The magic magic
เขียนโดย 
aumnoi
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ผู้มีปัญญา..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินเร่งฝีเท้าไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันไม่อยากจะพบหน้าใครอีกต่อไปแล้ว
นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันไม่อยากจะมีเพื่อนเป็น'ผู้ชาย'
"เดี๋ยวสิ!คุณจะเดินไปไหน!?"เขาตะโกนมาทางด้านหลังฉัน แต่ฉันไม่สนใจคำพูดของ
คาเซีย
"เดี๋ยวสิ!อย่าพึ่งหนีผมไปนะ!"แล้วเขาก็จับข้อมือของฉัน
"..."ฉันเงียบและทำสีหน้าโกรธใส่เขาเล็กน้อย
"ผมขอร้อง อย่าพึ่งหนีผมไป"สีหน้าเขาดูอ่อนแอขึ้นมาทันที
ฉันรับความรู้สึกนี้ได้ทันทีเลยว่า
คาเซียโดนอกหัก
แต่จู่ๆที่มือของคาเซียมีน้ำขึ้นมาที่แขนฉัน แล้วก็หยุดอยู่ตรงที่ไหล่ แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บ
อะไร ฉันเลยถามเขาขณะกำลังเสียใจ
"นายเป็นธาตุน้ำใช่มั้ย?"ฉันถามเขาขณะที่กำลังมองมาที่ฉัน
"ใช่ ผมมีพลังวิเศษ"เขาตอบ
ฉันถกแขนเสื้อข้างขวา มีรอยสักเป็นรูปสัญลักษณ์ที่ฉันคุ้นมาก่อน แต่ไม่แน่ใจว่ามีคือ
อะไร
"สัญลักษณ์นี่คืออะไร?"ฉันถามเสียงแข็ง
"มันคือสัญลักษณ์ของผู้มีปัญญา"เขาพูดพร้อมกับมองมาที่ฉัน แววตาของเขาดูเศร้า
มาก
"แล้วมันคืออะไร?"ฉันถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"ก็คือ คุณหน่ะมีปัญญาในการแก้ปัญหาไงหล่ะ และผมก็รู้ว่าคุณก็มีพลังวิเศษอยู่"
"..."ฉันเวียบไปเพราะว่าเขารู้ความลับของฉันไปแล้ว
ผู้มีปัญญา...
หมายความว่าไง...
แล้วคาเซียก็ปล่อยมือฉันออกแล้วจากนั้นก็หยิบร่มคันเดิมขึ้นมากางให้ฉัน ฉันมองไปที่
เขา หน้าของเขาดูจริงจังมาก
"อกหัก"ฉันพูด
"ฮะ?"เขาพูดเพราะยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่ฉันพูด
"นายอกหักอยู่"ฉันพูดขึ้นมาทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไป
"ใช่ ผมโดนมาเเล้วรอบหนึ่ง"เขาพูดด้วยเสียงที่อารมณ์เศร้า
ฉันหยิบร่มในมือของเขามาโดยไม่ได้อนุญาตอะไรทั้งสิ้น ฉันเดินไปเรื่อยๆแล้วคาเซียก็
เดินตามฉันมาติดๆ
"ฉันไม่อยากฟังประวัติของนายหรอกนะ นี่มันก็จะสองทุ่มแล้ว ถ้าฉันไม่รีบไปน้องฉัน
ต้องงอแงแน่"ฉันบอกกับเขาที่กำลังเดินตามมาติดๆ
"งั้นผมอยู่กับคุณนะ แค่วันเดียว"เขาพูด
"...."ฉันเงียบไปเพื่อให้เขารู้ว่า 'ก็แล้วแต่'
ณ บ้านมิเรีย
ฉันเปิดกรงเหล็กที่อยู่หน้าบ้านของฉัน มันขึ้นสนิมเต็มไปหมดเพราะว่าฝนที่ตกลงมา
และกลิ่นสนิมที่ติดอยู่ในมือของฉัน ฉันเดินเข้าไปมีแต่ดอกไม้ที่วางเรียงรายอยู่รอบๆตัวฉัน พอฉัน
มาถึงประตูทางเข้าภายในบ้านฉัน ฉันเปิดประตูเข้าไปก่อนคนแรกแล้วคาเซียก็เดินมาทีหลัง
"พี่คะ! กลับมาแล้วหรอคะ!"เสียงน้องสาวสุดที่รักของฉันโผเข้ามากอดฉัน
"แล้วนี่มิเซียอยู่บ้านคนเดียวหรอคะ?"ฉันถามเขาแล้วก็มองไปรอบๆ
"ใช่ค่ะ! หนูอยู่กับเจ้าแมวตัวนั้นหน่ะ หนูเห็นมันน่ารักดีก็เลยเอามันมาเลี้ยง"มิเซียชี้ไปที่
เจ้าแมวตัวอ้วนกลมบ้องสีขาวที่กำลังหลับอยู่
"หรอคะ? งั้นพี่ขอขึ้นไปที่ห้องก่อนนะ"ฉันพูดเสร็จฉันลุกขึ้นไปจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่
มิเซียกับรั้งแขนฉันไว้ก่อน
"พี่คะ?นี่ใครหรอคะ?"มิเซียชี้ไปที่หน้าของคาเซีย
"นี่คือพี่คาเซีย ไปทักเขาหน่อยสิ"ฉันพูดเสร็จมิเซียก็เดินไปโบกมือให้คาเซีย เขาพลาง
โบกมือให้เล็กน้องก่อนที่เขาจะนั่งยองแล้วพูดกับมิเซีย
"ชื่ออะไรหรอครับ?"เขาถามมิเซีย
"ชื่อมิเซียค่ะ"เธอพูดแล้วก็มองมาที่ฉัน
"พี่คะ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปบนห้องก่อนก็ได้นะ หนูอยากลองคุยกับพี่คาเซียหน่ะ ได้รึเปล่า
คะ?"มิเซียถาม
"ได้สิ คาเซียฝากดูน้องฉันด้วยนะ"ฉันพูดกับมิเซียเสร้จแล้วก็มองไปที่คาเซีย
"อื้ม ได้"เขาตอบตกลงแล้วก็คุยกับมิเซีย
ฉันเดินขึ้นบันไดไปชั้นที่สอง บ้านฉันมีทั้งหมดสามชั้น ฉันเดินไปเปิดประตูที่อยู่ทางซ้าย
ที่ติดกับกับบันได ฉันเดินเข้าไปที่ห้องของฉัน แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนชุดที่เปียกกลายเป็นชุดธรรมดา
เหมือนกับชุดคนฝรั่งเศษ
ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินลงไปหามิเซียกับคาเซีย ที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟาที่ใกล้ๆ
เตาผิงที่กำลังติดไฟ
"พี่คะ หนูอยากให้พี่คาเซียอยู่ที่บ้านเรา ได้มั้ยคะ?"เขาถามฉันที่กำลังจลงมาจากบันได
"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่คาเซียเขาก็ต้องกลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเขาสิ"ฉันพูดปฏิเสธมิเซีย
"พี่มิเรียใจร้าย"ไม่ทันไรฉันก็โดนน้องสาวโกรธฉันซะแล้ว
"เอาน่า น้องของเธอแค่ติดใจฉันก็เท่านั้นเอง"คาเซียพูดแล้วก็มองมาที่ฉัน
"ก็ได้ๆ แต่อยู่ได้แค่สองวันนะ"ฉันพูดตกลงกับมิเซีย ทำให้เขาหน้าตาดีใจมากๆ
"เย้!ๆ พี่คาเซียมาอยู่ที่นี่แล้ว"น้องสาวฉันดีใจมากๆที่คาเซียได้อยู่ที่นี่
ช่วยไม่ได้...
น้องสาวก็ขอมาเองนี่นา...
(น้องมิเซีย)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
