Please Love โปรดเถิดรัก....

คารีนตกใจกลับภาพตรงหน้าที่เกิดขึ้นเช้านี้เธออยากไห้เป็นฝันใช้สุดท้ายเค้าก็เลือกคนคนนั้นเค้าทำร้ายเธออย่างไม่ให้ใจเธอได้พักผ่อนมันนานมากเเล้วที่เธอเจ็บเธอชาพอเค้ากลับมาเธอจะขอถามเค้าเป็นครั้งสุดท้าย'สรุปเเล้วรักชั้นบ้างมั้ย'ไม่ว่าคำตอบจะเจ็บเเต่ใหนเธอจะอยู่จนกว่าจะรู้เเละเธอจะไปเองถ้าได้รู้คำตอบเเละได้คุยกับเขาให้รู้เรื่องคารีนใส่เสื้อผ้าเเละเดินลงมาหากเเต่เธอกลับโดนเเม่บ้านคนหนึ่งเอาน้ำร้อนเทใส่เท้าเเละรุมตบเธอจนมะลิมาช่วยจึงเจ็บตัวไปด้วยพอมาถึงห้องมะลิยกข้าวต้มมาให้เธอหากเเต่เธอกลับผะอืดผะอมจึงกินอะไรไม่ได้.  "ไปจากที่นี่เถอะคารีนชั้นรู้ว่าเธอรักเค้าเเต่พอเถอะเธอท้องนะรู้ตัวมั้ยอย่าเอาลูกมาเสี่ยงเลยไปซะเถอะ"มะลิเห็นสภาพคารีนเเละสงสารเเละนี่มันอาการเดีวยกับตอนเเม่เธอท้องน้องของเธอเลยคงไม่ต้องบอกว่าเจ้านายเธอมีไรกับคารีนเเล้ว"งั้นยิ่งเเล้วใหย่ชั้นจะรอเค้ารอมารับรู้เรื่องลูก"เเม้มะลิจะเหนื่อยใจเเต่เธอก้นับถือเพื่อนเธอคนนี้ทำทุกอย่างจนถงที่สุดเเม้จะเจ็บปวดเธอกอดเพื่อนที่ร้องให้จนตัวโยนทำไมน้าความรักชอบใจร้ายกับคนอย่างเราหรือเพราะคนเราไม่มองเห็นความรักกันเเน่นะ??????ตอนดึกสงัดคารีนรอเเล้วรออีกหากเเจ่ก็ไร้ผลเพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่กลับมาเลยเธอรอใจจดใจจ่อเเละเเล้วเธอก้เดินเหม่อจนตกบันใดล้มหน้าบ้านเธอปวดหนึบทั้งท้องหากเเต่ก็ไร้ผลคงเพราะเธอรอเค้ามาหลายวันใม่ได้กินข้าวความเครียดโดนคนในวังบอกว่าเค้าไปดูเเลจัสมินเเละเธอล่ะเค้าไม่ห่วงหรอผู้ชายใจร้าย!!!!"ฝื้นเเละหรอคารีนนิลเองนะจำนิลได้มั้ย"คารีนลืมตาไม่อยากจะเชื่อนึกว่าฝันไปจึงขยี้จาเเต่มันก็ยังสะท้อนภาพเพื่อนรักคำถามมากมายว่าตนมาอยู่นี่ๆด้ไง?นิลมาได้อย่างใร?ลูกเปนยังใงบ้าง?พอมองไปที่มะลิก้พอเข้าใจได้เเต่พอเหนกะเป๋าเดินทางเธอก็ตกใจเลยลืมถามเรื่องลูก"นิลจะไปไหนหนะจะไม่อยู่เเละหรอเเละนิลจะไปเพราะอะไรกัน"นินิลยิ้มเศร้าให้เพื่อนรั้กก่อนเล่าทุกอย่างว่าตนจะไปเชียงใหม่กับไปร้านทำเค้กที่ซื้อใว้ไปตั้งต้นชีวิตใหม่ไปหาอะไรไหม่เธอท้องเเม้คารีนจะตกใจเเต่ก้ไม่ถามเพราะรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นเเต่เมื่อพอเธอถามถึงลูกมะลิเเละนินิลต่างเงียบก่อนบอกว่าลูกเธอรอดเเค่หนึ่งคนเเท้งหนึ่งมันชาไปหมดเธอปล่อยโฮทั้งที่เธอเฝ้าเขียนไดอารี่เล่มโปรดว่าลูกเติบโตอย่างใรเพราะความดื้อของเธอเองที่อยากรอคนใจร้ายคนนั้นลูกเธอเลยรอดคนเดีวยรอดคนเดีวยพอกันทีเธอจะไปเเล้วก่อนที่เธอจะเสียอะไรไปอีกเพราะป้าเธอก็ตายเเล้วไม่มีไรติดค้างอีกเเล้วเธอก้เเค่หย่าเธอไม่กลับไปที่นั้นดีกว่าเธอจะไปพร้อมนินิลเพราะตังในบันชีกะเป๋าตังเธอก้มีเสื้อผ้าหวังว่าบ้านเเม่ฮ่องสอนจะเหลือบ้างเธอพอมีสีน้ำทิ้งใว้ที่บ้านเเม่ฮ่องสอนคงพอเลี้ยงชีพเธอได้กับลูกของเธอ"นิลชั้นไปด้วยตั๋วยจองทันมั้ย"เเม้นินิลจะดีใจที่มีเพื่อนไปเเต่ก้อยากห้ามเเต่ก้รู้ดีว่าพวกผู้ชายใจร้ายทำกับพวกเรามาเกินพอเเล้วเธอจะไม่หวังลมๆเเล้งๆกับความรักบ้าบอนั้นเเล้ว"นี่นินิลคารีนเธอเดินทางดีๆนะชั้นจะไม่บอกใครเรื่องนี้ส่วนข้าวของเธอชั้นจะบริจาคส่วนใบหยาเธอเเค่เซนก้เท่านั้นเเต่ปันหาคือไม่ได้เอามาหนะสิ"มะลิกังวลใจเพราะตนก้อยากไห้เพื้อนรักไปเรวเพราะถึงยังใงอยู่กับคนที่มีทิฐิมีเ้ต่ทำร้ายตัวเราเอง"ชั้นเอามาเพราะชั้นกลัวเค้าเอาใปฉีกเลยเกบใว้เเต่ตอนนนี้หมดปะโยนช์เค้าจะเอาไปทำอะไรเรื่องของเค้าเเละเเหละ"เมื่อคารีนเซนเธอก้ลาเเละไม่ทิ้งจดหมายใดๆทั้งสิ้นเธอไม่ใช้นางเอกนิยายคงใม่ต้องพิลี้พิใลจะไปก้ไปเลยนินิลกับคารีนขึ้นรถไฟกันมาเเม้คารีนจะเจ็บเเผ่เเละเท้าเเต่ก็อดทนเธออยากไปเเละลืมความเจ็บนี้ไม่สิมันไม่เจ็บเเล้วมันชาไปเเล้วนินิลก้คงคิดเเบบนี้'ลาก่อนค่ะ'.........................                               

   เราขึ้นเครื่องข้ามประเทศมาที่ประเทศไทยก่อนจะข้ามมานั้งรถไฟเพื่อไปจังหวัดที่ตนพอมีที่ให้เริ่มต้นใหม่คารีนได้เซนใบหย่าใว้ทิ้งให้กับมะลิเเละย้ำเตือนว่าอย่าได้บอกเรื่องที่เธอเเท้งกับใครเเต่เธอมองนินิลที่บัดนี้หลับไปพร้อมกับความเหนื่อยล้าไม่ต้องถามก็รู้ว่าเธออยู่อย่างไม่สบายเพราะเธอคงผ่านเรื่องเเย่ๆมาไม่น้อยกว่าเธอเลยสักนิดเธอลูบท้องเบาๆเเละทำท่าจะจดไดอารี่คู้ใจหากเเต่เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอไม่ได้หยิบมาเเต่ก็ช่างเถอะเพราะเล่มนั้นมันก้เก่าเเล้วตั้งเเต่เด็กๆเผลอๆมะลิอาจทิ้งเเละก้ได้นี่ถ้าเกิดว่านินิลจะไม่ไปเเละจะไม่มาลาเธอคงใม่มีใครพาส่งโรงบาลเเละคงใม่เจอนินิลอีกเธอคงจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูกของเธอเเละเมื่อเค้าโตขึ้นคงหมดหน้าที่เธอเเละเธอคงลาโลกนี้ไปอย่างเดีวยดายสุดท้ายทั้งเธอเเละนินิลต่างก็ไม่สมหวังในรักระหว่างเธอเดินทางไปเธอมองท้องฟ้าสีเงินปนมืดไร้ดาวโปรดเถิดรักให้สมหวัง!!!!โปรดหัวใจให้หายเจ็บเเละสุดท้ายทุกคำขอก็ได้เเค่ฝันไปเเละในฝันก็ยังเป็นฝัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!