storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี
เขียนโดย loveonepicec
วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.49 น.
แก้ไขเมื่อ 24 เมษายน พ.ศ. 2557 12.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) ตรวจร่างกายสัตว์อันแสนวุ่นวาย 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
คุยกันสักนิดนะจ๊ะ
พอดีว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมาการบ้าน(มั้ง)เลยจะมาแต่งอีกตอนแล้วหลังจากนั้นจะทยอยปั่นการบ้านสังคม TwTและวิทย์ ใครที่ว่างๆอยู่ลองไปอ่านเรื่องสั้นเค้าหน่อยสิตะเอง ชื่อว่า ชีวิตประจำวันของloveonepicec แต่งได้แค่ตอนเดียวเองพอดีว่าแต่งแบบกะทันหัน เพราะพี่บัทอยากให้แต่งเรื่องสั้นให้หน่อยเลยเอาตัวเองมาแต่งแม่ง และเค้ากำลังคิดนิยายใหม่อยู่ติดตามชมให้ดีละ เอาละคงเบื่อกันแล้วไปอ่านนิยายกันเลยดีกว่า!
Law's Talk
"........"ผมเอาแต่นั่งเงียบเพราะเรื่องกล่องใบนั้น.....และ..... ผมย้อนคิดถึงเรื่องที่จูบเธอ เฮ้ย!ลอว์แกจะไปคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ทำไมวะคิดเรื่องงานสิคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องไปได้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เข้ามา"ผมพูด
"จดหมายถึงหัวหน้าครับ จากคนๆนั้น"โซลยื่นจดหมาย เจ้านั่น.....ผมรับซองจดหมายแล้วเปิดอ่าน
พึบ!
( โจ้กเกอร์ )
ว่าไงลอว์...เห็นว่าแกทำงานอยู่ที่นี่สินะ ฉันอยากให้แกออกไปจากที่นั่นแล้วมาบ้านฉันซะ!ถ้ามาฉันจะยินดีเป็นอย่างมาก ถ้าไม่มาแกจะพบอะไรแกก็รู้....แล้วรีบมาซะละฉันรอแกอยู่นะ
อ้อ...ลืมไปฉันมีของขวัญให้แกด้วยวันพรุ่งนี้จะมีคนไปให้แก หึ หึ
"........"
"แล้วหัวหน้าจะไปไหมครับ?" .......
"ไม่"ผมตอบ และนั่งครุ่นคิดอยู่ครู่นึงก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วไปห้องดับจิต เพราะที่นั่นเป็นที่สงบที่สุดผมเลยจะไปผ่าศพสัก2-3คนเพื่อผ่อนคลาย(แกนี่สติดีรึเปล่าวะ///คนเขียน)
"วันนี้มีศพกี่ศพในห้องดับจิต?" ผมถาม
"3ศพครับ"
"โซล แกกลับบ้านไปก่อนเดี๋ยวฉันตามไป"เพราะผมอยากอยู่คนเดียวมากกว่าผมถึงจะเป็นตัวของตนเอง
"ครับแล้ว.....มีอีกเรื่องนึงที่ผมอยากถามหน่อยครับ"
"ว่ามา"
"คุณนามิหน่ะครับเค้าไปไหนเหรอครับ?"
"ฉันจะไปรู้เหรอ"ก็ยัยตัวแสบลุกขึ้นแล้วไปไหนไม่รู้
"เหรอครับ งั้นผมขอตัวนะครับ"
"อืม "
ปัง!
ผมเดินไปหยิบปากกาแล้วเช็ครายชื่อศพทั้ง3
สกาย์ เอเลน
ฮิบาริ เซย์จิ
Ciara ? ผมแปลกใจว่าคนที่ชื่อ Ciara คือใคร มันชื่อคุ้นมากเหมือนเคยเจอที่ไหนสักแห่ง
ผมรีบไปห้องดับจิตและรีบเปิดหน้าศพทั้ง3มีชาย2หญิง1ซึ่งผู้หญิงไร้วิญณาณคนนั้นคือ......คนรับใช้ของโจ้กเกอร์นิ!ทำไมศพถึงอยู่ที่นี่แล้วสภาพศพเหมือนพึ่งตายมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมง ชายหนุ่มพลันเห็นกระดาษแผ่นนึงที่ศพหญิงนั้นกำแน่น ผมหยิบมาขึ้นมาอ่าน
'ร่างกายนั้นย่อมมีการย่อยสลาย ถ้านำไปเผาก็จะได้พบบางอย่าง'
'ถ้าไม่ไปเผาจะไม่พบสิ่งที่ตามหา มันอยู่ใกล้ตัวและเดินมาอย่างช้าๆ'
'มันมักจะอาศัยคนตายเป็นยานพาหนะ เจ้าจงค้นหาดีๆแล้วจะพบสิ่งที่ตามหา'
"อีกแล้ว กลอนชิ้นที่2"ผมพูด
.............................................................................................
Nami's Talk
ฉันกำลังอยู่หน้าตู้โทรศัพท์ที่ห่างจากโรงพยาบาลไม่กี่เมตรและกำลังคิดว่าเบอร์โรบินเบอร์อะไร
"อ้อ รู้แล้ว"ฉันกดเบอร์โรบินอย่างรวดเร็วแล้วฟังเสียงตอบรับจากปลายสาย
"(ฮัลโล ใครคะ?)"เสียงจากปลายสายพูด
"โรบิน นี่นามินะ วันนี้อาจจะกลับดึกหน่อยไม่ต้องมารับนะเดี๋ยวกลับเอง"
"(อืม แล้วทำอะไรอยู่ตอนนี้จ๊ะ)"เอ๊ะ โรบินถามแปลกๆ
"ก็ทำงานตามปกตินิ"
"(เหรอ วันนี้โซโลถามแหนะว่านามิหายไปไหนละฮุๆ)"แหมเสียงระริกระรี้น่าดู
"เฮ้อโซโลเนี่ยหาว่าฉันอ่อนแอมากนักหนักรึไงฉันก็สู้เป็นนะ"
"(ไม่รู้สิ ตอนนี้ขอตัดสายก่อนนะลูฟี่อาละวาดแล้วสงสัยคงจะหิวไปนะนามิ)"เฮ้อกัปตันงี่เง่าเอ้ย - -
"อืม"
"(ช้านนนนนหิวววววววววววแล้วววววววว)"เสียงนี้เสียงลูฟี่แน่เลยปิดสายก่อนดีกว่า
"ไปนะโรบิน"
แกรก
...................................................................................................
เอิ่มขอจบแค่นี้ก่อนนะพอดีงานงอก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ