The magic magic

              "ฉันต้องแจ้งตำรวจแล้วหล่ะ!?"ไวท์พูดเสร็จก็วิ่งลงไปที่ห้องโถงใหญ่
              "แล้วใครมันบังอาจมาค้นห้องคุณเกรย์กันเนี่ย..."บลูบ่นพึมพำพลางมองไปรอบๆห้อง
              "..."ฉันไม่พูดอะไรแล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องเพื่อสำรวจสิ่งที่ของที่กระจัดกระจายเต็ม
ไปหมด
              "แล้วสิ่งสำคัญของคุณเกรย์คืออะไรหรอ?"ฉันถามบลูพลางค้นกองเสื้อผ้าที่อยู่บนเตียง
อย่างระเนระนาด
              "ก็รู้สึกว่าน่าจะเป็น...จี้ห้อยคอหล่ะมั้ง เธอเคบพูดอยู่หน่ะ"บลูพูดพลางวางเกรย์ไว้บน
เตียงเบาๆ
              "..."ฉันไม่พูดอะไร ฉันตั้งหน้าตั้งตาหาจี้ห้อยคอนั่นจนทั่วห้องแต่ว่าก็ไม่เจอมันเลย
สงสัยคนที่เอาไปจะเอาจี้ห้อยคอไปสินะ(ทำไมคนนี้ทำตัวเหมือนโคนันเลยอ่ะ-.-:Aumnoi)
              "หาอะไรอยู่หรอ?"บลูถามฉันพลางมองหน้าฉันด้วยความมึนงง
              "ก็จี้ห้อยคอหน่ะสิ"ฉันตอบเสียงแข็งแล้วก็หาต่อไป
              "อย่าบอกนะว่าคนที่มาในห้องของคุณเกรย์มาเพื่อหาจี้ห้อยคองั้นหรอ!?"บลูพูดพลาง
ทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย
              "ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะเอาจี้ห้อยไปทำไม แต่ว่าตอนนี้เราต้องดูแลเธอก่อนนะ"ฉันพูด
เสร็จก็เดินไปเกรย์ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ฉันกับบลูช่วยกันจัดของที่กระจัดกระให้เป็นเหมือนเดิม 
              ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง...
              "แฮ่กๆ!..."เสียงเหนื่อยหล้าดังมาจากที่ประตูทางเข้าซึ่งก็คือไวท์นั่นเอง
              "ไปไหนมาหล่ะเนี่ย!?"บลูถามไวท์ก่อนเป็นคนแรก
              "ก็ฉันไปแจ้งตำรวจมาหน่ะสิ ฉันโทรไปตำรวจก็ไม่รับสายฉันก็เลยต้องวิ่งไปแจ้งหน่ะสิ 
แต่ว่าไอ้ตำรวจงี่เง่านั่นมันบอกว่าเหตุเยอะมากจนทำอะไรไม่ถูกเลย ฉันก็เลยต้องเสียเวลาวิ่งกลับมา
บ้านนี่แหละ"ไวท์เล่าเรื่องให้ฉันฟังคร่าวๆแล้วจากนั้นเธอก็เดินมานั่งลงข้างๆฉันด้วยความเหนื่อยหล้า
              "นี่เธอบุกสำนักงานตำรวจเลยรึ!?"บลูพูดด้วยความตกใจ
              "ก็ให้ฉันทำไงได้หล่ะ ถ้าฉันไม่แจ้งเดี๋ยวก็มีคนมาขโมยของไปอีกเรื่อยๆแน่"ไวท์พูด
พลางมองหน้าพวกเรา
              "ฉันเป็นห่วงคุณเกรย์จังเลย หวังว่าเธอคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ"ฉันบ่นให้พวกเธอฟัง
พลางมองคุณเกรย์ด้วยสีหน้าที่หนักใจสุดๆ
              "ฉันก็ว่าอย่างนั้น"บลูพูดด้วยความหนักใจเหมือนกัน
              ตอนพลบค่ำต่อมา...
              แอ้ด!...
              ฉันค่อยๆเปิดประตูเพื่อไปดูว่าคุณเกรย์ตื่นรึยัง
              "คร่อกก...ฟี้!"เสียงไวท์กรนออกมาเพราะว่าเธอคงเหนื่อยกับการวิ่ง 
              "หลับสบายดีนะ..."ฉัยบ่นพึมพำอยู่คนเดียว แล้วฉันก็เดินไปนั่งลงบนเตียงใกล้ๆไวท์
เธอนั่งหลับคาเตียงอยู่หลายชั่วโมงพร้อมกับคุณเกรย์
              "งึมๆ..."เสียงเกรย์กำลังตื่นขึ้นมาทำให้ฉันต้องหันหน้าไปหาคุณเกรย์ทันที
              "เอ๊ะ! คุณเกรย์!"ฉันตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
              "เฮ้ย! ใครวะ!?"เสียงไวท์ตะโกนขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงฉัน
              "ไวท์! คุณเกรย์ตื่นแล้ว!"ฉันพูดปลุกไวท์ให้เธอหายง่วงพลางเขย่าตัวเธอแรงๆ
              "..."คุณเกรย์จ้องหน้าฉันกับไวท์ด้วยความตกใจ
              "เกรย์! เธอตื่นแล้ว!"ไวท์พูดเสร็จก็กระโดดกอดคุณเกรย์อยางดีใจ
              "ดะ...เดี๋ยวสิ! พวกเธอเป็นใครกันหน่ะ!?"
              "..."
              "..."
              ทุกคนเงียบกันหมดเมื่อเห็นคุณเกรย์พูดอะไรแปลกๆออกไป ทำให้ไวท์ตัวค้างที่อยู่ใน
อ้อมกอดอยู่เลย
              "เธอพูดว่าอะไรนะ?"ไวท์ถามคุณเกรย์อีกครั้ง
              "ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!"คุณเกรย์ตะโกนออกมาด้วยความโมโหทำให้ไวท์ต้อง
ดันตัวเองออกมาทันที
              "เธอ...ความจำเสื่อมงั้นหรอ..."ฉันบ่นพึมพำพลางมองหน้าคุณเกรย์อย่างไมคลาด
สายตา
              "พวกเธอเป็นใคร!? แล้วที่นี่ที่ไหน!? บอกฉันมาสิ!"คุณเกรย์ถามฉันด้วยความ
กระวนกระวาย ทำให้พวกเราแทบจะไม่เชื่อในสายตาตัวเอง
              คุณเกรย์...
              ความจำเสื่อม...
              ...
              (ขอโทษที่แต่งน้อยมากกกกกกก!! พอดีว่าเราง่วงมากเลยหล่ะT^T อย่าว่ากันเลยน้าาา!)