รักสุดใจ...นายสาวหล่อ
เขียนโดย 
Thetom
วันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.55 น.
แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 21.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ห๊ะ อะไรนะ !?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" แซมมี่ ๆ " แพรรี่นั่งปลุกแซมมี่เป็นรอบที่ 2 แล้ว
" งืม.. งึม ๆ อารายย " แซมมี่สะลึมสะลือตื่นแล้วถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
" แกหลับอีกแล้วนะ ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา " แพรรี่บ่นเพื่อนสาวคนสนิทอย่างหัวเสีย
" ห๊ะ ? อะไรนะ เมื่อกี้ฉันหลับ ? " แซมมี่ตกใจตื่นเต็มตา ร้องถาทเพื่อนอย่างกระวนกระวาย
" ก็ใช่น่ะสิ ฉันปลุกแกหลายรอบแล้ว แต่แกตื่นยากมาก และแกก็หลับนานมากด้วย " แพรรี่เล่าให้แซมมี่ฟังเรื่องการนอนของเธอ
" แล้วฉันละเมออะไรออกมาหรือเปล่า " แซมมี่ร้องถามเพื่อนเสียงกระวนกระวายดั่งเดิม
" ก็เปล่านะ มีก็แต่ยิ้มเหมือนมีความสุขมาก แค่นั้นแหละ เออว่าแต่ แกฝันเหรอ ฝันว่าอะไร " แพรรี่นั่งอธิบายปฏิกิริยาของเพื่อนสาวตอนนอนให้เจ้าตัวได้ฟัง พร้อมถามเพื่อนกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
" เปล่าหรอก " แซมมี่ตอบกลับเสียงเรียบ พยายามข่มเสียงให้เรียบถึงเรียบที่สุด
" แน่ใจ ? ถ้าโกหกฉันโกรธนะ " แพรรี่ถามน้ำเสียงจริงจัง
" เอ่อ.. ฉันฝันว่าฝันได้เป็นแม่มด มีเวทมนตร์เสกอะไรก็ได้ " แซมมี่จำเป็นต้องโกหก เพื่อไม่ให้แพรรี่รู้ ว่าเธอฝันว่าอะไร
" ฝันเป็นเด็กเลยนะแก ! " แพรรี่บอกเพื่อนสาวน้ำเสียงเย้า ๆ
" ก็ฉันอยากเป็นนี่ " แซมมี่ตอบปัด ๆ
" เออ .. เมื่อกี้โทรศัพท์แกดังอ่ะ " แพรรี่บอกเพื่อนสาวของเธอ
" เหรอ " แซมมี่ถามแบบไม่ใส่ใจ และกดโทรศัพท์ดู
' แอบหลับแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ยัยบ๊อง ! ตอนเย็นมาหาฉันด้วยนะ ที่เดิมเมื่อตอนเช้า ' เป็นข้อความที่ซัมเมอร์ส่งมาประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
' ไม่ได้หรอก วันนี้ฉันต้องรีบกลับบ้าน ' แซมมี่ตอบปัดไป เธอแค่ไม่อยากเจอเขาในตอนนี้
' อืม ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปหาเธอที่บ้านเอง ' ซัมเมอร์ตอบกลับมาแบบตื้อ ๆ
' รู้จักบ้านฉันหรือไง หนุ่มน้อย ' แซมมี่ถามท่าทียั่วยวน
' ใครเป็นหนุ่มน้อยของเธอ เย็นนี้เจอกันที่บ้านเธอ ' ซัมเมอร์ถามกลับแสดงท่าทีไม่พอใจ
' ถ้ารู้จักก็มา ' แซมมี่ท้าทายซัมเมอร์
แซมมี่นั่งเรียนอีกครั้งวันก็ได้เวลากลับบ้าน เมื่อกลับถึงบ้าน ..
" คุณหนูค่ะ มีคนมารอพบคนหนูอยู่ในบ้านค่ะ " แม่บ้านที่คอยดูแลเธอ บอกกลับเธอด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
" ใครหรอค่ะ ? " หญิงสาวเอ่ยถามน้ำเสียงงุนงง ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่ไทย ไม่มีใครเคยได้มาเที่ยวที่บ้านเธอเลยซักครั้ง แม้กระทั่งแพรรี่ยังไม่รู้จักบ้านเธอเลย แล้วนี่เขาเป็นใคร ทำไมถึงรู้จักบ้านเธอ แซมมี่นึกในใจ
" เขาบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณหนูค่ะ คุณหนูบอกให้เขามารอที่บ้านเพื่อทำรายงาน " แม่บ้านตอบคุณหนูของเธอน้ำเสียงอบอุ่น
แซมมี่ได้แต่พยักหน้า เมื่อเธอนึกได้ว่าเธอท้าให้ซัมเมอร์มาที่บ้านเธอ เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้ แซมมี่ค่อยๆ เดินไปที่ห้องนั่งเล่นอย่าง ช้า ๆ และเธอก็ต้องตกใจกับบุคคลที่เธอได้พบ .
" น..นายมาถูกได้ยังไง " แซมมี่เอ่ยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
" ก็ฉันเก่ง " ซัมเมอร์ตอบเสียงยียวน
" แล้วนายมาทำไม " แซมมี่ถามทั้งๆที่ไม่ได้สบตาเขา เพราะเธอยังจำความฝันวันนี้ของเธอได้ดี
" มาหาเธอ ! ขึ้นห้องกัน " ซัมเมอร์ตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินนำหน้าไปที่ห้องของเธอ
" นายรู้จักห้องฉันหรือไง ? " แซมมี่วิ่งตามซัมเมอร์มาติดๆ แล้วถามซัมเมอร์ที่เดินนำหน้าเหมือนว่ารู้จักห้องเธอ
" นี่ไงห้องเธอ : ) " ซัมเมอร์เดินไปหยุดอยู่หน้าห้อง ห้องหนึ่ง และนั่นก็คือห้องเธอ
" น..นายรู้ได้ไง " แซมมี่ถามเสียงตะกุกตะกัก
" ต่อไปนี้ฉันจะมาอยู่ที่นี่กับเธอ และห้องเดียวกับธอด้วย " ซัมเมอร์ พูดอย่างหน้าตาเฉย และเดินเข้าห้องเธอไป
" ห๊ะ อะไรนะ "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
