The magic magic
เขียนโดย 
aumnoi
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
34) วันที่สบสุข...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะบลู อย่าไปเคลียดเลยนะ ถ้าเขากลับมาฉันจะเป็นคนจัดเอง"ฉัน
พูดให้บลูฟัง ยิ่งทำให้เธอเป็นห่วงฉันมากขึ้น
"ไม่ได้นะคะ! ถ้าคุณคาเคลียทำอย่างนั้นก็จะได้รับบาดเจ็บนะคะ!?"บลูพูดห้ามฉันพลาง
ทำสีหน้าที่กังวลสุดๆ
"อย่าห่วงฉันไปเลยนะ ฉันดูแลตัวเองได้"ฉันพูดปลอบใจบลูพลางยิ้มบางให้เธอ
"เฮ้อ!...งั้นก็แล้วแต่คุณนะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันกับไวท์จะช่วยปกป้องคุณเองค่ะ!"บลูพูด
ด้วยความมั่นใจพลางชูสองนิ้ว
"..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มให้เธอย่างภาคภูมิใจ
"คุยอะไรกันหรอ?"เสียงไวท์เอ่ยขึ้นมาจากทางด้านหลังของบลูทำให้เธอตกใจแล้วก็หัน
ไปมองข้างหลังทันที
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ พวกเราก็แค่สงสัยว่าทำไมหัวน้ำเงินต้องการอะไรกันแน่หน่ะ"
บลูพูดอ้างไปอย่างนั้นพลางทำสีหน้ากลบเกลื่อนสิ่งที่เราพูดกันเมื่อกี้นี้
"ฉันขอคุยด้วยคนนะ จะได้รึเปล่าหล่ะ?"ไวท์ถามบลูพลางนั่งลงข้างๆบลู
"ดะ...ได้สิ!"บลูพูดอย่างไม่มั่นใจแล้วก็หันมามองหน้าฉันพลางเหงื่อตกเล็กน้อย
:::คุณคาเคลียคะ:::
:::เอ๋? นั่นเสียงใครหน่ะ?:::ฉันถามเธอ
:::ฉันเองค่ะ บลู:::บลูพูดด้วยน้ำเสียงที่กังวลเล็กน้อย
:::มีอะไรหรอ?:::ฉันถามเธอ
:::ถ้าฉันบอกไวท์ไปว่าคุณเกรย์เป็นแม่ของคนผมน้ำเงิน ฉันว่ายัยไวท์สร้างเรื่องแน่ๆเลย
ค่ะ:::บลูอธิบายให้ฉันฟัง
:::บอกเธอไปเถอะนะ จะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจอีก:::ฉันพูด
"เฮ้! นั่งเงียบกันทำไมหรอ?"เสียงไวท์เตือนสติฉันให้หลุดออกมาจากที่ฉันกับบลูพูดกัน
"ก็ ปะ...เปล่าหรอกจ้ะ! ฉันก็แค่..."บลูพูดติดขัด ฉันจ้องหน้าบลูไปว่า'บอกไปเถอะ'
"?"
"......ฉันบอกไม่ได้หรอกค่ะ!"เธอพูดดเสร็จก็เดินหนีออกจากบ้านไป
"บลูเป็นอะไรของเค้ากันนะ.."ไวท์บ่นพลางมองหน้าฉันอย่างงุนงง
"..."ฉันเงียบอย่างเดียวได้แต่มองหน้าไวท์อย่างเงียบเชียบ
ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกจากนอกบ้านไปหาบลูที่กำลังยืนนิ่งอยู่ตรงสวนหย่อมดอก
กุหลาบอยู่ ฉันจึงเดินไปหาบลูด้วยความเป็นห่วง
"คุณคาเคลีย ฉันบอกไม่ได้หรอกค่ะ"บลูเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับมองท้องฟ้าสีที่สดใส
"..."ฉันไม่พูดอะไรก็เอยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าเหมือนกัน
"ฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกไป อาจจะทำให้เกิดเรื่องใหญ่แล้วก็จะทำให้คุณคาเคลียต้องมา
เครียดกับเรื่องนี้หน่ะค่ะ ฉันขอโทษที่บอกไม่ได้"เธอพูดด้วยความผิดหวังเป็นอย่างมาก
"..."
"..."
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันเชื่อว่าคุณไวท์คงจะไม่โกรธหรอกนะ ถ้าไวท์โกรธจริงเธอก็ต้อง
โมโหตั้งแต่เจอเขาแล้วหล่ะ"ฉันอธิบายให้บลูฟังพลางมองหน้าบลู
"เฮ้อ...จะให้ทำยังไงได้หล่ะคะ ความกล้าฉันก็ไม่ค่อยมีแถมยังเป็นพวกปอดแหกอีกอ่ะ
ค่ะ ความมั่นใจฉันแทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้"เธอบ่นพึมพำให้ฉันฟัง
"อย่าไปคิดอย่างนั้นสิ ทุกคนล้วนมีความกล้ากันทั้งหมดนั่นแหละ อยู่ที่ว่าเราจะกล้าพอ
มั้ยที่จะทำอะไรลงไป กล้าที่จะเสี่ยง กล้าที่จะทำ เพราะฉะนั้นก็อย่าไปคิดอย่างนั้นเลยจะดีกว่านะ"
ฉันพูดให้บลูฟังทำให้เธอสบายใจขึ้นมาหน่อยเดียว
"นั่นสินะ...ถ้าไม่มีคุณคาเคลีย ฉันคงจะเป็นพวกขี้กลัวไปหมดซะทุกอย่างแล้วหล่ะค่ะ"
บลูพูดพลางยิ้มบางให้ฉันอย่างเต็มใจ
"..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มให้กับท้องฟ้าที่สดใส
"ลมเย็นดีจังเลยนะคะ?"บลูเอ่ยขึ้นพลางมองหน้าฉันแล้วก็ส่งยิ้มให้
"คงเป็นวันที่ดีมากเลยหล่ะ"ฉันพูดพลางเอยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าอีกครั้ง
"คุณคาเคลีย! ยัยบลู! พวกเธอยู่ไหนหน่ะ!?"เสียงไวท์ตะโกนขึ้นมาจากส่วนหย่อมดอก
ลินลี่ที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามซึ่งไกลมาก
"ไวท์เรียกพวกเราแล้วหล่ะ ไปกันเถอะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินนำหน้าบลูไปแค่ก้าวเดียว
ฉันเดินไปหาไวท์พร้อมกับบลู ไวท์กระวนกระวายหาฉันรอบๆสวนจนทำให้เธอต้องตา
ลายทันที
"ฉันอยู่นี่ ยัยไวท์!"บลูเอ่ยขึ้นมาทำให้ไวท์หันหลังขวับทันที
"มีอะไรหรอ?"ฉันถามไวท์ก่อนใคร
"ก็คุณเกรย์หล่ะ กำลังจะเดินไปหาคุณแต่ว่าเธอล้มหมดสติไปหน่ะสิ!"ไวท์พูดให้ฟัง
ทำให้ฉันกับบลูตกใจมาก บลูวิ่งกลับเข้าบ้านไปก่อนส่วนฉันรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุด แล้วฉันก็เข้ามา
ถึงในบ้านก็เห็นคุณเกรย์นอนล้มฟุบอยู่ที่พื้น บลูวิ่งเข้าไปเขย่าตัวคุณเกรย์แรงๆ
"คุณเกรย์ อย่าเป็นอะไรนะคะ!?"บลูพูดด้วยความเป็นห่วงสุดๆพลางเขย่าตัวเธอแรง
"เธอก็แค่สลบไปเท่านั้นเองแหละ"ฉันพูดพลางมองคุณเกรย์ที่นอนอยู่บนพื้น
"จะ..จริงหรอคะ!?"บลูถามอีกครั้ง
"เธอคงจะเพลียกับการเดินตากแดดหน่ะสิ เธอคงจะลืมพกร่มออกจากบ้านบ่อยๆแน่เลย"
ฉันอธิบายให้บลูฟังทำให้เธอหมดหายห่วง
"เฮ้อ!...จริงๆเลยนะคะ คุณเกรย์"ไวท์บ่นพึมพำข้างๆฉันพลางส่ายหัวเล็กน้อย
*คุณเกรย์ก็คือแม่บ้านคนชรา*
"ฉันว่าเรารีบอุ้มเธอไปที่ห้องจะดีกว่านะคะ"บลูพูดเสร็จก็พยุงตัวคุณเกรย์แล้วไวท์ก็เดิน
ไปพยุงตัวเธออีกข้างหนึ่ง
"เดี๋ยวฉันจะเปิดประตูให้นะ"ฉันพูดเสร็จก็ตรงดิ่งที่ห้องของคุณเกรย์ที่อยู่ที่ห้องกับไวท์
และบลู ฉันเดินขึ้นบันไดไปเปิดประตูให้พวกเธอ
แอ้ด...
ฉันเปิดประตูทันทีก็พบว่า...
ทุกอย่างที่อยู่ในห้องคุณเกรย์กระจัดกระจายเต็มไปหมด!
"นี่มันอะไรกันเนี่ยย!"ไวท์ตะโกนพลางมองไปรอบๆห้องอย่างตกใจ
"ทำไมห้องมันถึงได้กระจัดกระจายอย่างนี้หล่ะ!?"บลูเอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆห้อง
เหมือนกัน
"หน้าต่างก็เปิดอีกด้วย งั้นก็แสดงว่า..."ฉันพูดลากเสียงยาวพร้อมกับมองไปที่หน้าต่าง
บานใหญ้ที่อยู่ข้างๆเตียง
"โจร!"ไวท์เอ่ยขึ้นพลางมองหน้าฉันด้วยความตกใจ
โจรอย่างนั้นหรอ...
แล้วโจรมาเอาอะไรไปนะ...
...
(ขอโทษที่ห่างหายไปนานมากเลยนะคะT^T พอดีว่าเรามัวแต่อัดเกมWadanohara
อยู่หน่ะค่ะ - - http://www.youtube.com/watch?v=ZvJOBgbRES8&index=2&list=PLru70AJg56QK78KL49XfzPDm1O5pAwfYA
ก็ฝาก Sub กันด้วยนะ^^)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
