[International] รักนี้...นอกสัญชาติ
เขียนโดย uraNus
วันที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.41 น.
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 21.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) รอบกองไฟ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ.
.
.
[ Lan Talk ]
ระหว่างนี้พวกผมกำลังจัดสถานที่สำหรับกิจกรรมรอบกองไฟอยู่ จาคอบ มาย แม็ก ไปขนฝืน ลุคกับฝ้ายตั้งเกมส์ปริศนาที่จะไว้ให้น้องๆเล่นกัน ส่วนผม ก็นั่งจัดตารางงานอยู่เพราะเท้าเจ็บคงจะไปช่วยขนฟืนไม่ได้ และก็ไม่มีหัวสมองสร้างสรรค์ในการตั้งเกมส์ด้วย
" เอ้อ แลน มึงทายารึยังวะ " อยู่ๆลุคมันก็ถามขึ้นมาขณะก้มลงเขียนอะไรของมันก็ไม่รู้ ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองมันนิดๆ
" ยังเลยว่ะ "
" แล้วไม่ทาล่ะเดี๋ยวก็บาทยักแดกหรอกมึง " มึนพูดกวนแล้วก็ส่งใบที่มันเขียนไปให้ฝ้าย
" เออน่า เดี๋ยวกูค่อยทาของกูเองแหล่ะ " ผมบอกอย่ารำคาญ
" ห่า กูถามดีๆ มาทำเสียงรำคาญกูซะงั้น กูอุดส่าแบกมึงมานะเว้ย " มันบอกอย่างน้อยใจ ใช่แล้วครับตอนที่อยู่น้ำตกผมเจ็บเท้ามากเพราะมันระบมจนผมเดินแทบไม่ไหว จึงต้องให้ลุคมันช่วยแบกมา เพราะว่ามันตัวใหญ่สุดแล้วน่ะครับให้คนอื่นแบกผมก็คงไม่ไหว
" นี่มึงทวงบุญคุณอ่อว่ะ "
" ก็เปล้า กูแค่พูดลอยๆเฉยๆ " หืม ลอยมากเลยว่ะ - -
" เฮอะ - - "
" นี่ เขียนให้มันสวยๆหน่อยสิย้ะ! " เสียงของฝ้ายโวยวายลุคขึ้นมา
" อะไรของมึงวะอีฝ้ายกูก็เชียนสวยสุดแล้วนะ " ลุคบอกอย่างขัดใจ
" สวยบ้าสวยบออะไรกันย้ะ ฉันใช้เท้าเขียนยังสวยกว่าแกเลยจะบอกให้ "
" - - เออๆ ก็ลายมือกูได้แค่นี้นี่หว่าไม่เห็นจำเป็นต้องสวยอะไรขนาดนั้นเลย "
" หย่ะ ถึงไม่สวยก็ขอให้มันอ่านออกก็ยังดีแต่นี่ ใครจะไปอ่านออกกันหะ! "
ฝ้ายพูดขึ้นพร้อมกับโชว์แผ่นกระดาษที่ลุคเขียนขึ้นมา เอิ่ม ก็จริงยังที่ฝ้ายมันบอกแหล่ะครับ ลายมือเด็กอนุบาลยังสวยกว่ามันเลย - -
" #@#%^&^*%&^&*( "
" #$%%&%&^&$%&*.. "
ผมส่ายหัวระอากับสองคนที่ยังคงเถียงกันไม่หยุดจนผมรู้สึกโคตรจะรำคาญเลยครับ
" เอ่ออ... " หืม ผมหันไปตามเสียงคนที่ยืนข้างๆ อย่างเก้อๆ
" มีอะไร " ผมมองมันงงๆ ที่อยู่ๆเดินเข้ามาหาผมซะงั้น มีอะไรของมันวะไอเด็กนี่
" เอ่อ เท้าของคุณไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ยฮะ " มันถามผมอย่างเก้อๆแต่ไม่ยอมมองหน้าผม เป็นไรมากป่ะวะ- -
" อ่อ เป็นห่วงด้วยรึไง " มองยักยิ้มที่มุมปากขึ้น
" หาา? ปะ..เปล่าซะหน่อยแค่มาถามดูเฉยๆ "
" หึ แค่นี้กูยังไม่ตายง่ายๆหรอกน่า "
" ก็ดีแล้วครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ "
แล้วมันก็หมุนตัวเดินกลับไป อะไรของมันวะนึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไปซะงั้น
" เห เมื่อกี้น้องเขามาทำอะไรวะ " ลุคหันมาถามขณะที่มันเลิกเถียงกับฝ้ายแล้ว
" ไม่รู้มันเหมือนกันอยู่ๆก็มาถามว่าเท้ากูเป็นอะไรรึเปล่า กลัวกูไม่ตายมั้ง "
" เหยๆๆ ไม่ใช่น้องเขาเปป็นห่วงมึงเหรอไงวะ " ผมเหลือบหางตาไปมองลุคที่ตอนนี้มันก็มองผมอย่างกรุ่มกริม
" เฮอะ อย่างมันเนี่ยนะเป็นห่วงกุ มึงฝันอยู่หรอวะ มันยังแทบไม่ยอมรับกูเป็นพี่รหัสมันเลยด้วยซ้ำ " ผมบอกมันแล้วยิ้มขำๆกับความคิดมัน
" ถ้ามึงอยากให้น้องเขายอมรับมึง แล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมรับน้องมันก่อนล่ะวะ " คำพูดของมันทำเอาผมชะงักไปทันที ก็อาจจะจริงอย่างที่มันว่าล่ะครับ เพราะผมยังไม่ชอบมันด้วยมั้งเลยไม่ยอมเปิดใจที่จะรับมันเป็นน้องของผม
" แต่.. "
" มึงเป็นพี่นะเว้ยแลน ถ้าไม่ยอมเปิดใจก่อนแล้วน้องที่ไหนจะกล้าวะ กูเชื่อว่าน้องมันก็คงคิดเหมือนมึงน่ะแหล่ะ เลยไม่กล้าที่จะทำดีกับมึงสักเท่าไหร่ "
" อืมม ก็อาจจะใช่ " โหหห กูเพิ่งเห็นมีสาระก็ครั้งเนี้ยแหล่ะเพื่อน-0-
" เอาน่า ความผุกพันธ์ มันไม่ได้ซื้อกันง่ายๆหรอกเรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยๆถึงจะ โบ๊ะ!! " มันพูดแล้วดีดนิ้ว ผมว่ามันเริ่มแปลกๆและ- -
" กูว่ามันคนละเรื่องแล้วไอลุค โบ๊ะอะไรของมึง " ผมใช้หางตามองมันอย่างเอือมๆ กับความหื่นกามของมัน
" หิหิ เอาน่าๆ " มันตบไหล่ผมเบาๆ แล้วก็หันไปสนใจงานตัวเองต่อ
" เฮ้ออออ " ผมส่ายหัวหน่ายใจกับมัน แล้วก็ก้มลงไปตีตารางต่อ
[ Etarn talk ]
" ก็ดีแล้วครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ "
ผมเดินกลับมาด้วยความอายสุดๆไปเลย อยู่ๆก็ไปถามมันทำไมกันวะ มันจะเป็นยังไงก็เรื่องของมันสิ ผมไม่น่าไปถามเลย ป่านนี้มันต้องคิดไปไกลแล้วแน่ๆเลยว่าผมเป็นห่วงมัน ว่าผมสนใจมัน อ๊าก>//<
แต่ช่างเฮอะมันก็ไม่ได้สนใจอะไรผมอยู่แล้วนี่นะ นายนั่นเกลียดผมจะตาย
" เฮ้ออออออ " คิดแล้วผมจึงถอนหายใจออกมา
" ถอนหายใจมากเดี๋ยวอายุก็สั้นหรอก "
ผมสะดุ้ง หันไปมองอย่างตกใจ ก็พบกับรอยยิ้มอันส่งเสน่ห์ของพี่จาคอบ เดินมาอยู่ข้างหลังผมตอนไหนกันล่ะเนี่ย -0-
" พี่จาคอบ! มาตอนไหนครับ "
" ก็เพิ่งมาน่ะแหล่ะเห็นเราถอนหายใจซะยาวเลย เลยเดินมาหา เป็นอะไรรึเปล่า หืม " พี่เขาเดินมาใกล้ๆผมแล้วยกมือวางบนหัวผมแล้วก้มหน้ามาถามซะใกล้เลย โอยย อย่าใกล้มากพี่ มันแสบตา ฮ่าๆๆๆ รู้สึกรอยยิ้มพี่เขามันเจิดจ้าน่ะครับ
" เอ่อ... เปล่าฮะ แห่ะๆ แค่คิดอะไรเพลินๆนิดหน่อย " ผมส่งยิ้มแหยงๆไปให้เขา
" งั้นเหรอ งั้นพี่ไม่ถามแล้วก็ได้ " พี่เขาเอามือลงจากหัวผมแล้ว ผมจึงยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร
" แล้วกำลังจะไหนเนี่ย "
" ผมมาเดินเล่นน่ะครับ กำลังจะกลับห้องแล้ว "
พี่เขาพยักหัวอย่างเข้าใจ
" อ่อ "
" แล้วพี่ล่ะครับ ไปไหนมาหรอ เสื้อเรอะเต็มเลย "
" อ้อ พี่ไปขนฟืนมาสำหรับก่อกองไฟน่ะ "
" อ่อครับ "
" อ่า งั้นพี่ไปก่อนนะเดี๋ยวไอพวกนั้นหาว่าพี่แอบอู้ อิอิ "
" ครับ "
" เจอกันรอบกองไฟนะ อย่าสายล่ะ " พี่เขาโบกมือแล้วเดินไปตรงที่ผมเพิ่งเดินมา เฮ้อออ -3-
.
.
.
นี่ก็เป็นเวาลา 20:10 น.
ผม เจสัน หลงและโต้ง ก็กำลังนั่งล้อมวงกันอยู่รอบกองไฟขนาดใหญ่ ส่วนพวกพี่ๆก็อยู่ในวงนั้นด้วย
" บรื้ออ∼∼ หนาวชะมัดเลย " เจสันบอก มันใส่เสื้อแขนยาวแล้วห่อตัวเองไว้แน่น ส่วนทุกคนก็เช่นเดียวกัน มีแต่ผมเนี่ยแหล่ะใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นชิวๆ
" นี่แกไม่หนาวมั้งอ่อวะ " เจสันถามผมอย่างอึ้งๆ
" ไม่อ่ะ ฉันว่ามันกำลังดีนะ "
" มันจะไปหนาวได้ยังไงล่ะเจสัน ก็อีธานมันชินกับอากาศที่เมืองนอกมากกว่านี่ " โต้งบอกขณะที่นั่งกอดอกตัวเองอยู่ ฮ่าๆๆๆ เหมือนหมาน้อยขี้หนาวเลยแหะ
" เออวะ มันก็จริง ฉันลืมไปเลย "
" ฮ่าๆๆๆ "
" นี่ถามจริงเฮอะ อากาศหนาวสุดที่นู่นมันกี่องศาเหรอ " หลงถามอย่างอยากรู้
" อืม.. ถ้าจำไม่ผิดประมาณ-50 น่ะนะ " ผมบอกไปพวกมันสามคนจึงทำหน้าเหวออ้าปากกว้างทันที
" ถามจริง "
" ฮ่าๆๆๆๆๆ ทำไมหรอ "
" สุดยอดอ่ะ อยู่ไปได้ยังไงกัน " เจสันบอก
" เออ นี่ขนาดพวกเราอยู่อุณหภูมิ 20 องศา ก็หนาวจะแย่แล้วนะ " หลงบอกอย่างไม่น่าเชื่อ
" ก็นะ ทำไงได้ มันก็หนาวอยู่หรอกขนาดทะเล แม่น้ำ ยังกลายเป็นน้ำแข็งเลย "
" โหห แล้วร้อนสุดอ่ะ " โต้งถาม
" ก็ประมาณ 24 องศา แหล่ะมั้ง " ผมเงยหน้ามองฟ้าแล้วเอามือจับคางคิดอยู่
" หืม สรุปคืออากาศหนาวของเราพอๆกับอากาศร้อนของอเมริกาเลยเหรอเนี่ย " หลงว่า
" ฮ่าๆๆๆ ก็นะ แต่ฉันก็ชอบอากาศที่เมืองไทยนะ อบอุ่นดี รู้สึกเผาผลานดีขึ้นด้วย " ใช่ครับโคตรเผาผลานดีเลยเพราะเหงื่อผมไหลแทบตลอดเลย
" หรอ สุดยอดเลยนะนายนี่ " โต้งบอกพลางเอาแขนมาโอบคอผม
" อ่าว เดี๋ยวเราจะมาเล่นเกมส์กันนะครับ! " หลังจากที่พวกพี่ๆได้พูดคุยกัน เสียงของนายแลนก็ดังขึ้น จากกลางวง พวกผมจึงเลิกคุยแล้วหันไปสนใจที่พวกพี่ๆกำลังจะพูด
" พี่จะอธิบายกติกาง่ายๆก่อนเลยนะคะ! " พี่ฝ้ายเป็นคนบอกกฎกติกาในการเล่นเกมส์
" ก่อนอื่นถ้าจับฉลากแล้วใครที่ตรงตามในแผ่นกระดาษที่พี่หยิบขึ้นมาที่สุดก็ออกมาทีละคน หลังจากนั้น ก็จะให้น้องที่โดนเรียกออกมาทั้งหมดจำนวน 10 คน ยืนเป็นวงกลมล้อมรอบ พี่มายกับพี่จาคอบไว้ซึ้งพี่เขาจะเป็นผู้ตั้งคำถามขึ้นมา ถามน้องๆที่ยืนเป็นวงกลมรอบพี่เขาอยู่ แต่น้องต้องตอบความเทจหรือห้ามตอบความจริงนั่นเอง ถ้าใครตอบผิดหรือก็คือตอบความจริงจะโดนทำโทษตามกติกา ส่วนคนที่เหลือจะได้ผ่านเข้าสู่เกมส์ต่อไปนะค่ะ "
หลังจากที่พี่ฝ้ายอธิบายกาในการเล่นเสร็จแล้ว พี่เขาก็เอื้อมมือลงไปควานหยิบกระดาษที่ม้วนอยู่ในกล่องที่พี่แม็กถือเอาไว้ ขึ้นมาแล้วเปิดดุ
" แล้วผู้โชคดีคนแรกของเรา ก็คือ.... " ทุกคนที่นั่งลุ้นระทึกกับกระดาษที่พี่ฝ้ายถือขึ้นมา ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
" น้องคนไหนที่คิดว่าตัวเองสวยที่สุดคะ ออกมาเลยค่ะ "
พอพี่ฝ้ายพุดจบเพื่อนๆปีหนึ่งที่นั่งอยู่ก็โห่ขึ้นมา แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกดันออกมายืนอยู่กลางวงจากเพื่อนๆของเธอ เธอมีท่าทีเก้อๆอยุ่มากแล้ว เป็นคนที่สวยมากจริงๆแหล่ะครับ เล่นเอากลุ่มพวกผู้ชายโห่ มากันทันที
" อ่า ได้ผู้โชคดีคนแรกแล้วนะคะ ต่อไปก็... "
พี่ฝ้ายล้วงมือเข้าไปหยิบแผ่นกระดาาในกล่องจนตอนนี้เราได้ผู้โชคดีทั้งหมด 9 คนแล้ว จนมาถึงคนสุดท้ายวึ้งผมก็โล่งใจไปแล้วเพราะว่ายังไงก็คงไม่โดนแน่ๆ
" ตอนนี้เราก้มาถึงแผ่นสุดท้ายแล้วนะคะ " พี่ฝ้ายล้วงมือไปในกล่อง ทุกคนต่างรอลุ้นว่าตนจะโดนหรือเปล่า ผมหันไปมองเจสัน มันมองมาอย่างล้อๆ แล้วยื่นหน้ามากระะซิบพึมพัมกับผม
" แกได้ชัวร์ " มันว่า
" ไม่มีทางอ่ะ นี่มันใบสุดท้ายแล้วนะ " พูดบอกไปอย่างมั่นใจ
" เฮอะๆ ก็ไม่แน่มั้ง "
ผมมองหน้ามันอย่างเคืองๆ แต่ก็ไม่ใส่ใจอะไร หันไปสนใจพี่ฝ้ายต่อ
" ผู้โชคดีคนสุดท้ายของเราก็คือ...... "
ตึกตัก
ตึกตัก
ตึกตัก
" ใครคิดว่าตนเองไม่ได้เกิดในเมืองไทย ก็ลุกออกมาเลยนะคะ "
เพล้งง!!!
" หึหึ " เจสันหัวเราะเบาๆ ส่วนโต้งกับหลงก้มองมาที่ผมอย่างยิ้มๆสะใจ
" ใครคะ ออกมาเลยค่ะ "
ผมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม แต่สายตาของแต่ละคนนี่สิครับมองมาที่ผมเป็นตาเดียวเลย ให้ตายเฮอะโรบิ้น -0- จะมุดดินหนีตอนนี้ได้มั้ยวะเนี่ย
" ออกไปดิวะ " เจสันดันไหล่ผมให้เดินออกไป
" เออ รับไปดิเดี๋ยวพี่เขารอนานนะ " โต้งก็ว่า
" ไปดิๆ " คือพวกมันโคตรขับไล่ผมเลยTT นี่ฉันเพื่อนแกนะเว้ย
" เฮ้ออออ " ผมถอนหายใจยาว แล้วก็ยอมลุกขึ้นเดินไปในวงตรงกลางอย่างจำใจสุดๆ
" อ่า ตอนนี้เราก้ได้ผู้โชคดีครบทั้งหมด 10 คนแล้วนะคะ น้องๆ 10 คน ยืนกันเป็นวงกลมล้อมรอบพี่มายกับพี่จาคอบไว้เลยค่ะ " พี่ฝ้ายบอก
ในวงล้อมมีทั้งหมด 10 คนมีผมคนนึงกับผู้หญิง 4 คน ผู้ชายอีก 5 คน ยืนล้อมรอบพี่มายกับพี่จาคอบไว้อยู่ตรงกลาง พี่เขาเห็นผมแล้วจึงยิ้มมาให้ผมก็ยิ้มกลับแหยงๆ
" อ่า ถ้าเรียบร้อยแล้วก็เริ่มเกมส์ได้เลยค่ะเริ่มจากน้องคนนี้ก่อนเลยนะคะ "
พี่ฝ้ายชี้มาที่ผม แล้วไหงต้องผมคนแรกด้วยอ่ะครับTT
" แล้วก้วนไปเรื่อยๆไปตามวงกลม ใครตอบผิดก็ให้นั่งลงค่ะ เชิญเริ่มได้! "
พอพี่ฝ้ายพูดจบ พี่มายก็ถามขึ้น
" หมามี 2 ขา "
" ใช่ " ผมตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดเลย
" ไก่มี 4 ขา "
" ใช่ " คนข้างๆตอบ
" ไก่มีนม " ไก่ที่ไหนมีนมกันครับ- -
" ใช่ " แน่ะรู้ดี เคยเห็นเหรอไง
" ไก่ขันได้ " มันก็ต้องขันได้สิครับพี่จาคอบถามแปลกๆ
" ใช่ "
" อ่าว ผิดครับ เชิญนั่งลง " อ่าว เขาก็ตอบถุกแล้วไปบอกเขาผิดเฉย ฮ่าๆๆๆๆ
คนแรกเป็นผู้ชายตัวสูงๆตอบผิดเขาจึงนั่งลงอย่างช่วยไม่ได้ จนเล่นมาเรื่อยๆเหลืออีก 3 คนซะงั้น ก็เหลือผมกับผู้ชายอีก 2 คน หืม นี่ผมติดท็อปทรีด้วยหรอเนี่ย หึหึ
" นกบินได้ "
" ใช่ " เพื่อนที่ยืนห่างจากผมอีกด้านตอบ พลาดแล้วล่ะน้องเอ๋ย
" อ่า ผิดครับ เชิยนั่ง "
" อ่าวทำไงดีตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่สองคนเท่านั้น ใครจะชนะกันนะ ลุ้นกันใหญ่เลยค่ะ " พี่ฝ้ายที่ตอนนี้เริ่มเหมือนพิะีกรขึ้นทุกทีพูดขึ้น
" หมาเห่าได้ "
" ไม่ใช่ " ผมตอบ
" แมวร้องเมี้ยว "
" ไม่ใช่ " เพื่อนอีกคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามผมตอบ สายตาเรามองกันเหมือนมีไฟฟ้าฟาดฟันอยู่ในลุกตา (ดุการ์ตูนมากไปป่ะ)
" งูเป็นสัตว์เลื้อยคลาน "
" ไม่ใช่ " ผมตอบกลับอย่างรวกเร็ว
" ช้างร้องโห่งๆ "
" ใช่ " แน่ะยังไม่ยอม- -
" ปี๊ดดดด หมดเวลาค่ะ เข้าสู่เกมส์ต่อไปได้ค่ะ " อยู่ๆเสียงนกวีดก็ดังขึ้นจากพี่ฝ้าย อ่าวมีจับเวลาด้วยเหรอ โห่ยังไม่รู้ผลเลยอ่ะ-0- (<<เริมเมามันดับเกมส์)
" อ่าพวกน้องๆที่แพ้ปั่นจิ้งหรีดคนละ 10 รอบ แล้วกลับเข้าที่ได้เลยค่ะ "
พี่ฝ้ายบอกให้พวกที่แพ้ปั่นจิ้งหรีดวึ่งก็คือเอามือข้างนึงจับติ่งหูอีกข้างก็ก้มลงแตะพื้นแล้วหมุนตัวไป 10 รอบ ซึ้งมันทำให้มึนได้เห็นๆเพราะแต่ละคนที่เดินกับนี่เดินยังกะคนเมาแน่ะครับ ฮ่าๆๆ โชคดีที่เราไม่แพ้นะเนี่ย
" เกมส์ต่อไปก็เป็นเกมส์ง่ายๆเลยนะค่ะ ซึ่งก็คือเป่ายิ่งชุปพระราชานั่นเอง โดยเราจะให้พี่ลุคเป็นพระราชาของเราในรอบนี้นะคะ ส่วนน้องสองคนก็พลัดกันเป่าคนตา ใครผิดก็เดินถอยหลังออกไปใครถูกก็เดินมาข้างหน้าทีละสเตปนะคะ จนใครเป่าชนะพระราชาจนเดินมาประชิดตัวได้แล้วพลักพระราชาของเราออกก่อนจะเป็นผู้ชนะนะคะ^0^ "
หาาา ให้นายแลนเนี่ยนะมาเป็นพระราชา เกมส์แบบไหนของเขากันนะเนี่ย แต่ไม่ต้องห่วงหรอกครับเพราะถ้าเรื่องเป่ายิ่งชุปเสี่ยงดวงอ่ะผมไม่เคยแพ้ใครอยู่แล้วล่ะ หี่หี่หี่
" ก่อนอื่นน้องสองคนก็เป่ายิ่งชุปกันเองก่อนว่าใครจะเป็นคนเริ่มคนแรก "
ผมหันไปหาคู่ต่อสุ้ของผม แล้วชักมือไปเป่า ผมก็ชนะอย่างไม่ต้องสงสัย บอกแล้วเรื่องเป่ายิ่งชุปผมไม่เคยแพ้ใคร^w^ อิอิ
" น้องอีธานเป็นคนเริ่มก่อนนะคะ งั้นเริ่มได้เลยค่ะ " พี่ฝ้ายบอกผมจึงหันไปเผชิญหน้ากับนายแลนทันที
ผมกับมันห่างกัน 10 ก้าว มันมองมาที่ผมเฉยๆด้วยสายตาดุถูก หนอยย แล้วจะได้เห็นดีกัน หึหึ
ในที่สุดผมก็ชนะมันไป 5 ตาแล้วครับยังไม่แพ้สักตาเลยด้วยแต่ไอคุ่แข่งของผมน่ะสิลอยละลิ้วอยู่ห่างไป 10 ก้าว ยังงี้ชนะใสๆครับ ฮ่าๆๆๆ
ผมชนะเรื่อยๆ จนมาถึงตาสุดท้าย เอ่อ โคตรใกล้เลยครับ - - ยอมแพ้สักตาดีมั้ยเนี่ย ไม่สิห่างแค่อีกก้าวเดียวเองจะยอมได้ไงรีบๆชนะๆเกมส์จะได้รีบๆจบ มันมองผมอย่างอึ้งๆด้วยล่ะสงสัยจะแปลกใจล่ะสิว่าทำไมผมเป่ายิ่งชุปเก่งยังงี้น่ะ ฮ่าๆๆๆ (<< รู้สึกสะใจเยอะเกินตั้งแต่เริ่มเกมส์แล้วนะ- -)
มันหันไปเป่ากับคู่แข่งอีกคนแล้วก็หันมาเป่ากับผม เหลืออีกสองรอบสินะครับเพราะอีกสองตาผมก็จะชิดตัวมันแล้วก็จะชนะ
" รู้สึกเหมือนเราใกล้จะได้ผู้ชนะแล้วนะคะ " เสียงพี่ฝ้ายยังคงดังมาเป็นระยะๆ
ชุบ ชุบ ชุบ! น่าน ผมก้าวไปอีกก้าวจนปลายเท้าข้างขวาของผมชิดกับปลายเท้าข้างซ้ายของมัน ส่วนเท้าข้างขวาของมันคงจะโล่งยาวเพราะคู่แข่งของผมมันยังอยุ่ห่าวอีกตั้ง 4 ก้าวครับ แต่.... มันใกล้ไปมั้ยเนี่ย ใกล้ซะจนผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆมาจากตัวมันเลยล่ะครับ เร็วๆๆๆ รีบๆเป่าอีกตาเดียวจะได้ชนะซะที -///- ไม่ไหวแล้วเว้ยเฮ้ย
ในที่สุดมันก็เป่ากับคู่แข่งอีกคนของผมเสร็จมันจึงหันมาเป่ากับผมต่อ เนี่ยแหล่ะรอบสุดท้ายแล้วล่ะครับ หึหึ
ชุบ ชุบ! ป้าดดดดดด แพ้ได้ไงว่ะเนี่ยTT ม่ายจริงงงง คนแรกในชีวิตที่ผมแพ้ โธ่เอ๊ยย ไม่สิ นี่มันก็แค่โชคดีเท่านั้นแหล่ะ พออีกตาผมก็ชนะมันแล้วมาประชิดตัวเหมือนเดิม แล้วก็แพ้มันแล้วก็ชนะมันแล้วก็แพ้มันแล้วก็ชนะมัน -0- จนนะบัดนี้คู่แข่งของผมเหลืออีกแค่ 2 ก้าวก็จะชนะอยุ่แล้วไอบ้าเอ้ยยย บังอาจนักนะ
ชุบ!! นี่แน่ะ ในที่สุดฝันก็เป็นจริง *0* นั่นก็คือผมชนะแล้วนั่นเอง ผมรู้สึกหงุดหงิดตาสุดท้ายที่ผมเป่ามันชนะจึงพลักมันออกจนมันเซแทบล้มแล้วไปยืนแท่นราชาที่มันเคยยืนแทน ซึ่งมันก็มองผมเคืองๆอย่างไม่สบอารมณ์เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ ผมชนะๆๆ มัน สะใจสุดๆไปเลยล่ะครับ อิอิ
" ในที่สุดเราก้ได้ผู้ชนะของเกมส์แล้วนะคะ เชิญน้องคนที่แพ้โดนทำโทษตามกติกาได้เลยค่ะนั่งก็คือ.... มาหอมผู้ชนะนั้นเอง " ฮ่าๆๆๆ โชคร้ายจังนะ แต่ เอ๋ เดี๋ยวนะ มาหอมแก้มผู้ชนะ ละ..ละ..แล้วผู้ชนะมันไม่ใช่ผมเหรองายยยอ่ะT0T ม่ายยยย
" หาาาา!! " ผมร้องออกมาอย่างตกใจ
" ไม่หาล่ะค่ะ นี่เป็นกฎที่เราตั้งไว้ตั้งแต่รุ่นก่อนๆเลยนะคะ^^ " อ๊าก ผมไม่อยากเป็นผู้ชนะแล้วก็ไม่อยากเป็นผู้แพ้ด้วย แล้วก็ไม่ได้อยากเล่นเกมส์บ้าๆนี้ด้วยน้าาา TT
ผมเห็นสายตาสะใจของเจสันด้วยล่ะครับ พวกมันกำลังหัวเราะเยาะโผ้มม
" โหยยย รู้งี้ผมยอมแพ้ตั้งแต่แรกเลยดีกว่า " ผมหันขวับไปมองไอคู่แข่งอย่างดุเดือด นี่แกว่าไงนะ- -*
" ฮ่าๆๆๆ อ่าวงั้นเชิญเลยค่ะ ผู้ชนะลงโทษผู้แพ้ได้ตามสบายเลยนะคะ จะให้หอมตรงไหนก็เชิญเลยค่ะ^^ " พี่ฝ้ายยอ่า กลั่นแกล้งผม
" แล้วจะให้หอมตรงไหนดีล่ะครับ " ไอบ้านั่นมันหันมาถามผมแล้วยิ้มหวานมากให้ ผมหันไปมองพวกพี่ๆที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ดันไปพบสายตาอัมหิตของนายสะงั้น โอยอย่ามองยังงั้น ผมกลัว
" เอ่อ.... " หอมตีนผมมั้ยครับ บ้าเรอะใครจะไปกล้าบอกยังงั้นกัน
" หืม? " มันยังคงมองผมอย่างต้องการคำตอบ
" เร็วสิคะ ยุงมันจะสูบเลือดพี่หมดตัวแล้วนะคะ " อย่าเร่งสิครับพี่ฝ้าย- -
" อยากหอมตรงไหนก้หอมเลยครับ " ผมบอกออกมาอย่างจำใจเอาวะแค่หอมเองไม่ได้คิดอะไรมากอยู่แล้ว
" จะดีหรอครับถ้าให้ผมเลือก... "
" อืม "
" งั้น.. " มันพูดปุีปก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมตรงแก้มผมดัง ฟอดด แถมยังสูดซะแก้มผมฟีบเลยมั้ง
" ฮ่าา.. " ไอเสียงยังงั้นมันหมายความว่ายังไงว่ะ
" กรี๊ดดดดดด อ๊ายยยยยย โห่.ห......... " ทั้งเสียงร้องเสียงกรี๊ดเสียงโห่ดังขึ้นเล่นเอาผมก้มหน้างุดเลยครับ อายโคตรอ่ะบอกตรง
" วู้วว น่าอิจฉาเว้ย " พี่แม็กพุดขึ้นแล้วเดินมาคล้องคอผู้แพ้ของผม
" ฮ่าๆๆ ต้องขอบคุณกฎของพวกพี่จริงๆแหล่ะครับ " หะ - - ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันทันที มันจึงยิ้มแหยงๆมองผม หนอยยย
" เอ่ออ... งั้นผมกลับที่ก่อนนะครับ " ผมบอกพี่ฝ้ายปุ๊บก็เดินก้มหน้าก้มตากลับเข้าที่นั่งที่พวกเจสันนั่งอยุ่ทันที ซึ่งแน่นอนว่ามันจะต้องแซวผมอยู่แล้ว
" ฮ่าๆๆๆ ฉันล่ะสงสารแกจับใจเลยว่ะอีธาน " เจสันว่าแต่ผมรู้นะว่ามันสะใจผมอยู่
" ไม่ต้องมาพูดเลย " ผมหน้านิ่วคิ้วขมวดใสมันทันที
" เอาน่าๆ มันก็แค่เกมส์น่ะ " โต้งคล้องคอผมแล้วพุดเพื่อให้กำลังใจ
" แต่ก็สุดยอดจริงๆแหล่ะ กฎแบบนี้เพิ่งเคยเห็นแหะ " หลงว่า
" นั่นดิเนอะ "
แต่ตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้วล่ะครับเกิดมาเพิ่งอายขนาดนี้ครั้งแรกแหะ
*****************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ