว่ารักถึงแม้ว่าจะรำคาญหู~ 

     (เมื่อไหร่อีสายสิบจะเลิกรับตัวยัยแพทเทิ่นเนี่ย หมั่นไส้โว้ยยย)

     สายสิบ...

     สิบ

     สิบ

     สิบ

     สิ..

     ตุ้บ!!!

     "โอ้ยยยยยย" เจ็บบบQAQ!!! กำลังเพลินแท้ๆกำลังมองหน้าสายสิบแล้วก็คิดถึงอนาคต(?) อันใกล้ระหว่างฉันกับสายสิบ จะมีลูกกันกี่คนดีนะ(ยัยนางเอกหยุดดด นิยายฉันพังหมดแล้วว)

     "อ่ะ ขอโทษครับ"

     "เจ็บนะยะเนี่ยQAQ ทำไมถึงปล่อยห้ะ โอ๋ยยก้นฉันน"

     ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆลุกขึ้นด้วยตัวเอง สายสิบนะสายสิบถ้าเกิดต้นสวยๆขาวๆของฉันเนี่ยมีรอยฟกช้ำนายจะรับผิดชอบยังงายยยQAQ!!! เงินล้านหนึ่งก็มิอาจแทนที่ตูดที่ทั้งสวย มัน(?) วาว(?) ขาว เด้ง อมชมพู(?) งอน(?) นี่ได้หรอกนะ!!! รู้ไว้ซะด้วย! ก้นฉันนQAQ!!! 

    "ขอโทษ พอดีมันเพลินไปหน่อย_///_"

    ห้ะ? เพลิน เขาเพลินกับใบหน้าอันงดงามของฉันนะเหรอ เขินจุง>///<(ใครก็ได้ฆ่านางเอกไรเตอร์ที!!!)ทำไมรู้สึกถึงลางร้ายนะ~...???

     ช่างมันเถอะ สวรรค์คงไม่กลั่นแกล้งคนสวยยย~

     "ว่าแต่ว่า นายเข้ามาได้ไงนะประตูมันปิดอยู่ไม่ใช่รึไงอีกอย่างนี้ก็เพิ่งจะ...ตีหก!!?"

     แย่แล้วได้เวลาที่ภารโรงเขาจะมาเปิดสวนแล้วนิ คนสวยเครียดดดด><

     ...ทันใดนั้น ก็มีมือปริศนาฉุด(?)ให้ลงมานั่งใต้โต๊ะ(?) แคบๆ...สองคน...กับสายสิบบ กรี๊ดดดด แคบ สองคน สายสิบ>~< ตอนนี้สายสิบกำลังเอามือยันไว้แล้วเอามือมาปิดปากฉันและเอานิ้วชี้มาวางไว้หน้าปากจุ๊ๆเป็นสัญญาณว่า 'เงียบนะจ๊ะที่รัก เดี๋ยวเราก็ได้ออกไปแล้วว' กรี๊ดดดดดดดดดดด>///<(ขาพเจ้าขอยมอบวัลโบเนลสาขาด้านการมโนดีเยี่ยมให้กับเธอคนนี้คะ_ _)

     "อื้อ"

     "เงียบๆ"

     ครืดดด

     เสียงประตูเปิดขึ้นมา แสงสว่างสาดส่องเข้ามาทั่วสวนดอกไม้ 

     ป้าภารโรงค่อยๆเดินเข้ามาข้างในสวน และเดินเลี้ยวไปทางด้านซ้ายเพื่อที่จะไปฉี่มั้ง- -??? ชั่งมันเถอะยังไงก็รอดแล้วแต่ถ้าป้ามาเห็นเราสภาพนี้ก็คงต้องตอบว่ามาเล่นซ่อนแอบกันนะคะ เห็นสวนมันเปิดพอดี มันฟังขึ้นมั้ยเนี่ยย- -

     ฉันกับสายสิบค่อยๆเดินออกมาจากโต๊ะ และวิ่งออกจากสวนไปอย่างรวดเร็ว

     พวกเราสองคนมายืนอยู่ที่...ชิงช้าหน้าสวน...ดวงอาทิตย์กำลังขึ้น สวยจัง~

     "รู้ไหม ทำไมฉันถึงเข้ามาในสวน ก็เพราะว่ามีเด็กสาวที่ฉันชอบมานั่งร้องไห้ยังไงละ: )"

     0///0ฉ่า~

     ตอนนี้นางเอกจะมโนล้วนๆคร่า555+