The magic magic

              ฉันเดินเร่งฝีเท้าไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันไม่อยากจะพบหน้าใครอีกต่อไปแล้ว

นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันไม่อยากจะมีเพื่อนเป็น'ผู้ชาย'

              "เดี๋ยวสิ!คุณจะเดินไปไหน!?"เขาตะโกนมาทางด้านหลังฉัน แต่ฉันไม่สนใจคำพูดของ

คาเซีย

              "เดี๋ยวสิ!อย่าพึ่งหนีผมไปนะ!"แล้วเขาก็จับข้อมือของฉัน 

              "..."ฉันเงียบและทำสีหน้าโกรธใส่เขาเล็กน้อย

              "ผมขอร้อง อย่าพึ่งหนีผมไป"สีหน้าเขาดูอ่อนแอขึ้นมาทันที

              ฉันรับความรู้สึกนี้ได้ทันทีเลยว่า

              คาเซียโดนอกหัก

              แต่จู่ๆที่มือของคาเซียมีน้ำขึ้นมาที่แขนฉัน แล้วก็หยุดอยู่ตรงที่ไหล่ แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บ

อะไร ฉันเลยถามเขาขณะกำลังเสียใจ

              "นายเป็นธาตุน้ำใช่มั้ย?"ฉันถามเขาขณะที่กำลังมองมาที่ฉัน

              "ใช่ ผมมีพลังวิเศษ"เขาตอบ

              ฉันถกแขนเสื้อข้างขวา มีรอยสักเป็นรูปสัญลักษณ์ที่ฉันคุ้นมาก่อน แต่ไม่แน่ใจว่ามีคือ

อะไร

              "สัญลักษณ์นี่คืออะไร?"ฉันถามเสียงแข็ง

              "มันคือสัญลักษณ์ของผู้มีปัญญา"เขาพูดพร้อมกับมองมาที่ฉัน แววตาของเขาดูเศร้า

มาก

              "แล้วมันคืออะไร?"ฉันถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

              "ก็คือ คุณหน่ะมีปัญญาในการแก้ปัญหาไงหล่ะ และผมก็รู้ว่าคุณก็มีพลังวิเศษอยู่"

              "..."ฉันเวียบไปเพราะว่าเขารู้ความลับของฉันไปแล้ว

              ผู้มีปัญญา...

              หมายความว่าไง...

              แล้วคาเซียก็ปล่อยมือฉันออกแล้วจากนั้นก็หยิบร่มคันเดิมขึ้นมากางให้ฉัน ฉันมองไปที่

เขา หน้าของเขาดูจริงจังมาก

              "อกหัก"ฉันพูด

              "ฮะ?"เขาพูดเพราะยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่ฉันพูด

              "นายอกหักอยู่"ฉันพูดขึ้นมาทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไป

              "ใช่ ผมโดนมาเเล้วรอบหนึ่ง"เขาพูดด้วยเสียงที่อารมณ์เศร้า

              ฉันหยิบร่มในมือของเขามาโดยไม่ได้อนุญาตอะไรทั้งสิ้น ฉันเดินไปเรื่อยๆแล้วคาเซียก็

เดินตามฉันมาติดๆ

              "ฉันไม่อยากฟังประวัติของนายหรอกนะ นี่มันก็จะสองทุ่มแล้ว ถ้าฉันไม่รีบไปน้องฉัน

ต้องงอแงแน่"ฉันบอกกับเขาที่กำลังเดินตามมาติดๆ

              "งั้นผมอยู่กับคุณนะ แค่วันเดียว"เขาพูด

              "...."ฉันเงียบไปเพื่อให้เขารู้ว่า 'ก็แล้วแต่'

              ณ บ้านมิเรีย

              ฉันเปิดกรงเหล็กที่อยู่หน้าบ้านของฉัน มันขึ้นสนิมเต็มไปหมดเพราะว่าฝนที่ตกลงมา

และกลิ่นสนิมที่ติดอยู่ในมือของฉัน ฉันเดินเข้าไปมีแต่ดอกไม้ที่วางเรียงรายอยู่รอบๆตัวฉัน พอฉัน

มาถึงประตูทางเข้าภายในบ้านฉัน ฉันเปิดประตูเข้าไปก่อนคนแรกแล้วคาเซียก็เดินมาทีหลัง

              "พี่คะ! กลับมาแล้วหรอคะ!"เสียงน้องสาวสุดที่รักของฉันโผเข้ามากอดฉัน

              "แล้วนี่มิเซียอยู่บ้านคนเดียวหรอคะ?"ฉันถามเขาแล้วก็มองไปรอบๆ

              "ใช่ค่ะ! หนูอยู่กับเจ้าแมวตัวนั้นหน่ะ หนูเห็นมันน่ารักดีก็เลยเอามันมาเลี้ยง"มิเซียชี้ไปที่

เจ้าแมวตัวอ้วนกลมบ้องสีขาวที่กำลังหลับอยู่

              "หรอคะ? งั้นพี่ขอขึ้นไปที่ห้องก่อนนะ"ฉันพูดเสร็จฉันลุกขึ้นไปจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่

 มิเซียกับรั้งแขนฉันไว้ก่อน

              "พี่คะ?นี่ใครหรอคะ?"มิเซียชี้ไปที่หน้าของคาเซีย

              "นี่คือพี่คาเซีย ไปทักเขาหน่อยสิ"ฉันพูดเสร็จมิเซียก็เดินไปโบกมือให้คาเซีย เขาพลาง

โบกมือให้เล็กน้องก่อนที่เขาจะนั่งยองแล้วพูดกับมิเซีย

              "ชื่ออะไรหรอครับ?"เขาถามมิเซีย

              "ชื่อมิเซียค่ะ"เธอพูดแล้วก็มองมาที่ฉัน

              "พี่คะ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปบนห้องก่อนก็ได้นะ หนูอยากลองคุยกับพี่คาเซียหน่ะ ได้รึเปล่า

คะ?"มิเซียถาม

              "ได้สิ คาเซียฝากดูน้องฉันด้วยนะ"ฉันพูดกับมิเซียเสร้จแล้วก็มองไปที่คาเซีย

              "อื้ม ได้"เขาตอบตกลงแล้วก็คุยกับมิเซีย

              ฉันเดินขึ้นบันไดไปชั้นที่สอง บ้านฉันมีทั้งหมดสามชั้น ฉันเดินไปเปิดประตูที่อยู่ทางซ้าย

ที่ติดกับกับบันได ฉันเดินเข้าไปที่ห้องของฉัน แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนชุดที่เปียกกลายเป็นชุดธรรมดา

เหมือนกับชุดคนฝรั่งเศษ

              ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินลงไปหามิเซียกับคาเซีย ที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟาที่ใกล้ๆ

เตาผิงที่กำลังติดไฟ

              "พี่คะ หนูอยากให้พี่คาเซียอยู่ที่บ้านเรา ได้มั้ยคะ?"เขาถามฉันที่กำลังจลงมาจากบันได

              "ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่คาเซียเขาก็ต้องกลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเขาสิ"ฉันพูดปฏิเสธมิเซีย

              "พี่มิเรียใจร้าย"ไม่ทันไรฉันก็โดนน้องสาวโกรธฉันซะแล้ว

              "เอาน่า น้องของเธอแค่ติดใจฉันก็เท่านั้นเอง"คาเซียพูดแล้วก็มองมาที่ฉัน

              "ก็ได้ๆ แต่อยู่ได้แค่สองวันนะ"ฉันพูดตกลงกับมิเซีย ทำให้เขาหน้าตาดีใจมากๆ

              "เย้!ๆ พี่คาเซียมาอยู่ที่นี่แล้ว"น้องสาวฉันดีใจมากๆที่คาเซียได้อยู่ที่นี่

              ช่วยไม่ได้...

              น้องสาวก็ขอมาเองนี่นา...

        (น้องมิเซีย)