Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้

เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส.....
   แสงแดดสอดสองผ่านหน้าต่างทำให้ฉันตัดสินใจตื่นนอนทั้งๆที่อยากจะนอนต่อ  ฉันเดินไปกินเพื่อจะให้สดชื่นแต่งแล้วเมื่อสายตาของฉันไปสะดุดที่โซฟา  มีอะไรอย่างงั้นหรอก็ที่โซฟามีอควานั่งอยู่  ซึ่งในสภาพเค้าตอนนี้เปลือยท่อนบน ฉันพยายามจะเบี่ยงหน้าหนี้แต่สายตาของฉันดันหยุดดูที่ๆไม่สมควรดู   เค้าดูเซ็กซี่มาก  มีกล้ามเนื้อซิกซ์แพ็กส์พอประมาณ เห็นแล้วหัวใจมันสั่นหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก  อควาที่กำลังดูทีวีอยู่ต้องหันมามองหน้าฉันที่เห็นฉันมองเค้าไม่กระพิบตา  เค้าค่อยๆเดินมาหาฉันด้วยสายตาส่งสัย  และดุดัน
     "มองอะไร"  เค้ามองหน้าฉันก่อนจะถามคำถามออกมา  
     "ปะ...เปล่า"  เมื่อเค้าเห็นท่าทางมีพิรุจของฉันเค้ายิ่งเขยิบเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น   จนร่างกายของฉันติดกำแพงไม่สามารถไปไหนได้  ดังหมาจนตรอก T_T
   เค้ามองหน้าฉันแล้วแสยะยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับไปที่เดิม  ฉันนึกว่าเค้าจะทำอะไรฉันซะอีก โล่งอกไปที
     "ยัยโง่รู้อะไรไหม  ทำไมฉันถึงไม่ทำอะไรเธอตั้งครั้งแรกที่เจอกัน  ทั้งๆที่โอกาศก็มี"  ฉันสยหน้าไปมา  "ก็เพราะร่างเธอเหมือนกะเด็ก7ขวบ  ยังไงยังงั้นแหละ  ฮาๆๆๆ"
     "นาย  กล้าว่าฉันอย่างงั้นหรอ"  ฉันเดินตรงไปหาเค้าอย่างเอาเรื่อง
     "ทำไม  เธอจะทำอะไรห่ะ เด็กโง่"  ไม่ไหวแล้วน่ะกล้า่าฉันเป็นเด็กโง่หรอ  นายไม่รอดแน่ ฉันกระโดดขึ้นขี้คอเค้า พร้อมจะถวายหมัดลูกใหญ่ให้  แต่เค้ารู้ทันดันจับฉันกดลงบนเตียง  พร้องคร่อมตัวฉันไม่ให้ดิ้นไปไหน   "ตอนแรกฉันก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกน่ะ  แต่ตอนนี้อยากจะลองชิมรสชาติของการกินเด็กหน่อยแล้วกัน"  เค้าค่อยๆโน้มคอลงมาก่อนที่นํ้าตาของฉันจะไหลออกมาช้าๆ  คนใจร้ายใจร้ายที่สุด  แต่เหมือนเค้าเห็นนํ้าตาของฉันเค้าหยุดก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน  "อะไรเนี่ยแกล้งแค่นี้ถึงกับร้องไห้แล้วถ้าเกิดมีคนมาปลํ้าเธอ  เธอจะทำยังไงห่ะยัยโง่  เฮ้อ...อยู่กับเธอนี่น่าหงุดหงิดชะมัด"
 
ทางเข้าเขาวงกต....
   ตอนนี้ฉันกับอความอยู่ในเขาวงกต  ถ้าจะถามว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนี้คือเกมส์ที่2 ที่โรงเรียนสร้างขึ้นในเขาวงกตนี้จะมีสิ่งที่ซ้อนอยู่มากมายนั้นหมายความมีทั้งอันตราย และพวกเราก็ต้องหาทางออกให้เจอ  แต่ถ้าเกิดทั้งสองจากกันเกมส์นี้ถือว่าแพ้  นั้นคือข้อความที่พวกเรารู้มาและตออนนี้พวกเราก็กำลังเล่นเกมสนี้อยู่
     "นายน่ากลัวจัง"  ฉันเดินเข้าไปกอดแขนเค้าด้วยความกลัว
     "กลัวอะไรของเธอเนี่ยไม่ใช่บ้าผีสิงสักหน่อย"
     "ก็ฉันกลัว"  เค้าถนหายใจกับกริยาของฉันก่อนจะเดินต่อ  แต่เหมือนเราเดินต่อไปเรื่อยๆเหมือนมีใครกำลังมองเราอยู่  "นายรู้สึกเหมือนมีใครมองเราอยู่รึเปล่า"
     "อืม...แต่อย่าไปสนใจเลยโรงเรียนคงจัดฉากขึ้นมา"  ฉันพยักหน้างึกงักก่อนจะเดินต่อไปเรื่อยๆ  แต่ครั้งนี้มันเหมือนจะมีคนมองเราอยู่อีกฉันพยายามเดินต่อไปแต่เหมือนมีใครลากฉันออกมา  คนๆนั้นปิดปากฉันเอาไว้
กรี๊ดดดดดดด......(ในใจก็ถูกปิดปากไว้อยู่นี้น่ะ)
     "อย่าสงเสียงดังถ้าไม่อยากตาย"  ฉันต้องทำตามที่มันบอกเพราะฉันไม่อยากตายจริงๆ
   ตอนนี้ฉันเหมือนถูกพามาที่โกดังร้างแต่ฉันไม่รู้ว่าที่ไหน  ในใจก็หหวังว่าโรงเรียนจะจัดฉากขึ้นมาเองอย่างที่อควาบอก
     "ว่าไงคนสวย"  เสียงคนที่จับฉันนมานี้  
     "จับฉันมาทำไม"
     "ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า  ถ้าคู่ของเธอมาช่วยภายใน15นาทีฉันก็ไม่ทำแต่ถ้าเกิดคู่ของเธอไม่มาก็ไม่แน่ฉันอาจจะทำอะไรก็ได้"
     "ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลยฉันขอร้อง"
     "ฉํนก็อยากรู้เหมือนกันน่ะว่าเธอมีดีอะไร ถึงไอ้พวกนักร้องถึงชอบเธอกันนัก"  พวกเค้าชอบฉันอย่างงั้นหรอไม่จริงหรอก  เป็นไปไม่ได้
ผ่านไป14นาที
     "ว่าไงคนสวยเหลืออีก1นาที  ทำไมคู่ของเธอยังไม่มาอีกล่ะ"
     "เค้าต้องมาช่วยฉัน"
ตุบ....
เหมือนเสียงอะไรบางอย่างตกลงกัยพื้น
     "เฮ้ยเสียงอะไรว่ะ  พวกแกไปดูสิ"
     "ครับ"  เสียงลูกน้องมันตอบรับ
ผลัวะ......
     "เฮ้ย....เกิดอะไรขึ้นว่ะ"  ทันทีที่ไอ้คนๆนั้นหันไปดูตามเสียง อควาก็ถวายหมัดลูกใหญ่ให้เล่นเอา สลบคาพื้นไปเลย
   แล้วสักพักแคนดี่กับลีฟฟีตก็เดินออกมาจากความมืด  พวกเค้ามาช่วยฉํนจริงๆพวกเค้ามาช่วยฉํนแล้ว  ฉันมองหน้าพวกเค้าก่อนจะกระโดดกอดพวกเค้าทีล่ะคนด้วยความดีใจ