ฉันรักเธอนะยัยเเวมไพร์

(บาระ พาท)
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สวนสาธารณะ
"สนุกจัง ไม่ได้เล่นเเบบนี้มานานละ"
"บาระนั่งรอนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเอานํ้ามาให้"
"ขอบคุณนะค่ะ คุณเเฟน"
"ไม่เป็นไรครับคุณเเฟน"
"ไปได้เเล้ว เดี๋ยวจะได้กลับบ้านกัน"
"คร้าบๆ"
ผ่านไปประมาณ3นาที
"ทําไมเรยังไม่มาอีกอะ อยากกลับบ้านเเล้วนะ"มีวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันเเล้วพูดว่า
(ว่าไงจ๊ะน้องสาว อยากกลับบ้านหรอ ให้พี่ไปส่งไหม)
"เเกเป็นพี่ฉันตั้งเเต่เมื่อไหร่ ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง
เเล้วอีกอย่างนะฉันลูกคนเดียวย่ะ"
(แหมน้องสาวเนี่ยต่อปากต่อคําดีนะ เเบบนี้พี่ชอบ)วัยรุ่นคนนี้เอามือมาจับเเขนของฉัน ตอนนี้ฉันทั้งหิวทั้งโมโหอากาศก็ร้อนเดี๋ยวปั๊ดกินเลือดให้หมดตัวเลยนิยิ้งหิวนํ้าอยู่ด้วย
"นิอย่ามาเเตะฉันนะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"ฉันพูดพร้อมกับตั้งกาด
(เเหม่น้องสาวคนสวย ยิ้งดุยิ้งสวยนะเนี้ยพี่ชอบ เฮ้ยพวกเรามาจับตัวนังนี้ไว้ดิ๊
ตุบ!!
"ฉันบอกว่าอย่ามายุ่ง"พูดเสร็จฉันเลยปล่อยหมัดใส่เจ้าพวกนั้นไปคนนึ่ง
(เอาไงดีลูกพี่นังนี้หมัดหนักเป็นบ้า)
ในขณะที่ฉันกําลังจะต่อยอีกคนสายตาของฉันก็ไปเห็นเรที่กําลังวิ่งเข้ามาจังหวะที่ฉันเผลอเจ้าพวกนั้นก็ล๊อกเเขนของฉันไว้ทันที
(เเหมเเรงหมดเเล้วหรอน้องสาว ทําไมถึงยิ้มเเบบนั้นละครับทั้งๆที่พวกพี่ชนะเเท้ๆ)เเกคิดไปเองหรือป่าว
เพี๊ยะ!!
(ใครตบหัวกูว่ะ)
"กูเอง -.-"ทําไมเรถึงทําหน้าเเบบนั่นละ
(ใครว่ะ อ่าวรุ่นพี่เรมีอะไรหรอครับ)
"กูสิต้องถามว่าพวกมึงมีไรกับเเฟนกู"
(อ่าวน้องคนนี้เเฟนพี่หรอครับ)
"เออ เเฟน กู ใคร อย่า เเตะ -.-"เรเน้นเสียงให้หนักเเน่น
(เเหม่พี่นี่ตาถึงมากเลยนะครับสวยขนาดนี้ เเต่เดี๋ยวพี่ก็ทิ้งไม่ใช่หรอจะหวงไว้ทําไม เเบ่งน้องๆมั่งสิครับ คนก่อนๆยังเเบ่งพวกผมเลยนิ)
"สัส ทะลึ่งเเละคนนี้กูจิงจังเว้ยอย่าให้กูเห็นว่าพวกมึงมาลวนลามเเฟนกูอีกนะไม่งั้นเดี๋ยวกูให้พวกพี่ทิศมา กระ ทืบ พวก มึง ให้ จม ดิน คอย ดู"ทําไมหมอนี้เวลาโกรดเเล้วหน้ากลัวจังเเต่ฉันไม่กลัวหลอกว่าเเต่เรพูดถึงคนที่ชื่อทิศหรอจะใช่หรือป่าวนะ
"บาระ เป็นอะไรป่าว มือเธอเเดงนะ"
"ไม่เป็นไรฉันเเค่ต่อยพวกนั้นเฉยๆ เเดงหรอ"
"ต่อยพวกนั้นเฉยๆหรอ??"
"ใช่ทําไมละ"
ฝึบ!!
"โธ่บาระเธอทําให้ฉันเป็นห่วงเธอเเทบบ้า"เรดึงฉันเข้าไปกอดจนเเน่น
ว่าเเต่ทําไมอ้อมกอดนี้มันคุ้นๆมันอบอุ่นเเละเเฝงไปด้วยความเป็นห่วงทําไมมันคุ้นจังเลย เเต่ชั่งเหอะ
"เรฉันไม่เป็นไรเรากลับบ้านกันดีกว่านะ"
"กลับกันเถอะ"
"จะว่าไปฉันต้องกลับไปรีดผ้านี้น่า ถ้ากลับไปถึงเเล้วนายเอาผ้าที่ต้องรีดมาให้ฉันด้วยนะจะได้รีดทีเดียว"
"ครับ อืมถึงบ้านเเล้วกินอาไรดีอะ"
"คาโบนาล่า/สเต็ก"พวกเราพูดออกมาพร้อมกันเเต่คนละเมนู
"ไม่เอาจะกินคาโบนาล่า"
"เเต่วันนี้ทําให้กินไปแล้วน่าาา"
"ก็จะกินคาโบนาล่าอ้าา"
"เเต่"
หมับ!!
ฉันเข้าไปเกาะเเขนของเรเเล้วก็เอาหน้าถูไปมาเหมือนเด็กเเต่ตอนนี้ฤูจนเลขจะขึ้นละ
"คาโบนาล่านนะ นะ นะ"ฉันมองเรตาเเป๊ว อ้อนวอนเหมือนลูกเเมวอ้อน
"ก็ได้ๆ "ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรไว้ใจคนที่พึงรู้จักกันได้ไม่กี่วัน เเต่เข้ามีอะไรบางอย่างที่ทําให้รู้สึกว่าเข้าคนนี้ไม่อันตรายเเละอยู่ด้วยเเล้วรู้สึกอุ่นใจเเละปลอดภัยมาก

(เรเรน พาท)
ผมกําลังเอานํ้าที่พึ่งซื้อมาให้บาระ เเต่ผมเห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกําลังรวนลามบาระอยู่เลยทิ้งนํ้าเเล้วก็วิ่งหน้าตั้งมาหาทั้งที่รู้ว่าไม่มีใครทําร้ายบาระได้ก็เถอะ เเต่ยังไงก็เป็นห่วงอยู่ดี พอเข้าไปใกล้ๆก็เห็นกลุ่มวัยรุ่นที่หน้าตาคุ้นๆนึกออกละไอพวกนี้ เเหม่ชอบมาเกาะ.
เเกะเด็กผมคนก่อนๆประจําเเต่ผมไม่อะไรนะเพราะผมไม่คิดจะจึงจังอยู่เเล้วเเต่คนนี้
ผมรักตั้งเเต่เด็กละ เเล้วยิ่งตอนนี้เป็นเเฟนผมเเล้วด้วยเเล้วผมเลยถือว่า เเฟนผมใครอย่าเเตะไม่งั้น die ทุกคนคงเข้าใจนะครับ