ใส่รักผสมร้าย จิ๊กหัวใจยัยน้องสาว

 ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมรู้สึกปวดหัวจัง เเล้วนี้อะไรกันทำไมมีเเต่สีขาวเเบบนี้ ฉันหวังว่า นี้คงจะไม่ใช่สวรรค์หรอนะ เพราะฉันเห็นโยมทูตทีจะมาเอาชีวิตฉันเมื่อวานนี้ เเละโยมทูตนั้นก็ไม่ใช่ใครนอกจากพี่โล่  เมื่อวานฉันจำได้ว่า ฉันไปยืนรอพี่โล่ที่อาคาร 2 เเละฝนตก ฉันไม่กล้าเข้าไปในตึก จึงรออยู่ข้างหน้า เเละไม่นานคู่รักคู่นึงก็เธอออกมา ฝ่ายชายคือพี่โล่ เเต่ผู้หญิงเป็นใครไม่รู้ ฉันได้เเต่ยืนรอหน้าตึกจนพี่โล่สงสัยว่าใครจึงเธอมาหาฉันเเละก็รู้ว่าเป็นฉัน พี่โล่พยายามพาฉันกับเเต่ฉันปฏิเสธ หลังจากนั้นพี่โล่ก็อุ้มฉันไว้บนบ่าก่อนทีสติของฉันจะหายไป เเละก็ตื่นขึ้นมาอยู่ที่นี่  

 ฉันค่อยๆลุกกขึ้นนั้นบนเตียงก่อนทีพี่โล่จะเธอมาช่วย อ่อ เเละตอนนี้ ฉันคนนี้จะไม่ยอมพี่โล่ต่อไปเเล้ว ฉันไม่อยากเจ็บต่อไปเเล้ว เเละฉันต้องทำใจให้ได้ในเร็วๆนี้ 

 " เธอไหวหรอ ไข้ยังสูงอยู่เลย หมอบอกว่า ให้เธอนอนพักผ่อนเยอะๆ จะไดด้หายเร็วๆ " พี่โล่พูดอย่างนุ่มนวล เเต่ยังไงฉันก็คงเคลิ้มกับคำพูดเหล่านี้ไม่ได้อีกเเล้ว

 " ทำไมพี่ไม่ไปหาผู้หญิงของพี่ละค่ะ  มายุ่งกับเเองทำไม เดียวเขาก็งอลหรอกค่ะ " ฉันพูดเสียงประชดประชัน ทำให้พี่โล่หน้าซีดไปเลย สะใจเเต่ก็เจ็บใจเหมือนกัน

 " พี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่มีไรต่อกัน  เธอเเค่รู้ความลับของพี่ที่ไม่อยากให้ใครรู้กก็เท่านั้น พี่เลยต้องเเลกตัวการทำตัวเป็นเเฟนเธอวันนึง " ความลับอะไรกกัน ขนาดพี่โลายอมเเลกเป็นเเฟนคนอื่นเลยหรอ  ที่ฉันรู้ตั้งเเต่เกิดมาพี่โล่ไม่เคยเเม้จะคบกับใครเลยด้วย ฉันอยากรู้ความลับนี้จัง เเละฉันต้องรู้ให้ได้

 " ความลับอะไรหรอค่ะ บอกเเองได้ไหม เเองอยากรู้จริงๆ ขนาดพี่โล่ยอมไปคบกับคนอื่น " ฉันถามเสียงสั่น ฉันหวังว่า ฉันคงไม่เจ็บสองเท่านะ

 " ได้สิ เเต่เมื่อถึงเวลานะ  เเต่คงอีกไม่นานหรอก " พี่โล่พูดพร้อมมองออกไปที่กระจก ที่ตอนนี้มืดมน มีเเต่เเสงไฟตามทางถนนเท่านั้นที่ยังสว่างอยู่

" ค่ะ เเองจะรอจนถึงวันนั้น " ฉันก้มลงมองมือของตัวเองที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว พร้อมมีหยดนํ้าใสๆหยดลงมือ ฉันก็ไม่รู้ว่า ฉันกำลังเป็นอะไร เเต่เรื่องเมื่อหลายชั่วโมงที่เเล้วทำให้ฉันเจ็บมาก ฉันไม่อาจจะลบมันไปได้  เเละเหมือนพี่โล่จะรู้ว่าฉันเป็นอะไร พี่โล่ค่อยๆกอดฉันไว้ในอ้อมเเขน เเละไม่นานนักคุณเเม่ก็เข้ามาพาฉันเเละพี่โล่ กลับบ้าน  เเละข่าวดีคือ ฉันไม่เป็นอะไรมาก ไข้ก็มีอยู่บ้าง เเต่สามารถกลับบ้านเเละไปโรงเรียนได้ตามเดิม

ณ โรงเรียน

เหมือนว่า เรื่องเมื่อวานที่พี่โล่กอดแันไว้จะทำให้ฉันไม่เศร้าเหมือนเดิม เเต่ยังไงฉันก็ยังไม่รู้ความลับนั้นเลย ฉันยังคงว่างใจไม่ได้

" นี่ๆ  เเกว่า วันนี้เหมือนมีคนตามเเกเลยวะ ฉันรู็สึกได้ " ยัยเพื่อนตัวเเสบขอฉันกระซิบข้างๆหูก่อนจะทำให้สติของฉันกลับเหมือนเดิม

" ฉันก็ไม่รู้ดิ ฉันว่า มันก็ปกตินะ " ฉันพูดเพื่อตัดปัญหา

" เออๆ งั้นขึ้นห้องเรียนคราบเเรกกันเถอะ " ยัยลี่ พูดอย่างงุดงิดที่ฉันไม่เชื่อที่เธอพูด

ณ เวลา 11.30

ฉันกำลำเดินไปที่โรงอาหารกับยัยลี่  เเต่ก็ต้องชะงัก เมื่อมีชายผู้หนึ่ง อายุประมาณฉันได้ มาจับเเขนฉันไว้

" เธอๆ เราขอคุยด้วยหน่อยดิ เเปปเดียวจริงๆ ตรงนี้ก็ได้ " เขาพูดเเบบรีบร้อนก็ที่ฉันจะพยักหน้า  "วันนี้ก็กลับบ้าน เธอไปหาเราทีดาดฟ้า อาคาร 3 ที่นะ เรามีไรจะคุยด้วย ซึ่งคุยตรงนี้ไม่ได้  เเละเรื่องนี้ ห้ามบอกใครเลยนะ เเละก็ห้ามพาใครไปด้วย" เขาพูดเสร็จก็รีบวิ่งหายไป 

" นี้เเก เขาพูดอะไรกับเเกวะ บอกฉันมาสะดีๆนะ " ยัยลี่ถามเเบบเอาเป็นเอาตาย

" อ่อเปล่าหรอก เขาเเค่จะมาช่วยฉันไปกินข้าว เเต่ดูจากหน้าเเกเเล้วก็เลยกลัวเเล้วรีบวิ่งนี้ไป " โทษทีนะเพื่อนนะ ฉันจำเป็น

" อ่าวงั้นหรอ อืมๆ ไม่เป็นไร ยังไงเเกต้องไปกับฉันอยู่เเล้วว " ยัยลี่พูดเสียงร่าเริงก็จะลากฉันไปร้านนู้นร้านนี้

ณ เวลา 15.00 

เเฮกๆๆ  ฉันวิ่งใส่เท้าหมา วิ่งขึ้นอาคาร 3 มาก่อนทีพี่โล่จะโทรตามให้กลับบ้าน   ฉันเปิดประตูดาดฟ้าพร้อมมองรอบๆ  ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาคุ้นๆ คนหนึ่ง เเละ ผู้หญิงที่ฉันเคยเจอเมื่อวานนี้ พวกเขายืนอยู่ด้วยกันพร้อมมองมาทางฉัน   เเละไม่นานเสียงประตูดาดฟ้ากก็ถูกเปิดขึ้นมาอีกครั้ง ผู้ชายที่เินออกมาจากประตูนั้นไม่ใช่ใคร เขาคือ พี่โล่ พี่ชายของฉัน  ฉันกก็ไม่รู้ว่า พี่โล่มาอยู่ที่นี้ได้ยังไง  ฉันว่า สองคนนั้นต้องเป็นว่างเเผนเเน่ๆ  

 ฉันเดินไปข้างหน้าของสองคนนั้น ทำให้พี่โล่เดินตามมา  " พวกพี่สองคนมีอะไรกับเเองเเละพี่โล่หรอค่ะ ถึงนัดให้มาเจอที่ดาดฟ้า  เเละพี่ทั้งสองคนคือใครค่ะ " ฉันถามไปด้วยความอยากรู้

" เฮ้ย ไม่เจอกันปีเดียว ลืมพี่ไปเลยหรอ ใช่สิ ก็เป็นไอดอลของประเทศไทยนี้น้า พี่นี้ไม่ค่อยรู้เรื่องกับเขาเลย " ฝ่ายชายเป็นคนพูดทำให้ฉันจำเขาได้ เเละเขาคือ คนที่ทำให้ฉันผอมทุกวันนี้

" พะ พะ พี่เเคนดอม  มีคนบอกว่า พี่ไปฝรั่งเศษเเล้วนี่ค่ะ เเล้วกลับมาไทยทำไมกัน " ฉันถามอย่างสับสน ในสมองมีเเต่เครื่องหมายคำถาม

" พี่ก็กลับมาขโมยสิ่งที่พี่ไม่เคยได้ไงละ " พี่เเคนดอมวิ่งเข้ามาหาฉันพร้อมอุ้มฉันไว้ในวงเเขน ทำให้พี่โล่วิ่งเข้ามาห้ามบ้าง เเต่ก็ต้องชะงัก เมื่อหญิงสาวอีกกคนเธอเข้ามาควงเเขน

" เหอะๆ ไง หวัดดีเพื่อน ไม่ได้เจอกันนาน หล่อขึ้นนะเนี่ย ยังหวงน้องสาวเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ เเต่ก็คงหวงได้อีกไม่นานหรอก เพราะจูบเเรกของน้องสาวนายคือ ฉัน 5555 " คำว่า จูบเเรก เข้ามาในโสทประสาทของฉัน ทำให้สติของฉันไม่ค่อยอยู่กับนื้อกกับตัว

" เสียใจด้วยว่ะเพื่อน จูบเเรกของเเองเจล่า มันโดนฉันขโมยมาตั้งเเต่เด็กเเละ " พี่โล่ ยิ้มเเบบผู้ชนะ " หน๋อยเเก " พี่เเคนดอมพูดอย่างโมโห กก็จะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ  ก็ทีฉันจะคิดเรื่องทีพี่โล่พูด

" พี่โล่ค่ะ พี่โล่ทำเเบบนั้นกับเเองทำไมค่ะ " ฉันพูดพร้อมนํ้าตา ทำไมพี่โล่เคยบอกฉันเลยละ

" โอ้ยย ยัยเด็กโง่ " ผู้หญิงอีกคนที่เคยเดดินกับพี่โล่เดินตรงเข้ามาหาฉัน พร้อมเอามือของเธอบีบหน้าฉัน " เธออยากรู้ใช่ม่ะ ว่าเรื่องเมื่อวานที่ฉันทำลงไปได้ก็เพราะเธอไงละ เพราะความลับที่เเองเจโล่ ไม่อยากให้ใครรู้ก็เพราะเธอไงละ เพราะเขาชอบเธอ  เพราะเธอคนเดียวเลย ฉันเกลียดเธอยัยเด็กกโง่ ฉันจะฆ่าเธอ " ผู้หญิงคนนี้ดึงผมฉันพร้อมลากไปที่ลานว่าง ที่ไม่มีอะไร กลั้นเมื่อตรงดาดฟ้า " เเกตายเเน่ " เธอพูดพร้อมจะผลักฉันลงไปข้างล่าง เเต่พี่โล่กับพี่เเคนดอมก็มาช่วยฉันทัน ทำให้ทุกคนปลอดภัย เเต่ผู้หญิงคนนั้นยังคงคิดเเค้นฉันเหมือนเดิม ฉันไม่รู้จะทำไง เเละเรื่องในหัวทำให้ฉันสับสนไปหมดจนฉันหมดสติไป