The magic magic

7.9

เขียนโดย aumnoi

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.

  36 ตอน
  29 วิจารณ์
  40.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) การฝึกซ้อม..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              "พี่มิเรียกับพี่คาเซียเหมือนกับเจ้าหญิงกับเจ้าชายเลยนะคะ"มิเซียพูดขึ้นเมื่อฉันนั่งลง

ข้างๆคาเซีย

              "ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะ"ฉันลูบหัวมิเซียเบาๆ

              "อ้อ!พี่คะหนูได้ยินว่าจะมีงานเต้นรำที่พระราชวังเวซายด์ด้วยค่ะ"มิเซียบอกฉันกับคาเซีย

              "แล้วหนูอยากจะให้พี่ไปหรอจ้ะ?"ฉันถามมิเรียที่กำลังมองมาที่ฉัน

              "ใช่ค่ะ หนูอยากให้พี่เต้นรำกับพี่คาเซียค่ะ"มิเรียพูดอย่างเต็มใจ

              "แต่-"ฉันยังพูดไม่ทันจบคาเซียถามแทรกซะก่อน

              "แล้วงานเต้นรำจัดกันตอนไหนหรอ?"คาเซียถามมิเซีย

              "อีกสองวันข้างหน้าค่ะ"เธอตอบแบบเต็มใจ

              จะทำยังไงดีหล่ะ...

              เต้นรำไม่เป็นซะด้วย...

              ถ้าขืนปฏิเสธมิเซียไป ต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ...

              "ถ้ามิเซียพูดขนาดนี้ งั้นพี่ก็จะไปเต้นรำนะจ้ะ"ฉันตอบแบบเต็มใจ แต่ที่จริงแล้วไม่อยาก

จะไปเต้นรำเลย  

              "ค่ะ!"น้องสาวฉันวิ่งเข้ามากอดฉันแน่น ฉันหันหน้าไปหาคาเซียเขายิ้มให้ฉันเล็กน้อย

หน้าของมิเซียเปี่ยมไปด้วยความสุข

              แล้วมิเซียก็คลายอ้อมกอด แล้วจากนั้นเธอก็ไปเล่นกับเจ้าแมวตัวสีขาวอ้วนที่ประตู

ทางออก ฉันหันไปทักคาเซียที่กำลังมองไปที่เตาผิง

              "แล้วนายเอ่อ...เต้นรำเป็นมั้ย?"ฉันถามเพื่อความแน่ใจ

              "ฉันหน่ะเต้นเป็น แล้วเธอหล่ะเต้นเป็นรึเปล่า?"เขาถามฉัน

              "เอ่อ...มะ...ไม่เป็นหรอก"ฉันพูดด้วยความเขินอาย

              "งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวฉันสอนเต้นให้ จะเอารึเปล่า?"เขาถามฉันอีกรอบ

              "..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้า

              ฉันลุกจากโซฟาแล้วจากนั้นก็เดินไปหยิบถังน้ำที่มีขันอยู่ในถังเทลงบนเตาผิงเพื่อให้ไฟ

ดับแล้วจากนั้นฉันก็จูงมือมิเซียขึ้นห้องของฉัน แล้วฉันก็หันไปถามกับคาเซียว่า

              "งั้นนายก็มานอนที่ห้องฉันมั้ย?"ฉันถามที่กำลังจะลุกขึ้นจากโซฟา

              "ก็แล้วแต่คุณ"เขาพูดเสร็จก็เดินขึ้นบันไดพร้อมกับฉัน

              ฉันเดินขึ้นห้องฉันแล้วจากนั้นมิเซียก็กระโดดลงบนเตียงอย่างสบายใจ ส่วนฉันก็นอน

ข้างซ้ายมิเซียส่วนคาเซียนอนทางด้านขวามือของมิเซีย ฉันหลับตาลงเบาๆแล้วจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึก

อะไรเลย

              เช้ารุ่งขึ้น...

              "พี่มิเรียคะ! ตื่นเร็วๆสิคะพี่!"เสียงของมิเซียดังข้างๆหูฉัน

              "มิเรีย ตื่นเร็วเข้า!"เสียงของคาเซียดังขึ้นอีกเช่นกัน

              ฉันลืมตาสลึมสลือ ก็พบว่าทั้งสองคนอยู่ตรงหน้าฉัน มิเซียกับคาเซียคงให้ฉันฝึกซ้อม

เต้นรำแน่ๆเลย

              "ทำไมพวกเธอปลุกฉันตั้งแต่เช้าเลยอ่ะ"ฉันพูดด้วยความที่ง่วงนอนจัด

              "ก็วันนี้เป็นวันที่พี่จะต้องฝึกเต้นรำไงคะ"เสียงมิเซียพูดกับฉัน แต่สิ่งที่ฉันเห็นมันพร่ามัว

ไปหมด

              "แล้วทำไมพวกเธอถึงได้ตื่นเต้นกันจัง"

              "ก็หนูอยากให้พี่เต้นรำกับพี่คาเซียนี่นา"เสียงมิเซียตื่นเต้นมาก

              "พี่รู้ๆแต่ว่าใจเย็นก่อนจะได้มั้ย พี่พึ่งตื่นนะ"ฉันพูดเสร็จก็ลงจากเตียงไปที่ห้องน้ำเพื่อ

ล้างหน้าล้างตาให้หายจากการง่วงนอนซะก่อน

              ฉันเดินลงบันไดมาข้างล่าง คาเซียกับมิเซียรอฉันอยู่ทางด้างล่างข้องรับแขกของฉัน

              "แล้วเราจะไปซ้อมกันตรงไหน?"คาเซียถามมิเซียที่กำลังรอฉันอยู่

              "ตามมาค่ะ"แล้วมิเซียก็เดินนำไปที่ห้องโถงใหญ่ที่ไม่มีอะไรตั้งอยู่ในห้องนี้ มีแต่เครื่อง

เล่นเพลงเครื่องเก่าที่ตั้งอยู่ตรงหัวมุกด้านซ้ายสุด

              "เดี๋ยวหนูจะเป็นคนดูการเต้นรำเองค่ะ"มิเซียนั่งลงกับพื้นกระเบื้องเพื่อรอฉันกับคาเซีย

เต้นรำ

              "อืม...ได้สิ"คาเซียบอก

              หลังจากนั้นเพลงก็เริ่มเล่นไปตามจังหวะ แล้วจากนั้นคาเซียก็ใช้มือข้างหนึ่งวางบนไหล่

แล้วอีกข้างหนึ่งจับตรงเอวฉัน

              "เธอก็ต้องใช้มือข้างใดข้างหนึ่งจับไหล่ฉันแล้วก็จับเอวฉัน"หลังจากที่เขาพูดเสร็จฉันก็

ทำตามที่เขาบอก

              "โอเค เยี่ยม! แล้วทีนี้เธอจะต้องก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วจากนั้นเธอก็ก้าวเท้ามา

สองก้าว"เขาพูดเสร็จฉันก็ทำตามที่เขาสั่ง

              "เก่งมากๆเลยค่ะ พี่มิเรีย"เสียงของมิเซียพูดให้กำลังใจฉัน

              "...."ฉันยิ้มให้กับมิเซียแล้วจากนั้นฉันก็ฝึกเต้นต่อไปเรื่อยๆ

              "ฉันคิดว่าเธอต้องสวยที่สุดในงานเต้นรำนี้แน่ๆ"คาเซียบอกฉันไปเต้นรำไป

              "ไม่หรอก ฉันว่ามีอื่นที่ดูดีกว่าฉันเยอะ"ฉันพูดแก้ความเขินอาย

              "แล้วทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น"เขาถามฉัน

              "ก็ฉันจะคิดอย่างนั้น"ฉันตอบกลับ

              ตุ้บ!

              "โอะโอว.."เสียงน้องสาวฉันบ่นพึมพำ

              ฉันนอนล้มทับคาเซียอยู่ มือของเขาจับเอวฉันไว้ แล้วฉันก็เอ่ยขึ้นมา

              "ขะ...ขอโทษ!"ฉันพูดด้วยความที่ตกใจ

              "ทำไมเธอจะต้องขอโทษฉันด้วยหล่ะ ฉันเป็นคนที่จงใจทำเองต่างหากหล่ะ"เขายิ้ม

แบบมีเล่ห์นัยน์

              "ปล่อยนะ!"ฉันพูดด้วยความกลัว

              "ฉันไม่ปล่อย"แล้วจากนั้นสิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิด

              "แต่-อุ้บ!"ฉันโดนคาเซียจูบเข้าให้ซะแล้ว...

              ลมหายใจที่แผ่วเบาของเขาทำให้หัวใจฉันเต้นแรงมากๆขึ้นทุกที จนทำให้ฉันรู้สึก

ว่า'ชอบ'เขามากขึ้นทุกที...

              งั้นฉันก็ถือว่า...

              นี่คือจูบอรุณสวัสดิ์ตอนเช้าก็แล้วกัน...

 

   

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา