Sweet Love บอกรักมาซะดีๆก่อนจะเจอจุ๊บ

     "นี่เธอจู่ๆก็วิ่งหนีฉันมาแบบนี้รู้มั้ยมันเสียมารยาท~"คิเสะเดินมาหาฉันที่ตอนนี้ประจำที่นั่งเรียบร้อย
     "นายไม่รู้หรอกว่าถ้าตอนนั้นฉันไม่หนีฉันได้เจอะเจอกับอะไรบ้าง-o- "ฉันพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
     "แล้วเธอจะบอกได้รึยังว่าเธอชื่ออะไร"
     "นั่นสินะ...ฉันชื่อฮิคาริ ซายะ"
     "ซายะ ซายะจัง~"หมอนี่ทำเสียงชนขนลุกชะมัด-_-'
     "อื้มรีบหาที่นั่งเถอะอีก10นาทีจะถึงคาบโฮมรูมแล้ว"ฉันพูดก่อนที่คิเสะจะพยักหน้าและเดินไปหลังห้องซักพัก(คือฉันเป็นเด็กหน้าห้องอ่าค่ะ)ก่อนจะเดินกลับมาแถวหน้าอีกครั้ง
ครืนนนน~
     "ฉันว่าฉันนั่งข้างเธอดีกว่าฉันไม่รู้จักพวกนั้น"คิเสะพูดก่อนจะใช้หางตามองกลุ่มผู้ชายหลังห้อง4-5คน ที่หน้าตาออกจะ...เถื่อนๆนิดๆ
     "แล้วนายรู้จักฉันรึไงถึงได้จะมานั่งข้างฉันเนี่ย= ="รู้มั้ยนายจะทำให้ฉันเสียสมาธิในการเรียนT T
     "รู้สิเธอชื่อซายะ=w="
     "-*-"ง่ายไปมั้ยคะ
     "ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ?"
     "เปล่าๆนั่งก็นั่งสิ"อ๊ากก!อยากกัดลิ้นตัวเองให้ขาดซะจริงๆ!
     ให้ตายสิคาบโฮมรูมที่ฉันเคยเจอไม่เคยน่าเบื่อขนาดนี้มาก่อนเลยแถมยังต้องมาคอยระวังจังหวะการเต้นของหัวใจไม่ให้เต้นแรงไปอีกแต่ก็นะใครที่ไหนมันจะไปห้ามในเมื่อมีคนหน้าตาดีระดับเทพมานั่งข้างๆแบบนี้ได้ยิ่งห้ามก็ยิ่งเต้นแรงจนตอนนี้หัวใจฉันมันแทบจะวายอยู่แล้วครูประจำชั้นก็พูดอะไรไม่รู้ไม่เข้าใจT T ให้ตายเถอะชีวิตของซายะทำไมทรมานขนาดนี้~
     "นี่เธอ..."ขณะที่ครูกำลังพล่ามคิเสะก็สะกิดฉันก่อนจะกระซิบเสียงเบา
     "อะ...อะไร?"ฉันตอบตะกุกตะกัก
     "เหงื่อแตกซิกเชียวเป็นอะไรรึเปล่า?"
     "อ่อ...เปล่าๆฉันเป็นคนขี้ร้อนน่ะ"ฉันปฎิเสธก่อนจะรีบหันไปฟังครูที่ตอนนี้จ้องมาทางฉัน
     "เอาล่ะถึงกิจกรรมนี้จะมีแค่เดือนเดียวแต่ครูก็อยากให้นักเรียนทุกคนสร้างสัมพันธ์อันดีต่อกันเข้าไว้เวลามีอะไรก็ต้องคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันบลาๆๆ..."โอ้ย~...ครูพูดเรื่องนี้3รอบเห็นจะได้แล้วนะT^T
กริ๊งงงงงง!
     "หมดเวลาซะเเล้วไว้ค่อยมาคุยกันต่อก็แล้วกันนะ"
     "นักเรียนเคารพ!"
     "ขอบคุณค่ะ/ครับ"ฉันว่าฉันพอจะเข้าใจนิดๆแล้วนะเท่าที่สังเกตหัวหน้าห้องจะได้อยู่ห้องเดิมแฮะ
     "คาบต่อไปวิชาประวัติศาสตร์นะ"หัวหน้าห้องที่ฉันแอบรู้ชื่อมาว่าชื่อเอริพูดขึ้น
     "เฮ้อ...จัดห้องใหม่ตารางเรียนเปลี่ยนใหม่แบบนี้ก็แย่น่ะสิหนังสือไม่ได้เอามาด้วย"คนที่มาจากห้อง1บ่นขณะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไม่แปลกหรอกก็พวกนี้เป็นเด็กห้องคิงนี่เวลาลืมหนังสือก็คงจะเสียใจเป็นธรรมดา
     "เธอได้เอาหนังสือประวัติศาสตร์มามั้ย?"คิเสะถามขึ้น
     "อื้มตารางเก่าฉันมีเรียนวันนี้พอดี"ฉันพูดก่อนจะหยิบหนังสือออกมาจากกระเป๋า
     "ฉันดูด้วยคนนะ"คิเสะพูดพร้อมๆกับส่งยิ้มให้ฉัน...พอเถอะฉันจะละลายแล้วววว>//<
     "กรี๊ดดดด! คิเสะคุงงงงยืมหนังสือฉันดีกว่าใหม่กว่าหนังสือเก่าๆนั่นเยอะ><!"
     "ยืมของฉันดีกว่านะคิเสะคุง"
     "ของฉันดีกว่า>[]<!"
     "เอ่อ...."
     "พอเถอะครับเดี๋ยวพวกคุณก็ไม่มีหนังสือดูกันพอดีฉันดูกับซายะจังก็ได้เนาะซายะจัง~"หมอนี่ทำเสียงน่าขนลุกอีกแล้ว...ให้ตายสิดูสายตาเพื่อนร่วมชั้นสิเป็นมิตรซะไม่มีในตอนที่มองมาทางฉันบอกตามตรง...กดดัน!
     "เอ่อ...แล้วแต่นายสิ"ฉันพูดก่อนจะหันหน้าหนี
     "ของฉันดีกว่านะคิเสะคุงงงง!"หลังจากนั้นสงครามยัดเยียดหนังสือ(?)ก็เกิดขึ้นในขณะที่ฉันนั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้น
     "ขอโทษนะแต่ฉันรับหนังสือนั่นไว้ไม่ได้จริงๆ"ส่วนคิเสะก็ปฎิเสธต่อปายยย
     "...."ฉันก็เงียบต่อปายยยยย
     สรุป: คาบนั้นครูไม่เข้าเนื่องจากมีประชุมด่วนสงครามยัดเยียดหนังสือจึงจบลงแต่ฉันก็ยังคงโดนสายตาจิกกัดจากนักเรียนหญิงห้องนี้อยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนส่วนคิเสะก็ทำตัวติดฉันอย่างกับกลัวยัยผู้หญิงพวกนั้นสุดๆอาเมนนน~
     "พักเที่ยงเธอจะไปไหนรึเปล่า?"
     "ฉันก็ต้องไปหาเพื่อนฉันสิแล้วนายล่ะ?"
     "ฉันหรออืม....ไม่รู้สิไปกับเธอมั้ง"
     "ห๊ะ!...นายจะไปกับฉันงั้นหรอทำไมไม่ไปหาเพื่อนายเล่าาา!"แค่นั่งข้างกันฉันยังโดนนักเรียนหญิงทั้งห้องหมายหัวเลยนะตาบ้า!T T
     "อย่าเสียงดังสิ...ฉันแค่ล้อเล่นเองฉันก็ต้องไปหาเพื่อนฉันอยู่แล้ว :p"
     "....."เรื่องของนายเถอะฉันไม่สนใจแล้ว!
พักเที่ยง
     เฮ้อ...พักเที่ยงซักทีไม่อยากจะบอกเลยว่านั่งเรียนในห้องฉันรู้สึกได้โดยที่ไม่ต้องเป็นริวจิตสัมผัสเลยว่ามีพลังงานบางอย่างT T พลังงานที่ว่าคือพลังความอิจฉา+เคียดเเค้นจากนักเรียนหญิงในห้องอ่ะดิ โชคดีหน่อยที่พักเที่ยงปุ้๊บคิเสะก็ลุกจากห้องออกไปหาเพื่อนปั๊บเลยฉันก็เลยไม่โดนพวกผู้หญิงในห้องกดดัน
     "โหยแก...ดีแค่ไหนเเล้วนั่นน่ะคิเสะที่ว่าหล่อเป็นอันดับ1ของโรงเรียนเลยนะเว้ย"คิรินเจ้าแม่ข่าวประจำโรงเรียนพูดขึ้นหลังจากมานั่งที่โรงอาหารและฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง
     "ดีกับผีดิแก~...T T"
     "แค่โดนผู้หญิงในห้องหมายหัวเอง"ยัยนามิพูดขึ้น
     "นามินี่แกใช้คำว่า'แค่'งั้นหรอมาลองเป็นฉันดูสิแกจะพูดคำว่าแค่ไม่ออกเลยทีเดียว"
     "เออๆเอาเถอะๆวันนี้กินอะไรกันดี"
     "ข้างราดแกงกระหรี่><!"
     "คิรินนี่แกจะกินแต่ข้าวแกงกระหรี่อย่างเดียวเลยใช่มั้ยเนี่ย"
     "ให้ทำไงได้ล่ะนามิจัง อาหารที่โรงอาหารมีอร่อยแค่อย่างเดียวนี่นาเนาะซายะ"
     "ยัยคิรินพูดถูกเพราะงั้นรีบไปซื้อก่อนที่จะหมดเถอะ!!!"ฉันพูดเสียงดังพร้อมๆกับชี้นิ้วไปที่ร้านขายข้าวแกงกระหรี่ที่ตอนนี้คนแน่นเอี้ยดเพราะความอร่อย
     ให้ตายสิไม่น่าเลยถ้าเกิดรีบมาซื้อล่ะก็ป่านนี้คงได้กินไปแล้วคนเยอะเป็นบ้าเลยฉันเกลียดชะมัดเบียดคนเยอะๆเนี่ยโอย...ต่อแถวเป็นระเบียบไม่เคยได้สินะร้านนี้ถ้าไม่ใช่ว่าร้านนี้รสชาติเหมือนอาหารจริงๆล่ะก็ฉันไม่ยอมทำอะไรเสี่ยงตาย(?)แบบนี้หรอกT T...แต่ไม่ว่าจะเบียดยังไงฉันกับเพื่อนก็โดนเบียดออกมาทุกทีจนในที่สุด...ก็ต้องเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะเพราะหมดเจ้าค่ะT^T
     "เอาไงดีล่ะทีนี้..."
     "จะให้กินร้านอื่นฉันไม่เอานะรสชาติแย่ขนาดนนั้นฉันกินไม่ลงT^T"
     "วันหน้าห่อข้าวมาดีกว่า"ยัยนามิจะใจเย็นเกินไปแล้วเอาวันนี้ให้รอดก่อนมั้ยค่อยพูดถึงวันหน้า!T^T
     "อ๊ะ...ข้าวแกงกระหรี่"ทันใดนั้นจู่ๆก็มีข้าวแกงกระหรี่3จานมาวางบนโต๊ะพวกฉันพร้อมๆกับผู้ชายหน้าตาดี3คนและหนึ่งในนั้นคือคิเสะ!
     "คิเสะคุง!"
     "หิวไม่ใช่หรอ"คิเสะพูดก่อนจะยิ้ม
     "มันก็ใช่แต่ว่า...นี่ยัยคิริน!"
     "อะไออ่อ..."คิรินเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวก่อนจะถามขึ้นขณะที่ข้าวเต็มปากฉันยังพูดไม่ทันจบยัยคิรินก็ซัดข้าวหมดไปแล้วครึงจานเชื่อเค้าเลย!
     "ไง...เพื่อนเธอกินแล้วนนะ"คิเสะพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะหันไปพยักหน้ากับเพื่อนและเดินหายไป
     "อะไรของเจ้าพวกนั้นกัน"
     "เพื่อนของคิเสะน่ะคนผมสีน้ำเงินชื่อชุนหล่อเป็นอันดับ2ของโรงเรียน คนผมสีแดงชื่อเรียวตะหล่อเป็นอันดับ3ของโรงเรียน"คิรินกลืนข้าวลงคอก่อนจะพูดขึ้น
     "กินข้าวต่อไปเถอะเธอน่ะ!"ฉันพูดขึ้นก่อนที่ยัยคิรินจะกินต่ออย่างเอร็ดอร่อย
     -อะไรกันหมอนั่นทำไมต้องซื้อข้าวมาให้พวกฉันด้วยนะคิดอะไรอยู่กันแน่!!!-