Sweet Love บอกรักมาซะดีๆก่อนจะเจอจุ๊บ

      "ซาย้าาาา~....ซาย้าจางงงง~!"ฉันหันไปมองตามเสียงก็เจอกับรุ่นพี่ปี3ที่ชอบฉันแบบเปิดเผยพี่ตือโป้ยก่ายนั่นเองงงง! -,-(ที่ีจริงรุ่นพี่ชื่อตือแต่อ้วนเป็นหมูฉันเลยเรียกตือโป้ยก่าย)ซึ่งตอนนี้วิ่งมาทางฉันพร้อมๆกับตะโกนเรียงชื่อของฉันแบบยานคางยัง!ยังไม่หมด!พี่แกยังอ้าแขนกว้างเหมือนจะวิ่งมากอดฉันซะให้ได้เลยทีเดียว...ฝันไปเหอะ!

     "คิรินจัง นามิจัง ถอยไอ้พี่ตือมา!!!"ฉันบอกเพื่อนรักทั้งสองก่อนจะลากยัยเพื่อนรักให้วิ่งหนีตามฉันอย่างสุดชีวิต

     ให้ตายสิทำไมชีวิตมัธยมปลายของฉันทำไมมันถึงรำบากขนาดนี้นะรู้อย่างนี้ฉันไม่น่ามาสอบเข้า'โรงเรียนโคโจ'เลย! รุ่นพี่ตือหน้าหมูอะไรนั่นก็ชอบฉันมาตั้งแต่ฉันขึ้นปี1จนปันจุบันฉันอยู่ปี2แล้วพี่แกก็ยังตื้อไม่เลิกอีก(โรงเรียนมัธยมในญี่ปุ่นจะเรียกเป็นชั้นปีนะไม่ได้เรียกเหมือนประเทศไทยนะเจ้าคะ=w=<<<เท่าที่fewef รู้มานะเจ้าคะ) วิ่งหนีทิ้งระยะห่างมาซักพักฉันก็ลากยัยสองเพื่อนเลิฟเข้าไปในห้องน้ำหญิงเพื่อหลบไอ้พี่ตือ

     "แฮกๆซายะนี่แกไม่คิดจะให้พวกฉันตั้งหลักเลยหรอแฮกๆๆ"คิรินพูดขณะหอบหายใจ

     "ก็ดูสิแกไอ้พี่ตือมันทำหน้าตาหื่นขนาดไหน T T"ฉันพูดก่อนจะชี้ไปที่ไอ้พี่ตือที่เดินหอบหายใจ(หลังจากที่วิ่งตามฉันมา)พลางมองซ้ายมองขวา(ฉันแง้มประตูทางเข้าห้องน้ำหญิงเพื่อสังเกตการณ์น่ะ" 

     "ฉันว่าพี่แกดูเหมือนหมูเป็นมะเร็งมากกว่า"นามิพูดด้วยท่าทีสบายๆก็ยัยนี่อยู่ชมรมวิ่งของโรงเรียนแถมเป็นนักวิ่งประจำโรงเรียนอีกก็เลยไม่มีอาการเหนื่อยให้เห็นแต่อย่างใด(ส่วนฉันวิ่งหนีพี่ตือจนชินกับความเหนื่อยล้า)ว่าแต่...หมูเป็นมะเร็ง = =???

     "นามิ...แกเคยเห็นหน้าตาหมูเป็นมะเร็งหรอ?"

     "จะไปเคยเห็นได้ยังไงล่ะฉันแค่เปรียบเปรยเฉยๆ"

     "อ่อหรอ..."ฉันพูดก่อนจะสังเกตการณ์ต่อไปจนพี่ตือเดินจากไป

     "เฮ้อ~...เหนื่อยไปอีกวัน"ฉันถอนหายใจออกมาขณะที่เดินออกมาจากที่ซ่อน

     "อีก10นาทีจะถึงชั่วโมงโฮมรูมอ่ะ"คิรินพูดพร้อมๆกับดูนาฬิกาข้อมือ

     "งั้นรีบขึ้นห้องกันเถอะเดี๋ยวจะโดนว่าเอา"

     "อื้ม"            

- ชั่วโมงโฮมรูม -

     "นักเรียนเคารพ!"

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะ/ครับ"

     "อรุณสวัสดิ์จ๊ะนักเรียนทุกคนวันนี้ครูมีเรื่องจากทางโรงเรียนมาเเจ้งให้ทราบเนื่องจากทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรมจัดระเบียบห้องนักเรียนเป็นเวลา1เดือนโดยการจัดนักเรียนที่เรียนเก่งให้ไปคละกับนักเรียนที่เรียนไม่เก่งเพื่อให้คะแนนการสอบของเด็กเล่านั้นดีขึ้นเพราะงั้นตั้งแต่วันพรุ่งนี้ทางโรงเรียนจะติดประกาศรายชื่อนักเรียนว่าจะได้ย้ายไปเรียนที่ห้องอะไรนะจ๊ะ"

     "โหย~...แบบนั้นมันก็แย่น่ะสิ"

     "พวกเราจะได้แยกกันอยู่งั้นหรอเนี่ย"

     "ไม่ยุติธรรมเลย"

     "ทางโรงเรียนคิดอะไรอยู่เนี่ย"หลังจากที่ครูแจ้งเรื่องจากทางโรงเรียนเสร็จนักเรียนในห้องฉันแทบจะทุกคนก็โวยวายเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า'ไม่ยุติธรรม!' ซึ่งฉันเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

     "เอาล่ะจ๊ะๆถึงจะได้แยกกันอยู่แต่ว่ามันก็ขึ้นอยู่กับทางโรงเรียนนะจ๊ะบางทีพวกเธออาจจะได้อยู่ห้องด้วยกันก็ได้ไม่ต้องห่วง"

     "นักเรียนปี2มีทั้งหมด300คน...มีโอกาศน้อยมากที่เราจะได้อยู่ห้องด้วยกัน..."คิรินพูดขณะใช้ความคิด

     "เอาน่าถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะถึงจะโดนแยกแต่ก็แค่เดือนเดียวเท่านั้น"นามิ(ซึ่งเป็นหัวหน้าห้อง)พูดขึ้นเรียกกำลังใจจากทุกคน

     "โทระ นามิซังพูดถูกแล้วล่ะจ๊ะ^^"ครูพูดขึ้นก่อนจะปรบมือให้นามิพร้อมๆกับทุกคนที่พร้อมใจกันปรบมือให้อย่างพร้อมเพรียง

     "หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้วล่ะจ๊ะไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะสำหรับคนที่อาจจะได้อยู่ห้องกับครูต่อในวันพรุ่งนี้"

     "นักเรียนเคารพ!"

     "ขอบคุณค่ะ/ครับ"พรุ่งนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะต้องผ่านมันไปให้ได้!

- เช้าวันถัดมา -

     ฉันมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อมาดูประกาศรายชื่อนักเรียนเอาง่ายๆเลยฉันขี้เกียจที่จะต้องไปเบียดเสียดผู้คนมาเช้าๆแบบนี้สบายกว่าตั้งเยอะดูรายชื่อปุ๊บขึ้นห้องปั๊บอะไรแบบนี้ล่ะนะ...อย่าที่คิดยังไม่มีใครมาโรงเรียนซักคนนอกจากฉันและคุณครูบางท่าน ฉันตรงไปที่บอร์ดประกาศของโรงเรียนก่อนจะเข้าไปดูรายชื่อนักเรียน

     "อ่า...ยัยคิรินโดนย้ายไปอยู่ห้อง3ซะแล้ว...ยัยนามิอยู่ห้องเดิม..."ให้ตายสิกลุ่มฉันโดนจับแยกทุกคนเลยน่าเบื่อชะมัดแล้วชื่อฉันมันไปตกอยู่ห้องไหนฟร่ะเนี่ยยย! T T...อ๊ะนี่ไง!ฉันได้อยู่ห้อง...

     "เฮ้...ตัวเล็กหลีกหน่อยฉันจะดูรายชื่อ"ตัวเล็ก? ฉันชะงักก่อนจะหันหลังไปดูหน้าคนที่กล้าเรียกฉันว่าตัวเล็กเพื่อเอาเรื่องแต่ก็ต้องชะงักไปอีกรอบกับหน้าตาของหมอนี่ที่บอกตามตรงเลยว่าหล่อลากกกก!

     "...."

     "นี่...นี่เธอ!"

     "อะ...อะไร"ฉันสะดุ้งหลังจากหมอนี่ตะโกนเรียกฉัน

     "ฉันบอกให้หลับไปไงไม่ได้ยินหรอ"

     "เสียมารยาทฉันมาก่อนนะฉันต้องได้ดูก่อนสิ...อีกข้อนายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันว่าตัวเล็กกันฉันไม่ได้ตัวเล็กซักหน่อย"หลังจากเริ่มชินกับความหล่อหมอนี่(มั้ง)ฉันก็เริ่มต่อปากต่อคำทันที

     "น้อยๆหน่อยมีสิทธิ์อะไรยังไงมันก็เรื่องของฉันถ้าไม่หลบก็ขยับไป"หมอนี่พูดก่อนจะเดินมาหขุดยืนข้างๆฉันก่อนจะใช้ลำตัวดันฉันออกจากจุดยืนเดิม

     "นี่นาย!"

     "ให้ตายสิโดนย้ายไปอยู่ห้อง5งั้นหรอเนี่ยน่าเบื่อเป็นบ้า"หมอนี่เมินฉันก่อนจะพูดขึ้นเดี๋ยวนะๆ...หมอนี่อยู่ห้อง5...ฉันก็ดันอยู่ห้อง5เหมือนหมอนี่อีก!

     "เดี๋ยวนะ!นายโดนย้ายมาอยู่ห้อง5หรอ!"

     "ตะโกนทำไมเล่ายัยบ้า!ใช่ฉันโดนย้ายให้ไปอยู่ห้อง5แล้วจะทำไมอย่าบอกนะว่าเธอ..."

     "(- -)(_ _)(- -)"ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน

     "ฮ่าๆๆงั้นยินดีที่ได้รู้จักนะเธอชื่ออะไร?^^"หมอนี่พูดก่อนจะยิ้มเป็นมิตรมาทางฉัน

     "สะ...เสียมารยาทก่อนจะถามชื่อคนอื่นควรบอกชื่อตัวเองก่อนสิ"ยิ้มแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยหมอนี่-///-

     "เรื่องมากจังเธอน่ะ-..- ฉันชื่อทาคาโอะ คิเสะเธอชื่ออะไร?"

     "ฉันชื่อ...."ก่อนที่ฉันจะทันได้บอกชื่อหางตาฉันก็เหลือบไปเห็นไอ้พี่ตือที่ตอนนี้มองมาทางฉันและเดินดุ่มๆมาทางนี้

     "เอ่อ...ฉันไปก่อนนะไว้เจอกันที่ห้องนะ..."ฉันพูดขึ้นก่อนจะมัดเชือกรองเท้าผ้าใบให้แน่นขึ้น(เพราะต้องวิ่งหนีพี่ตือทุกเช้าฉันเลยต้องใส่ผ้าใบมาตลอดก่อนจะเปลี่ยนตอนชั่วโมงโฮมรูม)

     "เอ่อ...นี่เธอ..."คิเสะมองฉันด้วยท่าทีงงๆก่อนที่ฉันจะมองหน้าหมอนี่

     "ไปนะ!"ฉันบอกลาอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งสุดชีวิตไปที่ห้อง....โอ้ยยย!เมื่อไหร่ฉันจะเป็นอิสระซักทีเนี่ยยยT^T

- ทางด้านคิเสะ -

     "อะไรของยัยนั่นเนี่ยจู่ๆก็วิ่งไป..."

     - เค้าไม่รู้หรอกว่าชีวิตของสาวน้อยนามว่าซายะทุกข์ทรมาณจากการถูกตามล่า(?)จากรุ่นพี่ปี3มานานแค่ไหน -

                                                       จบบทนำ

คุยกับนักเรียน....

ชะแว๊บบบบ~....fewef หายไปนานเลยคิดถึงอ๊ะป่าวววว><!พอดีเพิ่งจะเคลียร์ธุระต่างๆเสร็จน่ะเจ้าค่ะทั้งสมัครสอบม.4 ไหนจะอ่านหนังสือ สอบเสร็จมอบตัวโอ้ยเยอะแยะก็เลยไม่ค่อยว่างมาแต่งนิยายเลยT T ประสบการณ์หดหายถ้าไม่สนุกขออภัยนะเจ้าคะ...มาถึงเรื่องที่2ของชุดsweet loveของfewef แล้วนะเจ้าคะ(เรื่องแรกยังไม่จบเลยยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะเจ้าคะแหะๆ)

ไม่ว่ายังไงจะหาเวลามาแต่งให้ได้นะเจ้าคะ ฝากเรื่องนี้และเรื่องก่อนหน้านี้ด้วยนะเจ้าค้าาาาา>o<!