The magic magic
เขียนโดย aumnoi
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
27) วันพระเจ้า...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้ารุ่งขึ้น....
"อืม...งืม..."ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียพลางมองไปรอบๆ ซึ่งฉันเห็นพี่บัคนอนหัน
หลังให้ฉัน ส่วนเจ้าแบรนด์นอนหลับอยู่ใต้เตียง
"เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องเหมือนว่ามันเพิ่งตื่นเหมือนกัน
หลังจากนั้นมันก็กระโดดมาทับตัวฉัน
"เบาๆหน่อยสิ พี่บัคนอนหลับอยู่นะ"ฉันกระซิบเบาๆ
"ใครว่าพี่นอนอยู่หล่ะ"เสียงพี่บัคพูดขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
"ก็เห็นนอนหันหลังอยู่ก็นึกว่านอนหลับ ก็เลยไม่อยากกวน"ฉันพูดเสร็จก็ลุกนั่งบนเตียง
พร้อมกับเจ้าแบรนด์ที่นั่งเลียขนอยู่
"น้องสาวอะไรก็ไม่รู้ ชอบว่าพี่ชายสุดหล่อคนนี้อยู่เรื่อย"พี่บัคพูดพลางลุกนั่งบนเตียง
เหมือนกัน
"หล่อจนฉันเริ่มจะเบื่อแล้วหล่ะ งั้นหนูไปห้องครัวก่อนนะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกจากห้อง
พร้อมกับเจ้าแบรนด์
ฉันรีบเดินไปที่ห้องครัวเพราะว่าตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้วและแบรนด์ก็เหมือนกัน
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณยาย"ฉันพูดทักทายคุณยายตอนเช้า
"อืม อรุณสวัสดิ์ ว้าย!ตายแล้ว! คือพอดีว่ายายนัดกับเพื่อนยายหน่ะสิ เดี๋ยวยายมานะ"
คุณยายพูดเสร็จก็รีบเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวกับร่มหนึ่งคันเดินออกจากบ้านไป ฉันเหลือบไปเห็น
นาฬิกาที่ตั้งไว้อยู่บนโต๊ะ ตอนนี้เวลาหกโมงเช้าเองนะ คุณยายจะรีบไปไหนกันเนี่ย
"ฮ้าว!...วันนี้มีอะไรกินบ้างหล่ะ?"เสียงพี่บัคถามคุณยายแต่ว่าตอนนี้เธอไม่อยู่ มีแค่ฉัน
ที่ยืนอยู่คนเดียว
"..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ครุ่นคิดว่า ทำไมช่วงหลังๆคุณยายออกจากบ้านบ่อยมาก
"แล้วยายหล่ะ? ไปไหนแล้ว?"พี่บัคถามฉันพลางมองมาที่ฉันด้วยความสงสัย
"ไม่รู้สิ เดี๋ยวนี้ออกจากบ้านบ่อยมากเลย เริ่มแปลกๆแล้วนะ"ฉัพูดด้วยความเป็นห่วงคุณ
ยายพลางกุมมือทั้งสองข้างแน่น
"งั้นหรอ? ว่าแต่มีอะไรกินบ้างอ่ะพี่หิว"แต่ว่าพี่บัคก็ยังสนแต่เรื่องอาหารอยู่ดี
"เฮ้อ...จริงๆเลยนะพี่ แทนที่จะห่วงคุณยายแต่กลับมาห่วงเรื่องของกินซะงั้น"ฉันพูด
พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
"อ้อไอ้อำไอไอ้ อ้ออี้อิว(ก็ให้ทำยังได้ ก็พี่หิว)"พี่บัคพูดไม่เป็นภาษาทำให้ฉันหนักใจ
กับเหลือทน
"เวลากินห้ามพูด เดี๋ยวก็ติดคอตายซะก่อนนะ"ฉันพูดด้วยความเป็นห่วงเชิงประชดใส่พี่
จนทำให้พี่กลืนขนมปังอึกใหญ่
อึก!
"แค้กๆ!...เอาน้ำมาให้พี่ที แค้กๆ!"พี่บัคพูดพลางทุบอกตัวเอง
"ก็บอกแล้วว่าให้เระวัง บอกแล้วก็ไม่เชื่อ"ฉันพูดประชดใส่พี่ทำให้เขาสำนึกผิดทันที
ฉันรีบเดินไปหยิบแก้วน้ำให้พี่บัค ทำให้พี่เกือบตายเพราะขนมปังเลยนะเนี่ย
"เฮ้อ...น้องภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่ห่วงพี่เลยซักนิด เคยเป็นห่วงพี่บ้างมั้ยเนี่ย!?"พี่ฉันถาม
พลางดื่มน้ำตาม
"ก็เป็นห่วงว่าพี่จะตายเพราะขนมปังนี่แหละ เดี๋ยวกลายเป็นผี้เฮี้ยนซะก่อน"ฉันพูด
ประชดใส่พี่ทำให้เขาหัวเราะในลำคอ
"หึๆ เดี๋ยวเถอะ เจอดีแน่"พี่ฉันพูดพลางแสยะยิ้มให้ฉันอย่างน่ากลัว
"เอาเป็นว่าเดี๋ยววันนี้หนูต้องไปที่โบสถ์เพราะว่าวันนี้เป็นวันพระเจ้า"ฉันพูดพลางฉีกเนื้อ
หมูให้เจ้าแบรนด์กิน
"งั้นพี่ไปด้วยสิ"พี่บัคพูดเสร็จก็รีบเดินไปหยินร่มหนึ่งคันทันที
ณ โบสถ์
ฉันกับพี่บัคเดินที่โบสถ์ฉันมองรอบๆเพราะว่าฉันหาบาทหลวงเดวิท เขาบอกว่าอยู่ที่ทาง
เข้าโบสถ์ แต่ว่าเขากลับไม่ได้อยู่นี่ แล้วเขาไปหนนะ
"มองหาใครหรอ?"เสียวพี่บัคถามฉันทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
"ก็..."ฉันลากเสียงยาว ทำให้พี่ฉันตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก
"เบอรี่! มาแล้วหรอ!? ฉันกำลังหาตัวอยู่พอเลย!"เสียงบาทหลวงเดวิทพูดอยู่ตรงพุ่มไม้
"หรือว่าเธอนัดกับไอ้หมอนี่!?"เสียงพี่บัคเริ่มจะไม่พอใจซะแล้ว
"เฮ้! พี่ชาย ฉันขอคุยกับน้องสาวนายซักแปปนะ"บาทหลวงเดวิทพูดเสร็จก็ตรงดิ่งมาหา
ฉันแล้วก็ลากฉันไปที่หลังโบสถ์
"เดี๋ยวสิ! มีอะไรหรอ!? รีบๆบอกมาเร็วๆเลยนะคะ เดี๋ยวพี่บัคได้ยินนะคะ!"ฉันพูดด้วย
สีหน้าที่เร่งรีบสุดๆ
"คือฉันมีเรื่องอะไรจะบอก"สีหน้าของบาทหลวงจริงจังขึ้นมาทันที
"?"
"ก็คุณยายของเธอ สั่งให้ฉันกับเธอเลิกยุ่งกัน แต่ว่าฉันจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ เพราะว่า
เธอได้กลายเป็นแฟนฉันแล้ว"จากสีหน้าที่ดูจริงจังได้เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ทันที
มิน่าหล่ะ ทำไมคุณยายถึงออกจากบ้านบ่อยๆ...
ที่ไหนได้ก็มาคุยกับเขานี่เอง...
"แล้วใครสั่งให้น้องสาวฉันเป็นแฟนแก ฮะ!!?"เสียงตะโกนของพี่บัคดังมาจากด้านหลัง
ด้วยสีหน้าเเละเสียงที่โกรธเคืองสุดๆ!
"ก็ฉันสั่งเอง มีปํญหาอะไรรึเปล่า?"บาทหลวงเดวิทถามขึ้น ทำให้พี่บัคยิ่งโกรธมากขึ้น
ตอนนี้พี่ฉันกำลังกลายเป็นอันธพาลในโรงเรียนแล้วนะ!
"มี! และมีอย่างแรง! ออกห่างจากน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้!!"เสียงพี่บัคน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆและ
ผู้คนก็มองมาที่พี่บัคกันทั้งหมด
"ถ้าไม่หล่ะ?"อย่าได้กวนพี่ฉันเป็นครั้งสุดท้ายนะ! ไม่งั้นหน้าหล่อๆของนายจะหายไป
ทันทีที่พี่ฉันต่อยหน้านายแน่!
"นายก็จะเจอแบบนี้ไงหล่ะ!"พี่ฉันพูดเสร็จก็ดึงฉันให้อยู่ข้างหลังพี่ แล้วเขาก็ต่อยหน้า
บาทหลวงเดวิทเต็มๆ
ตุ้บ!
ผวัะ!
พลั้ก!
"หยุด! บอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!!"ฉันตะโนใส่พวกเขาแต่ไม่มีท่าทางที่จะหยุดเลยด้วยซ้ำ!
ตอนนี้พวกเขาเหมือนกับหมาข้างถนนที่กำลังต่อยกันอย่างดุเดือด ถ้าฉันไปห้ามปราม
เขา มีหวังฉันโดนลูกหลงแน่ๆ
"หยุด! พอเลยทั้งสองคน!"เสียงของบาทหลวงคนแก่ๆห้ามปรามทั้งสองคนให้หยุดกัน
จนได้
"...."
"...."
ทั้งสองคนไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องมองกันด้วยสายตาที่ดุเดือดราวกับหมากัดกันไม่มีผิด
ทั้งสองคนหายใจแรงๆเพราะความเหนื่อยและหอบ หน้าเดวิทกับหน้าพี่บัคเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและ
ก็เลือดที่ออกจกปากและก็จมูกทั้งสองคน
"เดวิท กลับเข้าไปในโบสถ์"บาทหลวงพูดเสร็จก็เรียกบาทหลวงดวิทกลับเข้าโบสถ์ เขา
หันมามองฉันแล้วก็ยิ้มบางๆให้ฉัน
"ชิ! ฝากไว้ก่อนเถอะ!"
....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ