สโนไวน์กับเจ้าชายทั้ง 7
เขียนโดย 
กาดำ
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.29 น.
แก้ไขเมื่อ 12 เมษายน พ.ศ. 2557 18.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า "
" ไม่นี่ค่ะ ' เปนไร ป่าวนี่ "
เสียงแม่ของฉันพูดขึ้น ระหว่างที่ฉันกำลังชุนลมุนอยู่กับกองจานสูงใหญ่ของเหล่าเจ้านายของฉันมือของฉันเริ่มสั่นขึ้นเล็กน้อยเมื่อแม่ถามคำถามขึ้น แต่ก็ไม่ได้กังวนอะไรมากมายขนาดนั้นฉันยังคงก้มหน้าทำหน้าที่ของฉันต่อไป
" จูน "
ฉันหันตามเสียงเรียกนั้น กรัมปี้ เขายืนพิงประตูปานใหญ่ของห้องครัว แล้วฉันก็หันกลับมาล้างจานกองโตเท่าบ้านอีกครั้ง และทำท่าทางเหมือนไม่ตื่นตระหนกกับอะไร หรือไม่รู้สึกในคำพูดของ กรัมปี้
" มีไร "
" ไปข้างนอกกับฉันหน่อย "
" ไม่ว่าง ไม่เห็นหรอทำไรอยู่ "
" ไปเถอะลูก เดี๊ยวตรงนี้แม่จัดการเอง "
เสียงแม่พูดขัดขึ้น เขาคงกลัวลูกตัวเองจะไปกัดเจ้านายสุดที่รักของเขามั้ง
" งั้นผมฝากด้วยนะคับป้า "
พูดจบกรัมปี้ก็เดินสายตานิ่งๆตรงมาที่ฉัน แล้วคว้ามือฉันเดินออกไปจากห้อง มือของฉันยังเต็มไปด้วยฟองสีขาวของน้ำยาล้างจานด้วยซ้ำ
" นี่ !! นี่นาย !! เดี๊ยวก่อนได้ไหม "
ฉันกระชากมือ ที่เปียกไปด้วยนำ้และฟองของน้ำยาล้างจาน
" อะไร ' "
" มือฉันยังไม่ได้ล้าง เห็นมะ !!! "
" ค่อยล้างก็ได้ไปก่อน "
" จะไปไหน !!!? "
" ไม่รู้ได้ปะ ตามมาก็พอ "
พูดจบ กรัมปี้ ก็เดินดิ่งตรงไปที่ประตูใหญ่ของคฤหาสนี้ ฉันเองก็ไม่อยากจะพูดมาก ตามๆไปเถอะ
สถานะการณ์ตอนนี้มันคับคันมาก ย้ำ คับคัน !! คันมากๆ ฉันนั่งอยู่ในรถของ กรัมปี้ มือของฉันก็เกา แกร่ก แกร่ก ' ฟองของน้ำยามันก็หายไปแล้ว เหลือแต่กลิ่นที่ติดมือ และความเหนียวของน้ำยาเท่านั้น ทรมารสุดๆ จะให้ล้างสักแปบก็ไม่ได้ อีตาบ้า '
" เป็นไร "
" คันหน่ะสิ ! น้ำยามันกัด บอกให้ล้างมือก่อนก็ไม่ยอม โวะ !!! "
++++ เอี๊ยดดดดดด ++++
เสียงยางรถของกรัมปี้ดังขึ้น จากการเบรกกระทันหันของเขา หัวของฉันกระแทกอย่างแรงกับของแข็งที่อยู่ตรงหน้าฉัน
" โอ๊ยยยยยย !!!! อะไรเนี่ยจะฆ่ากันหรือไง !!! "
ฉันใช้มือจับไปที่หัวของฉัน ก่อนจะหันหน้าไปหาอีตา กรัมปี้ ที่เอาแต่ไม่พูดอะไรเลย เขาหันไปหยิบขวดน้ำที่อยู่เบาะหลังของรถเขาแล้วเปิดประตูรถออกจากรถก่อนที่จะเดินมาฝั่งฉันแล้วเปิดประตูออก
" เอามือมา "
" เอาไปทำไม !! "
กรัมปี้คว้ามือของฉันออกไปนอกประตูรถ ทำให้ตัวของฉันหมุนตามแรงดึงของกรัมปี้ ไปด้วย แล้วเขาก็เปิดฝาน้ำออกก่อนจะโยนมันทิ้งลงทุ่งหญ้าข้างทาง
กรัมปี้ ค่อยๆบรรจงเทน้ำแล้วถูที่มือของฉันเบาๆ ( กลัวฉันเจ็บไง๊ย๊ะ ) ฉันมองมือของฉันและของเขาสลับกับมองหน้าเขาไปด้วยคือแบบ เป็นผู้ชายที่ แบบ หล่อมาก ดูดีมาก ถ้าเราไม่รู้จักกัน บอกเลยว่าฉันจะจีบ แต่ติดตรงที่ อีตานี่เป็นเจ้านายที่นิ่งและหยิ่งเหลือเกิ้นนนนนน. แต่ก้นะ ยังกรัมปี้เขาก็ยังดู
"อ่อยยยยยยย หล่ออออออ ' "
พรึมกับตัวเองเบาๆ
" อะไร ?? "
" ป่าววววววว ฉันแค่บอกว่า....อ่อย ร้อน ' "
หน้าแดงเบาๆ คิกคิก . >//////<
" อ่ะเสร็จละ "
โยนขวดน้ำลงทุ่งข้างทาง
" ขอบคุณ แต่ที่หลังไม่ต้อง "
กรัมปี้ มองหน้าฉันก่อนที่เขาจะยิ้มมุมปากแล้วเดินกลับไปนั่งที่คนขับเหมือนเดิม
แล้วเราก็เริ่มออกเดินทางกันต่อ เส้นทางมุ่งตรงไปยังเป้าหมายของ กรัมปี้ คือ ห้างดังใหญ่โตสำหรับไฮโซเดินกัน
หึหึ แล้วสภาพการแต่งตัวของฉันมันเหมาะมากเลยสินะ
" ห้างหรอ !! "
" ใช่ ทำไม?? "
"นายจะบ้าหรอ ให้ฉันแต่งตัวแบบนี้มาเดินห้างหรอ "
" ทำไม เดินไม่ได้งะ "
" มันไม่ได้เข้ากันเลยนะ "
" ไม่เข้าตรงไหน ก็เธอคนใช้อ่ะ "
"......... "
ฉันอึ้งไปสักพักกับคำพูดของกรัมปี้ ชิ ชิ ชิ ใช่สิ๊ ก็ฉันคนใช้นิ จะไปสนอะไรกะอีแค่สื้อผ้าหล่ะ
" เชอะ !!!! "
ฉันเชิดใส่เขา ก่อนที่จะหันหน้าเข้าหากระจกรถแล้วนั่งกอดอก อมลูกมะนาวอยู่คนเดียว ชิชิชิ เคืองฟุ้ยยย '
" เอ๊า ! เป็นไรอีกอ่ะ "
" ......( เงียบ )......."
" หึ ' ผู้หญิง "
" .......( เชิด เชิด )........"
"ลงได้ละ "
"....... ( เชิดงอนโฟ้ย )......."
ฉันเปิดประตูรถออกแล้วปิดมันอย่างแรงใส่หน้าของ กรัมปี้ เชิดโฟ้ย ' คิดว่าหล่อแล้วจะพูดอะไรก้ได้หรอ
ฉันเดินตาม กรัมปี้ เข้าไปในห้างสายตาของทุกคนที่ เข้า ออก มองฉันเป็นสายตาเดียว โอ๊ยยย ฉันได้แต่เดินก้มหน้าอย่างเดียว อายเป็นนะ
เดินมาได้พักใหญ่ กรัมปี ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านสีชมพูตกแต่งสไตเจ้าหญิงแอ๊บแบ๊ว ฉันมองเข้าไปในร้าน เป็นร้านขายเสื้อผ้าของ ผู้หญิง แต่งสวยกิ๊บเก่ และดูมีราคามากๆ ( แต่เอ๊ะ หยุดทำไม ?? )
กรัมปี้ เดินตรงไปที่ร้านนั้น พนักงานในร้านยิ้นหวานเห็นฟันขาวๆมาตั้งแต่ร้อยเมตร 10 เมตร 500 เมตร แหมๆ เห็นหนุ่มหล่อหน่อยมิได้ ชิชะ ' พวกนี้นิ .
" สวัสดีค่ะ "
พนักงานในร้านบรรจงประนมมืออย่างนอบน้อม
"ช่วยแนะนำเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้เขาหน่อย"
" หือ ' ฉันหรอ "
ทำหน้าแบบ งง สุดติ่งกระดิ่งแมว O.o?
" ใช่ ฉันจะซื้อเสื้อผ้าให้ ฉันคงไม่ให้เธอใส่ชุดนี้ทั้งวันหรอกหน่า "
"เชิญทางนี้ค่ะ "
เสียงพนักงานพูดขึ้น ก่อนที่จะยิ้มให้ด้วยท่าทางเป็นมิตร แล้วเดินนำหน้า และเริ่มวาดมือไปที่เสื้อผ้าแบบต่างๆ ฉันยื่นมือไปหยิบป้ายราคาที่ติดอยู่กับเสื้อตัวหนึ่งออกมาดู
"โห พันสอง "
"ตัวนี้ก็สวยนะค่ะ พี่ว่าเหมาะกับสาวน่ารักๆแบบน้องดีนะ "
"หรอค่ะพี่ ' เอ่อ..... ( เอาวะ ไม่เงินเราสักหน่อย ).....ตัวนี้ก็ได้ค่ะ "
ฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัวของทางร้าน กรัมปี ยืนรูดบัตรอยู่ที่หน้าเคาเตอร์ พนักงานสาวๆในร้านยืนมองเขา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กันเป็นแถว
กรัมปี้ หันหน้ามามองฉันพอดีกับที่ฉันเดินตรงไปหาเขา แหมะ เหมือนฉากที่นางเองเจอพระเอกครั้งแรกเลยนะ เคลิ้มสายตาที่เขามองฉันจัง ทำไมหรอฉันดูแปลกหรอ แต่ ยิ้มนะ >____<
"ปล่อยผมสิ จะรัดทำไม"
กรัมปี้ ใช้มือของเขาดึงหนังยางออกก่อนที่จะลูบจัดทรงผมของฉันให้เข้าที่เข้าทางแล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาที่นิ่งนะ แต่ทำไมยิ้มมุมปากให้ด้วย แหม แหม ถึงจะชาไปนิด แต่ก็สะกิดทุกรอยยิ้มเลยนะ อีตากรัมปี้ อึยยยยยย >/////<
" แหม น่ารักดีนะค่ะ เป็นแฟนกันหรอค่ะ "
อุ้ยพนักงานปากหวาน เดะให้ติ๊บ 5555
" เปล่าค่ะ "
ทันทีที่ฉันพูดจบ เหมือนพนักงานในร้านจะโล่งอกเบาๆ นะ ชิชะ ผ่านฉันไปก่อนเหอะ
เสร็จไป 1 ภารกิจสำหรับวันนี้ ฉันและกรัมปี้เดินออกจากร้านขายเสื้อสุดหวานแหวว และแสนแพงคักๆ และเดินตรงไปยังเป้าหมายต่อไปของอีตากรัมปี้เจ้าชายสุดชาสะกิดใจต่อ
" หายงอนยั้ง "
"งอน... งอนอะไร"
ทำหน้า งุนงง แบบสุดติ่งกระดิ่งแมว อีกรอบ '
"ก็เธองอนฉันอยู่ไม่ใช่หรอ "
"งอนไรนาย มั่วละ ! "
ไอ้บ้า รู้ดี น่ารักอ่ะ ><
" กรัมปี้ !!!! "
ฉันและกรัมปี้ หันตามเสียงเรียกพร้อมกัน ผู้หญิงคนนึงเดินตรงมาที่กรัมปี้ ก่อนที่จะฉีกยิ้มหวานใส่เขา เธอก็สวย ขาว ดูเรียบร้อย เหมือนนางสาวไทยหลุดออกมาจากจอทีวีเลย '
"มาเดินเล่นหรอค่ะ "
" อืม "
"แล้วววว พาใครมาด้วยเอ่ย พราวรู้จักไหมค่ะ "
" เพื่อนหน่ะ ชื่อจูน "
กรัมปี้เอามือของเขามาโอบที่ไหล่ของฉัน ต่อหน้าสาวพราวสุดสวยนั่น จนทำให้สีหน้าของหญิงพราวเปลี่ยนสีทันที
สายตาเธอมองไปที่มือของกรัมปี้ที่จับอยู่ที่ไหล่ของฉัน ก่อนจะตามมาด้วยสายตาที่อยากจะกินฉัน ผู้หญิงด้วยกันดูออกค่ะ ว่านางไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ฉันพยายามยิ้มให้นาง แต่ก็นะ นางเอาแต่ดึงหน้าให้ฉัน ชิส์ สวยแต่เปลือกนอก !!!
" งั้น ขอตัวนะ "
เสียงอันนิ่งเฉียบของ กรัมปี้ ดังขึ้นสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอีกรอบกลายเป็นสาวน้อยวัยใส แหวะ !
" ค่ะ แล้วเจอกันนะ "
กรัมปี้ พาฉันเดินออกจากตรงนั้น ฉันหันหน้ากลับไปหานางอีกครั้ง สายตานางอยากจะกินเลือดฉันมาก ฉันไม่ชอบนางแพรวพราวนี่เลย
" ไม่ชอบนาง "
" ใคร ?? "
" ก็หญิงแพรว งะ ดูนางจะเรียบร้อยดีนะ ( กัดฟันพูด ) "
" หึ !.....หิวมะ "
" ไม่อ่ะ ' นี่ตกลงนายพาฉันมาทำอะไร "
" ฉันง่วงแล้วอ่ะ หาที่นอนกัน "
"หาที่นอน !! อะไรของนาย"
หาที่นอนหรอ ที่นอน ที่ไหนอ่ะ ? หรือว่า (Owo)"
"นายจะพาฉันไปโรงแรมหรอ!! "
"จะบ้าหรอ รอตรงนี้เหละ "
เอ๊า!!
กรัมปี้หายไปสักพัก แล้วเขาก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับตั่วหนังในมือ 2 ใบ
" ปะ "
" ดูหนังหรอ "
"อืม "
" แต่... "
" ฉันสัญญาว่าถ้าหนังเรื่องนี้จบ ฉันจะพากลับบ้านทันที ดีไหมคับแม่คนขยัน "
คับ หรอ กรัมปี้ พูด คับด้วยอ่ะ โหมทนี้ดูดีจัง เท่ฝุดๆ o><o
" เค ' แล้วหนังเข้ากี่โมง "
" อีก 2 ชม. "
" 2 ชม.!!!! "
" ใช่ ' ระหว่างนี้ ฉันว่าเราไปหาอะไรเล่นค่าเวลากันก่อนดีกว่า "
โอ้ โห้ รอหนังเข้า 2 ชม. หาอะไรเล่นหรอ นี่มันมัดมือชกกันชัด ( ดูหนังจบจะพากลับบ้าน ชิชะ จะถึงบ้านกี่โมงห่ะ )
แล้วกรัมปี้พ่อนักพาทัวก็พาฉันไปเดินเล่นรอบๆห้างเรื่อยๆ พาฉันเล่นเกมส์บ้าง ชอร์ปของบ้าง ซึ่งเขาเป้นคนซื้อให้ วันนี้นับว่าเป็นวันพักสมองวันนึงเลยเหละ
และที่สำคัญฉันเหมือนได้รับโบนัสชิ้นใหญ่ ฉันได้เห็น กรัมปี้ ยิ้ม หัวเราะ ซึ่ง ฉันไม่เคยเห้นมันเลย และนี่เป็นครั้งที่ 2 ที่ฉันได้เห็นเขายิ้มแบบนี้
" อ่ะ ให้"
ฉันยื่นตุ๊กตาให้กรัมปี้
" ไม่เอาอ่ะ "
"ทำไมอ่ะ เงินนาย นายก็เอาไปสิ "
"อืม...ก็ได้...ใจนะ "
กรัมปี้ คว้าตุ๊กตาหมีไปจากมือฉันแล้วก็ยิ้มกลับมาให้ฉันอีกครั้ง
อีกแล้ว ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาทีไร ทำไมใบหูทั้งสองข้างของฉันมันร้อนทุกทีเลยนะ อึ๊ยยย เดะเขาก็รู้หรอกว่าฉันคิดไร บ้า บ้า บ้า !!
" เอ่อออ ฉันว่า ได้เวลาแล้วมั้ง "
รีบพูดตัดบทก่อนที่หน้ามันจะแดงไปกว่านี้
" อืม พอดีเลย งั้น เราไปกันดีกว่า "
อากาสเริ่มเย็นขึ้นทั่วห้องมืดสีเหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ ฉันกอดตัวเองอยู่บนเก้าอี้สีแดงกำมะหยี่ขนาดเท่าเตียงนอนในห้องของฉัน ภาพยนต์ก็ฉายไปเรื่อยๆ ฉันและกรัมปี้นั่งอยู่บนที่นั่ง vip ของโรงหนังที่นี่ สำหรับฉัน ฉันว่ามันไม่ใช่เก้าอี้ละ ที่นอนละมั้งนี่
สายตาฉันหันไปมอง กรัมปี้ที่นั่งอยู่ใกล้ๆฉัน เขาหลับตั้งแต่หนังฉายตอนนี้ครึ่งเรื่องได้และมั้ง เขานอนกอดตุ๊กตาที่ฉันให้เขาเอาไว้ น่ารักชะมัด นี่คงเป็นอีกมุมที่ฉันยังไม่เคยเห็นในรูปแบบของเจ้าชายเย็นชาจากนายกรัมปี้ สินะ
หนังฉายจบเราก็เริ่มเดินทางกลับกัน ตอนนี้ก็เย็นมากละ ฉันกลับไปก็คงต้องเตียมข้าวเย็นให้คุณชายทั้งหลายอีก
บรรยากาสรอบนอกดูวุ่นวาย แอร์เย็นๆในรถของกรัมปี้ จี้มาที่ฉันความเงียบเข้าครอบงำ
หนังตาฉันจะตกอยู่แล้ว เพลียมากจริงๆสำหรับวันนี้ เห้อออออ '
" หนังเป็นไงบ้าง "
ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยกับเสียงทักของ กรัมปี้ ที่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอยู่
"อืม ' ก็หนุกดี "
" เสียดายนะ ฉันหลับทั้งเรื่องเลย "
ฉันไม่พูดอะไร เพราะพูดไม่ค่อยออกละ ปากหนัก ตาหนักไปหมด
รถของกรัมปี้มาจอดหน้าคฤหาสน์ของเขา ฉันเปิดประตูลงจากรถก่อนจะค่อยๆ บิดตัวไปมาด้วยความเมื่อล้า
" ขอบใจนะ "
ฉันหันหน้าไปหา กรัมปี้ ที่พูดอยู่ข้างหลังของฉัน
" อืม "
ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันก็รีบเดินกลับไปที่ห้องของฉัน เสียงกุญแจไขประตูห้องดังขึ้น ฉันรีบเปิดประตูแล้วปิดลงอย่างรวดเร็ว แล้วทิ้งทุกอย่าง พุ่งตรงไปยังที่นอนของฉันที่อยู่ตรงหน้า
" อร๊ากกกกกก ห้องของฉานนนนน "
ร่ายกายของฉันค่อยๆเบาขึ้น เสียงลมหายใจของฉันดังจนทั่วห้อง ความล้าจากการเดินทางวันนี้บดบังดวงตาของฉันให้มืดสนิท หูของฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงลมหายใจของตัวเอง
"เห้อ ขอพักหน่อยนะ "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
