Christmas Eve ส่งหนุ่มหน้าใสทักทายหัวใจยัยจอมเพ้อ

14
ใต้แสงดาวพราวแสง
 
       [3D  Talk]
       ยัยวินนี่ทั้งน่ารักและน่าแกล้งจริงๆเลย  ดูสภาพเธอตอนนี้สิ ฮ่าๆ  ดูสับสนใจมิใช่น้อย  จากที่เอาครีมไปป้ายหน้าเธอ แล้วผมกินครีมนั้น ยัยนั้นคงเขินมาก  ดูจากใบหน้าที่แดงเหมือนลูกเชอรี่   ปากจู๋  แก้มพองด้วยความงอน  ดูทำเข้า มันยิ่งน่าแกล้งเข้าไปใหญ่นะรู้มั้ย!
       ยัยบ้าเอ๋ย! ♥
       ผมทำท่าจะเอามือไปหยิกแก้มเธออีกที  แต่คราวนี้ต้องชะงัก เมื่อสายตาของผมไปจ๊ะเอ๋กับใบหน้าสวยๆของผู้หญิงคนหนึ่ง
       O__O;;
       ชัดเลยครับพี่น้องชาวไทยผู้รักชาติ
       นั่นมัน...
       ยัยไข่ปลาคาเวียนี่! อันที่จริงเจ้าหล่อนชื่อซีเวีย  ผมกับคิมเป็นคนเปลี่ยนให้เองแหละ  เพราะขึ้นใช่มั้ยล่ะ  >_<  แต่นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนั้น! สิ่งที่ต้องคิดคือยัยนี่มาทำอะไรแถวนี่
       ซาเวียเป็นคนที่คุณป๋าจะให้ผมแต่งงานด้วยนั่นแหละ T^T   เธอสวยก็จริงแต่ร้ายกาจไม่เบานะจะบอกให้   ขอเล่าให้ฟังก็แล้วกันว่านางร้ายยังไง

1.ถ้าลูกน้องทำผิด วิธีทำโทษของเธอก็คือให้กินพริกจากถิ่นลินคอร์นเชียร์ (เป็นพริกที่เผ็ดที่สุดในโลก) และห้ามดื่มน้ำเป็นอันขาด ผมเห็นสภาพบอดี้การ์ดที่กินพริกของเจ้าหล่อนไป  ปากงี้เจ่อ แถมบวมแดงไม่หาย ขอแสดงความดีใจด้วยไม่ต้องทาลิปสติก -_-+  หมดหล่อเลยคราวนี้
2.อีกบทลงโทษก็คือผู้ใดที่ขัดคำสั่งเจ้าหล่อนจะโดนลงโทษโดยการดมตดสกังก์อัดกระป๋อง (ไม่รู้ที่ไหนมีขายเนอะ = =;)เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง  พวกสาวเมดเข้าโรงพยาบาลมาแล้ว เพราะเป็นลม น้ำลายพูมปาก 
3.ยังไม่จบเท่านั้นนะครับผู้ที่ทำผิดคำสั่งจะโดนเทปหนาที่พรมกาวตราช้างอย่างหนาแน่น ย้ำ! อย่างหนาแน่น แปะที่หน้าแข้งแล้วดึงออก ดีใจด้วยท่านจะไม่มีขนหน้าแข้งอีกต่อไป  TOT 

       ผู้รอดชีวิตก็คงจะไม่มี โฮ~U_U 
       ใครโรคจิตกว่านี้มีอีกไหม ตอบ!!!!!
       ตอนแรกผมก็ทำใจจะคบกับเธอ  แต่พอเห็นพฤติกรรมแบบนั้นมันทำให้ผมรับไม่ได้
       ไม่เอาเด็ดขาด นอกจากเป็นผู้หญิงโรคจิตแล้ว  ผมก็ไม่ได้รักเธอด้วย
       กลับมา ณ ปัจจุบัน
       ผมรีบหันกลับมาทันทีเมื่อเจอยัยไข่ปลา  ปกติเจ้าหล่อนจะไปเที่ยวแถบยุโรปไม่ใช่เหรอ  แล้วมาภูเก็ตทำไม T_T
       ไม่ไหวจะเคลียร์
       “นายเป็นอะไร”  จู่ๆเสียงหวานก็โพล่งขึ้นมาทำลายความคิดฟุ่งซ่านของผมไป
       “ไม่มีอะไร ^^;;…เราไปกันเถอะ”
       “แต่ฉันยังทานไม่หมดเลยนะ -3- สงสารชาวนาที่...”
       “ห่วงกินอยู่นั่นแหละ”
       ผมไม่ปล่อยให้เธอบ่นอะไรเพ้อเจ้อ  รีบฉุดกระชากลากถูไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์โดยด่วน  เฮ้อ~เหนื่อยชะมัด! 
แต่ถ้าได้จับมือนิ่มๆ แบบนี้ตลอดไป  ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็ยอม :-)♥
 
       [Winny Talk]
       ตาบ้านี่เป็นอะไรก็ไม่รู้  อยู่ดีๆก็ลากฉันออกมาเฉยเลย -3-  คนกำลังฟิน
       ฉันเดินตามแรงจูงแกมฉุดของธีร์ดี  ตอนที่นั่งทานไอศกรีมฉันสังเกตเห็นผู้หญิงหน้าตาสวยเหมือนนางมารร้ายละครหลังข่าวจ้องมาที่พวกเราด้วย
       บรึ๋ยยย  >_< น่ากลัว
       “เบาๆหน่อยสิ ถ้ามือฉันขาดทำไง L”
       “ใช้กาวตราช้างแปะ แน่นดีนะ”
       “จะบ้าเหรอ เดี๋ยวนี้หัดกวนนะ!”
       “แบร่ :P”
       ธีร์ดีแลบลิ้นใส่ฉัน  เป็นจังหวะเดียวกับที่เขายัดฉันเข้าไปในรถสุดอะไฮโซของเขาได้สำเร็จ  ฉันเป็นตุ๊กตาอีกแล้วใช่ไหม - -*
       รถก็เคลื่อนตัวออกไป  ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกัน  มันรู้สึกอึดอัด  ฉันเลยแกล้งหลับซะเลย  เอ๊ะ! จู่ๆรถก็หยุดนิ่ง  ฉันลืมตาขึ้นด้วยความสงสัย  เพิ่งออกจากห้างได้ไม่นานทำไมถึงเร็วนัก
       หือ  เป็นทางที่เปลี่ยวๆ  ไม่ค่อยมีรถวิ่งไปมาสักเท่าไหร่  อาจจะเพราะว่าตอนนี้ก็ดึกแล้ว
       “นายจอดรถทำไมอ่า?” 
       “คืนนี้ดวงสวยเนอะ  เลยจอดรถแวะดู”
       “ค่อยดูก็ได้ ดาวไม่หายไปไหนหรอก”
       “ไม่เอา”
       “เฮ้อ~ เหนื่อยกับนายจริงๆเลยนะ”
       ปัง!
       ฉันเปิดประตูตามหมอนี้ลงไป  อยากจะถอนหายใจล้านรอบ  คนอะไรเอาแต่ใจชะมัดเลย 
       *___*
       ว้าว!
       โอ๊!
       So  beautiful!
       ดวงดาวที่เรียงรายบนท้องฟ้า  ส่องแสงระยิบระยับ  ถึงจะไม่มีแสงจันทร์  แต่ก็มีแสงดาวที่ส่องแส่งแพรวพราวยามระติกาล  เอ๊ะ! ฉันเพ้ออะไร  เอาเป็นว่ามันสวยมากเลยล่ะ  อยู่ในเมืองกรุงไม่ค่อยเห็นอะไรแบบนี้เลย
       “สวยใช่มั้ยล่ะ”
       “มากๆ *O*”
       “บอกแล้ว”
       “นายชอบดูดาวเหรอ”
       “อื้มๆ ดูแล้วมันมีความสุขมากนะ  บางทีมันทำให้ลืมเรื่องทุกข์ใจ ผมเคยอ่านในหนังสือเขาบอกว่าการดูดาวมันทำให้เรารู้จักคุณค่าของชีวิตมากขึ้น” เขาพูดในขณะที่ฉันมองเขาอย่างละสายตาไปไม่ได้ “ เพราะดาวแต่ละดาวมีอายุหลายล้านปี  เมื่อมาเทียบกับชีวิตมนุษย์นั้น  มันช่างแสนสั้นนัก เพราะฉะนั้นเกิดมาทั้งที เราควรเห็นคุณค่าของชีวิตและทำสิ่งที่ดีงาม”
       ปรัชญาชีวิตของแท้
       สาธุ -/\-  ฉันยกมือขึ้นไหว้   ทำให้ผู้ชายที่ยืนข้างๆหัวเราะออกมา  เฮ้ย!!! อะไรวะ นี่ฉันจริงจังนะ หมดอารมณ์ซึ้งเลย
       “หัวเราะอะไรของนาย”
       “หัวเราะเธอนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆ”
       “นายพูดอะไรที่มันลึกซึ้ง ฉันก็อินอ่ะดิ”
       “ฮ่าๆ อะไรกัน”
       O////O
       กรี๊ดดดด ธีร์ดีดึงฉันเข้าไปกอด  ทำให้ใบหน้าของฉันปะทะกับแผงอกอันแข็งแกร่งของเขา  ทำไมต้องมีเสื้อมากั้นด้วยเนี่ย เฮ้ย!ไม่ใช่ ฉันแค่จะถามว่าทำไมเขาต้องกอดฉันด้วยเนี่ย
       “นายกอดฉันทำไม”
       “หนาว”
       “แต่ฉันร้อน!”
       “แต่ผมหนาว”
       “อย่ามากวนนะ”
       “ถามอะไรหน่อยสิ  ตอบแล้วตอบเลยนะ ห้ามคืนคำตอบ...มีความสุขมั้ยเวลาที่อยู่กับผม”
       หมอนี้เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย  เขาถามว่ามีความสุขมั้ยงั้นเหรอ มีความสุขสิ  มีความสุขมากๆเลย!  แต่จะให้พูดๆปก็เขินอ่ะ
       “…”
       ฉันก็เลยเงียบค่ะ 
       “ผมน่ะมีความสุขมากๆเลยนะที่ได้อยู่กับวินนี่”   ว่าพลางก็ลูบหัวฉันเหมือนลูกแมว (อีกแล้ว)  โถๆๆ
       “อื้อ”
       “ผมรู้นะว่าเธอก็มีความสุขที่ได้อยู่กับผม”
       “อื้ม  .///.”
       “ดีใจมั้ยที่เราสองคนได้เจอกัน”
       “เอิ่ม...อือ”
       “ผมก็ดีใจนะ”
       “อื้ม”
       วันนี้ฉันเรียบร้อย พูดน้อยค่ะ อื้ม  อื้อ  เอ่อ  อ่า นี่แหละเหมาะสุดแล้ว
       “เธอชอบผมไหม”
       “อื้ม...เฮ้ย! บ้าเหรอ  ฉันพูดผิด >///<” 
       “บอกแล้วไงว่าห้ามคืนคำ J”
       หมอนี่ร้ายกาจที่สุดอะ  ทุกคนเข้าใจมั้ยว่าฉันเผลอ  คำตอบมันมาจากจิตใต้สำนึก กรี๊ด~ ไม่จริงใช่มั้ย  >_<
      “ผมก็ชอบเธอนะ ^^”
      O_o  อะไรนะ  หมอนี่ว่าไงชอบฉันเหรอ
      ไม่น้า~ ถ้าจะสารภาพรักก็ขอสถานที่ที่มันโรแมนติกกว่านี้หน่อยสิ  กระซิกๆ  ณ จุดๆ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว  ขอเป็นใบ้สักวันล่ะกัน  U-U
 
 
 
มิซากิจัง:
สวัสดีค่า  ^/\^ เพื่อนผองน้องพี่ที่น่ารัก ได้เจอกันอีกครั้งในตอนที่14  หลังจากที่ไรท์ลาไปวาดภาพและดูซีรี่ย์หลายวัน เค้าขอโทษ สมองตันบ้างอะไรบ้าง U_U  ตอนนี้เลยจัดให้ยาวเป็นพิเศษ (ยาวกว่าปกติครึ่งหน้า ฮา! 5555)  สนุกรึป่าวช่วยบอกด้วยนะคะ เพราะแต่งตอนนี้สมองรวนจริงอะไรจริง 5555 เช็ดเหงื่อแปป  
อย่าลืมรักธีร์ดีให้มากๆนะคะ เดี๋ยวอาเฮียงอนน้า  ขอความกรุณาด้วยค่ะ 
 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ 
 
รักทุกคนค่าาาา~~♥