Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

     ...อา หนักชะมัด

     อยู่ๆตัวก็หนักอึ้ง เหมือนมีหมีโคอาล่า(วอททท)มาทับเลย ตาก็หนัก อึ้ง หัวก็หนักอึ้ง มึนไปหมดเลย เปิดตาไม่ขึ้นเลยอ่ะ โฮTOT

     ฉันพยายามพยุงตัวขึ้น แต่พยุงเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ

     งั้นคงต้องเปิดตาอันแสนหนักอึ้งนี่ให้ได้เเล้วสินะTTOTT~ ฉันค่อยๆปรือตาขึ้นลงช้าๆ เส้นผมสีน้ำเงินโชว์หราาา อยู่กลางหน้าฉัน เส้นผม...(' ') เส้นผม...(' ') เส้นผมงั้นเหรอ(' ') เส้นโผมมมมมมมมมมมมมมมมม('[]')

     "โอ๋ยยย เจ็บๆๆๆ"

     เสียงทุ้มคุ้นหูของอีตา...หัวน้ำเงิน หน้าโหล อาเบะตุ๋ย!!! ดังขึ้นมา พลางเอาหน้ายกขึ้นมาจากหน้าอกของฉัน หน้าอก...(' ') หน้าอก...(' ') หน้าอกงั้นเหรอ(' ') หน้าโอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

     "กรี๊ดดดดดด ปล่อยฉันนะ อีตาโรคจิต ลามก หื่น กรี๊ดๆๆๆๆ>o<"

     "อะไรของเธอห้ะ ยะยบ๊องตื้น โอ๋ยๆๆ หน้าอกเล็กชะมัด รองรับฉันไม่ได้เลย=..= ไม้กระดานชัดๆ...."

     กรี๊ดดดด มาทำอะไรมิดีมิร้ายกับฉันแล้วยังมาด่าฉันอีก ฉันจะฟ้องมูลนิธิประวีณาา โฮ ฉันเสียความบริษุทธิ์แล้ว ม่ายยยยยยยยยยTTOTT

     "ฮึก ฮือออออออออTTOTT"

     "อ้าว เห้ย! ร้องไห้ทำไมห้ะ คนที่ควรจะร้องไห้นะฉันต่างหาก อกแข็งอย่างกลับไม้กระดาน เจ็บชะมัด- -*****"

     "โฮTTOTT"

     ฮือออออ คนปากสุนัข น่าเกลียดที่สุด ฮืออออออออ ฉันเกลียดแกๆๆๆT[]T

     พอด่าในใจเสร็จแล้ว ฉันก็ออกตัววิ่ง เพื่อไปให้ไกลที่สุดจากเขาคนนั้น....ไปให้ไกลที่สุด ไปในที่ที่ไม่มีเขา ไปในที่ที่จะไม่เห็นหน้าเขาาTTOTT

     "เฮ้ย! เดี๋ยวสิ ยัยบ๊องตื้น!!!"

     "ฮึกๆ ฮืออออTOT"

     นอกจากจะมาแย่งจูบแรกของฉันแล้วยังมาทำมิดีมิร้ายอะไรกับฉันอีก ฮือออออ

     ตอนนี้ฉันมานั่งร้องไห้อยู่ที่สวนดอกไม้(ในโรง) ที่นี่ยังไม่มีใครทีเพราะปกติถ้ายังไม่ถึงหกโมงครึ่งมันจะยังไม่เปิด แต่ฉันแอบปีนรั้วเข้ามา ตานั่นจะได้หาฉันไม่เจอ แล้วฉันก็ไม่ต้องหนี ไม่ต้องอายที่ร้องไห้ แถมยังมีต้นไม้ดอกไม้คอยเป็นเพื่อนร้องไห้กับฉันด้วย งงละสิร้องยังไง ก็ตอนรดน้ำมันไงมันร้องไห้ แกเองก็โดนเหมือนฉันสินะ โฮTTOTT~

     ครึกกก

     เสียงประตูของโรงดอกไม้เปิดออก เอ๊ะ นี่ยังไม่ถึงเวลาเลยนินี่ยังเพิ่งตีห้าครึ่งอยู่เลยนะ ใครมากัน หรือเขาปรับเวลาแล้ว ไม่น่าจะใช่นะTOT

     ตึก ตึก ตึก ตึก

     เสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินมาทางฉันซึ่งแอบอยู่ที่ซอกมุม รองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้ม ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบกับหนุ่มรูปหล่อผมสีน้ำตาลอัลมอนด์ตาก็สีเดียวกัน เสื้อนักเรียนสีขาว กางเกงสีดำ หล่อโฮกกกTTOTT~

     สายสิบ...

     เขามาหาฉันเหรอTOT?

     "แพทเทิ่น...เธอเป็นอะไรนะ ใครทำเธอร้องไห้"

     เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงแสดงความเป็นห่วง(เข้าข้างตัวเอง) ก่อนจะก้มลงมาหาฉัน หยิบผ้าเช็ดหน้า แล้วก็เช็ดน้ำตาให้กับฉัน อยู่ใกล้ๆแบบนี้แล้ว เขินจุง(?) T///T

     "ม...ไม่มีอะไร"

     "ฉันรู้นะว่ามี บอกฉันมา"

     "ตาหัวน้ำเงิน"

     "เห๊ะ?~"

     "ตาหัวน้ำเงินนน อยู่หอหนึ่งTTOTT"

     ผิดเหรอที่ฉันจำชื่อเขาไม่ได้อ่าา ฉันจำได้แต่ว่าหัวของเขาเป็นสีน้ำเงิน ชื่อเนี่ยไม่เคยถาม ส่วนที่รู้ว่าอยู่หอหนึ่งพอดีเห็นเครื่องแบบนะเลยรู้

     สายสิบทำหน้างงสักพักก็เออออตามฉัน ก่อนจะค่อยๆพยุงตัวฉันให้ยืนขึ้น

     "อย่าร้องสิคนสวย ถ้าเกิดเธอร้องจะไม่สวยนะ^__^~"

     ฉันรู้ฉันไม่สวย ไม่ต้องมาปลอบใจหรอก โฮ ฉันค่อยๆยืนขึ้น แต่เพราะว่าร้องไห้หนักเกินไปละมั้ง ตัวจึงเซ จึงทำให้สายสิบรีบรับฉัน

     มันเหมือนในนิยายเลยละ...~