รักนี้ต้องชำระ

ฟุดฟิด ฟุดฟิด
ฉันได้กลิ่นยาดม ยาลม ยาหม่อง ครบเซ็ท และแล้วก็เริ่มลืมเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้น แล้วก็พบเจอ ต้าเป็นคนแรก หมอนั่นกำลังเก็บอุปกรณ์ยาที่ให้ฉันดมเมื้อกี้
"เป็นไงบ้าง ไอ้เปี๊ยก" ต้าถามออกมา ฉันลองมองรอบๆตัว รอบๆห้องดู 
ไม่ใช่ม้างง !!!
ฉันขยี้ตาแล้ว ขยี้ตาอีก เป็นรอบที่สองร้อยแล้วมั้ง มันก็ยังเป็นห้องของพี่ปิ่น พี่สาวสุดที่รักของฉัน งั้นที่ผ่านมา ไม่ใช่ฝันน่ะสิ 
"พี่ปิ่นล่ะแก พี่ปิ่นอยู่ไหน" ฉันเขย่าตัวชายหนุ่มข้างๆ ผลลัพธ์คือส่ายหน้า
"เค้าไปสบายแล้ว" ต้าพูด ทำให้ฉันเสียใจอีกครั้ง พี่สาวที่แสนดีได้จากไป ทำไม เกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่สาวฉันต้องเป็นแบบนี้ 
ก๊อก ก๊อก
"เชิญครับ" ต้าเดินไปเปิดประตู เนื่องจากฉันไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลืมตา
"คุณแป้งหวานใช่ไหมครับ" ตำรวจเดินเข้ามาหาฉัน
"ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันถามออกไป 
"ผลจากการพิสูจน์ศพ คุณปิ่นเกล้าถูกฆาตรกรรมครับ" ตำรวจพูด
"ฆาตรกรรม!!!" ฉันกับต้าพูดออกมาพร้อมกัน มันจะเป็นไปได้อย่างไร 
"ผมมีเรื่องจะบอกแค่นี้ครับ ถ้าผมหาหลักฐานเพิ่มเติมได้ ผมจะรายงานให้ทราบอีกที" ตำรวจพูดแล้วเดินออกไป ฉันได้แต่ปล่อยโฮ ต้าเดินมากอดปลอบฉัน
"ไม่เป็นไรนะแก แกยังมีฉันอยู่นะเว่ย" ต้าพูด ฉันสวมกอดแน่น แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาให้หมด
"แก ฉันมีอะไรอยากให้แกช่วยหน่อย" ฉันพูด ต้าผละออกจากกอดแล้วหันมามอง
"อะไรวะ"
"แกช่วยหารายชื่อและประวัติของคนที่รู้จักกับพี่ปิ่นมาให้หมด แล้วก็ไม่ต้องถามอะไรมาก ไปได้" ฉันบอกกับต้า แค้นนั้ต้องชำระ ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครฆ่าพี่ฉัน
"สั่งอย่างกับเป็นเจ้านายฉัน ไปก็ได้ว่ะ" ต้าพูดแล้วเดินออกมาจากห้อง
หลังจากที่ต้าออกไปแล้ว ฉันก็เช็ดคราบน้ำตาและขี้มูกออกจากหน้าใบสวยของฉัน แล้วเดินไปทั่วบ้าน เผื่อจะมีเบาะแสของใครบ้าง 
 
ตุบ
 
อยุ่ๆ มีอะไรไม่รู้ตกมาบนศีรษะของฉัน เจ็บมาก แต่ก็ก้มลงเก็บ และมันก็คือ สมุดไดอารี่ของพี่สาวฉันเอง
 
12/08/51
ยัยแป้งไปเรียนต่อต่างประเทศ โอกาสมาถึงตรงหน้าแล้วนะ น้องรัก พี่ขอให้แกโชคดีนะ
 
14/09/51
พี่คัมภีร์มาช่วยถือกระเป๋าให้ คนอะไรไม่รุ้น่ารักที่สุดเลย
 
15/09/51
พี่คัมภีร์ชวนไปทานข้าวด้วยกัน เราป้อนข้าวกันด้วยแหล่ะ คนอะไรไม่รู้ขนาดอยู่เฉยๆยังน่ารักเลย อยากบอกว่ารักเลย
 
16/09/51
พี่คัมภีร์...
..พี่คัมภีร์
....พี่คัมภีร์
.......แล้วก็ พี่คามเพ (ไม่ใช่ละ)
มีอยู่ทุกหน้าทุกวัน เอ๊ะ!!
 
25/11/51
พี่คัมภีร์ไปมีผู้หญิงคนอื่น เสียใจมากๆ ทำไมพี่ไม่รักษาสัญญากันบ้างเลย
 
30/11/51
เราบอกเลิกกัน เราเลิกกันแล้ว ไม่จริงใช่ไหม
 
          ในไดอารี่ มีรอยน้ำตาที่เลอะอยู่ พี่ปิ่นร้อง...
 
19/01/57
ยัยแป้งกำลังจะกลับมา คิดถึงมาก ยัยเบ๊อะ
 
20/01/57
เหมือนมีคนสะกดรอยตามอยู่ตลอดเวลา น่ากลัวจัง
แล้วหลังจากนั้น พี่ปิ่นก็ไม่ได้เขียนอะไรเลย 
คนสะกดรอยตามงั้นหรอ ตอนนี้ที่รู้ มีคนที่ชื่อคัมภีร์ แล้วก็ชายนิรนามที่เดินสะกดรอยตามพี่ปิ่น หลังจากนั้น ฉันก็หยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคน
"แก ค้นหาประวัติคนชื่อคัมภีร์ให้หน่อย" 
 
 

โทษที ไรท์หายไปนาน พอดีแต่งฟิคอยู่ แล้วลืมนิยายไปเลย แหะๆ