Please Love โปรดเถิดรัก....

 คารีนทำเเผลตนเองอยู่ภายในห้องเเละงมองรูปป้าที่เธอเอาใว้ดูต่างหน้าตอนนี้ป้าเธอกำลังรักษาตัวอยู่ถ้าเกิดท่านตายพวกเขาคงจะให้เธอออกไปจากที่นี้ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจคารีนเก็บที่พันเเผลเเละออกมาจากห้องนอนพร้อมเดินถือกระปุกยาออกมาเเต่ด้วยความสูงของที่เก็บยาทำให้เธอล้มเธอหลับตาเเน่เเละคิดใว้ว่าหัวเธอคงได้ลิ้มรสความเจ็บเเน่หากเเต่มีมือที่เธอคุ้นเคยดีรับร่างเธอใว้มันมั่นคงอบอุ่นเเต่เย็นบ้างในบางครั้งเธอค่อยๆลืมตาก่อนเห็นใบหน้าคมคายของใครบางคนที่คุ้นเคยเเละเธอก็จ้องชายหนุ่มอยู่นานจนเขาดันตัวเธอออก
 "อย่าเข้าใจผิดไปชั้นกลัวเธอมาตายในวังชั้นทำไมไม่ให้คนในวังช่วยหล่ะ"ใจจริงเขาตั้งใจจะมาดูเเผลที่มือของคารีนเเต่ดันเห็นเธอกำลังเกบยาอย่างงกๆเงิ่นเลยเผลอมาช่วยซะได้
  "เอ่อคือไม่เป็นไรชั้นทำได้ค่ะมันไม่หนักหนามากนักค่ะ"เธอจะบอกได้ยังไงล่ะว่าทั้งวังทุกคนเกลียดเธอเเทบอยากจะฆ่าให้ตายไปไม่เว้นเเม้เเต่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วย
  "นี่ถ้าอยากให้ทุกคนเค้าช่วยเธอเธอก็หัดทำตัวน่ารั้ๆสิเค้าจะไดรักเธอบ้างวันนี้ชั้นจะไปดูน้องจัสมินเค้าไม่สบายเธออยู่รับเเขกด้วยเดี๋วยจะมีนักข่าวมาชั้นขี้เกลียดอยู่ไปเเละบาย"ชายหนุ่มเดินจากไปเพราะที่เขาต้องไปดูจัสมินเพราะท่านพ่อของเขาโทรมาว่าป้าเธอใกล้จะตายเเล้วเเละจะให้จัสมินมาบอกเพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้เขาไม่อยากให้คารีนเจ็บกับข่าวของป้าเธอบางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจตนเองว่าเพระอะไรกันเวลาอยู่กับคารีนมันทั้งรักทั้งเกลียดมีสุขเเละก็ทุกข์มันคืออะไรกันนะเเต่สิ่งที่มีอยู่ตลอดเวลาคือหัวใจที่เต้นเเรง
   คารีนมองชายหนุ่มอย่างเศร้าสร้อยเเละมองด้วยความรู้สึกเจ็บจนบรรณยายไม่ได้เเต่มันใหลมาเป็นน้ำตาเธอเกียดจัสมินถ้าโลกนี้ไม่มีเธอเขาจะรักเธอมั้ยเเต่ไม่เเน่ต่อให้โลกนี้เหลือเธอเพียงคนเดีวยเขาก็อาจจะไม่มีวันหันมามองเธอหญิงสาวที่ต่ำต้อยสำหรับเขา....
   นินิลเเต่งชุดลำลองสบายๆในยามบ่ายเธอกำลังเกบเสื้อผ้าเตรียมพับใส่กระเป๋าเดินทางหากเเต่มีมือหนึ่งมาฉุดเเละตะคอกถามเธออย่างเหลือดๆเธอหันไปอย่างตกใจ
   "นี่เธอจะไปไหนไหนบอกจะอยู่ชดใช้ไงเเค่นี้จะไปเเละหรอ"เขากำลังบ้าเเน่ๆเเค่คิดว่าหญิงสวจะไปก็เหมือนคนกำลังจะเสียอะไรไปบางอย่าง
   "เอ่อ คือชั้นเกบมาใว้เฉยๆค่ะไม่ได้จะไปใหนตู้เกบผ้าใส่ไม่พอ"ถ้าหญิงสาวไม่รู้จักชายหนุ่มคงต้องคิดเเน่ๆว่าเค้าไม่อยากให้จากเขาไป
   "หรอ งั้นก็ดีเเล้วใว้วันหลังชั้นจะเปลี่ยนตู้ให้คืนนี้ไปที่ห้องชั้นด้วย"
   "ปาย ...ไปทำไมอะค่ะ"เธอถามอย่างหวาดๆ
    "ทำไมชั้นไม่ได้ให้เธอมานอนด้วยหรอกไปเกบห้องหนะสิมันรกสุดๆคนใช้คนอื่นไปดูเเลท่านพ่อกันหมดอย่ามาคิดว่าชั้นจะพิศสวาทเธอมากเลยตอนนั้นชั้นเมา ฮึ"ให้ตายสิเเม้ชายหนุ่มจะอยากบอกว่าอยากเห็นหน้านินิลใกล้บ่อยเเต่ก็พูดอะไม่ได้เพราะเทิฐิที่ค้ำคอเค้าอยากจะกอดหญิงสาวเเละเขาอยากจะมากวนหญิงสาวบ่อยมันเป็น อาการความรักชัวเลยให้ตายเถอะ
   อัสบันเข้าจอดรถหน้าบ้านสุดหรูเเละเปิดประตูรถเบ้นคันหรูเขาเดินออกมพร้อมเหยียบพรมเเดงเข้าประตูบ้านสุดหรูที่มีพรมเเดงปูยาวเขานั้งรอหญิงสาวด้วยความเบื่อไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อยากจะเจอคนรับใช้ต่างคลานไปมาเพราะด้วยความที่วันนี้ชายหนุ่มที่มาหานายสาวต่างหล่อเเละดูภูมิฐานจนใครก็ต่างใจละลาย
  "มารอนานยังค่ะพี่อัสบันจัสมินว่าจะไปบอกข่าวที่บ้านยัยคารีนเค้าได้รู้ตัวว่าป้าเธอใกล้ตาย"นึกพลางเเละก็โกรธที่อัสบันไม่เเม้เเต่จะโทรง้อเเม้เเต่ซานเซสก็ปิดเครื่องให้ตายเถอะเธอต้องมีคนมาเอาใจสิเพราะนางคารีนเเท้ๆ
  "ไม่หรอกครับพี่รอไม่นานวันนี้จัสมินมีไรจะบอกพี่ล่ะถ้าเรื่องป้าของคารีนพี่รู้เเล้วเเหละท่านพ่อได้บอกพี่เเล้ว"ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่มาหอมเเก้มเค้าเเถมนั้งชิดจนเเทบจะเกยตักถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงดีใจเเละปลื้อเเต่เขากลับรู้สึกเเปลกๆ
   "เดี๋วยนี้พี่ห่างเหินกับน้องมากเลยนะทำไมพี่ลืมสัญญาของน้องเเละหรอค่ะถ้าวันนี้พี่ไม่ลืมสัญญาช่วยอยูเป็นเพื่อนน้องหน่อยสิค่ะ"
   "เอ่อคือครับได้ไดเดี๋วยพี่จะอยู่เป็นเพื่อนเเละกัน"ถ้าเกิดเขากลับดึกขึ้นมาเเละคารีนล่ะคงไม่ยอมนอนนั้งรอเค้าเเน่ๆ.... ช่างสิอยากมาเเต่งงานเองอยากรอก็รอไปยัยโง่นั้นถ้ารอไม่ใหวก็กลับตึกไปเองหล่ะ.............