Sweet Love บอกรักมาซะดีๆก่อนจะเจอจุ๊บ

     "นี่เธอจู่ๆก็วิ่งหนีฉันมาแบบนี้รู้มั้ยมันเสียมารยาท~"คิเสะเดินมาหาฉันที่ตอนนี้ประจำที่นั่งเรียบร้อย

     "นายไม่รู้หรอกว่าถ้าตอนนั้นฉันไม่หนีฉันได้เจอะเจอกับอะไรบ้าง-o- "ฉันพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

     "แล้วเธอจะบอกได้รึยังว่าเธอชื่ออะไร"

     "นั่นสินะ...ฉันชื่อฮิคาริ ซายะ"

     "ซายะ ซายะจัง~"หมอนี่ทำเสียงชนขนลุกชะมัด-_-'

     "อื้มรีบหาที่นั่งเถอะอีก10นาทีจะถึงคาบโฮมรูมแล้ว"ฉันพูดก่อนที่คิเสะจะพยักหน้าและเดินไปหลังห้องซักพัก(คือฉันเป็นเด็กหน้าห้องอ่าค่ะ)ก่อนจะเดินกลับมาแถวหน้าอีกครั้ง

ครืนนนน~

     "ฉันว่าฉันนั่งข้างเธอดีกว่าฉันไม่รู้จักพวกนั้น"คิเสะพูดก่อนจะใช้หางตามองกลุ่มผู้ชายหลังห้อง4-5คน ที่หน้าตาออกจะ...เถื่อนๆนิดๆ

     "แล้วนายรู้จักฉันรึไงถึงได้จะมานั่งข้างฉันเนี่ย= ="รู้มั้ยนายจะทำให้ฉันเสียสมาธิในการเรียนT T

     "รู้สิเธอชื่อซายะ=w="

     "-*-"ง่ายไปมั้ยคะ

     "ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ?"

     "เปล่าๆนั่งก็นั่งสิ"อ๊ากก!อยากกัดลิ้นตัวเองให้ขาดซะจริงๆ!

     ให้ตายสิคาบโฮมรูมที่ฉันเคยเจอไม่เคยน่าเบื่อขนาดนี้มาก่อนเลยแถมยังต้องมาคอยระวังจังหวะการเต้นของหัวใจไม่ให้เต้นแรงไปอีกแต่ก็นะใครที่ไหนมันจะไปห้ามในเมื่อมีคนหน้าตาดีระดับเทพมานั่งข้างๆแบบนี้ได้ยิ่งห้ามก็ยิ่งเต้นแรงจนตอนนี้หัวใจฉันมันแทบจะวายอยู่แล้วครูประจำชั้นก็พูดอะไรไม่รู้ไม่เข้าใจT T ให้ตายเถอะชีวิตของซายะทำไมทรมานขนาดนี้~

     "นี่เธอ..."ขณะที่ครูกำลังพล่ามคิเสะก็สะกิดฉันก่อนจะกระซิบเสียงเบา

     "อะ...อะไร?"ฉันตอบตะกุกตะกัก

     "เหงื่อแตกซิกเชียวเป็นอะไรรึเปล่า?"

     "อ่อ...เปล่าๆฉันเป็นคนขี้ร้อนน่ะ"ฉันปฎิเสธก่อนจะรีบหันไปฟังครูที่ตอนนี้จ้องมาทางฉัน

     "เอาล่ะถึงกิจกรรมนี้จะมีแค่เดือนเดียวแต่ครูก็อยากให้นักเรียนทุกคนสร้างสัมพันธ์อันดีต่อกันเข้าไว้เวลามีอะไรก็ต้องคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันบลาๆๆ..."โอ้ย~...ครูพูดเรื่องนี้3รอบเห็นจะได้แล้วนะT^T

กริ๊งงงงงง!

     "หมดเวลาซะเเล้วไว้ค่อยมาคุยกันต่อก็แล้วกันนะ"

     "นักเรียนเคารพ!"

     "ขอบคุณค่ะ/ครับ"ฉันว่าฉันพอจะเข้าใจนิดๆแล้วนะเท่าที่สังเกตหัวหน้าห้องจะได้อยู่ห้องเดิมแฮะ

     "คาบต่อไปวิชาประวัติศาสตร์นะ"หัวหน้าห้องที่ฉันแอบรู้ชื่อมาว่าชื่อเอริพูดขึ้น

     "เฮ้อ...จัดห้องใหม่ตารางเรียนเปลี่ยนใหม่แบบนี้ก็แย่น่ะสิหนังสือไม่ได้เอามาด้วย"คนที่มาจากห้อง1บ่นขณะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไม่แปลกหรอกก็พวกนี้เป็นเด็กห้องคิงนี่เวลาลืมหนังสือก็คงจะเสียใจเป็นธรรมดา

     "เธอได้เอาหนังสือประวัติศาสตร์มามั้ย?"คิเสะถามขึ้น

     "อื้มตารางเก่าฉันมีเรียนวันนี้พอดี"ฉันพูดก่อนจะหยิบหนังสือออกมาจากกระเป๋า

     "ฉันดูด้วยคนนะ"คิเสะพูดพร้อมๆกับส่งยิ้มให้ฉัน...พอเถอะฉันจะละลายแล้วววว>//<

     "กรี๊ดดดด! คิเสะคุงงงงยืมหนังสือฉันดีกว่าใหม่กว่าหนังสือเก่าๆนั่นเยอะ><!"

     "ยืมของฉันดีกว่านะคิเสะคุง"

     "ของฉันดีกว่า>[]<!"

     "เอ่อ...."

     "พอเถอะครับเดี๋ยวพวกคุณก็ไม่มีหนังสือดูกันพอดีฉันดูกับซายะจังก็ได้เนาะซายะจัง~"หมอนี่ทำเสียงน่าขนลุกอีกแล้ว...ให้ตายสิดูสายตาเพื่อนร่วมชั้นสิเป็นมิตรซะไม่มีในตอนที่มองมาทางฉันบอกตามตรง...กดดัน!

     "เอ่อ...แล้วแต่นายสิ"ฉันพูดก่อนจะหันหน้าหนี

     "ของฉันดีกว่านะคิเสะคุงงงง!"หลังจากนั้นสงครามยัดเยียดหนังสือ(?)ก็เกิดขึ้นในขณะที่ฉันนั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้น

     "ขอโทษนะแต่ฉันรับหนังสือนั่นไว้ไม่ได้จริงๆ"ส่วนคิเสะก็ปฎิเสธต่อปายยย

     "...."ฉันก็เงียบต่อปายยยยย

     สรุป: คาบนั้นครูไม่เข้าเนื่องจากมีประชุมด่วนสงครามยัดเยียดหนังสือจึงจบลงแต่ฉันก็ยังคงโดนสายตาจิกกัดจากนักเรียนหญิงห้องนี้อยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนส่วนคิเสะก็ทำตัวติดฉันอย่างกับกลัวยัยผู้หญิงพวกนั้นสุดๆอาเมนนน~

     "พักเที่ยงเธอจะไปไหนรึเปล่า?"

     "ฉันก็ต้องไปหาเพื่อนฉันสิแล้วนายล่ะ?"

     "ฉันหรออืม....ไม่รู้สิไปกับเธอมั้ง"

     "ห๊ะ!...นายจะไปกับฉันงั้นหรอทำไมไม่ไปหาเพื่อนายเล่าาา!"แค่นั่งข้างกันฉันยังโดนนักเรียนหญิงทั้งห้องหมายหัวเลยนะตาบ้า!T T

     "อย่าเสียงดังสิ...ฉันแค่ล้อเล่นเองฉันก็ต้องไปหาเพื่อนฉันอยู่แล้ว :p"

     "....."เรื่องของนายเถอะฉันไม่สนใจแล้ว!

พักเที่ยง

     เฮ้อ...พักเที่ยงซักทีไม่อยากจะบอกเลยว่านั่งเรียนในห้องฉันรู้สึกได้โดยที่ไม่ต้องเป็นริวจิตสัมผัสเลยว่ามีพลังงานบางอย่างT T พลังงานที่ว่าคือพลังความอิจฉา+เคียดเเค้นจากนักเรียนหญิงในห้องอ่ะดิ โชคดีหน่อยที่พักเที่ยงปุ้๊บคิเสะก็ลุกจากห้องออกไปหาเพื่อนปั๊บเลยฉันก็เลยไม่โดนพวกผู้หญิงในห้องกดดัน

     "โหยแก...ดีแค่ไหนเเล้วนั่นน่ะคิเสะที่ว่าหล่อเป็นอันดับ1ของโรงเรียนเลยนะเว้ย"คิรินเจ้าแม่ข่าวประจำโรงเรียนพูดขึ้นหลังจากมานั่งที่โรงอาหารและฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง

     "ดีกับผีดิแก~...T T"

     "แค่โดนผู้หญิงในห้องหมายหัวเอง"ยัยนามิพูดขึ้น

     "นามินี่แกใช้คำว่า'แค่'งั้นหรอมาลองเป็นฉันดูสิแกจะพูดคำว่าแค่ไม่ออกเลยทีเดียว"

     "เออๆเอาเถอะๆวันนี้กินอะไรกันดี"

     "ข้างราดแกงกระหรี่><!"

     "คิรินนี่แกจะกินแต่ข้าวแกงกระหรี่อย่างเดียวเลยใช่มั้ยเนี่ย"

     "ให้ทำไงได้ล่ะนามิจัง อาหารที่โรงอาหารมีอร่อยแค่อย่างเดียวนี่นาเนาะซายะ"

     "ยัยคิรินพูดถูกเพราะงั้นรีบไปซื้อก่อนที่จะหมดเถอะ!!!"ฉันพูดเสียงดังพร้อมๆกับชี้นิ้วไปที่ร้านขายข้าวแกงกระหรี่ที่ตอนนี้คนแน่นเอี้ยดเพราะความอร่อย

     ให้ตายสิไม่น่าเลยถ้าเกิดรีบมาซื้อล่ะก็ป่านนี้คงได้กินไปแล้วคนเยอะเป็นบ้าเลยฉันเกลียดชะมัดเบียดคนเยอะๆเนี่ยโอย...ต่อแถวเป็นระเบียบไม่เคยได้สินะร้านนี้ถ้าไม่ใช่ว่าร้านนี้รสชาติเหมือนอาหารจริงๆล่ะก็ฉันไม่ยอมทำอะไรเสี่ยงตาย(?)แบบนี้หรอกT T...แต่ไม่ว่าจะเบียดยังไงฉันกับเพื่อนก็โดนเบียดออกมาทุกทีจนในที่สุด...ก็ต้องเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะเพราะหมดเจ้าค่ะT^T

     "เอาไงดีล่ะทีนี้..."

     "จะให้กินร้านอื่นฉันไม่เอานะรสชาติแย่ขนาดนนั้นฉันกินไม่ลงT^T"

     "วันหน้าห่อข้าวมาดีกว่า"ยัยนามิจะใจเย็นเกินไปแล้วเอาวันนี้ให้รอดก่อนมั้ยค่อยพูดถึงวันหน้า!T^T

     "อ๊ะ...ข้าวแกงกระหรี่"ทันใดนั้นจู่ๆก็มีข้าวแกงกระหรี่3จานมาวางบนโต๊ะพวกฉันพร้อมๆกับผู้ชายหน้าตาดี3คนและหนึ่งในนั้นคือคิเสะ!

     "คิเสะคุง!"

     "หิวไม่ใช่หรอ"คิเสะพูดก่อนจะยิ้ม

     "มันก็ใช่แต่ว่า...นี่ยัยคิริน!"

     "อะไออ่อ..."คิรินเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวก่อนจะถามขึ้นขณะที่ข้าวเต็มปากฉันยังพูดไม่ทันจบยัยคิรินก็ซัดข้าวหมดไปแล้วครึงจานเชื่อเค้าเลย!

     "ไง...เพื่อนเธอกินแล้วนนะ"คิเสะพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะหันไปพยักหน้ากับเพื่อนและเดินหายไป

     "อะไรของเจ้าพวกนั้นกัน"

     "เพื่อนของคิเสะน่ะคนผมสีน้ำเงินชื่อชุนหล่อเป็นอันดับ2ของโรงเรียน คนผมสีแดงชื่อเรียวตะหล่อเป็นอันดับ3ของโรงเรียน"คิรินกลืนข้าวลงคอก่อนจะพูดขึ้น

     "กินข้าวต่อไปเถอะเธอน่ะ!"ฉันพูดขึ้นก่อนที่ยัยคิรินจะกินต่ออย่างเอร็ดอร่อย

     -อะไรกันหมอนั่นทำไมต้องซื้อข้าวมาให้พวกฉันด้วยนะคิดอะไรอยู่กันแน่!!!-