THE RomeO ที่รัก:)

ตอนนี้พวกเราก็มาอยู่รวมกันที่หลังเวที พอมาถึงฉันก็เดินออกมาทันที เพราะ พวกนั้นต้องเตรียมขึ้นเวทีน่ะสิ ไม่อยากไปเกะกะ ฉันก็เดินลัดเลาะมายืนอยู่กับคุณแม่"แพนด้า มาแล้วหรอกินด้วยกันมั้ย?"พอเดินไปคุณแม่ก็เรียกทันที แล้วชูถุงเค้กของร้านโรมีโอ"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ไปนั่งบนอัศจรรย์หรอค่ะ?"ฉันถามพลางชวนไปที่อัศจรรย์"กำลังไปพอดีเลยจร๊ เห็นเวทีชัด แถมยังอยู่ใกล้เวทีอีก อ่อ แปปนะจร๊ มิซซี่~ มานี่เร็วไปดูพี่ชายที่อัศจรรย์กัน"แล้วคุณแม่ก็เดินลัดเลาะไปกับที่อัศจรรย์ทันที พวกเราได้นั่งชั้นเกือบบนสุด ไม่คิดเลยว่าคุณหญิงอย่างคุณแม่จะมาในที่ที่แออัดแบบนี้
'สวัสดีคร๊าบบบ~ ผมได้หน้าที่เป็นพิธีกรของงานนี้ ผมชื่อ โจ คลาส 5/A ครับ''ส่วนฉัน ก็ได้หน้าที่พิธีกรเหมือนกัน ชื่อ เซียร์ คลาส 5/A เหมือนกัน''ผมจะมาบอกการแสดงของแต่ละชุดกันนะครับ''เริ่มจากชุดที่ 1 หนุ่มหล่อของโรงเรียน พี่ๆแก๊งค์โรมีโอคร๊าา~''ส่วนชุดที่ 2 ก็มาจากสาวสวยเหมือนกันน~''ใครอ่าา~''ก็ชมรมจูเลียตไง~'แล้วพิธีกรก็บรรยายงานต่อไปจนถึง'ขอเชิญชุดแรกเลยครับ พี่ๆโรมีO~~~~' แล้วพิธีกรก็ลงจากเวที พวกโรมีโอก็ขึ้นมาแทน"อร๊ายยยยยยยยยยย~~ หล่อที่สู้ดดดดดด~~~"แล้วก็มีเสียง
'สาหวาดดีครับบ น้องๆเพื่อนๆทุกคน'พูห์พูดทักทายก่อนคนแรก"อร๊ายยยยยยย~~~"'วันนี้พวกเราได้รับมอบหมายให้มาแสดงบนเวทีนี้เป็นชุดแรก ขอบคุณมากๆครับ'คุมะบอกต่อ"สุขุมที่สู้ดดดดดดดดด~~"'พวกเราจะร้องเพลงให้เพื่อนๆน้องๆฟังกันน๊าา'เทดดี้บอก แล้วสายตาเค้าก็มองมาที่ฉันแล้วหันไปคุยอะไรกับโรมีโอแล้วทุกคนก็มองมาที่ฉัน เอ่อออ อาไรว้าา?"น่าาร๊าากกกกก~~~~""เชิญรับชมและรับฟังการแสดงของพวกเรากันเลยครับ'โยกี้พูดแล้วตรงไปที่อุปกรณ์ การแสดง โยกี้ = เปียโน คุมะ. = เบดส์ เทดดี้= คีย์บอร์ด พูห์ = กลองชุด มิฟฟี่ = นักร้อง-กีตาร์แล้วเพลงก็บรรเลงขึ้น เป็นเพลง ลูกอม ของ วัชรวลี เป็นวงที่เล่นได้ดีเลยทีเดียวล่ะ เห็นวงแบบนี้คิดถึงงานที่เซนมารีขึ้นมาทันทีเลยล่ะ ฉันเป็นคนร้อง ของวงที่เซนมารี แต่ก็ย้ายออกมาจึงไม่ได้ร่วมวงกับพวกเซนมารี เพลงเล่นมาถึงตอนจบก็มีเสียงตบมือและเสียงกรี๊ดของสาวๆดังทั่วลาน ไฟสปอร์ตไลท์สว่างขึ้น เพราะ ตอนนี้ก็เย็นแล้วเหมือนกันวันนี้คืนนี้ยังอีกยาว'ต่อไปขอเชิญ นักร้องอีกคนเลยแล้วกันนะครับ ถ้ารู้ตัวก็รีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะครับ'มิฟฟี่หันมามองฉันที่นั่งอยู่ มองหาไรวะ"หนูแพนด้าา ไปสิ มิฟฟี่เรียกแล้ว"เอ๋ ทำไมคุณแม่พูดอย่างนั้นล่ะ"หนูหรอค่ะ โอ้วว แม่คงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ"ฉันบอก แล้วปฏิเสธทันที"แม่เป็นคนบอกมิฟฟี่เอง ว่าหนูอ่ะ เคยเป็นนักร้องในทุกงานของเซนมารีเองล่ะ เห็นครูเพ็ญบอกมาน่ะ"คุณแม่บอกชั้น อ่อแล้วครูเพ็ญคือใครน่ะหรอ ครูที่ฉันไปหาไงล่ะ ครูแกมีหลายชื่อนะ
'ยังนั่งบื้ออยู่อีก เร็วๆสิรออยู่นะ'เสียงของมิฟฟี่พูดออกไมค์ ฉันทำท่าทาง บอกว่าไม่ๆ .\ /. ดูเหมือนจะไม่ฟังกันเลย จู่ๆมิฟฟี่ก็เดินลงมาจากเวที แล้วตรงมาที่อัศจรรย์ที่ฉันนั่งทันที ทำให้จุดสนใจคือฉันในชุดเดิมที่คุณแม่ให้ใส่ "ต้องปูพรมแดงมั้ย ถึงจะลงมา หะ!"มิฟฟี่บอกฉันเลยเดินลงไปแต่โดยดี คุณแม่ชูสองนิ้วให้ -ยัยบื้อ ฉันเรียกตั้งนาน ไม่ยอมมานะ-มิฟฟี่กระซิบอาจทำให้เทอสนใจได้โปรด-นายนั้นแหละ เรียกชั้นทำไม ฉันไม่อยากร้องฉันร้องไม่เป็น-ฉันแถไปเรื่อย-คิดผิดแล้วที่หรอกฉัน ฉันไม่ได้โง่นะ--ชิ!-ตอนนี้เราสองคนก็ขึ้นมาบนเวทีแล้ว พิธีกรก็เอาไมค์ลอยมาให้ฉันอีกอัน"อ่ะ เอานี่ไปของเทอ.."มิฟฟี่ส่งกีต้าที่ฉันเลือกที่จะไม่เอามาจากสถานสงเคราะห์ แล้วตานี่เอามาได้ไง"นายเอามาได้ไง"ฉันถาม"ฉันมีวิธีลับน่ะสิ"วิธีลับเหรอออ
'ขอแนะนำ ผู้จัดการชมรมโรมีโอของเรา แพนด้า คร๊าบบ'พูห์พูดกับไมค์ตั้งข้างตัว'เรามาฟังเพลง ที่จะให้แพนด้ากับมิฟฟี่ร้องคู่กัน รับฟังเลยครับ'คุมะบอก แล้วพิธีกรคนเดิมก็เอาเก้าอี้ขึ้นมาอีกสองตัวแล้วเปลี่ยนกีต้าของมิฟฟี่เป็นกีต้าโปร่งเหมือนฉันแล้วเอาขาตั้งไมค์มาให้ เอ่อ...แล้วจะให้ร้องเพลงอะไรเนี่ยย? พอ intro เพลงขึ้น ฉันก็รูัว่าเป็นเพลงอะไร ไกลแค่ไหนคือใกล้ นั้นเอง
พยายามจะทำวิธีต่างๆ ให้เทอนั้นรักฉัน พยายามทุกวันมอบให้ทุกอย่างที่เทอต้องการเหมือนอยู่บนสะพานที่มีปลายทางคือใจของเทอ ยังคงคิดและหวังจะนำเอารักแท้นี้ไปให้....แต่ทำไม(แต่ทำไม)เนิ่นนาน เนิ่นนานไม่ถึงสักที แต่ทำไม(แต่ทำไม)มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร...อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้ บอกที อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเทอจะรักฉัน เสียทีมีทางใดที่อาจทำเทอสนใจ ได้โปรด(ได้โปรด)บอกกับชั้นให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วมันมีความหมายยยย
แล้วก็ร้องต่อจนจบ ก็มีเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดจากคนในลานกลางแจ้ง แล้วต่อด้วยเพลง เพดาน และเพลงเหนื่อยไหมหัวใจ พอจบพวกเราทุกคนก็มายืนเรียงกันแล้วขอบคุณผู้ฟังทุกคน แล้วลงมาจากเวที พิธีกรก็ขึ้นไปพูดคุยกันและเชิญ แก๊งจูเลียต แต่ก็ยังคุยกันไม่เสร็จพวกจูเลียตนั่งรอที่หลังเวที มองพวกโรมีโอตาเป็นวาวเลย
"แพนด้าร้องเพราะจางงงง"เทดดี้ชมชั้น"ไม่ขนาดนั้นหรอกน่าา"ฉันพูดแก้เขิน"จริงนะ เทอร้องเพราะมากเลย"พูห์บอกอีกคน"ขอบคุณ..."ฉันบอกอีก"แต่จะให้ดีคุณแพนด้ากับคุณมิฟฟี่ต้องร้องคู่กันเหมาะมากเลยล่ะครับ"โยกี้บอกอีก"อือ ใช่ต้องร้องคู่เพราะดี"คุมะบอกอีกคน"กลับกันเถอะ ไปฉลองกันได้เงินตอนขายเบเกอร์รี่เยอะมากเหมือนกัน เอาไปทำไรดี""เอาไปบริจาคไงล่ะ"พูห์บอก เป็นความคิดที่ดี"เอาไปบริจาคครึ่งนึงเอาไปฉลองครึ่งนึงดีม้ายยย"เทดดี้บอก"งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ Wcenter 10:00 แล้วกัน แยกย้ายๆ เจอกันพรุ่งนี้"คุมะบอกแล้วก็เดินนำออกจากหลังเวทีไปตามด้วยฉันกับมิฟฟี่ แล้วก็เทดดี้ที่กำลังห้ามโยกี้กับพูห์ที่ทะเลาะกันอยู่ แล้วตอนนี้พวกเราก็เดินผ่านแก๊งจูเลียตไป ฉันจำได้ดีว่าเคยเกิดอะไรฉันจึงเดินก้มหน้า ผ่านไปทีล่ะคนจนมาหยุดที่ น่าจะพรั้นเบอร์รี่มั้งจำได้ตอนที่ไปร้านพวกเทอ หรั้นเบอร์รี่จับต้นแขนฉันแล้วใช่เล็บจิกลงไป ดูเหมือนว่าตอนที่ฉันเดินก้มหน้าจะเดินตามหลังมิฟฟี่ ตอนนี้มิฟฟี่เดินไปห่างกันหน่อยๆแล้ว"คราวที่แล้วยังไม่เข็ดใช่ม่ะ! ยัย หน้า ด้าน ""เอ่อออ ขอโทษค่ะ"ฉันบอกไปและทำเป็นจำไม่ได้ แต่รู้สึกเจ็บต้นแขนมากขึ้นด้วยแรงจิก เล็บหล่อนก็ยาวจ๊างงง"อย่าสะเออะ มายุ่งกับคนของฉัน มิฟฟี่ หรือง่ายห้ามยุ่งกับโรมีโออีก"ผลึกก! ดูเหมือนว่าพวกเทดดี้จะเดินมาชนชั้น "เป็นอะไรกันรึเปล่า"พูห์ถาม ตอนนี้ฉันหันหลังให้เค้าอยู่"อ..เอ่ออ ไม่มีค่ะ พรั้นแค่อยากคุยกับแพนด้านิดหน่อยอ่ะค่ะ ใช่มั้ยแพนด้า~"พรั้น บอกแล้วหันมาถามฉันแล้วจิกแรงๆ"ช..ใช่ ค..แค่คุยก.กัน"ฉันฝืนพูดเพราะเจ็บแขนที่โดนจิก"งั้น bye my friend อ่อ มันแปลว่า บ๊ายย เพื่อนน"หล่อนพูดดูถูกฉันแล้วจิกแรงๆเข้าไปแล้วปล่อย ฉันเลยเดินออกมาทันที จนออกมาจากหลังเวที"แพนด้าา~ร้องเพราะจังเลย เอ๊ะ!! เลือดนี่ แพนด้าเป็นอะไรรึเปล่าลูก มาทางนี้สิ"ฉันยืนเดินก้มหน้าพอได้ยินเสียงคุ้นหูก็หยุดเดินคุณแม่เดินมาจับต้นแขนฉันเบาๆ แล้วพูดชมแต่ดูเหมือนคุณแม่จะจับถูกจุดพอดีเลยไปเจอกับแผลเข้า คุณแม่เปลี่ยนมาจับอีกข้างแล้วจะพาเดินไปที่ที่ไม่ค่อยมีคน"อ่ะ แม่ครับ แพนด้าา~"เทดดี้วิ่งมาหาพวกเรา ที่กำลังพยายามเดินออกจากจุดนี้"เป็นอะไรกันรึเปล่าครับ?"โยกี้เดินมาถาม "แพนด้าเป็นอะไรไม่รู้จะเลือดไหลออกมาเยอะเลย"คุณแม่ทำหน้าเศร้าบอก"หรอครับ งั้นออกจากตรงนี้ก่อน ไปทางนู้นดีมั้ยครับคนน้อยดี"พูห์ออกความคิดเห็น ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ที่ไม่ค่อยมีคนแล้ว"แพนด้าจะบอกแม่ได้ยังว่าไปโดนอะไรมา ไหนแม่ขอดูแผลหน่อย"คุณแม่พูดสีหน้าเคร่งเครียดแล้วค่อยๆยกแขนฉันไปดูแผล"เหมือนรอยเล็บเลยนะครับ"โยกี้บอก อย่างครุ่นคิด"เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นเล็บของ..."เทดดี้พูดเอ่ยขึ้นทำให้ฉันมองหน้าแล้วพยายามจะบอกว่า'อย่าบอกเชียวล่ะ'ทำหน้าดุๆ"อ่ออออ ผมจำได้แล้วที่ตอนลงจากเวทีไง แพนด้าอ่ะเดินไปชนพี่ๆที่ถือของใช่ป่ะ ตอนนั้นแน่ๆเลย"พูห์แถให้ฉัน"เจ็บไม่หล่ะจ๊ะ"แม่ถาม"ไม่เจ็บมากค่ะ เดี๋ยวก็หาย แม่พูดซะ"ฉันบอกขำ แต่เจ็บนะ"จร๊ๆ แล้วมิฟฟี่ไปไหนเนี่ยกะว่าจะกลับบ้านพร้อมกันซะหน่อย มีชัยคงรออยู่แน่ๆเลย ป่ะ แล้วหนุ่มๆกลับพร้อมกันเลยป่ะ เดี๋ยวให้ มีชัยไปส่ง""ไม่เป็นไรครับ"ทั้งสามบอกพร้อมกัน แล้วขอตัวกลับไปที่รถของตัวเอง"กลับกันเถอะ เดี๋ยวมิฟฟึ่ก็กลับเองแหละ เดี๋ยวแม่โทรไปบอกมิฟฟี่นะ ไปรอที่รถเลยนะจ๊ะ"คุณแม่พูดฉันก็เดินขึ้นรถไป สักพักคุณแม่ก็ขึ้นมา ตอนนี้ก็ถึงบ้านแล้ว เหนื่อยมาทั้งวันและ พรุ่งนี้วันหยุดนี่นา โอ๊ะ พรุ่งนี้ต้องไปฉลองนี่นา โอ๊เย ขออาบนํ้านอนเลยดีกว่า แต่เจ็บแขนจุงเบย พออาบนํ้าเสร็จฉันก็มานั่งทำแผลในห้อง จนเสร็จฉันเอาผ้าก๊อตพัน2-3รอบนอนนนดีกว่า อ๊าาา~
..20:57 ชายหนุ่มหน้าหล่อ เดินเข้ามาในห้องของตัวเอง และ ตรงเข้าไปนอนในห้องนอนทันที เค้านั่งมองหญิงสาวคนเก่งว่าที่ภรรยานอนบนเตียงอย่างสบาย ในฝันเทอคงกำลังมีความสุข ชายหนุ่มเหลือบมองไปเห็นผ้าพันแผลแล้วบรรจงจูบบนแก้มของสาวตรงหน้า เหมือนที่ทำมาทุกวัน แล้วไม่ลืมที่จะพูดตอนหญิงสาวหลับ"ฉันรักเธอ แพนด้า..."ชายหนุ่มพูดอย่างเบาเหมือนกระซิบ แล้วตรงไปนอนข้างๆหญิงสาว
Morning~อื้อออ~ เช้าแล้วเหรอออ 8:00 โมงอยู่เลยหรอ ขอนอนต่อแล้วกัน เฮ้ยย! ลืมไปวันนี้มีนัด กับ พวกโรมีโอนี่นาฉันนึกได้เลยตรงเข้าไปในห้องอาบนํ้าทันที ฉันอาบนํ้าสระผมเสร็จ ก็เห็นว่า มิฟฟี่ยังนอนอยู่ ไม่ปลุกดีกว่าเดี๋ยวเกิดเรื่องอีก เฮ้อ.. ฉันใส่ชุดที่คุณแม่ซื้อให้คือชุดเสื้อลายจุดสีนํ้าเงิน-ขาวกับกางเกงเอวสูง พอทำอะไรเสร็จที่ก็8:46 แล้วเอ่อออ มิฟฟี่ก็ยังไม่ตื่น ฉันเลยเอาโทรศัพท์ตานั่นมาตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มิฟฟี่ซะเลย ฉันตั้ง 8:50 หึๆแล้วเวลา 8:50 แล้วววว กริ๊งงงงงงงงงงงงงง!!!!!! มิฟฟี่สะดุ้งตื่นมาปิดนาฬิกาปลุกแล้วเดินเข้าห้องนํ้าทันที 555มิฟฟี่แต่งตัวเสร็จก็ปาไป 9:30 กว่าแล้ว พวกเราเลยรีบลงมากัน มิฟฟี่มาที่รถคันคุ้นตาสีแดง แล้วขับออกไปด้วยความเร็วจนมาถึงก็ 9:57 พอดีพวกเรารีบขึ้นไปที่ที่นัดกัน คือร้าน ไอติมที่ฉันเคยมากินกับมิฟฟี่ แต่พวกนั้นก็ยังไม่มาหรือมาไม่ครบขาดเทดดี้"มิฟฟี่.. ฉันไปเข้าห้องนํ้าแปปนะ"แล้วฉันก็รีบวิ่งไปห้องนํ้าทันที
[ Teddy : Talk ]
ตอนนี้ผมกำลังจะไปร้านที่กำลังนัดกับพวกแพนด้าาาา~ อยู่ตั้งชั้น 3 แหน่ะ ขี้เกียดขึ้นบันไดเลื่อนอ่าาา ไปลิฟต์ดีก่าาาผมเดินไปที่ลิฟต์ก็ไปสะดุดตากับผู้หญิงที่คุ้นหน้ามากๆเลย ต้องใช่แน่ๆ แพนด้าา แล้วมิฟฟี่ไปไหนล่าา ไปทักดีก่า"แพนด้าาาา~"แพนด้ายังยืนรอลิฟต์เหมือนเดิม จาแกล้งกันหยออ?"แพนด้าาาา~"ยังนิ่งอีกหยอ "แพนด้า!!"ผมไม่พูดเปล่าไปสะกิดแพนด้าทันที แพนด้าหันมาทำหน้างงใส่"เรียกฉันหรอค่ะ?"แพนด้าถาม"ช่ายยย อ่ะลิฟต์มาแล้วไปกันเถอะ"ผมเดินลากแพนด้าเข้าลิฟต์และกดไปชั้น 3 พอมาถึงผมก็เดินไปที่ร้านไอติมทันที"มาแย้วๆ เจอแพนด้าด้วยยย"ผมทักพวกนั้นทันที"มาช้าจังว่ะ สั่งเยลลี่ซันเดย์ให้แล้ว"พูห์บอกทันที"อ้าว!!แพนด้าไม่นั่งหล่ะ นั่งสิยืนอยู่ได้"คุมะหันไปหาแพนด้าทันที"เอ่อออ...คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่เลยค่ะ ฉัน..ไม่ใช่แพนด้าค่ะ"แพนด้าบอกกก เอ๋...ไรว่ะ"ใช่ ยัยนี่ไม่ใช่แพนด้าแพนด้าไม่ได้ใส่ชุดนี้มา"มิฟฟี่บอก ยิ่งงงแล้ววว"มาแล้วๆ อ้าวเทดดี้มาแล้วหรอ..."แล้วแพนด้าอีกคนก็วิ่งมาที่ร้านทันที แพนด้ามี 2 คนหรอออ"แพนด้ามี 2 คนหรอ"พูห์บอก แล้วแพนด้าสองคนก็หันหน้ามาเจอกัน"เอ๋!!!!!!!"
[ Teddy : Talk end ]
 
เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหรอกน๊าาาา~