The magic magic

               ตอนนี้ฝนยังไม่หยุดตกเลยซักที ฉันยืนรอที่ร้านกาแฟชื่อดังกับคาเซีย เขามองตรงดิ่ง

เพื่อให้ฝนหยุดตก ส่วนฉันก็เหมือนกัน ตอนนี้ต่างคนต่างเงียบกันไป คนในร้านกาแฟเสียงดังมาจาก

ข้างในจนฉันได้ยิน ผู้คนต่างมาอยู่กันที่นี่หมด บางคนก็มายืนรอเหมือนกับฉัน

               "เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกซะที"ฉันบ่นพืมพำออกมาเบาๆเพื่อแก้เครียด

               "งั้นเราไปนั่งเล่นอยู่ในร้านกันก่อนจะดีมั้ย?"คาเซียถามฉัน

               "อืม"ฉันตอบเสียงแข็ง

               แล้วจากนั้นเราก็เดินไปที่ประตูร้าน คาเซียได้เปิดประตูให้ฉันเข้าไปก่อน ฉันเพิ่งมาที่นี่

เป็นครั้งแรก แต่ฉันได้ยินว่าที่มีสร้อยไข่มุกอยู่ที่นี่ด้วย ซึ่งมันมีมูลค่ามากล้นซึ่งเปี่ยมไปด้วย'โชค'

               "แล้วเธออยากจะดื่มอะไรรึเปล่า?"เขาถามฉันขณะที่กำลังมองไปรอบๆ

               "..."ฉันไม่ตอบคำถามของเขา แล้วฉันก็เดินไปที่มุมด้านหลังกำแพงฝั่งซ้ายลึกสุด มีที่

นั่งอยู่สองคนพอดี ฉันนั่งลงอย่างมีมารยาท ตามกิริยาของคนฝรั่งเศษอยู่แล้ว

               จากนั้นคาเซียก็ถือถ้วยกาแฟมาสองแก้ว ของคาเซียเป็นกาแฟเข้ม ส่วนของฉันเป็นไวท์

ม็อคค่า

               "ผมคิดว่าคุณอาจจะชอบกาแฟรสนี้ก็ได้"เขาพูดแล้วก็ดื่มกาแฟจิบเล็กน้อย

               "ใช่ มันเป็นกาแฟที่ฉันชอบมากที่สุด"ฉันตอบเสียงแข็ง แล้วจากนั้นก็ยกขึ้นมาดื่มจิบเล็ก

น้อย

               "ผมคิดว่าคุณจะไม่ชอบซะอีก"เขาพูดพลางยิ้มเล็กน้อย

               "ปากคุณเปื้อนหน่ะ"ฉันพูดเสร็จก็หยิบผ้าเช็ดหน้าของฉันขึ้นมาเช็ดรอยคราบปากของ

คาเซีย แล้วรู้สึกว่าเขาจะหน้าแดงรื่อมากๆ

               "เป็นอะไรไป?สงสัยคงไม่ค่อยชินหล่ะมั้ง"ฉันพูดลอยๆเพื่อให้เขาตั้งสติ

               "เอ่อ..."หน้าของคาเซียแดงมากๆ

               "ฉันทำแบบนี้กับน้องสาวฉันบ่อย หรือว่าแม่นายไม่เคยทำแบบนี้ตอนเด็ก?"ฉันถามเขา

และก็แอบแกล้งนิดๆ

               "เปล่าซะหน่อย! ก็แค่..."หน้าเขายิ่งแดงเข้าไปใหญ่

               "ก็แค่เขิน?"ฉันพูดดักรอ

               "ใช่...ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เหมือนคุณอย่างนี้เลย คุณทั้งดูเงียบขรึม ไม่

ค่อยพูดกับใคร ผมหน่ะชอบคนที่มีลักษณะอย่างนี้แหละ"เขาพูดเสร็จพลางจิบกาแฟแก้เขิน

               ดูเงียบขรึมหรอ...

               ไม่ค่อยพูดกับใคร...

               ทำไมรู้สึกว่ามีลางสังหรณ์แปลกๆนะเกี่ยวกับตัวฉันเอง

               "นายชอบคนแบบนี้หรอ?"ฉันถามเพื่อความแน่ใจ

               "ก็...ใช่"แล้วเขาก็หยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดคราบกาแฟที่ติดอยู่ตรงมุมปาก

               "หรือว่านายชอบฉัน?"ฉันถามเล่นๆแต่ว่าคำตอบของคาเซียทำให้ฉันอึ้ง

               "ใช่ ฉันชอบเธอ"

               ฉันหยิบกาแฟขึ้นมาดื่มอึกหนึ่งก่อนที่จะพูดกัยคาเซีย

               "นี่นายไม่ได้พูดเล่นใช่มั้ย?"ฉันถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

               "ฉันไม่ได้พูดเล่น ฉันหน่ะ'ชอบเธอ'"สีหน้าของเขาดูจริงจังมากๆ

               หน้าฉันร้อนผ่าวมากๆตอนนี่หัวใจฉันมันเต้นแรงมากๆทำไมความรู้สึกนี้มันทำให้ตื่นเต้น

ตลอดเลย

               แล้วจากนั้นเราก็หยุดคุยกันไปซักพัก ตอนนี้ฝนก็เริ่มเบาแล้วแต่ก็ยังตกปอยๆอยู่ ฉันลุก

ขึ้นแล้วจากนั้นก็รีบเดินออกจากร้านไปโยไม่สนใจเสียงเรียกของคาเซีย

               ไม่ๆ ฉันไม่ควรที่จะนึกถึงเรื่องนี้นะ!อย่ามัวแต่หลงละเมอกับสิ่งที่เกิดขึ้นสิ!อย่าลืมสิว่า

ฉันหน่ะไม่ค่อยอยากเป็นมิตรกับใคร!

               อย่าไปเชื่อใจเขา!