The magic magic

              "พี่!เดินช้าๆก็ได้ หนูเหนื่อยนะพี่"ฉันตะโกนจากด้านหลังพี่บัค

              "..."เขาไม่พูดอะไรแล้วเขาก็ให้ฉันเดินช้าๆ

              "พี่ขออะไรบางอย่างจะได้รึเปล่า?"พี่บัคถามฉันพลางมองหน้าฉันไม่คลาดสายตา

              "?"ฉันทำสีหน้างง

              "อย่ายุ่งกับบาทหลวงเดวิทอะไรนั่นซะ พี่ขอร้องหล่ะ พี่หล่ะเกลียดคนแบบนี้ที่สุด"เขา

พูดให้ฉันฟัง

              "แต่ว่า-"ฉันยังพูดไม่ทันจบพี่บัคก็พูดแทรกขึ้นทันที

              "พี่ขอร้อง..."เสียงพี่บัคขอร้องอ้อนวอนสุดชีวิต จนทำให้ฉันต้องจำใจยอม

              "ก็ได้ค่ะ แต่ว่าหนูมีข้อแม้ว่าถ้าพี่จะทำร้ายบาทหลวงเดวิท ให้มาทำร้ายที่หนูจะดีกว่า"

ฉันพูดให้พี่ฟัง ทำให้สีหน้าจองพี่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

              "ทะ...ทำไมหล่ะ!?"เสียงพี่บัคพูดออกมาด้วยความตกใจ

              "ก็เพราะว่าหนูเป็นฝ่ายที่เข้าไปยุ่งกับเขาเอง เขาไม่ได้มายุ่งกับหนูเพราะฉะนั้นอย่า

ทำร้ายเขาเลยจะดีกว่านะคะ"ฉันพูดอ้อนวอนพี่บัค

              "...."พี่บัคไม่พูดอะไรได้แต่มองฉันด้วยสีหน้าที่หนักใจสุดๆ

              "งั้นเรากลับกันเถอะค่ะ ถ้าคุณยายมาเห็นพี่คุณยายจะต้องดีใจมากเลยค่ะ"ฉันพูดพลาง

ฝืนยิ้มให้พี่บัค ยิ่งทำให้เขาหนักใจเข้าไปใหญ่

              ณ บ้านเบอรี่

              "คุณยาย อยู่รึเปล่าคะ?"ฉันถามคุณยายเผื่อว่าเธออาจจะกลับมาบ้านแล้ว

              "ฉันอยู่นี่! มีอะไร!?"เสียงคุณยายตะโกนมาจากด้านหลังหลังครัว

              "วันนี้มีคนมาหาค่ะ! และเป็นคนสำคัญด้วย!"ฉันตะโกนบอกคุณยาย จึงทำให้เธอรีบเดิน

ออกมาจากหลังห้องครัวทันที

              "สวัสดีครับ คุณยาย"เสียงพี่บัคทักทายคุณยายทำให้สีหน้าของเธอตื่นเต้นมากๆ

              "บัค!"คุณยายจะโกนเรียกชื่อพี่บัคพลางวิ่งเข้าไปกอดพี่บัคแน่น

              "ครับ ผมกลับมาแล้ว ว่าแต่คุณยายอยู่คนเดียวหรอครับ?"พี่บัคถามคุณยายที่กำลังกอด

เขาแน่น

              "ก็ใช่หน่ะสิ น้องเธอไม่เฝ้าบ้านหน่ะสิฉันก็เลยต้องกลับมาเฝ้าบ้าน"คุณยายธิบายเชิง

ประชดให้พี่บัคฟัง

              "ขอโทษนะคะ งั้นหนูกลับขึ้นห้องก่อนนะคะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องพร้อมกับเจ้า

แบรนด์ ซึ่งพี่บัคก็ขึ้นห้องตามฉันด้วย

              ห้องนอนเบอรี่...

              "นี่พี่บัค แล้วพี่จะนอนที่ห้องไหนหล่ะ?"ฉันถามเขาทันทีที่ฉันเข้าห้องก่อนเป็นคนแรก

              "พี่ก็นอนกับเบอรี่นั่นแหละ"พี่บัคตอบเสียงแข็ง

              "มีห้องแม่อยู่นี่นา...งั้นพี่ก็ไปนอนห้องแม่สิ"ฉันพูดพลางเก็บอาหารที่ซื้อไว้วางไว้บน

โต๊ะทำงาน

              "ไม่ดีกว่า พี่เหงาที่อยู่คนเดียวและอีกอย่างถ้ามีใครเข้ามาในบ้านแล้วทำมิดีมิร้ายเธอพี่

จะได้ช่วยเธอทันไงหล่ะ"เขาพูดอย่างมั่นใจ

              "ก็มีแต่พี่นั่นแหละที่จะทำมิดีมิร้ายกับหนูอ่ะ หนูถึงได้บอกว่าให้พี่ไปนอนที่ห้องแม่ไง

หล่ะ"ฉันพูดเชิงประชดใส่พี่บัค

              "นี่เธอจะบ้าหรอ พี่ตัวเองแท้ๆยังคิดได้ว่าพี่จะทำอะไรเธอ"พี่พูดพลางถอนหายใจเล็ก

น้อย

              "แต่ว่าพี่เป็นผู้ชายนี่ ถึงแม้ว่าพี่จะเป็นพี่ชายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะไม่ได้ทำมิดีมิ

ร้ายกับหนูซักหน่อยหนิ ถ้าพี่อยากจะอยู่ห้องนี้พี่ต้องทำตัวให้เหมือนสาวประเภทสองซะสิ หนูจะได้

ไว้วางใจได้"ฉันพูดแซวพี่เล่นจนทำให้สีหน้าพี่กลับมาอารมณ์ดีขึ้นอีกครั้ง

              "เฮ้อ!...นี่เธอบ้าไปแล้วเรอะ! สงสัยเธอคงจะเพี้ยนไปซะแล้ว เธอคิดได้ไงให้พี่เป็นสาว

ประเภทสอง"พี่บัคพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

              "งั้นก็จงเป็นซะสิ หนูจะได้ไว้ใจพี่มากขึ้น"ฉันพูดเสียงแข็ง

              "ชิ!"พี่บัคสบถใส่ฉัน

              ยามพลบค่ำต่อมา...

              "เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องออกมาเพราะว่าตอนนี้มันกำลังหิวและหิวมากด้วย

              "งั้นเดี๋ยวยายไปก่อนนะ พอดีว่าที่บ้านเพื่อนยายมีงานเลี้ยง บัคฝากดูแลตัวแสบหน่อยก็

แล้วกัน เดี๋ยวยายมา"คุณยายพูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านไปโดยมีพี่บัคไปส่งที่หน้าบ้าน

              "เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องขึ้นอีกครั้ง

              "อ่ะนี่ แล้วอย่างร้องอีกนะ ฉันมีให้แค่นี้แหละ"ฉันสพูดเสร็จก็ยื่นคุ้กกี้ชิ้นเล็กให้แบรนด์

กิน

              "นี่เบอรี่ เธอรู้จักไอ้หมอนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่?"เสียงพี่บัคถามฉัรพลางนั่งข้างๆฉันที่กำลัง

หยิบคุ้กกี้ใส่เข้าปาก

              "..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่นั่งเคี้ยวคุ้กกี้อยู่

              "ตอบพี่หน่อยสิ"

              "..."

              "นี่เธอเป็นใบ้หรืออะไรเนี่ย"

              "หนูไม่ได้เป็นใบ้ และหนูกำลังกินอยู่หัดไปเรียนเรื่องมารยาทบ้างนะ"ฉันพูดประชดใส่พี่

              "โห ถ้าจะพูดอย่างนี้อย่าพูดเลยดีกว่า"พี่บัคพูดพลางมองหน้าฉันแล้วก็แสยะยิ้มให้

อย่างเป็นมิตร

              "ช่างมันเถอะ หนูเจอเขาเมื่อสองวันที่แล้ว"ฉันตอบเสียงแข็ง

              "แล้วเขามาที่นี่ทำไม?"พี่บัคถามฉันด้วยความอยากรู้อยากเห็น

              "ไม่รู้สิ เขาบอกว่า'ความสงบสุข'หล่ะมั้ง"ฉันฑุดอย่างไม่มั่นใจซักเท่าไหร่พลางหยิบน้ำ

ขึ้นมาดื่ม

              "ความสงบสุข?"พี่บัคพูดพลางทำสีหน้ามึนงง

              "หนูก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะคะ แต่หนูว่าอย่าไปยุ่งกับเขาจะดีกว่าค่ะ ไม่งั้นเรื่องเกิดแน่"

ฉันพูดเชิงประชดให้พี่ฟัง

              "..."เขาไม่พูดอะไรได้แต่นั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

              "ตอนนี้หนูอิ่มแล้วค่ะ งั้นหนูขอตัวขึ้นไปที่ห้องก่อนนะคะ"ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินขึ้นห้อง

พร้อมกับเจ้าแบรนด์

              ห้องเบอรี่...

              "เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องพลางนั่งบนตักฉัน

              "ทำไมพี่ถึงได้คิดร้ายกับบาทหลวงเดวิทนะ นายรู้รึเปล่า"ฉันบ่นพึมพำพลางลูบหัวเจ้า

แบรนด์หลายครั้งจนทำให้ขนเจ้าแบรนด์ติดมือเต็มไปหมด

              "..."แบรนด์ไม่พูดอะไรได้แต่นั่งเคลิ้มที่ฉันกำลังลูบหัวมันอยู่

              แอ้ด...

              เสียงเปิดประตูที่ห้องฉันดังขึ้น ซึ่งคนที่เปิดก็คือพี่บัคนั่นเอง

              "เฮ้อ...พี่ง่วงแล้วอ่า งั้นพี่ขอตัวนอนก่อนนะ ฝันดี"พี่พูดเสร็จก็ล้มตัวนอนบนเตียงฉัน

โดยที่ยังไม่ได้รับอนญาตเลยซักนิด

              "พี่ชายบ้าบออะไรเค้าทำแบบนี้เล่า..."ฉันบ่นพึมพำพลางลูบหัวเจ้าแบรนด์

              ....