Christmas Eve ส่งหนุ่มหน้าใสทักทายหัวใจยัยจอมเพ้อ
เขียนโดย มิซากิจัง
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 22.35 น.
แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 23.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) ไอ้บ้า ♥
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ13
ไอ้บ้า ♥
“อย่ามาหลอกหลอนฉันเลย ฮือ~T^T” ฉันเอามือปิดหน้าปิดตาด้วยความหวาดกลัว ใครก็ได้ช่วยสาวน้อยน่ารักๆด้วย~
“ผมเอง...ธีร์ดี ทำไมต้องกลัวขนาดนั้นด้วย (‘ ^ ‘) ”
ฉันมองหน้าเจ้าภาพหลอนลอดผ่านนิ้วมือที่ปิดหน้าไว้ ทำไมถึงสมจริงขนาดนี้น้ำเสียงที่แสนออดอ้อน ปากที่ตอนนี้ยู่ยี่ด้วยความงอน หน้าตาที่หล่อเท่าๆป๋าแจจุง คิดไปคิดมานี่อาจเป็นเขาตัวจริงก็ได้
“อืม...” ฉันมองสำรวจใบหน้าหล่อๆด้วยความเคลิ้ม จะตัวจริงหรือภาพหลอน แต่ถ้าหล่อ แม่จะไม่แคร์และไม่สน รับได้หมด โฮะๆ >3<
อ๊ะ! ลืมตัว ฉันเอามือไปจับไหล่คนตรงหน้าแล้วพลิกไปมา หันซ้ายหันขวา ทีลังกา หันหน้าหันหลัง
“งอนแล้วนะ (‘ ^ ‘) ห่างกันไม่ถึงวันก็จำไม่ได้แล้วเหรอ”
ใช่เลย! สำเนาถูกต้องค่า ไม่มีผู้ชายที่ไหนขี้งอนขนาดนี้หรอก
“ไม่ได้ลืมสักหน่อย”
“คนอุตส่าห์คิดถึง ♥”
O///O
ฉันก้มหน้าด้วยความขวยเขิน สติเตลิดเปิดเปิง คิดไปไกล ฟุ่งซ่าน >_<♥ ไม่นะ! แต่คำพูดไม่กี่คำเราจะมาหวั่นไหวไม่ได้! แต่พอจะเงยหน้าไปมองเขา กลับทำไม่ได้ซะงั้น เพราะหัวใจที่เต้นรัว ไม่เป็นจังหวะ มีหวังถ้ามองหน้าผู้ชายคนนี้ หัวใจต้องวายตายแน่ๆ
แกล้งตายเลยดีมั้ย U-U เขินเกิ๊น
“…”
“วินนี่ไม่เอาของไปเก็บเหรอ” ธีร์ดีชี้มาที่กระเป๋าสีชมพูใบโปรดที่นอนตายอย่างเหงาหงอย จริงด้วย ยืนคุยกันแบบนี้เกิดใครมาเห็นแล้วซวย ครอบครัวฉันก็อยู่ห้องข้างๆ ถ้าเปิดมาเจอธีร์ดี ฉันขอโกหกว่าเป็นพนักงานทำความสะอาดดีไหม Y^Y
เพราะนายนั่นแหละที่ทำให้ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ (เขินจนพาล)
รู้ดังนั้นฉันก็รีบเปิดประตูเอาสัมภาระไปเก็บ เหนื่อยจะแย่ นั่งในรถจนก้นเปื่อยไปหมดแล้ว แม่จะนอนให้ตายไปเลย
แต่รู้สึกเหมือนจะมีเจ้าตัวประหลาดตามเดินตามหลังฉันมาหน้าตาเฉย
“นายตามมาทำไม”
“อาว แล้วจะให้ผมนอนไหนล่ะ”
“ก็เรื่องของนายสิ!...เอ๊ะ! จะว่าไป นายมาที่นี่ได้ไง” หรือว่าหายตัวมา ไม่จริง (>< )( ><)
“คิมมาส่ง ผมคอยติดตามเธอมาตลอดแหละ แต่เธอก็ไม่รู้ตัว (‘^’)” ว่าแล้วเชียว แล้วไอ้ผู้ชายบ้าที่ทำท่าซารังเฮโยก็เป็นหมอนี้สินะ! (ติดใจเรื่องนี้ เพราะมันติ๊งต๊องสุดๆ)
“เฮ้อ~~ ฉันเหนื่อยกับนายจริงๆเลย ชีวิตของฉันทั้งปั่นป่วน ยู่ยี่ บู่บี่ ปู่ปี่ก็เพราะนายเข้ามาก่อกวน” ฉันบ่นอย่างเหนื่อยอ่อนกับหมอนี่ พร้อมกับเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงที่แสนนุ่ม กระโดดทีเด้งดึ่งทะลุหลังคาเลยนะ ><
“อย่าเพิ่งนอนสิ” ธีร์ดีเดินดุ่มๆเข้ามาฉุดกระชากลากถูฉันให้ลุกขึ้น แขนจะหลุดแล้วโว้ย!
“อะไรของนายเนี่ยขอนอนพักหน่อยไม่ได้รึไง ” ฝ่ามือที่แสนนุ่มนิ่ม(แต่หนัก)ของฉันฟาดลงบนแขนล่ำๆขาวๆของเขาจนเกิดรอยแดง มารบกวนเวลานอนของฉันต้องเจอดี!
“ไปเที่ยวกันก่อน”
“จะบ้าเหรอ เหนื่อยจะแย่ นายอยากไปก็ไปคนเดียวสิ”
“ใจร้าย L” ธีร์ดีเบ้ปากเหมือนที่เขาชอบทำบ่อยๆเวลางอน
ไม่พอหมอนี่ยังอุ้มฉันพาดหลังเหมือนกำลังลักพาตัว ฉันโวยวายใส่เขา แล้วก็ต้องรีบหุบปากโดยด่วนเพราะที่นี่คือโรงแรม (พอดีเป็นคนมีมารยาท)
ตุบๆ
ฉันทุบหลังเขารัวๆ และพยายามดิ้น แต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยแต่อย่างใด เป็นเดอะฮัครึไง! เริ่มเดือดจวนจะระเบิดแล้วนะ โกรธๆ
จะว่าไปทำไมหมอนี่ถึงแข็งแรงจัง O,,O ดูสีหน้าเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลย สมแล้วที่เป็นลูกมาเฟีย (ที่น่ารักและติ๊งต๊องที่สุดในสามโลก)
“ปล่อยเลยนะ”
“ถึงแล้ว”
เราสองคนมาหยุดที่หน้ารถเฟอรารี่ เอนโซ่สีเลือดนก ถ้าให้เดาคงเป็นรถของเขาที่ขับตามฉันมาตลอดทาง -_-+
“แล้วบอร์ดี้การ์ดของนายหายไปไหน (- )( -)”
“ผมสั่งให้นั่งรถเมล์กลับไปแล้วล่ะ”
เอิ่ม...มีอะไรจะฮากว่านี้อีกมั้ย! บอร์ดี้การ์ดผู้น่าเกรงขาม กล้ามล่ำๆ หน้าตาโหดๆ นิสัยโฉดๆเลวๆ (ขอหลอกด่าหน่อยเถอะ) มานั่งรถเมล์ รับไม่ได้ >_<
“นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย” ธีร์ดีวางฉันลงบนเบาะนุ่มๆ จากนั้นก็เดินไปที่ฝั่งคนขับ หน็อย! นับวันหมอนี่ชักเอาแต่ใจ ฉันเป็นตุ๊กตาหรือไง ที่เขาจะพาไปไหนมาไหนก็ได้ -*-
“เถอะน่า >_O” แน่ะ! มีการขยิบตามาให้อีก คิดว่ามันน่ารักมากรึไง...หึ! ยอมรับว่าใช่ -_-
บรื้น~~
ธีร์ดีพาฉันมาเดินซื้อเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว -[]- เหตุเพราะหมอนี่ไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยนอกจากเงิน โทรศัพท์และรถสุดไฮโซของเขา
ตอนนี้เราก็มาหยุดที่ร้านไอศกรีมแสนอร่อย
ไม่ได้อยากกินเลยสักนิด แต่ของฟรีอ่านะ -..-
อ้ำ!
อื้ม~
ฟินเว่อร์
รู้สึกเคลิบเคลิ้มกับไอศกรีมรสโยเกนเบอร์รี่เย็นๆ วีปกรีมนุ่มๆ บรรยากาศแสนสงบ มีคนอยู่บ้างเล็กน้อย เหตุเพราะคงจะดึกแล้วล่ะมั้ง ผู้ชายหล่อๆตรงหน้าที่มองมาทางฉัน แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“^_^”
“ยิ้มอะไรของนาย -_-^”
“วินนี่น่ารักจังเลยน่า อย่างกับเด็กแน่ะ” ธีร์ดียื่นมือมาลูบผมฉันเบาๆ ฉันไม่ใช่เด็กนะ!
“ผมฉันยุ่งหมดแล้ว -///-”
“มันเขี้ยว” ยังไม่หยุดอีก คราวนี้เขาเอามือมาหยิกแก้มฉัน เดาว่ามันคงบวมและแดงเหมือนลูกเชอรี่ที่อยู่ในถ้วยไอศกรีม
“ฉันเจ็บนะ”
‘ผู้ชายคนนั้นน่ารักจังเลย เสียดายมีแฟนแล้ว’
‘หล่อโฮก จับกินดีมั้ย แผล็บๆ -,,-’
พนักงานสาวมองเขาอย่างเพ้อฝัน นางคงลอยไปดาวพลูโตแล้วแหงๆ ส่วนพนักงานชาย (ที่ฉันเพิ่งรู้ว่า...) ส่งสายตาหวานเยิ้ม พร้อมกับเลียปากเหมือนกำลังกลืนกินธีร์ดีเขาไปทั้งตัว ยี่~ขนลุก
“ไอบ้า! หยุดหยิกแก้มฉันสักที”
“อย่าโวยวายสิ...ไอ้บ้า~~~ -///-”
กรี๊ดๆ หมอนี่ด่าฉันว่า ‘ไอ้บ้า’ เขากล้าถึงขนาดนี้เชียว! แล้วทำไมต้องมาทำแก้มแดงด้วย โรคจิตชะมัด
“นายว่าฉันเหรอ...โกรธแล้วนะ-*-”
“วินนี่ไม่เคยดู MV เพลง‘ความรักดีๆอยู่ที่ไหน’เหรอเนี่ย (ขออนุญาตโปรโมตเพลงค่า)”
“ฉันเป็นติ่งเกาหลีย่ะ...แล้วทำไมฉันต้องฟังเพลงนี้ด้วย มันเกี่ยวอะไรกัน???”
“ฮ่าๆ”
“กรี๊ดดดดด...ไอ้บ้า” ฉันกรีดร้องเสียงแหลมอย่างตกใจเมื่อจู่ๆวิปครีมสีขาวก็มาประทับบนหน้าอันแสนงดงามของฉัน เป็นฝีมือใครไปไม่ได้ นอกจาก...ธีร์ดี! วันนี้เขาต้องบ้าแล้วแหงๆ แกล้งอยู่นั้นแหละ
“ไอ้บ้า -///-” ถามหน่อย แกจะเขินทำไม! ฉันมึนงง สับสน เครียด คล้ายจะเป็นลม ยาดมด่วน!! นี่ฉันด่าเขานะ ไม่ได้บอกรักทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น ฉันไม่เข้าจายยยย คนสวยเพลียค่า!
“หน้าฉันเลอะหมดแล้วนะ”
น้ำเสียงสุดจะทนของฉัน มันทำให้เขาถึงกับ...หัวเราะ =[]=
“ฮ่าๆ โอ๋ๆ” เขายื่นมือมาเช็ดวีปครีมออกจากหน้าฉัน จากนั้นก็...เอาเข้าปากตัวเอง -///- “อื้ม~~~อร่อยจัง”
จังจะมีหน้ายิ้มอีก! ปั่นป่วนหัวใจคนอื่นสนุกมากรึไง
“ไอบ้า!!!!!!”
“อื้ม รู้แล้ว....ไอ้บ้าๆๆๆๆ J”
ใครก็ได้ช่วยด้วย ธีร์ดีของฉันโดนผีเข้าจ้า ทำร้ายฉันไม่พอยังมาด่าฉันด้วยหน้าตาอิ่มเอมใจอีก แถมพอฉันด่า เขาไม่งอแงหรืองอนนะเคอะ! เขากลับเขิน! มีความสุข! แถมหน้างี้ฟินสุดๆ! เพราะอะไร? ใครรู้บอกฉันที~~ T^T
มิซากิ: สวัสดีค่าาา ^/\^ นักอ่านที่น่ารักทุกคน ตอนนี้อย่าหาว่าธีร์ดีประสาทเลยน้า เข้าไปดู MV เพลง‘ความรักดีๆอยู่ที่ไหน’ ก่อน แล้วจะรู้ว่าฮีน่ารัก น่ากอดขนาดไหน>3< รักนางหนูธีร์ดีให้มากๆนะคะ ฮีงอนแล้วมิซากิไม่ช่วย 5555
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ