The magic magic

7.9

เขียนโดย aumnoi

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.

  36 ตอน
  29 วิจารณ์
  40.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) จุดจบของความรัก(จบของมิเรีย)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              เช้าวันรุ่งขึ้น...

              ฉันตื่นขึ้นมาลุกนั่งกับเตียงซึ่งกรอบรูปแม่ฉันหล่นกับพื้นตอนที่ฉันนอนหลับ ฉันลองจับ

แก้มข้างที่โดนคาเซียตบไปเมื่อตอนนั้น ซึ่งยิ่งแจะยิ่งไม่หายและเจ็บปวดอีกด้วย แต่แล้วเสียงเท้า

ของใครบางคนกำลังวิ่งเข้ามาที่ห้องฉัน

              ปั้ง!

              ที่แท้ก็มิเซีย แต่รู้สึกว่หน้าของเธอจะมีแต่น้ำตาที่ไหลอยู่เต็มทั่วหน้า

              "ฮึก..พี่มิเรีย...ฮึก เจ้าแมวตัวนั้นมัน ฮึก...หายไป"มิเซียพูดเสร็จก็กระโดดกอดฉัน

              "พี่ว่าเจ้าแมวนั่นคงอยู่แถวๆนี้แหละจ่ะ"ฉันพูดปลอบใจมิเซีย

              หลังจากนั้นมิเซียก็วิ่งลงไปข้างล่าง ส่วนฉันก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากนั้นฉันก็เดิน

ลงจากบันได แต่สิ่งที่ฉันไม่อยากจะพบเจอก็คือ 

              คาเซีย...

              เขานอนหลับอยู่ตรงโซฟาห้องรับแขก ซึ่งฉันก็ไม่สนใจเขา ฉันเดินไปหลังบ้านเพื่อทำ

อาหารให้มิเซีย แต่ว่าฉันถูกใครรั้งตัวฉันไว้อยู่

              "มิเรีย ผมขอโทษ"คาเซียพูดด้วยความผิดมหันต์ตั้งแต่เมื่อคืนนั้น

                                     เว็บขีดเขียน

              "ฉันขอร้องหล่ะ อย่ามายุ่งกับฉัน"ฉันพูดพลางพยายามงัดแขนของเขาออกจากไหล่ฉัน

              "ไม่ จนกว่าคุณจะให้อภัยกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไปกับคุณ"เขาพูดพลางกอดฉันแน่น

              "ขอร้องหล่ะ อย่ามายุ่งกับชีวิตฉันเลยนะ"ฉันพูดด้วยเสียงที่อ้อนวอนสุดๆ

              หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยตัวฉันออก ฉันหันไปมองหน้าคาเซียอย่างจริงๆจังๆ สีหน้าเขา

รู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ทำกับฉันลงไปเมื่อตอนนั้น แล้วจากนั้นคาเซียก็กำลังจะเดินออกจากห้องครัว

แต่ว่า...

              "คาเซีย!"

              ฉันกลับเรียกเขาด้วยวามที่ฉันก็เป็นฝ่ายผิดอีกด้วย...

              จากนั้นเขาก็หยุดชะงักแล้วก็หันกลับมามองฉัน

              "คาเซีย ฉันเองก็เป็นฝ่ายที่จะต้องขอโทษนายเหมือนกัน ฉันผิดเองที่ทำให้นายจะต้อง

เจอเหตุการณ์แบบนี้ ฉัน...ขอโทษ"ฉันพูดด้วยความสำนึกผิดที่ต้องทำให้เขามาเจอแบบนี้

              "..."เคาเซียไม่พูดอะไร แต่ว่าเขากลับเดินมาหาฉันแล้วจากนั้นก็กอดฉันแน่น

              ทำไมความรู้สึกนี้มัน...

              ทำให้ฉันมีความสุขได้นะ...

              "อย่าพึ่งร้องไห้นะตาบ้า"ฉันพูดแก้จากสถานการณืที่กดดันกลับมาเหมือนปรกติเช่นเคย

              "..."เขาไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มให้ฉันอย่างมีความสุข

              "ฮ่าๆ นายนี่มันตลกชะมัดเลย"ฉันหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข หลังจากนั้นเขาก็เล่นที

เผลอกับฉัน

              เขาจูบฉันอย่างอ่อนหวานแทบจะหายใจไม่ค่อยออก เหมือนกับขนมหวานแต่ว่ามากกว่า

สิ่งอื่นใดในโลกนี้...

                            เว็บขีดเขียน

              #มิเซีย#

              10 ปีผ่านไป...

              "พี่มิเรียคะ เดี๋ยวหนูจะออกไปตลาดนะคะ!"ฉันตะโกนเรียกพี่มิเรียที่กำลังอยู่ที่หลังห้อง

ครัว ส่วนพี่คาเซียกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะกินข้าว

              "จ้า! งั้นพี่ฝากซื้อขนมปังกับนมด้วยนะ!"มิเรียพูดเสร็จฉันก็เดินออกจากบ้านไปทันที

              "เฮ้อ!~ นี่มันก็ผ่านมาสิบปีแล้วนี่นา..."ฉันบ่นเบาๆ

              ตอนนี้ฉันอายุ 17 ปีแล้ว ส่วนพี่คาเซียกับพี่มิเรียอายุ 26 ปีกันแล้ว มีแต่ฉันที่ยังเด็กอยู่

เท่านั้น เดี๋ยวอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันเกิดฉันแล้ว

              ณ ตลาด

              "เอ...ร้านขนมปังอยู่ไหนหว่า.."ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ฉันมองหาร้านขนมปังเรื่อยๆจน

ฉันตาลายไปหมดแล้ว

              "เจอแล้ว!"ฉันตะโกนเบาๆเพราะว่าฉันเจอร้านขนมปังแล้ว

              ฉันพลักประตูเข้าไปที่ร้านขนมปังอย่างช้าๆซึ่งมีกระดิ่งห้อยอยู่ที่ประตูอยู่ด้วย

              กริ้ง!~

              เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อฉันเปิดประตูเข้าไป ก็พบว่ามีคนขายของอยู่ที่เคาเตอร์ที่ฉันคุ้นๆ

อยู่

              "เอ่อ...มาซื้ออะไรหรอจ้ะ?"พี่คนขายของทักฉัน

              "คุณใช่คนที่ขายร้านดอกไม้รึเปล่าคะ?"ฉันถามพี่คนนี้อย่างสงสัย

              "อ๋อ...ใช่จ้ะ! ทำไมหรอจ้ะ?"พี่ถามฉันพลางส่งยิ้มให้

              "เอ่อ...จำหนูได้รึเปล่าคะที่หนูยังเป็นเด็กที่มากับพี่สาวหนูอ่ะค่ะ"ฉันถามพี่คนนั้นไป

              "อืม....อ๋อ! พี่รู้ละ!แล้วพี่สาวเธอเป็นยังไงบ้างจ้ะ แล้วนี่สวยขึ้นเยอะเลยนะจ้ะ!"พี่ชม

ฉันอย่างตื่นเต้นที่ได้เห็นฉัน

                                     เว็บขีดเขียน

               "งั้นหนูขอครัวซองหนึ่งชิ้นและก็นมหนึ่งขวดค่ะ"ฉันสั่งเสร็จเธอก็หยิบขนมปังกับนมที่

อยู่หลังเธอแล้วจากนั้นเธอก็บอกกับฉันว่า

               "งั้นพี่ให้ฟรีนะ เพราะพี่ถือว่าเราเป็นเพื่อนบ้านกันนะจ๊ะ แล้วก็ฝากไปสวัสดีพี่สาวเธอ

ด้วยนะ"เธอพูดพลางยื่นขนมปังกับนมมาให้ฉัน

               "ขะ...ขอบคุณค่ะ"ฉันตอบตกลงอย่างไม่มั่นใจแล้วก็หยิบของที่อยู่ในมือของเธอออก

มา แล้วฉันก็บอกว่า

               "งั้นเดี๋ยวหนูจะไปบอกให้นะคะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกจากร้านไป

               ฉันกำลังเดินกลับบ้านแต่ความรู้สึกมันบอกว่ามีคนกำลังตามมายังไงก็ไม่รู้

               หมับ!

               มีคนจับไหล่ฉัน! ฉันหันขวับไปเจอผู้ชายคนหนึ่งผมสีดำเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกำลัง

จ้องหน้ามาที่ฉัน

               "คุณคือมิเซียใช่มั้ยครับ?"ชายคนนี้ถามฉันพลางจ้องมองมาอย่างไม่คลาดสายตา

               "ใช่ แล้วจะทำไม?"ฉันถามกลับไป

               "..."เขาเงียบแต่ว่าสีหน้าเขาดีใจมากเมื่อเห็นฉัน แล้วจากนั้นเขาก็กอดฉันแน่นมากๆ

               "ผมตามหาคุณนานมากเลยนะ คุณมิเซีย"อยู่ดีๆชายคนนี้ก็มากอดฉัน

               "ดะ...เดี๋ยว! นายเป็นใครกัน!?"ฉันถามด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆก็มากอดฉัน

               "จำผมไม่ได้หรอ...ผมเอง...ลูซิเฟอร์ คนรักของคุณไง..."หลังจากที่เขาพูดเสร็จน้ำตา

ฉันก็ไหลทันทีที่ได้เห็นเขาอีกครั้ง...

               "ฮึกๆ ลูซิเฟอร์!!"ฉันกอดเขาแน่นเพราะว่าฉันได้พบเขาอีกครั้ง หลังจากที่ฉันยังเด็กอยู่

ผู้คนในเมืองนี้ต่างมองมาที่ฉันกับลูซิเฟอร์

               "โอ๋ๆ...ยังร้องไห้เหมือนเด็กไม่มีผิดเลยนะ มิเซีย"เขายิ้มให้ฉันพลางปาดน้ำตาให้ฉัน

               "นายหายไปไหนมา! นายรู้ตัวบ้างมั้ยว่าฉันเป็นห่วงนายแค่ไหนหน่ะ!"ฉันพูดออกมายิ่ง

ทำให้น้ำตาไหลเรื่อยๆ

               "ก็ผมพยายามที่จะกลับมาเป็นปรกติเพื่อจะได้มาอยู่กับคุณอีกครั้งไง"เขาพูดเสร็จก็จูบ

หน้าผากฉันหนึ่งที

               จุ๊ฟ~

               "นายทำแบบนี้ไปทำไมกัน ถึงแม้ว่านายจะเป็นแมวหรือเป็นคนฉันก็ยังรักนายอยู่นะ เจ้า

ลูซิเฟอร์"ฉันพูดพลางยิ้มให้เขาทั้งๆที่ยังมีน้ำตาหลงเหลืออยู่ทีหน้าของฉัน

               "อืม...ผมสัญญาว่าจะไม่ทิ้งคุณไปอีก ผมสัญญา"หลังจากที่เขาพูดเสร็จก็กอดฉันแน่น

               ในที่สุด...

               ฉันก็เจอรักที่แท้จริงซะที...

                              เว็บขีดเขียน

                .......................................................................................

               (จบแล้วจ้าของมิเรีย^O^/ รอของคนอื่นต่อไปนะจ้ะ!XD)

 

 

 

              

 

              

           

 

  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา