Please Love โปรดเถิดรัก....

  ผ่านมาหนึ่งเดือนที่เนิ่นนานที่ซานเซสเฝ้าตามหาเเต่กลับไร้ซึ่งวี่เเววของนินิลเเต่เค้าก็บอกตนเองว่าก็ดีเเล้วที่นินิลไปเค้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาใล่ไปเขาไม่ได้คุยกับหม่อมพิมมานานเเล้วเเละเขาก้ได้ข่าวว่าอัสบันเลิกกับคารีนเเล้วเเละเพื่อนเขาก้เฝ้าดูเเลจัสมินอยู่คงดอเดาได้ว่าหมอนั้นยังไม่รู้เรื่องความคาวของจัสมินเขาควรจะบอกดีมั้ยนะหรือปล่อยมันไปความคิดเพลินมากมายใหลวนมาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาเอาเวงาไปกับการตามหาหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาทำร้ายเธอใว้เเต่ยังใงเขากับเธอก้รักกันใม่ได้อยู่ดีอะไรกันเขาคิดถึงเธออีกเเล้วอะไรกัน!!!!!!!!!   "ฮือ ฮือ ซานเซสช่วยด้วยต้นไม้ ต้นไม้เค้ารถชนตอนนี้อยู่ไอซียูหมอบอกว่าโคม่ามากช้านชั้นไม่น่าไม่น่า"เสียงที่เขาคุ้นเคยเข้ามาในตัวบ้านเค้าที่หรูหราหากเเต่เงียบเหงาเมือซานเซสสังเกตุเขาพบว่าหม่อมพิมซูบไปเยอะเเละผอมอย่างน่ากลัวเธอดูขอบตาคล้ำคล้ำมากตั้งเเต่เราไปดูเริกหมั้นเขากลับมาได้ไม่นานก้พบนินิลออกไปเเล้วตั้งเเต่นั้นเขาก้พบหม่อมพิมหากเเต่ไร้ซึ่งเงาของชายหนุ่มต้นไม้มันเกิดอะไรกันนะ"เธอใจเยนก่อนเกิดอะไรขึ้นพิม"ซานเซสถามอย่างเป็นห่วงมากกว่าหลายรอบที่ผ่านมา"คือชั้นอะพูดว่าเค้ารุนเเรงมากเเละตั้งเเต่นั้นต้นไม้ก้ดื่มหนักเเต่ชั้นก้ไม่สนใจจนกระทั้งเดือที่ผ่านมาเขาขับรถเเหกโค้งตอนนี้เค้าโคม่ามาก"พูดเพียงเท่านั้นหม่อมพิมก้ร้องไห้เหมือนจะขาดใจเธอเจ็บเหมือนมันจะตายเธอไม่สามาถรบอกได้ว่ารักมั้ยเเต่ตอนนี้ใจเธอบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าเขาตายไปเธอว่าเพียงเท่านั้นเลยรีบไปโรงพยาบาลกับหม่อมพิมเเละฝากคนใช้บอกท่านพ่อส่วนท่านเเม่กับพ่อของหม่อมพิมก้รีบกลับมาดูต้นไม้เพราะถึงยังใงก้เลี้ยงมาเเม้เลี้ยงในฐานะคนใช้ก้ตามระหว่างทางก่อนจะถึงโรงพยาบาลเขาสังเกตุว่าหม่อมพิมเหมือนคนใกล้บ้ามันร้อนรนจนเค้าต้องจับมือไห้กำลังใจเเต่ว่าคนที่จะเรียกกำลังใจจากหยิงสาวมาได้มากที่สุดคือตัวคนที่ทำให้เธอเปนเเบบนี้"ถึงเเล้วพิม"หญิงสาวรีบวิ่งเข้าสู่ประตูโรงพยาบาลเหลือโดยมีนักข่าวถ่ายเตมคงไม่ต้องสงสัยหากมีข่าวคนดังสองคนลงหน้าหนึ่งพอเข้ามาสู่ห้องวีไอพีเธอมองดูต้นไม้เเละลูบหน้าเขาเล็กน้อยเสียงเครื่องช่วยหายใจดังพอๆกับเสียงหัวใจเธอเธอมองเขาที่ซูบเเละคุนหมอก็เข้ามาบอกอาการ"เขาอาจรอดครับเเต่ว่าเขาคงจำใครไม่ได้หมดคุนต้องทำไจนะครับ"ว่าเพียงเท่านั้นหม่อมพิมก้ล้มลงไปเเทบซุดพื้นก่อนสลบไปซานเซสตกใจจึงรีบพาไปพักเพราะหมอตรวจมาว่าเเค่เพลียเเละเครียจเท่านั้นพอเธอฟื้นเธอก้ลุกนั้งเเละเงียบพักใหย่ก่อนมีเสียงเคาะปะตูดังขึ้นมาซานเซสลุกไปเปิดเจอจัสมินนั่งรถเขนมากับอัสบับที่บัดนี้หน้าดูซูบเเละดูหว่าเว้เเต่หมอนี้จะเพลียทำไมล่ะก้ได้อยู่กับจัสมินสมใจอยากเเละหนิ"นายมาได้ไงว่ะอัสบัน"ซานเซสถามเพื่อนที่บัดนี้ได้นั้งลงโซฟาเเละนี้ก้เหมือนการรวมตัวใวเด็กอีกครั้ง"นายไม่เหนหรอว่าจัสมินเเต่งชุดอะไรบังเอิญโรงบาลเดีวยกันหนะ"เมื่อซานเซสเหนชุดเลยไม่ถามต่อเพราะเขารู้ดีว่าไม่เเปลกที่โรงบาลเดีวยกันเพราะโรงบาลนี้คนจะมาเข้าได้ต้องมีระดับเงินล้านซึ่งพวกเขาก็จัดอยู่ระดับนั้น"เอ่อพิมเปนไรเปล่าจ้ะดูท่าต้นใม้คงไม่รอดนะ"เเม้น้ำเสียงจะเป็นห่วงหากเเต่กลับเเฝงความร้ายกาจใว้ในใจมันเจบนักหนาเเต่หม่อมพิมพาวรรณกลับเงียบเเละลุกขึ้นดุจนางพยาตบหน้าของจัสมินจนเลือดซิบสองหยนุ่มตกใจหากเเต่อัสบันกลับว่าเพราะยังไม่รู้มารยาของจัสมิน"นี้พิมเธอทำเกินไปมั้ยจัสมินเดินไม่ได้ออยู่นะ"ว่าพลางเสร็จซานเซสทำท่าจะห้ามทับเพราะเกรงใจคนที่ยังนอนโคม่าอยู่หากเเต่หม่อมพิมก้ไม่หยุดเพียงเท่านั้น"ที่ผ่านมาชั้นทำสิ่งที่ผิดมาตลอกเเต่วันนี้ชั้นจะทำสิ่งที่ถูกต้องเธอเดินไม่ได้งั้นหรอจัสมิน"หม่อมพิมถามอย่างท้าทายก่อนเตะที่ขาล้อก่อนมันล้มลงเเละที่สำคัญเเม้อัสบันจะเข้าช่วยหากเเต่ซานเซสก้ห้ามใว้เเละพูดเบาๆกับอัสบัน"นายอยู่เฉยๆเถอะนายจะได้ตาสว่างว่าที่ผ่านมาชั้นกับนายโง่เเค่ใหน"อัสบันจึงหยุดรอก่อนสังเกตุว่าขาเธอมันขยับใด้เเละเจ็บเป็นเขาถึงได้ตาสว่างว่าที่จริงเเล้วเธอหลอกให้เขาดูเเลมาตลอดเเละไม่ยอมปล่อยเขากลับวังโดยป่านนี้คารีนจะเปนยังใงบ้างนะเธอต้องรอเขาอยู่เเน่เขามั่นใจเขาโกรธมากเลยเข้าไปถามจัสมิน"ทำไมต้องโกหกด้วย"น้ำเสียงเยนชายามเขาถามจัสมินจึงร้อนรนเเละร้องไห้ขึ้นมา"ทุกคนเเกล้งน้องที่น้องทำเเบบนี้เพราะกลัวจะเสียพี่ไปเเละที่สำคันน้องมาก่อนนางคารีนนะพี่กลับนอนกับมันป้ามันก้ตายเล้วพี่กลับไม่อย่าอะ"จัสมินบีบน้ำต่าจนอัสบันพยามจะเข้าใจหากเเต่พิมก้ขัดขึ้น"หึเธอมันโครตดราม่าตุ๊กตาทองเลยอยากรู้มั้ยว่ามันคาวเเค่ใหน"พิมยื่นภาพไห้อัสบันดูเมือเขาดูเสร็จเขาถึงรู้ทันทีว่าตนทั้งโง่เเละทำร้ายใครอีกคนไปเเค่ใหนเขาภาวนาถ้าเขากลับบ้านเขาขอให้คารีนยังอยู่ด้วยเถอะเขาหันไปมองจัสมินอย่างเย็นชาจนเธอกลัว"เราจะไม่เเต่งงานกันชั้นจะบอกท่านป้าเธอมันผ่านมาเเล้วหลายคนชั้นจะไม่เป็นคนที่นอนกับเธอเปนคนที่ร้อยชั้นจะกลับไปหาคารีน"เเม้ทุกคนจะตะลึงกับคำพูดของอัสบันในท่อนหลังเเต่ซานเซสกับเข้าใจเขารู้ตั้งนานเเล้วว่าเขารักใครเเละตอนนี้เขาก้ควรจะยอมรับกับใจตนเองเช่นกันว่ารักใครจัสมืนจะวิ่งตามอัสบันเเต่ก้ไม่ทันเลยได้เเต่กรี้ดก่อนวื่งหลบความอายออกไปเเละเหลือเขากับหม่อมพิมที่ยิ้มสะใจอย่างล่งอกที่ได้ปลดปล่อยเเละเเก้ไขทุกอย่างก่อนเขาจะมองซานเซสที่ต้องช่วย"นายก้ไปเถอะเสียใจด้วยนะชั้นไม่รักนายเล้วนายก้ควรไปตามหานินิลนะป่านนี้มีเเฟนใหม่ไปเเละมั้งหนะ"เเม้คำพูดสุดท้ายจะเหมือนเเยกเขี้วยใส่เเต่กลับจบที่รอยยิ้ม"เเละเธอล่ะพิมเละเราจะคุยกับท่านพ่อท่านป้ายังใง"เเม้เขาจะดีใจที่ตนกล้าจะไปตามหาใจตนเองเเต่ว่าเขากลับเปนห่วงหญิงสาว"นี่นายเลิกห่วงชั้นเถอะชั้นหม่อมพิมพาวรรณนะชั้นควรอยู่ดูเเลผู้ชายตรงหน้าชั้นเค้าต้องมาเจออะไรเเบบนี้เพราะชั้นชั้นควรพอเเล้วมันควรจบเพราะที่ผ่านมเราต่างมองข้ามความรักมาตลอกจนตอนนี้ชั้นมองไม่เห็นมันเล้วเรื่องท่านพ่อเเม่ชั้นชั้นคุยเองนายไปเถอะขอบคุนนายมากนะ"เมื่อว่าเสร็จเขาจึงรีบไปตามหานินิลโดยไม่รอช้าเเต่ก่อนไปเขาวิ้มให้พิมเป็นยิ้มเเบบมิตรภาพที่จะคงอยู่ตลอดไปเมื่อเขากลับถึงวังได้มีนักสืบรายงานว่านินิลอยู่เชียงใหม่เขาจึงรีบขับรถสปรตคันหรูตามหาเธอถึงเเม้จะไช้เวลาสืบหนึ่งเดือนถึงเเม้เธอจะไม่ให้อภัยเเละไล่ตะเพิดเเต่เขาจะไม่ท้อเขาขอใช้เหตุผลง่ายๆเขายอมเธอเพราะเขาสอมรับเเละว่าเขารักเธอ"เจอกันนะนินิลอย่าเพิ่งไปไหนรอชั้นก่อน"!!!!!!!!!!!!!!