ฉันรักเธอนะยัยเเวมไพร์

" เรเรน พาท"

ตอนนี้ถึงฝั่งเเล้วววว เหนื่อยเป็นบ้าเเต่ในที่สุดก็ได้เจอบาระเเล้ว ถ้าผมบอกอะไรเเล้วห้ามบอกบาระนะเรื่องทั้งหมดนี้ เป็น เเผน ของ ผม กับ คุณ ลุง เอง ครับ จุ๊ๆ อย่าบอกบารระนะ จริงๆเเล้วชื่อของผมคือเรเรน
เเต่ผมบอกบาระเเค่เร ไม่งั้นบาระก็สงสัยนะสิ อิๆ ห้ามบอกบาระนะครับถ้าถึงเวลาผมจะเป็นคนบอกเอง เเต่ได้อยู่กับคนที่รักเเบบนี้มีความสุขจังเลยครับ
"บาระ เธอมีของใช้ส่วนตัวหรือป่าวถ้าไม่มีจะได้ไปซื้อกัน"
"ก็อยากซื้ออยู่พอดีเลย ไปสิ"
"เออใช่ฉันลืมบอกไป ว่าวันพรุ่งนี้เธอต้องไปเรียนกับฉันที่มหาลัย"
"มหาลัยหรอ??"
"อืม เธออยู่คณะเดียวกับฉันนะเเต่ว่าเธออยู่ปี1 ฉันอยู่ปี3 พรุ่งนี้ไปรับน้องตอนเลิกเรียนด้วย อีกอย่างพรุ่งนี้เปิดเทอมวันเเรก เเล้วเธอมีเงินอยู่เท่าไหร่หรอ"
"อ๋อ ฉันมีอยู่2ล้านนะ"
"งั้นไปซื้อของกันดีกว่านะ"
"อืม ฉันต้องการซื้อของหลายอย่างเลยละ"

"บาระ พาท"
ตอนนี้ฉันต้องการซื้อของหลายอย่างเลยทั้งชุดชั้นใน ชุดนอน ชุดไปเที่ยวรวมถึงชุดไปผับด้วย ชุดอยู่บ้าน ชุดว่ายนํ้า โฟมล้างหน้า ครีมอาบนํ้า เเปรงสีฝัน ใดเป่าผม หวี ผ้าเช็ดตัว ยาสระผม ครีมทาผิว สบู่ล้างมือ ครีมบํารุงหน้า เครื่องประดับต่างๆ กระเป๋า กระเป๋าใส่ปากกาดินสอ สีนํ้า เเล้วก็กระดาษสําหรับวาดรูปคือเป็นคนชอบวาดรูปอะ หูฟังด้วย กระเป๋าตังห้ามลืมเด็ดขาด เครื่องสําอาง รองเท้า ฉันซื้อมาประมาณ10กว่าคู่เเหนะ ชุดนักศึกษา ที่สําคัญโทรศัพท์ ลืมไวที่บ้านสะได้ ของอีกอย่างสําคัญไม่เเพ้กัน สะเก็ตของฉัน ของเยอะเเยะไปหมดเเต่ก็ได้มาครบละนะ
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ร้านอาหาร
"บาระ นี่นะหรอที่เธอบอกว่านิดหน่อยนะ ฉันว่าไม่นิดนะ"
"ฉันก็ว่างั้นเเต่ทําไงได้ก็มันต้องใช้นิ "
"เธอซื้อโทรศัพท์หรอยี่ห้ออะไร เเลกเบอร์กันนะ"
"ยี่ห้อหรอ I phone นะ เบอร์ก็ 08********"
"ฉันโทรไปเเล้วนะ เมมรายชื่อฉันด้วย"
"อืม เเล้วนายซื้ออะไรมาบ้างหรอ"
" ก็ของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยนะ เเล้วก็พวกของสดนะ"
"นายทําอาหารเป็นด้วยหรอ"
"ก็ นะ"
"อาหารมาเเล้ว"
"กินเเล้วนะค่ะ/ครับ"
"อิ่มจังมื้อนี้ฉันเลี้ยงนายเองนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"เป็นสิ นี่ค่ะไม่ต้องทอนนะค่ะ"
"ฉันเถี่ยงเธอไม่ทันจิงๆนะ"
"เเน่อยู่เเล้ว ผู้ชายเถียงผู้หญิงไม่ชนะหรอกค่ะ"
"กลับกันเถอะ เธอจะได้พักผ่อน"
"อืม"
"ส่งของมาเดี๋ยวฉันถือให้"
"ขอบคุณนะ"

@ที่บ้าน@

"เหนื่อยจังว่าเเต่เร ฉันอยู่คณะอะไรหรอ"
"คณะหรอ ..........."
"ดีจังเป็นคณะที่ฉันชอบนะ"
ฉันถามเรขณะที่กําลังเดินขึ้นบันไดบ้านของเรสวยมาก เป็นบ้านสองชั้น ส่วนใหญ่จะเป็กระจกใสบานใหญ่ ส่วนของตกเเต่งก็จะเป็นสีขาวกับสีดํา เเละมีสีเเดงบางส่วนเเต่มันก็สวยมากเลยนะมีสวนหน้าบ้านเเละหลังบ้านด้วยสวนหลังบ้านจะใหญ่กว่าหน้าบ้านด้วยมีศาลาให้นั่งด้วยเป็นศาลาที่สวยมากมีดอกไม้อยู่บนศาลานิดหน่อย ศาลาเป็นสีขาว
"บาระนี่ห้องเธอนะ ส่วนฝั่งตรงข้ามห้องฉันถ้าอยากได้อะไรก็บอกเเล้วกันนะ"
"อืมขอบใจนะ ฉันขอใช้เครื่องซักผ้าหน่อยนะ"
"หึๆ ได้สิคิดสะว่าทุกอย่างในนี้เป็นของเธอนะ รวมถึงตัวฉันด้วย"
อีตานี่ต้องบ้าไปเเล้วเเน่ๆพูดอะไรก็ไม่รู้
"บ้าหรอ"
"ฉันพูดจิงก็ตอนนี่เราเป็นเเฟนกันนิ อะนี้"
เรพูดเสร็จก็ส่งอะไรบางอย่างมาให้ฉัน เอ๊ะนี่
"เเหวนคู่หรอ "
''ใส่ไว้นะห้ามถอดด้วยเเล้วก็ห้ามให้คนอืนถอดด้วยนะ"
"อืม"
"เดี๋ยวฉันใส่ให้นะ ห้ามถอดด้วย"ว่าเเล้วเรก็ใส่เเหวนให้ฉันที่นิ้วนาง...ข้างขาวจ๊ะ
"ใส่ให้ฉันมั่งสิ"เอาเข้าไปมีมาอ้อนอีก เฮ้อ
"ใส่ให้ก็ได้ อะ"เเล้วฉันก็กําลังจะปล่อยมือเรเเต่เข้ากับจับมือของฉันเเล้วใช่มืออีกข้างจับคางของฉันไว้
"เล่นอะไรของนายเนี้ย"
"นี่ บาระมาทําพันธสัญญากันดีกว่า"
"พันธสัญญาอะไร?"
"ก็สัญญาร่วมกันว่าเราจะเป็นของกันเเละกันเธอห้ามมีคนอื่นนอกจากฉันเเละฉันก็จะไม่มีคนอื่นนอกจากเธอ ในตอนที่เราคบกัน ตกลงไหม"
"อืม"ฉันตอบตอนนี้รู้สึกว่าหน้าร้อนมากก เเล้วเรก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับประทับรอย จูบ เข้ากับปากของฉันมันทั้งนุ่มนวนเเละร้อนเเรง หลังจากนั้นเข้าก็ถอนมันออกเเล้วจูบที่หน้าผากของฉันเเล้วก็ใช่นิ้วหัวเเม่มือรูปที่ริมฝีปากของฉันไปมา
"หวานจัง เราทําพันธสัญญากันเเล้วนะ"
"อืม"ฉันไม่รู้ว่าหน้าของฉันเเดงขนาดไหนเเต่คงจะเเดงมาก
"บาระ ทําไมถึงหน้าเเดงเเบบนี้หละหรือว่านี่จะเป็นจูบเเรกของเธอ"
ฉันไม่ได้ตอบเเค่พยักหน้าเฉยๆ
"ขอโทดนะ เเล้วก็ขอบคุณมากด้วย"
"ไม่เป็นไรว่าเเต่ขอบคุณเรื่องอะไรหรอ"
"ก็เรื่องที่ฉันได้จูบเเรกของเธอนะ"
"ตาบ้า!! ฉันไม่คุยด้วยละ"ฉันปิดประตูใส่หน้าเรเเล้วก็เปิดประตูใหม่เเล้วก็พบว่า มันยังยืนอยู่ที่เดิม
"คิดถึงฉันหรอถึงเปิดมาหาอะ"
"ใครว่าละ ฉันจะเอาผ้าไปซักตังหาก"
"หรอผากซักด้วยจิ"
"นายก็ซักเองสิของนายเองไม่ใช่หรอ"
"ใครจะรู้บ้างว่าฉันมีคุณเเฟนที่ใจร้ายเเบบนี้"
"ก็ได้ๆ ซักให้ก็ได้"ดูหมอนี่ทําสิพอเป็นเเฟนก็เเล้วก็ใช้เค้าเลยนะ!!จําไว้เลย ทุกคนอาจจะไม่รู้เเต่จิงๆเเล้วฉันทํางานบ้านเป็นนะทําเป็นทุกอย่างเลยทําเป็นตั้งเเต่ล้างจานยันล้างห้องนํ้า เเห่มถึงฉันจะสวยเเละรวยมากเเต่เราเกิดเป็นผู้หญิงก็ต้องทําเป็นสิค่ะส่วนเรื่องอาหารก็ทําเป็นนะเเต่ไม่อยากทําขี้เกียจเลยยกหน้าที่นี้ให้เรเลยละกัน
"จริงหรองั้นเดี๋ยวฉันช่วยถือนะ"
อีตานี่คือชีพเร็วชะมัด

@ตอนเย็น@

"เหนื่อยจัง หิวด้วยว่าเเต่กลิ่นอะไรหอมๆอะ"
"หิวไหม ไปนั่งรอที่โต๊ะสิ"
ผ่านไป15นาที เรก็ยกอาหาร ออกมาวางตรงหน้าฉันมันคือ สะปาเก็ตตี้ คาโบนาร่า ของโปรดฉันนี้
"ชอบไหม"
"ชอบสิ นี่มันของโปรดของฉันเลยนะ"ฉันว่าเเล้วก็จับช้อนซ้อมมาตักคาโบนาร่าของโปรดเข้าปากคําเเรกถึงกับค้าง นี้มันอร่อยมากกก
"จริงหรอ เเล้วอร่อยไหม"
"อร่อยมากๆ มีไม่กี่คคนหรอกที่จะทําถูกปากฉัน ฉันไม่ได้เป็นคนเลื่อกกินนะกินก็กินได้แต่คนส่วนน้อยนะที่ทําอาหารถูกปากฉันนะ"
"หึๆ ดีเเล้วละ"
หลังจากกินขว้าเสร็จ ฉันก็วิ่งขึ้นมาบนห้องมาเอาของเเล้วก็ลงไปหาเรทันที
" เร เร ไปเล่นสะเก็ตกัน นะๆๆๆ"
"สะเก็ต หรอ"
"ฉันเห็นในตู้รองเท้ามีสะเก็ตของนายอยู่ฉันเลยมาชวนนายไปเล่นสะเก็ตนะ ไปด้วยกันนะ นะ"
"เธอเนี่ยเวลาอ้อนน่ารักจังนะ ว่าเเต่เธอมีสะเก็ตหรอ"
"มีสิตอนไปซื้อของฉันซื้อมาด้วย ไปด้วยกันนะ นะ เรนะ"
"ก็ได้ๆ งั้นรอเเป๊บนะฉันไปเอาสะเก็ตก่อน"
หลังจากนั้นเราก็ออกไปเล่นสะเก็ตกัน