The magic magic

7.9

เขียนโดย aumnoi

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.

  36 ตอน
  29 วิจารณ์
  40.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

27) วันพระเจ้า...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              เช้ารุ่งขึ้น....

              "อืม...งืม..."ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียพลางมองไปรอบๆ ซึ่งฉันเห็นพี่บัคนอนหัน

หลังให้ฉัน ส่วนเจ้าแบรนด์นอนหลับอยู่ใต้เตียง

              "เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องเหมือนว่ามันเพิ่งตื่นเหมือนกัน

              หลังจากนั้นมันก็กระโดดมาทับตัวฉัน

              "เบาๆหน่อยสิ พี่บัคนอนหลับอยู่นะ"ฉันกระซิบเบาๆ

              "ใครว่าพี่นอนอยู่หล่ะ"เสียงพี่บัคพูดขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

              "ก็เห็นนอนหันหลังอยู่ก็นึกว่านอนหลับ ก็เลยไม่อยากกวน"ฉันพูดเสร็จก็ลุกนั่งบนเตียง

พร้อมกับเจ้าแบรนด์ที่นั่งเลียขนอยู่

              "น้องสาวอะไรก็ไม่รู้ ชอบว่าพี่ชายสุดหล่อคนนี้อยู่เรื่อย"พี่บัคพูดพลางลุกนั่งบนเตียง

เหมือนกัน

              "หล่อจนฉันเริ่มจะเบื่อแล้วหล่ะ งั้นหนูไปห้องครัวก่อนนะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกจากห้อง

พร้อมกับเจ้าแบรนด์

              ฉันรีบเดินไปที่ห้องครัวเพราะว่าตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้วและแบรนด์ก็เหมือนกัน

              "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณยาย"ฉันพูดทักทายคุณยายตอนเช้า

              "อืม อรุณสวัสดิ์ ว้าย!ตายแล้ว! คือพอดีว่ายายนัดกับเพื่อนยายหน่ะสิ เดี๋ยวยายมานะ"

คุณยายพูดเสร็จก็รีบเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวกับร่มหนึ่งคันเดินออกจากบ้านไป ฉันเหลือบไปเห็น 

นาฬิกาที่ตั้งไว้อยู่บนโต๊ะ ตอนนี้เวลาหกโมงเช้าเองนะ คุณยายจะรีบไปไหนกันเนี่ย

              "ฮ้าว!...วันนี้มีอะไรกินบ้างหล่ะ?"เสียงพี่บัคถามคุณยายแต่ว่าตอนนี้เธอไม่อยู่ มีแค่ฉัน

ที่ยืนอยู่คนเดียว

              "..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ครุ่นคิดว่า ทำไมช่วงหลังๆคุณยายออกจากบ้านบ่อยมาก

              "แล้วยายหล่ะ? ไปไหนแล้ว?"พี่บัคถามฉันพลางมองมาที่ฉันด้วยความสงสัย

              "ไม่รู้สิ เดี๋ยวนี้ออกจากบ้านบ่อยมากเลย เริ่มแปลกๆแล้วนะ"ฉัพูดด้วยความเป็นห่วงคุณ

ยายพลางกุมมือทั้งสองข้างแน่น

              "งั้นหรอ? ว่าแต่มีอะไรกินบ้างอ่ะพี่หิว"แต่ว่าพี่บัคก็ยังสนแต่เรื่องอาหารอยู่ดี

              "เฮ้อ...จริงๆเลยนะพี่ แทนที่จะห่วงคุณยายแต่กลับมาห่วงเรื่องของกินซะงั้น"ฉันพูด

พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

              "อ้อไอ้อำไอไอ้ อ้ออี้อิว(ก็ให้ทำยังได้ ก็พี่หิว)"พี่บัคพูดไม่เป็นภาษาทำให้ฉันหนักใจ

กับเหลือทน

              "เวลากินห้ามพูด เดี๋ยวก็ติดคอตายซะก่อนนะ"ฉันพูดด้วยความเป็นห่วงเชิงประชดใส่พี่

จนทำให้พี่กลืนขนมปังอึกใหญ่

              อึก!

              "แค้กๆ!...เอาน้ำมาให้พี่ที แค้กๆ!"พี่บัคพูดพลางทุบอกตัวเอง

              "ก็บอกแล้วว่าให้เระวัง บอกแล้วก็ไม่เชื่อ"ฉันพูดประชดใส่พี่ทำให้เขาสำนึกผิดทันที

ฉันรีบเดินไปหยิบแก้วน้ำให้พี่บัค ทำให้พี่เกือบตายเพราะขนมปังเลยนะเนี่ย

              "เฮ้อ...น้องภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่ห่วงพี่เลยซักนิด เคยเป็นห่วงพี่บ้างมั้ยเนี่ย!?"พี่ฉันถาม

พลางดื่มน้ำตาม

              "ก็เป็นห่วงว่าพี่จะตายเพราะขนมปังนี่แหละ เดี๋ยวกลายเป็นผี้เฮี้ยนซะก่อน"ฉันพูด

ประชดใส่พี่ทำให้เขาหัวเราะในลำคอ

              "หึๆ เดี๋ยวเถอะ เจอดีแน่"พี่ฉันพูดพลางแสยะยิ้มให้ฉันอย่างน่ากลัว

              "เอาเป็นว่าเดี๋ยววันนี้หนูต้องไปที่โบสถ์เพราะว่าวันนี้เป็นวันพระเจ้า"ฉันพูดพลางฉีกเนื้อ

หมูให้เจ้าแบรนด์กิน

              "งั้นพี่ไปด้วยสิ"พี่บัคพูดเสร็จก็รีบเดินไปหยินร่มหนึ่งคันทันที

              ณ โบสถ์

              ฉันกับพี่บัคเดินที่โบสถ์ฉันมองรอบๆเพราะว่าฉันหาบาทหลวงเดวิท เขาบอกว่าอยู่ที่ทาง

เข้าโบสถ์ แต่ว่าเขากลับไม่ได้อยู่นี่ แล้วเขาไปหนนะ

              "มองหาใครหรอ?"เสียวพี่บัคถามฉันทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

              "ก็..."ฉันลากเสียงยาว ทำให้พี่ฉันตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก

              "เบอรี่! มาแล้วหรอ!? ฉันกำลังหาตัวอยู่พอเลย!"เสียงบาทหลวงเดวิทพูดอยู่ตรงพุ่มไม้

              "หรือว่าเธอนัดกับไอ้หมอนี่!?"เสียงพี่บัคเริ่มจะไม่พอใจซะแล้ว

              "เฮ้! พี่ชาย ฉันขอคุยกับน้องสาวนายซักแปปนะ"บาทหลวงเดวิทพูดเสร็จก็ตรงดิ่งมาหา

ฉันแล้วก็ลากฉันไปที่หลังโบสถ์

              "เดี๋ยวสิ! มีอะไรหรอ!? รีบๆบอกมาเร็วๆเลยนะคะ เดี๋ยวพี่บัคได้ยินนะคะ!"ฉันพูดด้วย

สีหน้าที่เร่งรีบสุดๆ

              "คือฉันมีเรื่องอะไรจะบอก"สีหน้าของบาทหลวงจริงจังขึ้นมาทันที

              "?"

              "ก็คุณยายของเธอ สั่งให้ฉันกับเธอเลิกยุ่งกัน แต่ว่าฉันจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ เพราะว่า

เธอได้กลายเป็นแฟนฉันแล้ว"จากสีหน้าที่ดูจริงจังได้เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ทันที

              มิน่าหล่ะ ทำไมคุณยายถึงออกจากบ้านบ่อยๆ...

              ที่ไหนได้ก็มาคุยกับเขานี่เอง...

              "แล้วใครสั่งให้น้องสาวฉันเป็นแฟนแก ฮะ!!?"เสียงตะโกนของพี่บัคดังมาจากด้านหลัง

ด้วยสีหน้าเเละเสียงที่โกรธเคืองสุดๆ!

              "ก็ฉันสั่งเอง มีปํญหาอะไรรึเปล่า?"บาทหลวงเดวิทถามขึ้น ทำให้พี่บัคยิ่งโกรธมากขึ้น

ตอนนี้พี่ฉันกำลังกลายเป็นอันธพาลในโรงเรียนแล้วนะ!

              "มี! และมีอย่างแรง! ออกห่างจากน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้!!"เสียงพี่บัคน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆและ

ผู้คนก็มองมาที่พี่บัคกันทั้งหมด

              "ถ้าไม่หล่ะ?"อย่าได้กวนพี่ฉันเป็นครั้งสุดท้ายนะ! ไม่งั้นหน้าหล่อๆของนายจะหายไป

ทันทีที่พี่ฉันต่อยหน้านายแน่!

              "นายก็จะเจอแบบนี้ไงหล่ะ!"พี่ฉันพูดเสร็จก็ดึงฉันให้อยู่ข้างหลังพี่ แล้วเขาก็ต่อยหน้า

บาทหลวงเดวิทเต็มๆ

              ตุ้บ!

              ผวัะ!

              พลั้ก!

              "หยุด! บอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!!"ฉันตะโนใส่พวกเขาแต่ไม่มีท่าทางที่จะหยุดเลยด้วยซ้ำ!

              ตอนนี้พวกเขาเหมือนกับหมาข้างถนนที่กำลังต่อยกันอย่างดุเดือด ถ้าฉันไปห้ามปราม

เขา มีหวังฉันโดนลูกหลงแน่ๆ

              "หยุด! พอเลยทั้งสองคน!"เสียงของบาทหลวงคนแก่ๆห้ามปรามทั้งสองคนให้หยุดกัน

จนได้

              "...."

              "...."

              ทั้งสองคนไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องมองกันด้วยสายตาที่ดุเดือดราวกับหมากัดกันไม่มีผิด

ทั้งสองคนหายใจแรงๆเพราะความเหนื่อยและหอบ หน้าเดวิทกับหน้าพี่บัคเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและ

ก็เลือดที่ออกจกปากและก็จมูกทั้งสองคน

              "เดวิท กลับเข้าไปในโบสถ์"บาทหลวงพูดเสร็จก็เรียกบาทหลวงดวิทกลับเข้าโบสถ์ เขา

หันมามองฉันแล้วก็ยิ้มบางๆให้ฉัน

              "ชิ! ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

              ....

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา