รักนี้ต้องชำระ

     ฉันกดออดประตูบ้านมาเกือบปีแล้วนะ (ล้อเล่น) ทำไมพี่ปิ่นยังไม่ออกมาอีกนะ กะจะรอให้แดดเผาเน่าตายอยู่ตรงนี้ใช่ป้ะ 

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ใช้แผนสำรอง ไหนๆ อยู่ไหนแล้วฟะ

ชิ้ง!!!!

กุญแจสำรองที่พี่ปิ่นส่งมาทางจดหมาย ตอนแรกก็กะจะถามว่า ส่งมาเพื่ออะไร แต่ฉันคิดว่าพี่ปิ่นคงคิดว่าบางทีฉันอาจจะกลับมาตอนที่พี่ปิ่นไม่อยู่บ้านล่ะมั้ง

กริ๊ก

ออกแล้ววุ้ย 

"ต้า แกขนสัมภาระมาให้ด้วยนะ เดี๋ยวฉันขอไปหาพี่ปิ่นก่อนนะ" ฉันพูด ต้าพยักหน้า ฉันรีบเดินเข้าไปในบ้าน

โห บ้านสะอาดเว่อร์ จัดของได้เป็นระเบียบมากๆ บ้านออกแนวสีชมพู มีคิดตี้ทั้งบ้าน ก็แน่ล่ะ พี่ปิ่นชอบคิดตี้ ส่วนฉันชอบนารุโตะ คิดตี้น่ารักตรงไหน ไม่เห็นมีอะไรให้ลุ้นเลย สู้นารุโตะของเราก็ไม่ได้ ว้าว นี่มันของขวัญที่ฉันซื้อให้พี่ปิ่นเมื่อ 6 ปีที่แล้วนู้น พี่ยังเก็บไว้อีกหรอ เอ้อ เอาเค้กไปวางก่อนดีกว่าา เดี๋ยวเละหมด

"พี่ปิ่น พี่ปิ่นจ๋า แป้งมาแล้ว พี่ปิ่น เอ๊ะ สงสัยคงหลับล่ะมั้ง ลองขึ้นไปดูดีกว่า" ฉันพูดพลางขึ้นบันไดไป พอไปถึงชั้น 2 ฉันก็ตะลึง เพราะมี.....

มี.....

มี.....ตุ๊กตาบลายด์ตั้งอยู่หลายตัว ว้าว น่ารักจังเลย 

(ฮู่ว์ อุตส่าห์ลุ้นแทบตาย)

หลังจากเล่นจนหนำใจ ฉันเปิดเข้าาไปทีละห้องเพื่อหาพี่ปิ่น ห้องนี้ก็ไม่มี ห้องนี้ก็ไม่มี เหลือห้องสุดท้ายแล้ว

"พี่ปิ่นจ๋า แป้งมา ละ.." ฉันตกใจมากก เพราะสิ่งที่ฉันเห็น คือ พี่ปิ่นมีเลือดที่อกข้างซ้าย นอนอยู่ข้างเตียง ทั้งตัวขาวซีด ปากม่วงช้ำ มือซ้ายถือปืนอยู่

"พี่ปิ่นนนนนนนน" ฉันตะโกนดังลั่นบ้าน แล้วร้องไห้ ต้าตกใจรีบขึ้นมาดู เมื่อเห็นสภาพพี่ปิ่นเขาก็ตกใจไม่แพ้กัน ฉันได้แต่วิ่งไปกอดร่างที่ไร้วิญญาณของพี่ปิ่น

"พี่ทำแบบนี้ทำไม" ฉันพูดทั้งน้ำตา ต้าดึงฉันไปกอด

"ฉันเสียใจด้วยนะแก พี่ปิ่นคงไปสบายแล้วล่ะ" ต้าพูดแล้วลูบผมฉันเบาๆ

"ม่ายยยยย" ฉันร้องไห้ไม่หยุด จนสลบไป

สงสารนางเอก นางเอกจะทำยังไงต่อไป เม้น โหวตเยอะๆนะคะ