THE RomeO ที่รัก:)

"คุณ..ชื่ออะไรค่ะ"สาวหน้าเหมือนฉันถาม แล้วมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
"แพนด้า"ฉันตอบสาวหน้าเหมือนตกใจเล็น้อยแล้วถามอีก
"แล้วอายุล่ะค่ะ?"สาวหน้าเหมือนทำหน้าครุ่นคิด
"18แล้ว"ฉันตอบอีก
"พ..พี่แพนด้า อ่ะ"สาวหน้าเหมือนบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครสักคนอย่างเร่งรีบ แล้วทำไมเรียกว่าพี่ล่ะ
"ป๊า..ป๊าค่ะ ป๊ากะม๊าอยู่ที่ร้านอาหารอยู่ใช่มั้ยค่ะ แปปนะค่ะหนูเจอใครบางคนเข้าเดี๋ยวหนูพาไปหาค่ะ แค่นี้นะค่ะ"สาวหน้าเหมือนวางสาย แล้วมาจับมือฉันไปข้างนึง เอ๊ะ จับทำไม
"ไปกับฉันนะพี่"แล้วสาวหน้าเหมือนก็ดึงฉันออกจากร้านไป อ่ะ
"มิฟฟี่ ช่วยด้วย"ฉันบอกมิฟฟี่ตอนที่สาวหน้าเหมือนดึงฉัน มิฟฟี่หันไปบอกกับพวกคุมะแล้วเดินมาหาฉัน
"เอ่ออ..เทอช่วยปล่อยแพนด้าได้มั้ย แล้วก็หยุดเดินด้วย"มิฟฟี่บอกตอนที่พวกเราเดินมาถึงลิฟต์แล้ว
"ไม่ได้ค่ะ แล้วคุณเป็นใครค่ะ"สาวหน้าเหมือนถามมิฟฟี่
"ช่วยปล่อย เถอะ จะพาฉันไปไหนฉันไม่ไปหรอกนะ"ฉันบอกพลางบิดแขนออกมาได้
"ช่วยไปกับฉันหน่อยเถอะค่ะ แปปเดียวฉันขอล่ะ"แล้วสาวหน้าเหมือนก็เบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้
"เอ่ออ ไปก็ไปค่ะ แต่แปปเดียวนะ"ฉันบอกแล้วลากมิฟฟี่เข้าลิฟต์ไปด้วยแล้วยืนห่างๆสาวหน้าเหมือน
-นาย..มิฟฟี่ ทำไงดีอ่ะ แล้วทำไมเค้าหน้าเหมือนฉันจังเลย-ฉันสะกิดถามเค้า แบบเบาๆไม่ให้สาวหน้าเหมือนได้ยิน
-จะไปรู้มั้ยล่ะ ตามๆเค้าไปเหอะ ถ้ามีอะไรไม่ดี ก็หนี-เค้าบอก
-เอางั้นอ๋อ?-ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
-เออน่า-เค้ากระซิบตอบ
"นี่! คุยไรกันอ่ะ คุยด้วยคนสิ"สาวหน้าเหมือนเดินเข้ามาร่วมวง
"เอ่อออ อ่อคุยเรื่อง...."ฉันนึกแก้ตัวไม่ออกอ่าา
"คุยเรื่องงานแต่งน่ะสิ"เฮ้ย ทำไมมิฟฟี่บอกแบบนั้นล่ะ ฉันมองหน้าเค้าแบบงงๆ
"พี่จะแต่งงานกันหรอ แล้วพี่รู้จักกันได้ไงอ่ะ แล้วพี่หายไปไหนมาพ่อตามหาตั้ง 17ปีครึ่ง"สาวหน้าเหมือนบอก แล้วลิฟต์ก็เปิด แล้วสาวหน้าเหมือนก็เดินนำไป ฉันกับมิฟฟี่ก็เดินตาม จนมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่น แล้วก็มาถึงโต๊ะที่มีลุงคนนึงกับ คุณแม่งั้นหรอ มาได้ไงอ่ะ
"มิฟฟี่ แพนด้าพวกเราสองคนมาได้ไงลูก"คุณแม่หันมาถามสาวหน้าเหมือน เอ่อออ ไงดีงง
"นั่นไม่ใช่แพนด้าครับ แพนด้าอยู่นี่..."มิฟฟี่บอกแม่แล้วชี้มาที่ฉัน
"เอ๊ะ แล้วยังไงหนูคนนี้เป็นใคร"แม่ถามมิฟฟี่
"แพนดี้มาแล้ว แล้วไหนคนที่บอกไว้ล่ะ"คุณลุงถาม ตอนนี้ฉันยืนอยู่ข้างหลังสาวหน้าเหมือน
"หนูเจอมาค่ะ เค้าหน้าเหมือนหนูมากเลยหนูเลยคิดว่าเค้าเป็นพี่แพนด้าค่ะ"แล้วสาวหน้าเหมือนก็หลบให้คุณลุงเห็นหน้าฉัน คุณป้าที่นั่งข้างๆตกใจ แล้วนํ้าตาของทั้งสองก็ไหลออกมา เอ่ออออ..แล้วไงต่อ
"หน..หนูชื่ออะไรจ๊ะ"คุณป้าลุกขึ้นมาถามฉันด้วยนํ้าตา
"พ...แพนด้าค่ะ.."ฉันตอบไป งงๆ
"หนูอายุเท่าไหร่"นั่นไงคุณลุงถามอีกและ
"18 แล้วค่ะ 19 อาทิตย์หน้า"ฉันเกิดวันที่ 24 ธันวา คือวันที่ทางสถานรับเลี้ยงเจอฉัน พอฉันตอบ ทั้งสองก็ตรงมากอดฉันแล้วร้องไห้
"ลูกหายไปไหนมา ฮือออ...."คุณป้าถาม
"เอ่ออ..."ฉันบอกไม่ถูกทั้งสองกอดแน่นมากก แล้วไงต่อเนี่ยยย..
"เอ่ออ อะไรกันค่ะ คือว่าหนูแพนด้าเป็นเด็กที่ฉันรับเลี้ยงค่ะ"คุณแม่เอ่ยขึ้น
"ดิฉันมีลูก2คนเป็นแฝดผู้หญิงทั้งคู่แล้วพอเค้า หายไปคือวันเกิดเค้า 24 ธันวา เค้าหายไปมา 18 ปีแล้ว"คุ ณป้าตอบ อะไรกัน
"จริงหรอค่ะ"คุณแม่ถาม
"จริงค่ะ เด็กคนนั้นชื่อแพนด้าเค้าชอบอุ้มตุ๊กตาแพนด้า แล้ววันนั้น วันคริสมาสต์อีฟ พวกเราพาเค้าไปที่สวนสนุกแล้วจู่ๆเค้าก็หายไป พวกเราตามหาเค้ามา 18 ปี ก็ไม่เจอ"คุณป้าตอบไปร้องไห้ไป
"แต่ เค้ากำลังจะแต่งงานเดือนหน้านะค่ะ"คุณแม่บอกแล้วเดินมาหาฉัน
"แต่งงานหรอค่ะ จริงหรอค่ะ แต่งกับใคร"คุณป้าถาม
"แต่งงานกับมิฟฟี่ค่ะ"
"อ๋ออ..พี่แพนด้าก็บอกตอนอยู่ในลิฟต์นี่นา"แพนดี้บอก
"ใครคือมิฟฟี่ค่ะ"คุณป้าถาม
"ผมเองครับ"มิฟฟี่ตอบ
"เอ่ออ เรื่องแต่งงานน่ะ แพนด้า ลูกคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่พอรึยัง"คุณลุงถาม เอ่ออ..เพื่อคุณแม่ ฉันก็เริ่มชอบมิฟฟี่เหมือนกันถ้าเค้าบอกเองว่าจะแต่งกับฉันจริงๆ
"ค่ะ หนูจะแต่งกับมิฟฟี่ค่ะ"ฉันบอกแล้วชี้ไปที่มิฟฟี่ แม่เห็นก็ยิ้มอย่างดีใจ
"ถ้าลูกแน่ใจอย่างนั้นพ่อก็ไม่ได้จะขัดหรอกนะ ดีใจมากด้วยพ่อดีใจที่เห็นลูกเป็นผู้ใหญ่"
"ขอบคุณที่คอยดูแลลูกเรามาตลอดขอบคุณจริงๆค่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูแพนด้าเป็นเด็กดีมากๆค่ะ"คุณแม่ตอบยิ้มๆ
"กินอะไรมากันรึยัง"คุณป้าพูด
"พวกผมนัดเพื่อนมาแล้วครับ"มิฟฟี่พูด
"งั้นหรอ งั้นแม่ขอเบอร์ที่อยู่โรงเรียน.."
"เอ่ออ เดี๋ยวเอาที่ฉันก็ได้ให้เด็กๆไปก่อน พวกคุมะรออยู่หนิ"คุณแม่บอก
"ค่ะๆ ไปกันเถอะถ้าจะให้ดี เอาแพนดี้ไปด้วยเอาไว้คุยเล่น"คุณป้าบอก
"ไปกันเถอะ"มิฟฟี่บอกแล้วเดินนำไป ฉันกับสาวหน้าเหมือนเดินตาม จนมาถึงร้านไอติม ก็เจอกับพวกคุมะที่รออยู่
"เป็นไงมั้ง"คุมะถาม มิฟฟี่เดินไปนั่งที่เดิม
"ก็ไม่เป็นไงหนิ แพนด้าเจอพ่อแม่แล้ว"มิฟฟี่บอก
"จริงหรออ ดีใจด้วยนะ"พูห์บอกฉัน
"อือ สั่งไรกินกันรึยัง?"ฉันถาม
"ตอนแรกสั่งแล้ว แต่รอพวกเทอก่อน แล้วทำไมต้องให้สาวหน้าเหมือนมาด้วยล่ะ เดี๋ยวงง"พูห์บอกอีก
"รีบๆกินเถอะ จะได้รีบๆกลับไปอ่านเตรียมสอบ"คุมะบอก แล้วเอาหนังสือขึ้นมาอ่าน
"พวกนายไม่ได้เรียนอะไรเลยหนิ แล้วจะสอบได้มั้ย"ฉันถาม เพราะฉันก็ยังไม่ได้เรียนเหมือนกัน แต่ความรู้ฉันแน่นอยู่แล้วว
"สอบได้อยู่แล้วแหละ หลับตาทำยังได้ เพราะโรงเรียนนี้มันปรับเกรดให้พวกเราไง"พูห์บอก หายข้องใจสักทีไอบ้า โรงเรียนนี้ใครเป็นคนสร้างเนี่ยย!!
"คุณแพนด้ากำลังคิดใช่มั้ยครับว่าใครเป็นคนคิดเรื่องปรับเกรด"แหม่ โยกี้รู้ใจ
"ใช่!! รู้ใจจริงๆแล้วใครเป็นคนคิดล่ะ"ฉันถามอีก
"คุณหมีนํ้าผึ้งครับ.."โยกี้ตอบ แล้วหมีนํ้าผึ้ง... หมีพูห์ พูห์เป็นคิดงั้นหรอ แล้วมันไปมีสิทธิคิดได้ไง
"เทอคงจะสงสัยอีกว่าทำไมพูห์ถึงสามารถคิดกฏบ้าๆได้"แหม่ คุมะรู้ใจอีก
"ใช่ๆๆ"ฉันบอก
"แม่มันเป็นผู้อำนวยการ ทวดมันเป็นผู้รับใบอนุญาติน่ะสิ"คุมะบอก ผ.อ. เป็นแม่ของพูห์หรอ พอหมดเรื่องข้องใจพวกเราก็กินไอติมกันจนหมดแล้วก็ แยกย้ายกันกลับ สาวหน้าเหมือนก็เราเรื่องของลุงกับป้าให้ฟัง แล้วก็กลับบ้านไป ฉันกับมิฟฟี่กลับช้าสุด เพราะคุณแม่นัดมาร้าน ที่รับจัดงานแต่งน่ะสิ สอบยังไม่ทันเสร็จเลยอ่าาา
"มากันแล้วหรอออ~"คุณแม่พูดแล้ววิ่งมาจากห้องแต่งตัวมาหาพวกเรา
"ไม่ถึงคงไม่เห็นหรอกค่ะ"ไม่ใช่เสียงฉัน เสียงของมิซซี่ ที่เดินตามแม่มาทีหลัง
"มานี่จร๊ จะพาไปหาคนตัดชุด เจ๊มะตูมมม~~~"คุณแม่พูด แล้วผ้ากันห้องลองชุดก็เปิด ให้พบกับ เอ่ออ สาวประเภท 2 คนนึง สวยๆอยู่นะ
"สวัสดีจร๊~~~~ เจ๊มะตูม จะมาเป็นคนตัดชุดให้กับสามีภรรยา ข้าวใหม่ปลามัน แต่ยังไม่ได้แต่งหนิ ชั่งมันเถอะ มาวัดขนาดตัวก่อน เจ้าสาวมานี่ก่อนแล้วกันจร๊"เจ๊มะตูมพูดขึ้น เอ่ออ เจ้าสาว ฉันก่อนหรอ ฉันชี้มาที่ตัวเองเพื่อถาม
"หนูนั่นแหละ ตามมาๆ"แล้วฉันก็เดินตามไป สักพักก็เจอห้องๆนึง เจ๊มะตูมเปิดไปก็เจอกับ ชุดเจ้าสาวเต็มห้องไปหมด มีห้องลองชุด และอุปกรณ์วัดขนาดตัว เต็มไปหมด
"มานี่ก่อนจร๊ เดี๋ยวจะวัดขนาดตัวก่อนแล้วเจ๊จะหาดูชุดให้ แต่หุ่นหนูดีจริงๆ ไม่ต้องวัดหรอกลองเลยล่ะกัน ตัวนี้ เอาไปลองเลยจร๊ ให้หนูมิซซี่มาช่วยลองนะจร๊"เจ๊มะตูมพูดขึ้นแล้ว แล้วไปเรียกมิซซี่แล้วส่งชุดมาให้ฉัน แล้วพาไปที่ห้องลองชุด
"ถอดเสื้อออกซะ เร็วๆด้วยจะได้ลองชุด"มิซซี่บอก ฉันทำตาม รู้สึกอาย มิซซี่ส่งชุดสีขาวเกาะอกกระโปรงยาวแล้วมีเสื้อลายลูกไม้สีขาวมีรูเห็นผิว ยาวถึงต้นแขน ตอนนี้คงต้องให้มิซซี่ช่วยรูดซิปเกาะอกให้
"เอ่ออ ช่วยรูดซิป.."ฉันบอกแล้วมิซซี่ที่นั่งรอเดินมาข้างหลังมารูดซิปให้
"เทอน่ะ โชคดีขนาดไหนรู้มั้ยที่พี่มิฟจะแต่งงานด้วย เมื่อก่อนพี่มิฟเคยสัญญากับผู้หญิงคนนึงไว้ ว่าจะแต่งงานมีลูกด้วยกัน คนๆนั้นคือพี่เมเบล ตอนนี้พี่เบลกำลังเรียนอยู่อเมริกา เมื่อ 10 ปีก่อนพี่เบลสัญญากับฉันและก็มิฟฟี่ว่าจะกลับมาให้ไวที่สุด แต่นี่ก็ผ่านไปนานมาก จนวันนึงเมื่อ 6 ปีก่อน รู้มั้ย? เกิดอะไรขึ้น..."มิซซี่หยุดพูดแล้วถามชั้น
"เมเบลกลับมา"ฉันตอบไป ตามความคาดเดา
"ใช่ พี่เค้ากลับมา แต่พี่มิฟกลับไม่สนใจพี่เบล เพราะว่าก่อนหน้านั้นเค้าได้ไปเยี่ยมเยียนโรงเรียนนึงมา เค้าตกหลุมรักผู้หญิงคนนึง ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าคนนั้นเป็นใคร ฉันตัดสินใจไปคุยกับพี่มิฟโดยตรง เรื่องพี่เบล พี่มิฟก็บอกว่า เราเป็นแค่เพื่อนกัน ทำให้ฉันโกรธมาก ฉันพยายามจะดึงพี่มิฟออกมาจากหลุมรักของสาวปริศนา แต่ฉันยิ่งทำพี่มิฟยิ่งเกลียด พี่มิฟเมินฉัน จากที่เคยคิดว่าสนิท ตอนนี้เป็นกลับคิดว่าเป็นเสนียด พี่ไม่เคยคุยกับฉันอีก ฮือออ..."มิซซี่พูดเสร็จก็ร้องไห้ ฉันเลยต้องปลอบน่ะสิ
"มิฟฟี่คงไม่คิดว่าเทอเป็นเสนียดหรอกน่าา เทอคิดไปเองรึเปล่า ถ้าเทอไปบอกเรื่องที่ไม่เข้าใจกันดีๆ เดี๋ยวก็ดีกันเองแหละ แล้วก็เลิกร้องได้แล้ว"ฉันหันไปปลอบ ดูเหมือนว่ามิซซี่จะหยุดร้องแล้วด้วย
"ขอบใจ รีบๆ แต่งตัวเข้าพี่มิฟคงเสร็จตั้งนานและ รีบๆด้วย พี่ค่ะแต่งตัวเสร็จแล้ว"มิซซี่พูดกับฉันแล้วเดินไปที่หน้าห้องตะโกนเรียกพี่ๆช่างแต่งหน้าทำผมมา แป็ปเดียวก็เสร็จ ไวจริงหนออ พอเเต่งตัวแต่งหน้าทำผมเสร็จฉันก็ออกไปหาพวกมิฟฟี่พวกคุณแม่
"แพนด้าาา~ สวยมากๆเลยจร๊~~"คุณแม่เห็นก็รีบวิ่งมาหา มิฟฟี่ที่หันหลังอยู่ก็หันหน้ามา เอี้ยว.. ไม่ชมเลยนะ ตาบ้า
"ขอบคุณค่ะ"ฉันกล่าวขอบคุณคุณแม่ พอคุณแม่ตกลงเอาชุดนี้ก็จ่ายเงิน ค่าชุดชั้นแล้วก็มิฟฟี่ แล้วก็ค่าจัดงานค่าสถานที่ แบบจ่ายสด รวดเดียว แล้วก็กลับบ้าน ฉันรีบวิ่งขึ้นไปในห้องทันที ลูกหมารออยู่ ฉันวิ่งเข้าห้องก็พบกับลูกหมาที่พึ่งตื่นด้วยวิ่งหางแกว่งไปมาร้อง แอ๊งๆ พลางให้อุ้มทันที โอ๊ๆๆ ไม่ได้เล่นด้วยกันตั้งนาน 2 วัน มีแต่มิฟฟี่ที่เลี้ยงอ่ะ
"โอ๊ๆๆๆ ลูกหมา แม่กอโตดด โอ๊ๆๆจุ๊บๆ"ฉันนั่งเล่นกับลูกหมาบนเตียงในห้อง สักพักมิฟฟี่ก็เข้ามาลูกหมาวิ่งหางแกว่งไปหามิฟฟี่ ดูเหมือนว่าลูกหมาจะรักมิฟฟี่มากกว่ารักฉันอีก ดูดิ อิจฉา
"ลูกหมา หิวมั้ยๆ มาๆเดี๋ยวพ่อหาให้กิน"มิฟฟี่พูดแล้วไปเอาอาหารมาใส่ถ้วยให้ลูกหมา แล้วใครให้นายเป็นพ่อลูกหมากันหะ
"นี่!! ใครให้นายเป็นพ่อลูกหมากันหะ.."ฉันตะโกนถาม
"หรือจะให้ฉันเป็นแฟนลูกหมาหรือไง มันรักฉันมากกว่าเทออีกเนอะ ลูกหมา~"มิฟฟี่พูดประชดและหันไปคุยกับลูกหมาเยาะเย้ยฉัน
"นาย ไอบ้า"ฉันบอกแบบคิดคำด่าไม่ออก
"ถึงฉันจะบ้าเทอก็กำลังแต่งงานกับคนบ้าน่ะ แล้วเทอจะไม่ตั้งชื่อให้ลูกหมาหรือไง"มิฟฟี่หันมาพูดกับฉัน แล้วจะตั้งชื่อว่าอะไรดีนะ คิดออกแล้วๆ
"มีสิ ลูกหมาชื่อ มิฟฟี่ไงล่ะ 555+"ฉันบอกแล้วหัวเราะเยาะเย้ย
"ไม่ใช่ ชื่อของลูกหมาคือ แพนด้าต่างหาก"มิฟฟี่บอก แหมมาเอาชื่อชั้นไปชื่อลูกหมาอีก
"มิฟฟี่ ต่างหาก"ฉันบอกกลับ
"แพนด้า มาหาพ่อเร็วมา"ลูกหมาวิ่งไปหาตามิฟฟี่
"ไม่ มิฟฟี่มาหาแม่ แม่มีตุ๊กตาจะให้ด้วย แถ่นแถ้น~"ฉันเอาตุ๊กตามาล่อ ลูกหมาก็วิ่งมาหาฉัน
"แพนด้ามาหาพ่อ พ่อมีอะไรให้กินด้วย"มิฟฟี่เอาข้าวมาล่ออีก
"มิฟฟี่มาหาแม่มามะ"ฉันบอกอีก
"แพนด้ามาหาพ่อดีกว่า"มิฟฟี่บอก
"มิฟฟี่มาหาแม่ดีกว่า"ฉันบอกอีก
"หาพ่อดีกว่า"
"หาแม่ดีกว่า" แล้วสงครามนํ้าลายของฉันกับมิฟฟี่ก็เกิดขึ้นจนตอนนี้ ลูกหมาหยุดอยู่ระหว่างกลาง เหมือนรำคาญ555+ ต้องไปแย่งให้ได้ก่อนที่มิฟฟี่จะคิดแผนได้ แต่ดูเหมือนว่าตานั้นจะคิดได้ ถ้าวิ่งไปคงไม่ทัน ต้องกระโดด ฉันบอกแล้วกระโดดแต่ดูเหมือนว่ามิฟฟี่ก็คิดเหมือนกับฉัน แต่ลูกหมาวิ่งไปที่ประตู เพราะดูเหมือนว่ามีคนเปิดประตูเข้าห้องมา แต่หยุดไม่ได้

ผลีก!!

ตอนนี้มิฟฟี่กำลังนอนคร่อมฉัน แล้วตอนนี้ปากฉันกับมิฟฟี่ก็ จุ๊ฟ กันอยู่นานทำอะไรไม่ถูก แล้วคนที่เปิดประตูเข้ามาก็พับกบ พบกับ ฉันกับมิฟฟี่ในสภาพไม่น่าดู อร๊ายยย ตอนนี้มิซซี่ที่อั้มลูกหมาอยู่กับคุณแม่ที่ถือชุดงานแต่ง ก็ต๊กกะใจ อร๊ายยยย อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาตรุกี
"เอ่อออ เดี๋ยวซี่กับแม่จะมาใหม่ โทษทีที่มาขัดจังหวะ แม่ไปเร็ว"มิซซี่พูดแล้วกำลังลากแม่ออกไป แม่เดินตามไปแล้วหยุดหันมา
"อย่าท้องก่อนแต่งนะ เดี๋ยวใส่ชุดไม่ได้"คุณแม่พุด อ๊ายยยยย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วววTTxTT
ปัง!!
เสียงประตูดังดูเหมือนว่าสติของมิฟฟี่จะกลับมาแล้วเค้ารีบลุกขึ้นทันที แล้วห้องก็ปรกคุมด้วยความเงียบ ทำไรไม่ถูก TT-TT