ใส่รักผสมร้าย จิ๊กหัวใจยัยน้องสาว

" สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันมีข่าวดังมาให้ท่านผู้ชมได้รับฟังนะค่ะ  ข่าวใหม่ล่าสุดคือ เจ้าของธุระกิจชื่อดัง โดนจับเข้าคุก ข้อหา ระเมิดสิทธ์ทางชอบธรรมกับ ไอดอลสาวชื่อดัง เเองเจล่า    เมื่อเวลาเที่ยงคืนค่ะ เเองเจล่า เธอได้ออกมาเเทลงว่า เธอยังไม่ได้ถูกระเมิดทางเพศหรือชู้สาวใดๆ เธอไม่ได้เสียหายอะไร เเต่เธอจะขอออกจากการเป็นไอดอลค่ะ โปรดติดตามต่อในช่วงหน้าค่ะ "
  เหนื่อยใจจัง อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ถูกระเมิกทางเพศเเต่อย่างใด เเต่พี่โล่นี่ก็จริงๆเลย ไม่ยอมให้ฉันเป็นไอดอลอีกต้องไปเพราะกลัวโดนสถานะการเเบบนี้อีก ก็อย่างทีข่าวออกนั้นเเละนะ  ฉันจะไม่สามารถเป็นไอดอลอีก เเต่ก็ดีใจจังเลยที่เป็นเเบบนั้น เพราะพี่โล่เเทนๆ  ตออนี้ฉันก็สามารถใช้ชีวิตเเบบปกติได้เเล้ว เย้ๆๆๆ  นัดยัยลี่ไปดูหนังดีกว่าาา  
 
ณ โรงเรียน
" เช้านี้ดีจังเลย รู้สึกกสดชื่นเป็นบ้า " ฉันพูดพร้อมขณะเดินขึ้นตึกเรียนไปพร้อมยัยลี่ รู็สึกไม่ได้ทำเเบบนี้มานานเเล้วนะเนี่ย
" รู็สึกดีอะไรของเเกเนี่ยฮะ วันนี้น่าเบื่อจะตาย ฝนก็ทำท่าจะตก ฉันไม่เห็นชอบเลย " ยัยลี่ทำหน้ามู่ใสฉัน
" ก็ไม่รู็สินะ^^ " ฉันทำหน้ากวนตอบยัยลี่ หิๆ ฉันร้ายขึ้นนะจะบอกให้ " เอ่ออ ว่าเเต่เอาร่มมาไหม"
" เอ่ออ ใช่ ฉันลืมไปเลยอ่ะ  นี้ก็ 15.10 เเล้ว งั้นฉันกลับก่อนดีกว่าเดียวฝนตกไม่มีคนมารับ เเกก็รีบโทรบอกพี่โล่เเล้วไปรอที่ประตูได้เเล้ว เดียวฝนตกจะวิ่งไปที่หน้าโรงเรียนไม่ทัน ประตูโรงเรียนนี้ก็อยู่ไกล บ๊ายบายนะ เเล้วเดียวเเชทไปนะ " ยัยลี่หันมาโปกไม้โปกมือก็จะเดินจากไป  
เฮ้ยย นี้ก็หลายโมงเเล้วนี้ทำไมพี่โล่ยังไม่มานะ ทีจริง 15.00 ก็หน้าจะโทรมาเเล้วนี้ เเล้วนี่ไปไหนเนี่ย ไปหาที่ตึก 2 ดีกว่า ได้ข่าวว่า คราบสุดท้าย
 
ณ อาคาร 2
เเปะๆๆๆ   มีหญิง เเละ ชาย คู่หนึ่งกำลังเดินออกมาจากตึกด้วยกัน โดยมีเพื่อนอีกสองสามคนเดินตามหลัง ฝ่ายชายเดินถือกระเป๋าเเบบเบื่อหน่ายเเละรีบร้น ส่วนฝ่ายหญิงเดินควงเเขน หน้าบานยิ้มเเฉ่ง  พวกเขาทั้งสองไม่รู้เลยว่ากำลังมีหญิงสาวผู้หนึ่งที่ยื่นรออยู่หน้าตึกตัวเปียกฝนหน้าตาเต็มไปด้วยนํ้าฝนเเละนํ้าตาทีเสียให้ผู้ชายคนนั้นไป วันนี้ทำให้เธอรู้ว่า เธอรักเขา เเละ เขามีคนรักไปเเล้วโดยไม่บอกเธอ เธอเคยคิดเรื่องเมื่อวันนั้นที่เขาช่วยเหลือเธอเพราะความรักกเเบบไม่ใช่พี่เเละน้อง เเต่วันนี้ทำให้ตาสว่างได้เสียที เธอควรหยุดเรื่องเพ้อเจ้อนั้นไปได้เเล้ว เพราะยังไงเธอก็ยังคงเป็นพี่น้องของเขาอยู่ดี เเหม่ จะไม่ใช่พี่น้องเเท้ๆก็เทอญ  
เเปะๆๆๆ สายฝนยังคงสาดลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง เธอยังคงเป็นเหมือนเดิม เป็นร่างทีไร้วิญญาณ เหมือนวันทีพี่เเคนดอมทำกับเธอเมื่อวานนั้น เเต่เจ็บน้อยกกว่านั้นเป็นร้อยเท่า  
 
 
บทพิเศษของเเองเจโล่
ผมละเบื่อกับยัยพิ้งเกอร์วิ้งกี้นี้จริงๆเลย ตามตื้ออยู่ได้ ที่วันนี้ผมชอบให้ฉันนี้ควงเเขนก็เพื่อไม่ให้บอกความลับของผม เพราะอะไรนะหรอ ก็เป็นคนเก็บกดเลยไม่รู้จะไประบายกับอะไร ก็เลยไประบายกับไอไดอารีบ้าๆเล่มนั้น นั้นเเละ มันทำให้เกิดเรื่องเพราะยัยนี้ดันไปอ่านเข้าก็เลยรู้ความลับอันสำคัญของผม ผมจึงยอมให้ยัยนี้วันหนึ่ง เเต่ไม่รู้ว่า ยัยหมูน้อยของผมจะเป็นยังไงบ้างนะ จะเป็นฝนรึเปล่านะ อ่อ หมูน้อยที่ผมเรียกนี้คือ ยัยน้องตัวเเสบของผมเนี่ยเเละ เหตุผลนะหรอที่ผมเรียกยัยนี้ ก็เพราะว่า ตอนเด็กๆยัยนี่อ้วนเป็นหมูไงล่ะ น่ารักมากเลย ผมชอบมาเลย ทั้ง อุ่น กอด เเล้วเหมือนตุ๊กตาหมีเลย ผมเลยเรียกว่า หมูน้อย น่ารักใช่ไหมล้าา เเต่ตอนนี้ต้องเข้าเรื่องก่อน 
" เมื่อไรไอฝนบ้านี้จะหยุดตกวะ เเล้วนี้ยัยเเองจะเป็นไงบ้างเนี่ย " ผมบ่นงุงิ ทำให้ฉันพิ้งเกอร์วิ้งกี้ หันมาคอนใส่ผมก่อนจะยิ้มเเฉ่ง
" โนๆๆๆ อยู่ พิ้งกี้ ห้ามพูกถึงผู้หญิงคนอื่นนะค่ะ ถึงจะเป็นน้องสาวก็ตามเเต่ก็ไม่เเท้สักหน่อย ดังนั้นห้ามค่ะ ยัยนั้นจะเป็นยังไงก็เรื่องของมัน ตอนนี้เข้าเรื่องของเราก่อนดดีกว่านะค่ะ อุๆ " ฉันพิ้งกี้พูดไม่อายปากเสียเลย ผู้หญิงอะไรไม่มียาอายเหมือนหมูน้อยของผมเลย   เอ่ออ นั้นมันใครอ่ะ เหมือนผีเลย เเต่ก็มีสีผมเหมือนหมูน้อยนะ สิ่งที่พิสูจ์ได้คือ ข้อมือนั้นเเละ ข้อมือของหมูน้อยจะมีรูปหมูเเละเขียนว่า เเองเจล่า อยู่ ฉันต้องสังเกตดีๆเเล้วสิ ข้อมือๆๆ นั้นไง ฝนสาดมองไม่คอยเห็นเลย ต้องเดินไปใกล้กว่านี้สักหน่อยเเละ  ผมค่อยๆดึงมือยัยพิ้งกี้ออกเเล้วค่อยเดินไปสังเกตดูที่ข้อมือของใครไม่รู้  เเต่นั้นมันทำให้ผมช็อก เมื่อผมสังเกตเห็น รูปหมูที่กำไรข้อมือเธอ ทำให้ผมรีบวิ่งไปหาเธอพร้อมกอดเธออไว้เเบบไม่กวนเปียก เธอคงยืนรอผมมานานเเล้วละ ผมฝนตกก็ไม่ตํ่ากกว่า ครึ่งชั่วโมงเเล้ว ทำไมเธอไม่เดินเข้ามาในตึกวะ ผมบ่นในใจก็จะพาเดินเข้าไปในตึก เเต่ผมก็ต้องชะงัก เมื่อเธอผลักผมออก 
" พี่ไม่ต้องมายุ่งกับเเองหรอกค่ะ ไปหาผู้หญิงของพี่เทอญ " เธอพูดเสียงสั้นเเละก้มหน้า ทำให้ผมรู้ว่า เธอกำลังเสียใจกับสิ่งที่ผมทำลงไป ผมรุ้ว่าผมมันเเย่ เเล้วจะให้ผมทำยังไง ผมไม่ต้องการให้ใครมารู้ความลับของผม เเบบนั้นผมยอมเป็นคนเลวดีกว่า 
" ไม่ละ กลับบ้านกันดีกว่า เดียวเธอจะไม่สบายเอา นี้ก็พึ่งมาเรียนได้นี้น้า " ผมพยายามจุงเธอเดินไปหน้าประตูโรงเรียน เเต่เธอไม่เชื่อฟังในการกระทำของผมเลย งั้นผมต้องใช้เเผนนี้สินะ  ผมอุ้มเธอไว้บนบ่า เพื่อให้เธอทำอะไรผมไม่ได้ ผมจึงเธอออกไปหน้าโรงเรียนเเละก็เป็นโชคดีทีคุณเเม่มาจองรอนานเเล้ว  ผมเป็นห่วงยัยนี้จัง
จบบทพิเศษของเเองเจโล่