THE RomeO ที่รัก:)

ตอนนี้พวกเราก็มาอยู่รวมกันที่หลังเวที พอมาถึงฉันก็เดินออกมาทันที เพราะ พวกนั้นต้องเตรียมขึ้นเวทีน่ะสิ ไม่อยากไปเกะกะ ฉันก็เดินลัดเลาะมายืนอยู่กับคุณแม่
"แพนด้า มาแล้วหรอกินด้วยกันมั้ย?"พอเดินไปคุณแม่ก็เรียกทันที แล้วชูถุงเค้กของร้านโรมีโอ
"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ไปนั่งบนอัศจรรย์หรอค่ะ?"ฉันถามพลางชวนไปที่อัศจรรย์
"กำลังไปพอดีเลยจร๊ เห็นเวทีชัด แถมยังอยู่ใกล้เวทีอีก อ่อ แปปนะจร๊ มิซซี่~ มานี่เร็วไปดูพี่ชายที่อัศจรรย์กัน"แล้วคุณแม่ก็เดินลัดเลาะไปกับที่อัศจรรย์ทันที พวกเราได้นั่งชั้นเกือบบนสุด ไม่คิดเลยว่าคุณหญิงอย่างคุณแม่จะมาในที่ที่แออัดแบบนี้

'สวัสดีคร๊าบบบ~ ผมได้หน้าที่เป็นพิธีกรของงานนี้ ผมชื่อ โจ คลาส 5/A ครับ'
'ส่วนฉัน ก็ได้หน้าที่พิธีกรเหมือนกัน ชื่อ เซียร์ คลาส 5/A เหมือนกัน'
'ผมจะมาบอกการแสดงของแต่ละชุดกันนะครับ'
'เริ่มจากชุดที่ 1 หนุ่มหล่อของโรงเรียน พี่ๆแก๊งค์โรมีโอคร๊าา~'
'ส่วนชุดที่ 2 ก็มาจากสาวสวยเหมือนกันน~'
'ใครอ่าา~'
'ก็ชมรมจูเลียตไง~'
แล้วพิธีกรก็บรรยายงานต่อไปจนถึง
'ขอเชิญชุดแรกเลยครับ พี่ๆโรมีO~~~~' แล้วพิธีกรก็ลงจากเวที พวกโรมีโอก็ขึ้นมาแทน
"อร๊ายยยยยยยยยยย~~ หล่อที่สู้ดดดดดด~~~"แล้วก็มีเสียง

'สาหวาดดีครับบ น้องๆเพื่อนๆทุกคน'พูห์พูดทักทายก่อนคนแรก
"อร๊ายยยยยยย~~~"
'วันนี้พวกเราได้รับมอบหมายให้มาแสดงบนเวทีนี้เป็นชุดแรก ขอบคุณมากๆครับ'คุมะบอกต่อ
"สุขุมที่สู้ดดดดดดดดด~~"
'พวกเราจะร้องเพลงให้เพื่อนๆน้องๆฟังกันน๊าา'เทดดี้บอก แล้วสายตาเค้าก็มองมาที่ฉันแล้วหันไปคุยอะไรกับโรมีโอแล้วทุกคนก็มองมาที่ฉัน เอ่อออ อาไรว้าา?
"น่าาร๊าากกกกก~~~~"
"เชิญรับชมและรับฟังการแสดงของพวกเรากันเลยครับ'โยกี้พูดแล้วตรงไปที่อุปกรณ์ การแสดง
โยกี้ = เปียโน
คุมะ. = เบดส์
เทดดี้= คีย์บอร์ด
พูห์ = กลองชุด
มิฟฟี่ = นักร้อง-กีตาร์
แล้วเพลงก็บรรเลงขึ้น เป็นเพลง ลูกอม ของ วัชรวลี เป็นวงที่เล่นได้ดีเลยทีเดียวล่ะ เห็นวงแบบนี้คิดถึงงานที่เซนมารีขึ้นมาทันทีเลยล่ะ ฉันเป็นคนร้อง ของวงที่เซนมารี แต่ก็ย้ายออกมาจึงไม่ได้ร่วมวงกับพวกเซนมารี เพลงเล่นมาถึงตอนจบ
ก็มีเสียงตบมือและเสียงกรี๊ดของสาวๆดังทั่วลาน ไฟสปอร์ตไลท์สว่างขึ้น เพราะ ตอนนี้ก็เย็นแล้วเหมือนกันวันนี้คืนนี้ยังอีกยาว
'ต่อไปขอเชิญ นักร้องอีกคนเลยแล้วกันนะครับ ถ้ารู้ตัวก็รีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะครับ'มิฟฟี่หันมามองฉันที่นั่งอยู่ มองหาไรวะ
"หนูแพนด้าา ไปสิ มิฟฟี่เรียกแล้ว"เอ๋ ทำไมคุณแม่พูดอย่างนั้นล่ะ
"หนูหรอค่ะ โอ้วว แม่คงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ"ฉันบอก แล้วปฏิเสธทันที
"แม่เป็นคนบอกมิฟฟี่เอง ว่าหนูอ่ะ เคยเป็นนักร้องในทุกงานของเซนมารีเองล่ะ เห็นครูเพ็ญบอกมาน่ะ"คุณแม่บอกชั้น อ่อแล้วครูเพ็ญคือใครน่ะหรอ ครูที่ฉันไปหาไงล่ะ ครูแกมีหลายชื่อนะ

'ยังนั่งบื้ออยู่อีก เร็วๆสิรออยู่นะ'เสียงของมิฟฟี่พูดออกไมค์ ฉันทำท่าทาง บอกว่าไม่ๆ .\ /. ดูเหมือนจะไม่ฟังกันเลย จู่ๆมิฟฟี่ก็เดินลงมาจากเวที แล้วตรงมาที่อัศจรรย์ที่ฉันนั่งทันที ทำให้จุดสนใจคือฉันในชุดเดิมที่คุณแม่ให้ใส่
"ต้องปูพรมแดงมั้ย ถึงจะลงมา หะ!"มิฟฟี่บอกฉันเลยเดินลงไปแต่โดยดี คุณแม่ชูสองนิ้วให้
-ยัยบื้อ ฉันเรียกตั้งนาน ไม่ยอมมานะ-มิฟฟี่กระซิบอาจทำให้เทอสนใจได้โปรด
-นายนั้นแหละ เรียกชั้นทำไม ฉันไม่อยากร้องฉันร้องไม่เป็น-ฉันแถไปเรื่อย
-คิดผิดแล้วที่หรอกฉัน ฉันไม่ได้โง่นะ-
-ชิ!-ตอนนี้เราสองคนก็ขึ้นมาบนเวทีแล้ว พิธีกรก็เอาไมค์ลอยมาให้ฉันอีกอัน
"อ่ะ เอานี่ไปของเทอ.."มิฟฟี่ส่งกีต้าที่ฉันเลือกที่จะไม่เอามาจากสถานสงเคราะห์ แล้วตานี่เอามาได้ไง
"นายเอามาได้ไง"ฉันถาม
"ฉันมีวิธีลับน่ะสิ"วิธีลับเหรอออ

'ขอแนะนำ ผู้จัดการชมรมโรมีโอของเรา แพนด้า คร๊าบบ'พูห์พูดกับไมค์ตั้งข้างตัว
'เรามาฟังเพลง ที่จะให้แพนด้ากับมิฟฟี่ร้องคู่กัน รับฟังเลยครับ'คุมะบอก แล้วพิธีกรคนเดิมก็เอาเก้าอี้ขึ้นมาอีกสองตัวแล้วเปลี่ยนกีต้าของมิฟฟี่เป็นกีต้าโปร่งเหมือนฉันแล้วเอาขาตั้งไมค์มาให้ เอ่อ...แล้วจะให้ร้องเพลงอะไรเนี่ยย? พอ intro เพลงขึ้น ฉันก็รูัว่าเป็นเพลงอะไร ไกลแค่ไหนคือใกล้ นั้นเอง

พยายามจะทำวิธีต่างๆ ให้เทอนั้นรักฉัน พยายามทุกวันมอบให้ทุกอย่างที่เทอต้องการ
เหมือนอยู่บนสะพานที่มีปลายทางคือใจของเทอ ยังคงคิดและหวังจะนำเอารักแท้นี้ไปให้....
แต่ทำไม(แต่ทำไม)
เนิ่นนาน เนิ่นนานไม่ถึงสักที
แต่ทำไม(แต่ทำไม)
มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร...
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้ บอกที อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเทอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำเทอสนใจ ได้โปรด(ได้โปรด)
บอกกับชั้นให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วมันมีความหมายยยย

แล้วก็ร้องต่อจนจบ ก็มีเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดจากคนในลานกลางแจ้ง แล้วต่อด้วยเพลง เพดาน และเพลงเหนื่อยไหมหัวใจ พอจบพวกเราทุกคนก็มายืนเรียงกันแล้วขอบคุณผู้ฟังทุกคน แล้วลงมาจากเวที พิธีกรก็ขึ้นไปพูดคุยกันและเชิญ แก๊งจูเลียต แต่ก็ยังคุยกันไม่เสร็จพวกจูเลียตนั่งรอที่หลังเวที มองพวกโรมีโอตาเป็นวาวเลย

"แพนด้าร้องเพราะจางงงง"เทดดี้ชมชั้น
"ไม่ขนาดนั้นหรอกน่าา"ฉันพูดแก้เขิน
"จริงนะ เทอร้องเพราะมากเลย"พูห์บอกอีกคน
"ขอบคุณ..."ฉันบอกอีก
"แต่จะให้ดีคุณแพนด้ากับคุณมิฟฟี่ต้องร้องคู่กันเหมาะมากเลยล่ะครับ"โยกี้บอกอีก
"อือ ใช่ต้องร้องคู่เพราะดี"คุมะบอกอีกคน
"กลับกันเถอะ ไปฉลองกันได้เงินตอนขายเบเกอร์รี่เยอะมากเหมือนกัน เอาไปทำไรดี"
"เอาไปบริจาคไงล่ะ"พูห์บอก เป็นความคิดที่ดี
"เอาไปบริจาคครึ่งนึงเอาไปฉลองครึ่งนึงดีม้ายยย"เทดดี้บอก
"งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ Wcenter 10:00 แล้วกัน แยกย้ายๆ เจอกันพรุ่งนี้"คุมะบอกแล้วก็เดินนำออกจากหลังเวทีไปตามด้วยฉันกับมิฟฟี่ แล้วก็เทดดี้ที่กำลังห้ามโยกี้กับพูห์ที่ทะเลาะกันอยู่ แล้วตอนนี้พวกเราก็เดินผ่านแก๊งจูเลียตไป ฉันจำได้ดีว่าเคยเกิดอะไรฉันจึงเดินก้มหน้า ผ่านไปทีล่ะคนจนมาหยุดที่ น่าจะพรั้นเบอร์รี่มั้งจำได้ตอนที่ไปร้านพวกเทอ หรั้นเบอร์รี่จับต้นแขนฉันแล้วใช่เล็บจิกลงไป ดูเหมือนว่าตอนที่ฉันเดินก้มหน้าจะเดินตามหลังมิฟฟี่ ตอนนี้มิฟฟี่เดินไปห่างกันหน่อยๆแล้ว
"คราวที่แล้วยังไม่เข็ดใช่ม่ะ! ยัย หน้า ด้าน "
"เอ่อออ ขอโทษค่ะ"ฉันบอกไปและทำเป็นจำไม่ได้ แต่รู้สึกเจ็บต้นแขนมากขึ้นด้วยแรงจิก เล็บหล่อนก็ยาวจ๊างงง
"อย่าสะเออะ มายุ่งกับคนของฉัน มิฟฟี่ หรือง่ายห้ามยุ่งกับโรมีโออีก"
ผลึกก! ดูเหมือนว่าพวกเทดดี้จะเดินมาชนชั้น
"เป็นอะไรกันรึเปล่า"พูห์ถาม ตอนนี้ฉันหันหลังให้เค้าอยู่
"อ..เอ่ออ ไม่มีค่ะ พรั้นแค่อยากคุยกับแพนด้านิดหน่อยอ่ะค่ะ ใช่มั้ยแพนด้า~"พรั้น บอกแล้วหันมาถามฉันแล้วจิกแรงๆ
"ช..ใช่ ค..แค่คุยก.กัน"ฉันฝืนพูดเพราะเจ็บแขนที่โดนจิก
"งั้น bye my friend อ่อ มันแปลว่า บ๊ายย เพื่อนน"หล่อนพูดดูถูกฉันแล้วจิกแรงๆเข้าไปแล้วปล่อย ฉันเลยเดินออกมาทันที จนออกมาจากหลังเวที
"แพนด้าา~ร้องเพราะจังเลย เอ๊ะ!! เลือดนี่ แพนด้าเป็นอะไรรึเปล่าลูก มาทางนี้สิ"ฉันยืนเดินก้มหน้าพอได้ยินเสียงคุ้นหูก็หยุดเดินคุณแม่เดินมาจับต้นแขนฉันเบาๆ แล้วพูดชมแต่ดูเหมือนคุณแม่จะจับถูกจุดพอดีเลยไปเจอกับแผลเข้า คุณแม่เปลี่ยนมาจับอีกข้างแล้วจะพาเดินไปที่ที่ไม่ค่อยมีคน
"อ่ะ แม่ครับ แพนด้าา~"เทดดี้วิ่งมาหาพวกเรา ที่กำลังพยายามเดินออกจากจุดนี้
"เป็นอะไรกันรึเปล่าครับ?"โยกี้เดินมาถาม
"แพนด้าเป็นอะไรไม่รู้จะเลือดไหลออกมาเยอะเลย"คุณแม่ทำหน้าเศร้าบอก
"หรอครับ งั้นออกจากตรงนี้ก่อน ไปทางนู้นดีมั้ยครับคนน้อยดี"พูห์ออกความคิดเห็น ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ที่ไม่ค่อยมีคนแล้ว
"แพนด้าจะบอกแม่ได้ยังว่าไปโดนอะไรมา ไหนแม่ขอดูแผลหน่อย"คุณแม่พูดสีหน้าเคร่งเครียดแล้วค่อยๆยกแขนฉันไปดูแผล
"เหมือนรอยเล็บเลยนะครับ"โยกี้บอก อย่างครุ่นคิด
"เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นเล็บของ..."เทดดี้พูดเอ่ยขึ้นทำให้ฉันมองหน้าแล้วพยายามจะบอกว่า'อย่าบอกเชียวล่ะ'ทำหน้าดุๆ
"อ่ออออ ผมจำได้แล้วที่ตอนลงจากเวทีไง แพนด้าอ่ะเดินไปชนพี่ๆที่ถือของใช่ป่ะ ตอนนั้นแน่ๆเลย"พูห์แถให้ฉัน
"เจ็บไม่หล่ะจ๊ะ"แม่ถาม
"ไม่เจ็บมากค่ะ เดี๋ยวก็หาย แม่พูดซะ"ฉันบอกขำ แต่เจ็บนะ
"จร๊ๆ แล้วมิฟฟี่ไปไหนเนี่ยกะว่าจะกลับบ้านพร้อมกันซะหน่อย มีชัยคงรออยู่แน่ๆเลย ป่ะ แล้วหนุ่มๆกลับพร้อมกันเลยป่ะ เดี๋ยวให้ มีชัยไปส่ง"
"ไม่เป็นไรครับ"ทั้งสามบอกพร้อมกัน แล้วขอตัวกลับไปที่รถของตัวเอง
"กลับกันเถอะ เดี๋ยวมิฟฟึ่ก็กลับเองแหละ เดี๋ยวแม่โทรไปบอกมิฟฟี่นะ ไปรอที่รถเลยนะจ๊ะ"คุณแม่พูดฉันก็เดินขึ้นรถไป สักพักคุณแม่ก็ขึ้นมา ตอนนี้ก็ถึงบ้านแล้ว เหนื่อยมาทั้งวันและ พรุ่งนี้วันหยุดนี่นา โอ๊ะ พรุ่งนี้ต้องไปฉลองนี่นา โอ๊เย ขออาบนํ้านอนเลยดีกว่า แต่เจ็บแขนจุงเบย พออาบนํ้าเสร็จฉันก็มานั่งทำแผลในห้อง จนเสร็จฉันเอาผ้าก๊อตพัน2-3รอบนอนนนดีกว่า อ๊าาา~

.
.
20:57
ชายหนุ่มหน้าหล่อ เดินเข้ามาในห้องของตัวเอง และ ตรงเข้าไปนอนในห้องนอนทันที เค้านั่งมองหญิงสาวคนเก่งว่าที่ภรรยานอนบนเตียงอย่างสบาย ในฝันเทอคงกำลังมีความสุข ชายหนุ่มเหลือบมองไปเห็นผ้าพันแผล
แล้วบรรจงจูบบนแก้มของสาวตรงหน้า เหมือนที่ทำมาทุกวัน แล้วไม่ลืมที่จะพูดตอนหญิงสาวหลับ
"ฉันรักเธอ แพนด้า..."ชายหนุ่มพูดอย่างเบาเหมือนกระซิบ แล้วตรงไปนอนข้างๆหญิงสาว

Morning~
อื้อออ~ เช้าแล้วเหรอออ 8:00 โมงอยู่เลยหรอ ขอนอนต่อแล้วกัน เฮ้ยย! ลืมไปวันนี้มีนัด กับ พวกโรมีโอนี่นา
ฉันนึกได้เลยตรงเข้าไปในห้องอาบนํ้าทันที ฉันอาบนํ้าสระผมเสร็จ ก็เห็นว่า มิฟฟี่ยังนอนอยู่ ไม่ปลุกดีกว่าเดี๋ยวเกิดเรื่องอีก เฮ้อ.. ฉันใส่ชุดที่คุณแม่ซื้อให้คือชุดเสื้อลายจุดสีนํ้าเงิน-ขาวกับกางเกงเอวสูง พอทำอะไรเสร็จที่ก็
8:46 แล้วเอ่อออ มิฟฟี่ก็ยังไม่ตื่น ฉันเลยเอาโทรศัพท์ตานั่นมาตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มิฟฟี่ซะเลย ฉันตั้ง 8:50 หึๆ
แล้วเวลา 8:50 แล้วววว กริ๊งงงงงงงงงงงงงง!!!!!! มิฟฟี่สะดุ้งตื่นมาปิดนาฬิกาปลุกแล้วเดินเข้าห้องนํ้าทันที 555
มิฟฟี่แต่งตัวเสร็จก็ปาไป 9:30 กว่าแล้ว พวกเราเลยรีบลงมากัน มิฟฟี่มาที่รถคันคุ้นตาสีแดง แล้วขับออกไปด้วยความเร็ว
จนมาถึงก็ 9:57 พอดีพวกเรารีบขึ้นไปที่ที่นัดกัน คือร้าน ไอติมที่ฉันเคยมากินกับมิฟฟี่ แต่พวกนั้นก็ยังไม่มาหรือมาไม่ครบขาดเทดดี้
"มิฟฟี่.. ฉันไปเข้าห้องนํ้าแปปนะ"แล้วฉันก็รีบวิ่งไปห้องนํ้าทันที

[ Teddy : Talk ]

ตอนนี้ผมกำลังจะไปร้านที่กำลังนัดกับพวกแพนด้าาาา~ อยู่ตั้งชั้น 3 แหน่ะ ขี้เกียดขึ้นบันไดเลื่อนอ่าาา ไปลิฟต์ดีก่าาา
ผมเดินไปที่ลิฟต์ก็ไปสะดุดตากับผู้หญิงที่คุ้นหน้ามากๆเลย ต้องใช่แน่ๆ แพนด้าา แล้วมิฟฟี่ไปไหนล่าา ไปทักดีก่า
"แพนด้าาาา~"แพนด้ายังยืนรอลิฟต์เหมือนเดิม จาแกล้งกันหยออ?
"แพนด้าาาา~"ยังนิ่งอีกหยอ
"แพนด้า!!"ผมไม่พูดเปล่าไปสะกิดแพนด้าทันที แพนด้าหันมาทำหน้างงใส่
"เรียกฉันหรอค่ะ?"แพนด้าถาม
"ช่ายยย อ่ะลิฟต์มาแล้วไปกันเถอะ"ผมเดินลากแพนด้าเข้าลิฟต์และกดไปชั้น 3 พอมาถึงผมก็เดินไปที่ร้านไอติมทันที
"มาแย้วๆ เจอแพนด้าด้วยยย"ผมทักพวกนั้นทันที
"มาช้าจังว่ะ สั่งเยลลี่ซันเดย์ให้แล้ว"พูห์บอกทันที
"อ้าว!!แพนด้าไม่นั่งหล่ะ นั่งสิยืนอยู่ได้"คุมะหันไปหาแพนด้าทันที
"เอ่อออ...คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่เลยค่ะ ฉัน..ไม่ใช่แพนด้าค่ะ"แพนด้าบอกกก เอ๋...ไรว่ะ
"ใช่ ยัยนี่ไม่ใช่แพนด้าแพนด้าไม่ได้ใส่ชุดนี้มา"มิฟฟี่บอก ยิ่งงงแล้ววว
"มาแล้วๆ อ้าวเทดดี้มาแล้วหรอ..."แล้วแพนด้าอีกคนก็วิ่งมาที่ร้านทันที แพนด้ามี 2 คนหรอออ
"แพนด้ามี 2 คนหรอ"พูห์บอก แล้วแพนด้าสองคนก็หันหน้ามาเจอกัน
"เอ๋!!!!!!!"

[ Teddy : Talk end ]

เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหรอกน๊าาาา~