สโนไวน์กับเจ้าชายทั้ง 7

" วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า "
 
" ไม่นี่ค่ะ ' เปนไร ป่าวนี่ "
 
เสียงแม่ของฉันพูดขึ้น ระหว่างที่ฉันกำลังชุนลมุนอยู่กับกองจานสูงใหญ่ของเหล่าเจ้านายของฉันมือของฉันเริ่มสั่นขึ้นเล็กน้อยเมื่อแม่ถามคำถามขึ้น แต่ก็ไม่ได้กังวนอะไรมากมายขนาดนั้นฉันยังคงก้มหน้าทำหน้าที่ของฉันต่อไป 
 
" จูน "
 
ฉันหันตามเสียงเรียกนั้น กรัมปี้ เขายืนพิงประตูปานใหญ่ของห้องครัว แล้วฉันก็หันกลับมาล้างจานกองโตเท่าบ้านอีกครั้ง และทำท่าทางเหมือนไม่ตื่นตระหนกกับอะไร หรือไม่รู้สึกในคำพูดของ กรัมปี้ 
 
" มีไร "
 
" ไปข้างนอกกับฉันหน่อย "
 
" ไม่ว่าง ไม่เห็นหรอทำไรอยู่ "
 
" ไปเถอะลูก เดี๊ยวตรงนี้แม่จัดการเอง "
 
เสียงแม่พูดขัดขึ้น เขาคงกลัวลูกตัวเองจะไปกัดเจ้านายสุดที่รักของเขามั้ง
 
" งั้นผมฝากด้วยนะคับป้า "
 
พูดจบกรัมปี้ก็เดินสายตานิ่งๆตรงมาที่ฉัน แล้วคว้ามือฉันเดินออกไปจากห้อง มือของฉันยังเต็มไปด้วยฟองสีขาวของน้ำยาล้างจานด้วยซ้ำ
 
" นี่ !! นี่นาย !! เดี๊ยวก่อนได้ไหม "
 
ฉันกระชากมือ ที่เปียกไปด้วยนำ้และฟองของน้ำยาล้างจาน 
 
" อะไร ' "
 
" มือฉันยังไม่ได้ล้าง เห็นมะ !!! "
 
" ค่อยล้างก็ได้ไปก่อน "
 
" จะไปไหน !!!? "
 
" ไม่รู้ได้ปะ ตามมาก็พอ "
 
พูดจบ กรัมปี้ ก็เดินดิ่งตรงไปที่ประตูใหญ่ของคฤหาสนี้ ฉันเองก็ไม่อยากจะพูดมาก ตามๆไปเถอะ
 
สถานะการณ์ตอนนี้มันคับคันมาก ย้ำ คับคัน !! คันมากๆ ฉันนั่งอยู่ในรถของ กรัมปี้ มือของฉันก็เกา แกร่ก แกร่ก ' ฟองของน้ำยามันก็หายไปแล้ว เหลือแต่กลิ่นที่ติดมือ และความเหนียวของน้ำยาเท่านั้น ทรมารสุดๆ จะให้ล้างสักแปบก็ไม่ได้ อีตาบ้า '
 
" เป็นไร "
 
" คันหน่ะสิ ! น้ำยามันกัด บอกให้ล้างมือก่อนก็ไม่ยอม โวะ !!! "
 
++++ เอี๊ยดดดดดด ++++
 
เสียงยางรถของกรัมปี้ดังขึ้น จากการเบรกกระทันหันของเขา หัวของฉันกระแทกอย่างแรงกับของแข็งที่อยู่ตรงหน้าฉัน
 
" โอ๊ยยยยยย !!!!  อะไรเนี่ยจะฆ่ากันหรือไง !!! " 
 
ฉันใช้มือจับไปที่หัวของฉัน ก่อนจะหันหน้าไปหาอีตา กรัมปี้ ที่เอาแต่ไม่พูดอะไรเลย  เขาหันไปหยิบขวดน้ำที่อยู่เบาะหลังของรถเขาแล้วเปิดประตูรถออกจากรถก่อนที่จะเดินมาฝั่งฉันแล้วเปิดประตูออก 
 
" เอามือมา "
 
" เอาไปทำไม !! "
 
กรัมปี้คว้ามือของฉันออกไปนอกประตูรถ ทำให้ตัวของฉันหมุนตามแรงดึงของกรัมปี้ ไปด้วย แล้วเขาก็เปิดฝาน้ำออกก่อนจะโยนมันทิ้งลงทุ่งหญ้าข้างทาง 
กรัมปี้ ค่อยๆบรรจงเทน้ำแล้วถูที่มือของฉันเบาๆ ( กลัวฉันเจ็บไง๊ย๊ะ ) ฉันมองมือของฉันและของเขาสลับกับมองหน้าเขาไปด้วยคือแบบ เป็นผู้ชายที่ แบบ หล่อมาก ดูดีมาก ถ้าเราไม่รู้จักกัน บอกเลยว่าฉันจะจีบ แต่ติดตรงที่ อีตานี่เป็นเจ้านายที่นิ่งและหยิ่งเหลือเกิ้นนนนนน. แต่ก้นะ ยังกรัมปี้เขาก็ยังดู
"อ่อยยยยยยย หล่ออออออ ' "
 
พรึมกับตัวเองเบาๆ
 
" อะไร ?? "
 
" ป่าววววววว ฉันแค่บอกว่า....อ่อย ร้อน  ' "
 
หน้าแดงเบาๆ คิกคิก . >//////<
 
 " อ่ะเสร็จละ "
 
โยนขวดน้ำลงทุ่งข้างทาง
 
" ขอบคุณ แต่ที่หลังไม่ต้อง "
 
กรัมปี้ มองหน้าฉันก่อนที่เขาจะยิ้มมุมปากแล้วเดินกลับไปนั่งที่คนขับเหมือนเดิม
แล้วเราก็เริ่มออกเดินทางกันต่อ เส้นทางมุ่งตรงไปยังเป้าหมายของ กรัมปี้ คือ ห้างดังใหญ่โตสำหรับไฮโซเดินกัน    
หึหึ แล้วสภาพการแต่งตัวของฉันมันเหมาะมากเลยสินะ 
 
" ห้างหรอ !! "
 
" ใช่ ทำไม?? " 
 
"นายจะบ้าหรอ ให้ฉันแต่งตัวแบบนี้มาเดินห้างหรอ "
 
" ทำไม เดินไม่ได้งะ "
 
" มันไม่ได้เข้ากันเลยนะ "
 
" ไม่เข้าตรงไหน ก็เธอคนใช้อ่ะ "
 
"......... "
 
ฉันอึ้งไปสักพักกับคำพูดของกรัมปี้ ชิ ชิ ชิ ใช่สิ๊ ก็ฉันคนใช้นิ จะไปสนอะไรกะอีแค่สื้อผ้าหล่ะ 
 
" เชอะ !!!! " 
 
ฉันเชิดใส่เขา ก่อนที่จะหันหน้าเข้าหากระจกรถแล้วนั่งกอดอก อมลูกมะนาวอยู่คนเดียว ชิชิชิ เคืองฟุ้ยยย ' 
 
" เอ๊า ! เป็นไรอีกอ่ะ "
 
" ......( เงียบ )......."
 
" หึ ' ผู้หญิง "
 
" .......( เชิด เชิด )........"
 
"ลงได้ละ "
 
"....... ( เชิดงอนโฟ้ย )......."
 
ฉันเปิดประตูรถออกแล้วปิดมันอย่างแรงใส่หน้าของ กรัมปี้ เชิดโฟ้ย ' คิดว่าหล่อแล้วจะพูดอะไรก้ได้หรอ 
ฉันเดินตาม กรัมปี้ เข้าไปในห้างสายตาของทุกคนที่ เข้า ออก มองฉันเป็นสายตาเดียว โอ๊ยยย ฉันได้แต่เดินก้มหน้าอย่างเดียว อายเป็นนะ
เดินมาได้พักใหญ่ กรัมปี ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านสีชมพูตกแต่งสไตเจ้าหญิงแอ๊บแบ๊ว ฉันมองเข้าไปในร้าน เป็นร้านขายเสื้อผ้าของ ผู้หญิง แต่งสวยกิ๊บเก่ และดูมีราคามากๆ ( แต่เอ๊ะ หยุดทำไม ?? )
กรัมปี้ เดินตรงไปที่ร้านนั้น พนักงานในร้านยิ้นหวานเห็นฟันขาวๆมาตั้งแต่ร้อยเมตร 10 เมตร 500 เมตร แหมๆ เห็นหนุ่มหล่อหน่อยมิได้ ชิชะ ' พวกนี้นิ .
 
" สวัสดีค่ะ "
 
พนักงานในร้านบรรจงประนมมืออย่างนอบน้อม 
 
"ช่วยแนะนำเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้เขาหน่อย"
 
" หือ ' ฉันหรอ "
 
ทำหน้าแบบ งง สุดติ่งกระดิ่งแมว O.o?
 
" ใช่ ฉันจะซื้อเสื้อผ้าให้ ฉันคงไม่ให้เธอใส่ชุดนี้ทั้งวันหรอกหน่า "
 
"เชิญทางนี้ค่ะ "
 
เสียงพนักงานพูดขึ้น ก่อนที่จะยิ้มให้ด้วยท่าทางเป็นมิตร แล้วเดินนำหน้า และเริ่มวาดมือไปที่เสื้อผ้าแบบต่างๆ ฉันยื่นมือไปหยิบป้ายราคาที่ติดอยู่กับเสื้อตัวหนึ่งออกมาดู
 
"โห พันสอง "
 
"ตัวนี้ก็สวยนะค่ะ พี่ว่าเหมาะกับสาวน่ารักๆแบบน้องดีนะ "
 
"หรอค่ะพี่ ' เอ่อ..... ( เอาวะ ไม่เงินเราสักหน่อย ).....ตัวนี้ก็ได้ค่ะ "
 
ฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัวของทางร้าน กรัมปี ยืนรูดบัตรอยู่ที่หน้าเคาเตอร์ พนักงานสาวๆในร้านยืนมองเขา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กันเป็นแถว
กรัมปี้ หันหน้ามามองฉันพอดีกับที่ฉันเดินตรงไปหาเขา แหมะ เหมือนฉากที่นางเองเจอพระเอกครั้งแรกเลยนะ เคลิ้มสายตาที่เขามองฉันจัง ทำไมหรอฉันดูแปลกหรอ แต่ ยิ้มนะ >____<
 
"ปล่อยผมสิ จะรัดทำไม"
 
กรัมปี้ ใช้มือของเขาดึงหนังยางออกก่อนที่จะลูบจัดทรงผมของฉันให้เข้าที่เข้าทางแล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาที่นิ่งนะ แต่ทำไมยิ้มมุมปากให้ด้วย  แหม แหม ถึงจะชาไปนิด แต่ก็สะกิดทุกรอยยิ้มเลยนะ อีตากรัมปี้ อึยยยยยย >/////<
 
" แหม น่ารักดีนะค่ะ เป็นแฟนกันหรอค่ะ "
 
อุ้ยพนักงานปากหวาน เดะให้ติ๊บ 5555
 
" เปล่าค่ะ "
 
ทันทีที่ฉันพูดจบ เหมือนพนักงานในร้านจะโล่งอกเบาๆ นะ ชิชะ ผ่านฉันไปก่อนเหอะ 
 
เสร็จไป 1 ภารกิจสำหรับวันนี้ ฉันและกรัมปี้เดินออกจากร้านขายเสื้อสุดหวานแหวว และแสนแพงคักๆ และเดินตรงไปยังเป้าหมายต่อไปของอีตากรัมปี้เจ้าชายสุดชาสะกิดใจต่อ 
 
" หายงอนยั้ง "
 
"งอน... งอนอะไร"
 
ทำหน้า งุนงง แบบสุดติ่งกระดิ่งแมว อีกรอบ ' 
 
"ก็เธองอนฉันอยู่ไม่ใช่หรอ "
 
"งอนไรนาย มั่วละ ! "
 
ไอ้บ้า รู้ดี น่ารักอ่ะ ><
 
" กรัมปี้ !!!! "
 
ฉันและกรัมปี้ หันตามเสียงเรียกพร้อมกัน ผู้หญิงคนนึงเดินตรงมาที่กรัมปี้ ก่อนที่จะฉีกยิ้มหวานใส่เขา เธอก็สวย ขาว ดูเรียบร้อย เหมือนนางสาวไทยหลุดออกมาจากจอทีวีเลย ' 
 
"มาเดินเล่นหรอค่ะ "
 
" อืม "
 
"แล้วววว พาใครมาด้วยเอ่ย พราวรู้จักไหมค่ะ "
 
" เพื่อนหน่ะ ชื่อจูน "
 
กรัมปี้เอามือของเขามาโอบที่ไหล่ของฉัน ต่อหน้าสาวพราวสุดสวยนั่น จนทำให้สีหน้าของหญิงพราวเปลี่ยนสีทันที
สายตาเธอมองไปที่มือของกรัมปี้ที่จับอยู่ที่ไหล่ของฉัน ก่อนจะตามมาด้วยสายตาที่อยากจะกินฉัน    ผู้หญิงด้วยกันดูออกค่ะ ว่านางไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ฉันพยายามยิ้มให้นาง แต่ก็นะ นางเอาแต่ดึงหน้าให้ฉัน ชิส์ สวยแต่เปลือกนอก !!! 
 
" งั้น ขอตัวนะ "
 
เสียงอันนิ่งเฉียบของ กรัมปี้ ดังขึ้นสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอีกรอบกลายเป็นสาวน้อยวัยใส แหวะ !
 
" ค่ะ แล้วเจอกันนะ "
 
กรัมปี้ พาฉันเดินออกจากตรงนั้น  ฉันหันหน้ากลับไปหานางอีกครั้ง สายตานางอยากจะกินเลือดฉันมาก ฉันไม่ชอบนางแพรวพราวนี่เลย 
 
" ไม่ชอบนาง "
 
" ใคร ?? "
 
" ก็หญิงแพรว งะ ดูนางจะเรียบร้อยดีนะ ( กัดฟันพูด ) "
 
" หึ !.....หิวมะ "
 
" ไม่อ่ะ ' นี่ตกลงนายพาฉันมาทำอะไร "
 
" ฉันง่วงแล้วอ่ะ หาที่นอนกัน "
 
"หาที่นอน !! อะไรของนาย"
 
 หาที่นอนหรอ ที่นอน ที่ไหนอ่ะ ? หรือว่า (Owo)"
 
"นายจะพาฉันไปโรงแรมหรอ!! "
 
"จะบ้าหรอ รอตรงนี้เหละ "
 
เอ๊า!!  
 
กรัมปี้หายไปสักพัก แล้วเขาก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับตั่วหนังในมือ 2 ใบ 
 
" ปะ "
 
" ดูหนังหรอ "
 
"อืม "
 
" แต่... "
 
" ฉันสัญญาว่าถ้าหนังเรื่องนี้จบ ฉันจะพากลับบ้านทันที ดีไหมคับแม่คนขยัน "
 
คับ หรอ กรัมปี้ พูด คับด้วยอ่ะ โหมทนี้ดูดีจัง เท่ฝุดๆ o><o
 
" เค ' แล้วหนังเข้ากี่โมง "
 
" อีก 2 ชม. "
 
" 2 ชม.!!!! "
 
" ใช่ ' ระหว่างนี้  ฉันว่าเราไปหาอะไรเล่นค่าเวลากันก่อนดีกว่า "
 
โอ้ โห้ รอหนังเข้า 2 ชม. หาอะไรเล่นหรอ นี่มันมัดมือชกกันชัด ( ดูหนังจบจะพากลับบ้าน ชิชะ จะถึงบ้านกี่โมงห่ะ ) 
แล้วกรัมปี้พ่อนักพาทัวก็พาฉันไปเดินเล่นรอบๆห้างเรื่อยๆ  พาฉันเล่นเกมส์บ้าง ชอร์ปของบ้าง ซึ่งเขาเป้นคนซื้อให้ วันนี้นับว่าเป็นวันพักสมองวันนึงเลยเหละ
และที่สำคัญฉันเหมือนได้รับโบนัสชิ้นใหญ่ ฉันได้เห็น กรัมปี้ ยิ้ม หัวเราะ  ซึ่ง ฉันไม่เคยเห้นมันเลย และนี่เป็นครั้งที่ 2 ที่ฉันได้เห็นเขายิ้มแบบนี้ 
 
" อ่ะ ให้"
 
ฉันยื่นตุ๊กตาให้กรัมปี้ 
 
" ไม่เอาอ่ะ "
 
"ทำไมอ่ะ เงินนาย นายก็เอาไปสิ "
 
"อืม...ก็ได้...ใจนะ "
 
กรัมปี้ คว้าตุ๊กตาหมีไปจากมือฉันแล้วก็ยิ้มกลับมาให้ฉันอีกครั้ง
อีกแล้ว ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาทีไร ทำไมใบหูทั้งสองข้างของฉันมันร้อนทุกทีเลยนะ อึ๊ยยย เดะเขาก็รู้หรอกว่าฉันคิดไร บ้า บ้า บ้า !!
 
" เอ่อออ ฉันว่า ได้เวลาแล้วมั้ง "
 
รีบพูดตัดบทก่อนที่หน้ามันจะแดงไปกว่านี้ 
 
" อืม พอดีเลย งั้น เราไปกันดีกว่า "
 
อากาสเริ่มเย็นขึ้นทั่วห้องมืดสีเหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่  ฉันกอดตัวเองอยู่บนเก้าอี้สีแดงกำมะหยี่ขนาดเท่าเตียงนอนในห้องของฉัน ภาพยนต์ก็ฉายไปเรื่อยๆ ฉันและกรัมปี้นั่งอยู่บนที่นั่ง vip ของโรงหนังที่นี่ สำหรับฉัน ฉันว่ามันไม่ใช่เก้าอี้ละ ที่นอนละมั้งนี่ 
สายตาฉันหันไปมอง กรัมปี้ที่นั่งอยู่ใกล้ๆฉัน เขาหลับตั้งแต่หนังฉายตอนนี้ครึ่งเรื่องได้และมั้ง เขานอนกอดตุ๊กตาที่ฉันให้เขาเอาไว้ น่ารักชะมัด นี่คงเป็นอีกมุมที่ฉันยังไม่เคยเห็นในรูปแบบของเจ้าชายเย็นชาจากนายกรัมปี้ สินะ 
หนังฉายจบเราก็เริ่มเดินทางกลับกัน ตอนนี้ก็เย็นมากละ ฉันกลับไปก็คงต้องเตียมข้าวเย็นให้คุณชายทั้งหลายอีก 
บรรยากาสรอบนอกดูวุ่นวาย แอร์เย็นๆในรถของกรัมปี้ จี้มาที่ฉันความเงียบเข้าครอบงำ 
หนังตาฉันจะตกอยู่แล้ว เพลียมากจริงๆสำหรับวันนี้ เห้อออออ '
 
" หนังเป็นไงบ้าง "
 
ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยกับเสียงทักของ กรัมปี้ ที่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอยู่
 
"อืม ' ก็หนุกดี "
 
" เสียดายนะ ฉันหลับทั้งเรื่องเลย "
 ฉันไม่พูดอะไร เพราะพูดไม่ค่อยออกละ ปากหนัก ตาหนักไปหมด 
รถของกรัมปี้มาจอดหน้าคฤหาสน์ของเขา ฉันเปิดประตูลงจากรถก่อนจะค่อยๆ บิดตัวไปมาด้วยความเมื่อล้า
 
" ขอบใจนะ "
 
ฉันหันหน้าไปหา กรัมปี้ ที่พูดอยู่ข้างหลังของฉัน
 
" อืม "
 
ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันก็รีบเดินกลับไปที่ห้องของฉัน  เสียงกุญแจไขประตูห้องดังขึ้น ฉันรีบเปิดประตูแล้วปิดลงอย่างรวดเร็ว แล้วทิ้งทุกอย่าง พุ่งตรงไปยังที่นอนของฉันที่อยู่ตรงหน้า 
 
" อร๊ากกกกกก ห้องของฉานนนนน "
 
ร่ายกายของฉันค่อยๆเบาขึ้น เสียงลมหายใจของฉันดังจนทั่วห้อง ความล้าจากการเดินทางวันนี้บดบังดวงตาของฉันให้มืดสนิท หูของฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงลมหายใจของตัวเอง
 
"เห้อ ขอพักหน่อยนะ "