storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

                                               14

 

 

 

 

 

แฮ่~ลืมไปว่าจะแต่งตอนที่ไปสวนสาธาราณะ กำเบยเอาละไปดูกันดีกว่า

......................................................................................................................

 

"เอาละไปบอกโรบินเรียบร้อยละ กลับดีกว่า"พอเสร็จธุระก็เดินออกจากตู้โทรศัพท์ก็มีชายหื่นคนหนึ่งถามว่า

"นี่ น้องสาวไปหาความสุขด้วยกันไหมจ๊ะ?"ชายคนนั้นมองนามิด้วยสายตาหื่นกระหายอย่างชัดเจน - -

"เอ่อ...ไม่ละคะฉันกำลังยุ่งอยู่"ฉันรีบเดินหนีมันทันทีแต่มันดันจับข้อมือฉันแล้วพูดว่า

"ฉันไม่ปล่อยของดีไปได้หรอกนา"

"กรี๊ดดดดดดด!!ช่วยด้-อุ้บ!"มันเอามือปิดปากฉันแล้วเอามืออีกข้างดึงผมแสนเงางามของฉันTxT

"ไม่เป็นไรหรอกนา แค่ไปกับฉันแค่แป๊ปเดียวก็เสร็จแล้ว"แงๆๆชีวิตฉัน(โครต)บัดซบมากT[]T

"อ่อยอั้นอะ!(แปลแป๊ป นามิบอกว่าปล่อยฉันนะ!)"แหมคนเขียนปล่อยให้คนอ่านทายมั้งสิแบบนี้ไม่สนุกอะ(เงียบเลยยะ จะถูกฉุดไปแล้วยังจะลั้นลาอีก - -) 

 "ไม่ดีเลยนะ โดนหมาใหญ่รังแกแบบนี้"อ๊ะ!มีคนมาแล้ว ช่วยด้วยค่าHelp Meๆ *w*(ทำตาแป๋ว)

"อ้วยอั้นอ้วยอ่า(แปลอีกที ช่วยฉันด้วยค่า)"

"แกเป็นใครฟ-อ๊ะ!แกมัน.....o[]o"ไอ้วิปริตมองร่างสูงอย่างเกรงกลัว

"แหม รู้จักฉันด้วยเหรอ"ผู้ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

อั่ก พลั่ก ตุ้บ!!!

สิ้นเสียงเค้าก็ซัดไอ้ห่านั่นปลิวเลยอะ o-o^(เปลี่ยนนางเอกดีไหมอะ เอาโรบินแทน)ไม่ต้องเลยยะ!

"......."คนที่ซัดไอ้หมอนั่นมองฉันก่อนที่แสงจันทร์จะสว่าง แสงจันทร์สาดส่องมาที่เค้า เห็นใบหน้าซีดขาวเหมือนศพ สายตาดุร้ายราวกับเสือ ผมสีแดงฉานเหมือนไฟลุกโชน ปากทาเอิ่ม....จะเลือกว่าลิปสติกก็ไม่น่าจะใช่ เอ......ที่ทาตรงปากสีดำแดงมันคือไรหว่า?

ตึก ตึก ตึก

ผู้ชายคนนั้นเดินมาทางฉันแล้วจับคางฉันหันซ้ายหันขวาแล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์

"มะ มีอะไร"

"ชู่ว.....เงียบหน่อยสิ....:)"ฉะ ฉันว่านะ อีตานี่คงจะเป็นเหมือนไอ้นั่นแน่ฮือๆๆไม่เอาแล้วน้าาาฉันไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้คนเดียววววววToT

ชายหนุ่มมองร่างบางเหมือนกำลังวิเคราะห์อะไรสักอย่าง ดวงตาเรียวแพเหมือนตุ๊กตาไล่ลงมาก็จมูกรั้นๆนิด ใบหน้าหวานราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ริมฝีปากกลีบอวบอิ่มเหมือนชุ่มไปด้วยน้ำหวาน

น่าจูบซะไม่มี......แถมเหมือนแมวซะด้วย...

"นี่ ยัยเหมียวเธอชื่ออะไร?"ร่างสูงถาม แล้วทำไมต้องเรียกยัยเหมียวด้วยเล่า!

"นามิ..."

"ฉันชื่อยูสทัส คิด ยินดีที่ได้พบนะยัยเหมียว"พูดเสร็จ ก็ฉายแววร้ายกาจบนใบหน้า

"ใครถามนายกันแล้วฉันก็ไม่ได้ชื่อว่ายัยเหมียวยะ - - "

"เขินละสิ" อะ อารายยยยยยยยยนาาาาาา

"เปล่ายะ-///-"รางบางหน้าแดงเหมือนลูกมะเขือเทศ

"หน้าแดงหยั่งนั้นใครจะไปเชื่อเล่า"

"ฉันไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย!"ฉันแก้ตัว

"โอ๊ะ!ได้เวลาแล้ว ไปนะยัยเหมียวของฉัน~:)"ใครเป็นของนายยะ!

"ไปเลยขอให้ตกเหวตายแล้วชาติหน้าอย่าได้ผุดได้เกิดมาเจอกันเลย -/_\-"

"งั้นชาติหน้าขอให้โดน***เยอะๆแล้วออกลูกมาเป็นแมวพอตายแล้วขอให้ตกนรกจนกว่าโลกจะแตก :P"ไอ้หัวไฟจารจรรรรรรรรรร!!!(นางเอกเรานี่เถื่อนมาก)

"อ้อลืมไปเธอยังไม่ได้ขอบใจฉันเลยนี่นา"นั่นยังจะมา(ส)อีก

"ไม่ยะ!"

"ฉันช่วยเธอนะแค่พูดว่าขอบใจแค่นี้แสดงว่าพูดไม่เป็นละสิ"เห็นฉันเป็นเด็กอนุบาลรึไงยะ -*-

"ขอบใจ!"

"ไม่เอาน่าขออ้อนอีกนิดนึงสิ"หน็อย.....ได้ใจเยอะไปม้าง

"ขอบใจ"ฉันก็เขินเป็นนะยะ-///-

"อีกนิดนึง"

"ขะ ขอบใจนะ-///-"แล้วทำหน้าตาเขินอายอย่างรูปนี้(เสื้อผ้าไม่เกี่ยวนะคนละชุด)

 

"หืมน่ารักดีนี่ พูดดีๆก็ทำได้นิ"

"แหงสิ ฉันมีเสน่ห์จะตาย"

"จนเกือบถูกไอ้นั่นจับไปปู้ยี่ปู้ย่ำเนี่ยนะ เฮอะ หลงตัวเองเกินไปม้าง"ร่างสูงแซว

"ไม่ใช่ยะ! นายไม่เคยได้ยินเหรอว่าชมตัวเองแล้วก็จะสวย"

      แต่ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยได้ยินละกัน.....

ติ๊ดๆๆๆๆๆ!

มือถือของร่างสูงดังขึ้นมา

ติ๊ด

" โหล ไงคิลต่อรองได้ยัง?"

"(ก็อะนะ ใช้แรงมา)"เสียงปลายสายพูด

"ฉันจำได้ว่าไม่ได้สั่งแกให้ใช้กำลัง"

"(โทษที พอดีว่าพูดดีๆไม่ชอบก็ต้องใช้ไม้แข็งกันละนะ)"

"นายคุยกับใครเหรอ?"นามิแทรก

"(เสียงผู้หญิงนี่ นายแอบไปหาสาวมารึไง?ตอนนี้เราไม่มีเวลามากแล้วนะ)"

"อ๋อเปล่า เมื่อกี้เสียงแมวแกหูฟาดรึเปล่า?"ห๊ะ!สะ เสียงแมวนายว่าใครเป็นแมวยะ!

"(ไม่นะ ฉันได้ยินเต็มหูเลยแหละ)"

"เดี๋ยวฉันไปแล้ว แค่นี้แหละ"ว่าแล้วก็กดวาง

"แล้วทำไมต้องโกหกด้วยเล่า"

"เดี๋ยวมันก็ คลั่งใส่ฉันนะสิ ไปนะ"จากนั้นก็เดินจากไป

"เฮ้อ เอาละกลับดีกว่า"งงแหะ

หลังจากนามิหันหลังนั้นก็ไม่รู้ว่าชายหนุ่มผมเพลิงที่พึ่งเดินจากไปก็หันหลังมองเธอที่ค่อยเดินจากไป

แล้วเจอกันยัยเหมียว....หึ จากนั้นก็เดินหายไปลับตา

 

อ้อ ฉันลืมบอกเรื่องตอนที่ไปสวนสาธาราณะสินะงั้นจะเล่าแล้วนะเรื่องมีอยู่ว่า.....

09.00 A.M. ณ สวนสาธาราณะ

"นามิจัง รอนานมั้ย"

"ไม่หรอก ฉันเองก็พึ่งมา"(เหรอ...ได้ข่าวว่ามานั่งรอตั้งครึ่งชั่วโมง///คนเขียน)เงียบเลยยะ!

"ไปกันเถอะ"คาเวนดิชจูงมือ

"ปะ ไปไหนละ?!"

"บู้~ไม่บอกหรอก~"

ฉันโดนเค้าลากไปขึ้นรถสปอต์คันหรู

บรื้นนนนน!!

10.40 A.M. ณ ย่านการค้าที่ใหญ่ที่สุดในแกรนด์ไลน์

"ว้าว~"ฉันอุทาน

"วันนี้เราจะมาช้อปกัน เดี๋ยวให้เมดถือให้"

"จะดีเหรอฉันเอาเงินมาแค่20,000เบรีเองนะ"

"ไม่เป็นอะไร ฉันจ่ายเอง ^ ^"

"จริงเหรอ นายนี่ใจดีจังนะ"

"ผมให้เกียติร์ ผู้หญิงอยู่แล้ว"(เกียติร์เขียนถูกป่าววะ///คนเขียน)

"ไป!ไปช้อปกันดีกว่า"

ผ่านไป3ชั่วโมง

"สนุกไหมนามิจัง?"คาเวนดิชถาม

"อืมสนุกมากเลยละ โอ๊ะ!คาเวนดิชคุงฉันอยากไปร้านหนังสือเก่าร้านนั้น!"

"อืมได้เลย"

แอ๊ด.....

"ยินดีต้อนรับครับ"พนักงานแก่ต้อนรับ

นามิมองไปรอบร้านหนังสือมีหนังสือเก่าๆมากมายเต็มไปหมด นามิสูดอากาศภายในร้านกลิ่นของหนังสือเก่าทำให้เธอสดชื่นอย่างมากเพราะเธอชอบหนังสือเก่า ฮ้า......ฉันรักหนังสือพวกนี้จัง=w=

"นามิจังฉันไปดูหนังสือฝั่งนู้นนะถ้าเจอเล่มไหนโดนใจก็มาเจอกันตรงนี้นะ"

"อืม"นามิรับคำ

นามิเดินไปแถวๆชั้นหนังสือเกี่ยวกับความรู้ต่างๆ นามิเจอเล่มนึงเขียนว่า Surgical Deaths ผ่าตัดคนตาย        

"มีหนังสือแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย"ฉันเอื้อมมือไปหยิบแต่ไม่ถึงเลยเขย่งปลายเท้าให้สูงอีกนิด

"กะ ใกล้แล้ว!"พอฉันจับหนังสือได้ ไอ้ฉันก็ไม่อยากเล่นหรอกนะแต่ต้องทำเพราะคนเขียนขอร้องมาหรอกนะT_T  ฉันดันเสียหลักเลยก้นจ้ำเบ้าเลยอะ - -

"โอ้ยๆๆ เจ็บจังแหะ"

ตึก ตึก ตึก

"เป็นอะไรไหม  คุณผู้หญิง?"เสียงนี้คุ้นๆแหะไม่ใช่หรอกมั้ง ไม่มีทางที่เค้าจะอยู่ที่นี่หรอกน่า... ฉันหันไปมอง คนที่ถามฉัน ใบหน้าผิวสีแทนคล้ำ ผมสีดำเงาหยุ่งเหยิงซอยสั้น ดวงตาสีเงินไร้แววตา ริมฝีปากหยาบกร้านและแห้ง คิ้วที่ขมวดกันตลอดเวลาเหมือนกำลังวิเคราะห์อะไรบางอย่าง มันใช่เลยอะซาร่า O[]o

"ลอว์!?"

"อืม เป็นอะไรรึเปล่า?"ลอว์พูดแบบตายด้านสุดๆ

"ไม่ยะ!"ฉันรีบลุกขึ้น

"......"

"......"

"....."

"นายไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ?"

"ไม่"กรี๊ดดดดดดด!!!! 

"แล้วนายมาที่นี่ทำไมละ?!"ฉันตะคอกใส่

"ซื้ออุปกรณ์ผ่าตัดแล้วก็หนังสือเล่มนั้นด้วย" ฉันมองไปที่มือที่จับหนังสือประหลาดนี่

"ไอ้นี่นะหรอ"ฉันชูขึ้น

"......"

"......"

"......"

"แล้วทำไมต้องเงียบอีกเล่า!อะ โอ้ยๆๆเจ็บๆๆ"ฉันมองไปที่แขนข้างซ้ายมีรอยบวมช้ำสงสัยจะเป็นตอนนั้น(ตอนที่ล้มอะ)ละมั้ง - -

"...ไหนขอดูหน่อย..."ลอว์พูด

"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวมันก็หาย"

"ช้ำขนาดนั้นยังจะฝืนอีก มานี่เดี๋ยวฉันรักษาให้"ลอว์พูดเสียงเข้มจนฉันต้องยอม

"....."ฉันยื่นแขนให้ดูก่อนที่จะปฐมพยาบาล

แควก!

"ช้ำจนเป็นสีม่วงแบบนี้ไปพักแค่3วันก็หายแล้ว"3วันก็ใกล้กับวันที่ไปสวนสัตว์นะสิ

"เอ้า หนังสือ"ฉันยื่นหนังสือให้

"....."

หมับ

"....."(ฉัน)

"ขอบใจ คุณผู้หญิง"ลอว์พูดพลางยิ้มนิดๆ

   

 "ก็นายอยากได้หนังสือนั่นนิฉันก็ให้อยู่แล้ว -///-"

"แล้วเธอมากับใคร?"

"อ้าวนายไม่รู้เหรอคิดว่าคาเวนดิชคุงบอกนายไปแล้วนี่นา"

"ไม่ มันไม่ได้บอกอะไรเลยสงสัยว่า....."

"ว่า..."

"มันกำลังแหย่ฉันอยู่แน่"แหย่?

"แหย่นายเรื่องอะไร?"

"....."

"เรื่อง...."

"อย่ารู้เลย ฉันกลับละ"

"เดี๋ยวสิ นายยังไม่ได้บอกเลยนะ!"

"นามิจังจะไปไหน!?"คาเวนดิชพูด ฉันรีบตามลอว์ไป

ตึก ตึก ตึก!

"เดี๋ยว!"ฉันไปดึงชายเสื้อเค้า

" ! "

"นายจะให้ฉันสงสัยนายถึงเมื่อไหร่ยะ!นายชอบปิดบังนิ!>[]<"

"...เฮ้อ....จริงๆเลยนะ"เค้าใช้มือมาโอบใบหน้าฉันเบาๆ

".....o///o"เฮ้ย!

"จะบอกให้เอาบุญละกันถ้าอยากรู้ขนาดนั้นฉันจะพูดแค่รอบเดียวไม่มีครั้งที่สอง"เค้าเอาใบหน้าหล่อๆมาใกล้แล้วมาชนกันหน้าผากฉันแล้วกระซิบว่า

"เพราะฉันชอบปิดบังไว้คนเดียวไม่ชอบให้ใครรู้แบบนี้ไง บอกแค่ว่าฉันเป็นคนแบบไหน ฉันหนะ...."

"....."

"เป็นคนที่หลงทางในความมืด และเป็น.....คนที่คิดจะฆ่าตัวเองก็อยู่ที่ในกำมือใครบางคน..."

"....."

"มีแค่นี้แหละ..."แล้วเค้าก็ผลักออกจากฉันเบาๆแล้วเดินออกไปโดยไม่แลเหลี่ยวฉันแม้แต่หางตา ทำไม....นายถึง....

 

.End.

 

..............................................................................................

แบบว่าเดี๋ยวนี้การบ้านเยอะจนปั่นไม่ทันเลยเอาเป็นว่าว่างๆมาอัพตอนที่15วันหลังนะ

พออ่านแล้วเป็นไงบ้างไม่เห็นมีใครตอบคำถามเบยเลย....หมดกำลังใจไป50%เหลือ50%(แอบร้องไห้)เอาเถอะ!ไม่มีใครตอบก็ไม่เป็นไรไม่ถึงตาย(เหรอ)

ปล.นิยายเรื่องอื่นยังไม่กะเตื้องเลย

ปล.1วันที่แล้วไปเชียงใหม่มาสนุกมากเลยเจ้า~เดี๋ยวเล่าให้ฟังในเรื่องสั้นวันเสาร์-อาทิตย์เลยนะ

................................................................................................................

นิยายเล็ก

คนเขียน:เย้ การบ้านเสร็จแล้ว!

นามิ:เมื่อไหร่จะได้ไปสวนสัตว์ละ?

คนเขียน:ตอนนี้เลยไหม?

นามิ:เย้! คนเขียนใจดีที่สุด

คนเขียน:ฮ้าวววววว ง่วงอะของีบหน่อยเดี๋ยวแต่งให้

นามิ:อืม รีบๆงีบละแล้วมาแต่งต่อนะ

ผ่านไป1วัน~

นามิ:คนเขียน!นี่ไม่ใช่งีบแต่เค้าเรียกว่านอนแล้ว!

คนเขียน:ครอกฟี้~~~~~

นามิ:ตื่นเลยน้าาาา!

End

...............................................................................................................

มีคำถามมาฝากจากลอว์จ้า!(สมมุมติ)

ลอว์ถามมาว่า

เพลงอะไรที่เขาชอบมากที่สุด

1.I don't wanna die

2.Angel with a shortgun

3.Every body 

4.Monster

5.Do you know

ใครตอบถูกจะได้เม้น+โหวต+Like+แนะนำ+ติดตามจ้า

คำตอบที่ถูกมี2ข้อ(พอดีอยากให้ลุ้นมั่ง)

เราจะคัดแค่4คนเท่านั้นและใครที่อยากได้เม้นหรืออย่างอื่นก็โอเคแต่ว่ามีข้อแม้ว่า

ต้องแนะนำนิยายเราก่อนนะ(ถึงจะมีสิทธ์)

 .....................................................................................................................